“ผู้หญิงคนไหนก็แทนที่โรสไม่ได้ เราไม่เคยเบื่อที่จะดูแลโรสเลยสักนิด ยังไงคนที่เราอยากอยู่ด้วยไปตลอดก็ยังเป็นโรสอยู่ดี” ธามเลื่อนหน้าตามมาอีก คราวนี้เขาพูดด้วยน้ำเสียงและแววตาหนักแน่นมั่นคงดั่งหินผา แต่นั่นกลับทำให้ฉันอยากได้ยินอีกคำที่ชัดเจนกว่านี้
“แล้วถ้าเกิดธามไปเจอผู้หญิงที่สวยกว่าโรส ดีกว่าโรส หรือไม่ธามก็อาจจะรักเธอคนนั้นมากกว่าโรสยังงี้ล่ะ” ฉันยังคงก้มหน้าก้มตาพล่ามต่อ
“อ๋อ...คืออยากให้เราพูดว่า ธามรักโรส ว่างั้น?”
“อืมมม ห๊ะ! เมื่อกี้ธามพูดว่าอะไรนะ”
ไม่ใช่แค่ฉันหรอกที่ตกใจ ธามเองก็ดูตกใจนิดๆ เหมือนกัน พอฉันถามย้ำออกไปอีกครั้ง เขาก็แสร้งมองไปทางอื่นทันที ถ้าฉันได้ยินไม่ผิด เขาบอกรักฉันใช่ม่ะ เมื่อกี้ โอ๊ยยยย...และทำไมต้องเป็นตอนที่ไม่ได้ตั้งใจฟังด้วยเล่า ไม่ได้คิดว่าเขาจะหลุดออกมาแบบนี้
“ธาม ธามพูดว่าอะไร เมื่อกี้ บอกโรสมาเร็ว” ฉันจับหน้าเขาหันมาสบตาและตั้งหน้าตั้งตารอฟังที่เขาจะพูดอย่างใจจดใจจ่อ
“ว่างั้น” โอ๊ยยยย….มันใช่ไหมเนี่ย
“ก่อนหน้านั้น&
“ผู้หญิงคนไหนก็แทนที่โรสไม่ได้ เราไม่เคยเบื่อที่จะดูแลโรสเลยสักนิด ยังไงคนที่เราอยากอยู่ด้วยไปตลอดก็ยังเป็นโรสอยู่ดี” ธามเลื่อนหน้าตามมาอีก คราวนี้เขาพูดด้วยน้ำเสียงและแววตาหนักแน่นมั่นคงดั่งหินผา แต่นั่นกลับทำให้ฉันอยากได้ยินอีกคำที่ชัดเจนกว่านี้“แล้วถ้าเกิดธามไปเจอผู้หญิงที่สวยกว่าโรส ดีกว่าโรส หรือไม่ธามก็อาจจะรักเธอคนนั้นมากกว่าโรสยังงี้ล่ะ” ฉันยังคงก้มหน้าก้มตาพล่ามต่อ“อ๋อ...คืออยากให้เราพูดว่า ธามรักโรส ว่างั้น?”“อืมมม ห๊ะ! เมื่อกี้ธามพูดว่าอะไรนะ”ไม่ใช่แค่ฉันหรอกที่ตกใจ ธามเองก็ดูตกใจนิดๆ เหมือนกัน พอฉันถามย้ำออกไปอีกครั้ง เขาก็แสร้งมองไปทางอื่นทันที ถ้าฉันได้ยินไม่ผิด เขาบอกรักฉันใช่ม่ะ เมื่อกี้ โอ๊ยยยย...และทำไมต้องเป็นตอนที่ไม่ได้ตั้งใจฟังด้วยเล่า ไม่ได้คิดว่าเขาจะหลุดออกมาแบบนี้“ธาม ธามพูดว่าอะไร เมื่อกี้ บอกโรสมาเร็ว” ฉันจับหน้าเขาหันมาสบตาและตั้งหน้าตั้งตารอฟังที่เขาจะพูดอย่างใจจดใจจ่อ“ว่างั้น” โอ๊ยยยย….มันใช่ไหมเนี่ย“ก่อนหน้านั้น&
พอออกจากผับของดินมาได้สักพัก ฉันก็เริ่มรู้สึกว่ารถขับออกนอกเส้นทางที่จะกลับคอนโดและฉันไม่คุ้นชินเส้นทางนี้เอาซะเลย ไวกว่าความคิดริมฝีปากขยับถามคนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยทันที“จะไปไหนเหรอ”“พาไปขาย”เฮ้อออออ…!ฉันได้แต่ถอนหายใจให้กับคำตอบของนายธานินทร์ นับวันยิ่งกวน...ขึ้นเรื่อยๆ ฉันผิดเองแหละที่ถาม ไม่เคยได้คำตอบดีๆ เลยสักครั้งสิน่า ให้ตายเหอะ…แล้วเขาก็เอื้อมมือมาโยกหัวฉันเบาๆ ก่อนจะดึงกลับไปวางไว้บนพวงมาลัยรถตามเดิมแล้วรถก็ขับลัดเลาะตามทางขึ้นเนินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาหยุดตรงข้างสะพานที่ไหนสักแห่ง เอ๊ะ! ที่นี่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวเหรอ มีคนด้วยแต่ก็ไม่ถือว่าเยอะเท่าไหร่ แสงไฟหลากสีประดับเต็มสองข้างทาง คล้ายๆ กับจุดชมวิวอะไรประมาณนั้น ธามลงจากรถแล้วอ้อมมาเปิดประตูฝั่งฉัน“เดินเล่นกัน” เขาพูดแค่นั้นแล้วเอื้อมมาจูงมือฉันลงจากรถพอปิดประตูล็อกรถเรียบร้อย ธามก็จูงฉันเดินไปเรื่อยๆ ตามทาง แล้วเหมือนจะเป็นทางชันขึ้นเรื่อยๆ ด้วย คล้ายกับเรากำลังเดินขึ้นเขาอะไรประมาณนั้น มีคนเดินสวน
Tanin Talkผมเหลือบตามองแผ่นหลังเล็กที่เดินออกไปจากห้องแล้วกลับมาโฟกัสที่แก้วเหล้าตัวเองต่อ กระดกมันอย่างเอาเป็นเอาตาย น่าโมโหชะมัด ท่านคิดได้ยังไงให้โรสไปเดินคู่กับไอ้ซันในงานบ้านั่น นี่เท่ากับท่านจะเปิดตัวมันชัดๆ“ทะเลาะกัน?” เฮียวาถามขึ้นทันทีที่ประตูปิดลง“เปล่า”“แล้วยังไง” ไอ้ดินถาม ตอนนี้ทุกสายตาจับจ้องมาที่ผมหมดแหละ“กูไปบ้านโรสมา” ผมก็ตอบพวกมันไปตามตรง“พ่อตาไม่ปลื้ม” ไอ้เหี้ยยูนี่แสนรู้จริงๆ น่าเอาไปเลี้ยงที่บ้านเนอะ“.....” ผมไม่ตอบ แต่พวกมันก็เหมือนจะรู้แหละ“ทำไปอีท่าไหนเข้าวะ ไหนเล่า”สิ้นเสียงเฮียวาผมพ่นลมหายใจออกมาพรืดใหญ่ก่อนจะเริ่มเล่าทุกอย่างให้พวกมันฟัง….….“เหี้ยจริงๆ” เฮียวาโยสบถขึ้นพูดทันทีที่ผมเล่าจบ แล้วไอ้ยูก็เสริมทัพอีก“กวนตีนเหี้ยๆ”“หยุด!” ผมรีบออกปากห้ามเมื่อไอ้ดินและเฮียแม็กกำลังจะอ้าปากด่าผมพร้อมกัน จะด่ากู
หลายวันต่อมา...“ธาม มา! เร็วเข้า” ฉันพยายามดึงลากร่างหนาเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ ทั้งๆ ที่มาจนถึงหน้าประตูแล้วเชียว ยังจะคิดเปลี่ยนใจอยู่อีก กว่าฉันจะเกลี้ยกล่อมให้เขามาได้นะ...เล่นซะเหนื่อยเลย ต้องแลกกับข้อแลกเปลี่ยนสุดแสนจะทะลึ่งตึงตังของเขา คนอะไร...ขี้หื่น ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย คิดแล้วก็เขิน>/////<“จิ๊ ไหนบอกว่าอาทิตย์หน้าไง” น้ำเสียงและสีหน้าเขาดูหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด“จะวันไหน ก็เหมือนกันแหละน่า นะ มาถึงนี่แล้วจะกลับได้ไง เสียมารยาทตายเลย”สุดท้ายฉันก็ลากธามเข้ามาจนถึงโต๊ะอาหารที่มีคุณพ่อกับคุณนายท่านทูตนั่งรออยู่ก่อนแล้วจนสำเร็จ ธามถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะยกมือไหว้ท่านทั้งสองตามมารยาท มีแต่คุณนายท่านทูตเท่านั้นที่รับไหว้และยิ้มให้ธามอย่างเป็นมิตร ส่วนคุณพ่อก็มองนะแต่สายตาท่านไม่เป็นมิตรเอาซะเลย จะรอดไหมเนี่ย...พอเราสองคนพากันไปนั่งประจำที่เรียบร้อย คำถามเด็ดของบทบาทคุณพ่อจอมหวงลูกสาวก็เริ่มขึ้นทันที“ลูกเต้าเหล่าใคร”“ลูกพ่อกับแม่ครับ” คำ
“ยังไม่เสร็จ” ฉันไม่แน่ใจว่าเขาหมายถึงเรื่องสร้อยหรือเรื่องอื่นเพราะสายตาเขาไม่ได้อยู่ที่สร้อยคอฉันเลยสักนิด เขาไล่สายตามองตามร่างกายฉันผ่านกระจกเงาพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม จนฉันต้องเบือนหน้าหนีไปอีกทางด้วยความเขินอายไม่กล้ามองกระจกนั่นเลยสักนิดปากหนากดจูบลงมาบนซอกคอฉันและไล่พรมจูบไปทั่วบ่าเล็กทั้งสองข้าง ขนกายฉันรุกพรึบโดยพร้อมเพรียง ความร้อนแล่นไปรวมกันตรงจุดที่ปากหนาลากผ่าน“ไม่ไหวแล้ววะโรส” เสียงแหบพร่าหลุดออกมาทั้งที่ปากหนายังคงไล่ซุกไซร้ไปทั่วซอกคอฉัน มือไม้ลูบไล้บีบเคล้นไปทั่วเรือนร่างก่อนจะมาหยุดที่สายทูพีช ใช่นิ้วเกี่ยวมันลงพร้อมกันทั้งสองข้าง และจับฉันพลิกกลับมาหาเขา มือหนาปลดสร้อยคอฉันออกแล้วโยนไปไว้ไหนสักที่ธามเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้จนปลายจมูกเราจนกัน ก่อนฉันจะปิดเปลือกตาลงและนั่นเป็นเวลาเดียวกับที่ริมฝีปากหนากดจูบลงมาอย่างนิ่มนวล ขบเม้มกลีบปากล่างฉันเบาๆ เหมือนเป็นการเชื้อเชิญให้ฉันเข้าสู่ห้วงตัณหาที่ยากจะปฏิเสธอืมมมเสียงครางต่ำในลำคอคนตัวสูงตรงหน้าหลุดออกมาอย่างพอใจ เมื่อฉันเปิดทางให้ลิ้นหนาเข้ามาฉกชิ้มคว
เย็นวันต่อมา….ตู้มม...ซ่าสสสส์“ไอ้เฮียวา ไอ้สัส!! มึงอยากตายง่ะ” เสียงธามตะโกนด่ามาจากขอบสระว่ายน้ำด้านบนพลางลุกเดินมาชี้หน้าเฮียวาโยอย่างคาดโทษ เมื่อเขาโดดลงมาในสระแล้วดันโผล่ขึ้นมาข้างหลังฉันแบบไม่บอกกล่าว ฉันเองก็ตกใจเหมือนกัน แต่เขาก็ไม่ได้โดนตัว ไม่ได้ใกล้ฉันเลยนะ“โห่..ไอ้เด็กเหี้ย ห่างเป็นเมตร หวงนักก็พับใส่กระเป๋าไว้ม่ะ ไอ้ฉิบหาย” เฮียวาโยตะโกนด่ากลับ“ถ้าได้ กูทำไปแหละ” ธามสวนกลับทันควัน เล่นซะหน้าฉันเห่อร้อนขึ้นมาเลย ดีที่ทุกคนในสระหันไปหันมาระหว่างสองคนนั้นอยู่เลยไม่มีใครสนใจฉัน“อะ…”“หยุดดดด! ฉันจะเล่นน้ำ ไม่ได้มานั่งฟังเด็กทะเลาะกัน เข้าใจ๋”เฮียวาโยอ้าปากจะพูดอะไรไม่รู้ เพราะพลอยใสพูดขัดขึ้นมาซะก่อน แล้วเฮียวาโยก็จัดการจับหัวพลอยใสกดลงน้ำด้วยความหมั่นไส้อยู่แป๊บหนึ่งก็ปล่อยออก ก่อนที่ทุกคนจะเอามืออุดหูอย่างรู้งานแค่กๆๆๆ ….อร๊ายยยยยย“เฮียแกล้งฉันเหรอ ไอ้เฮียบ้า!” พลอยใสทั้งกรี๊ดทั้งโวยวายตามไปท