LOGIN#เมื่ออุบัติเหตุนำพามาสู่เรื่องราววุ่นวายแบบไม่มีใครคาดคิด #ความใกล้ชิดที่เริ่มต้นจากสถานการณ์บังคับจะยั่งยืนสักแค่ไหน? #สุดท้ายหัวใจจะเลือกใคร...ระหว่างคนที่รักไม่ได้ กับคนที่ไม่คิดจะรัก...
View MoreHe framed his heart for someone else...
She is the freedom that came to paint a new picture.
But how can this love ever be, when his heart still refuses to let go of that someone...
———❅———
เขาวางกรอบหัวใจให้ใครบางคน...
เธอคืออิสระที่เข้ามาแต่งแต้มภาพใหม่
แต่ความรักครั้งนี้จะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อหัวใจของเขา
...ยังไม่ยอมตัดใครคนนั้น
------------------------
เฮียไฟ อัคคินท์ รังสิโยธิน นิติฯ ปี 4
เห็นเพื่อนรักกัน มันก็น่ายินดี…
ดีก็เหี้ยละ!
แค่ ‘ยิ้มปลอมๆ’ ผมยังฝืนทำไม่ได้เลย
#ฮอตเนิร์ด #เหมือนฉลาดแต่แค่เหมือน
--------------------------
รัน ริรัณย์ อัครจินดา สินกำ ปี 1
(ลูกสาวคนเดียวของพ่อแม็กซ์กับแม่เฟย์ เรื่อง DEEP LOVE รักสุดใจ...นายแบดบอย)
ไม่รู้ว่าทำแบบนี้แล้วเจ้านายแกจะดีขึ้นหรือเปล่า
แต่... อย่างน้อยฉันก็ได้พยายามแล้ว
#ดื้อตาใส #เหมือนเรียบร้อยแต่แค่เหมือน
(Set Zenesaint Ⅲ เฮียไฟ x ริรัณย์)
สวัสดีค้าบนักอ่านที่น่ารักของฮวายอน
เข้ามาแล้วอย่าลืมกดใจ กดเข้าชั้น และคอมเม้นส่งกำลังใจให้กันด้วยน้า...
สำหรับใครที่รอดามใจให้เฮียไฟอยู่ จะบอกว่าเขาพร้อมเปิดใจ (รึเปล่า) ให้ทุกคนเข้ามาช่วยดามแล้ว
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 3 เซตมหา'ลัยเซเนเซนท์
ส่วนใครที่เปิดมาเจอเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ไปทำความรู้จักเฮียไฟในเรื่อง Risk Friend ลอง รัก เพื่อน ร้าย (Set Zenesaint ⅠⅠ ม่านหมอก x จันทร์เจ้า) ระหว่างรออัพก่อนได้นะค้าบ
เรื่องแรกจะเป็น BAD ENG' วิศวะลวงใจ (Set Zenesaint Ⅰ ตะวัน x ใบชา)
และไทม์ไลน์เรื่องของเฮียไฟกับหนูริรัณย์จะคาบเกี่ยวกับเรื่องของไอ้หมอกกับจันทร์เจ้าในช่วงแรกๆ นิดหน่อย (เพราะเฮียเจ็บช้ำมา)
พระนางเรื่องนี้เขานุ่มนิ่ม หนุบหนับหัวใจมาก
ระวังจะถอนตัว ถอนใจไม่ขึ้น!
ดราม่าพอซึมๆ แต่ไม่นอกกายนอกใจแน่นอน
ส่งกำลังใจกันมาเยอะๆ น้า
เรายังไม่เก่งมาก อาจมีตรงไหนติดขัด หรือไม่สมูธไปบ้าง ต้องขออภัยด้วยน้า
ติชมเข้ามาได้เลย พร้อมรับฟังและเอาไปปรับปรุงแก้ไข
ฝากนักอ่านช่วยดันเฮียกับน้องหนูหน่อยนะค้าบ
กราบตักนักอ่านทุกคนที่เอ็นดู เยิฟ...เยิฟ
❤ จากใจฮวายอน ❤
“เดี๋ยวนะ คืออะไร ยังไง แล้วทำไมกูถึงพลาดเรื่องนี้” ไอ้พายุรัวคำถามใส่“แล้วมึงคิดว่าตัวเองเป็นนักข่าวของซีเอ็นไอรึไงถึงต้องรู้ทุกเรื่อง”มาถึงตอนนี้ผมพอเดาออกแล้วว่าต้นสายปลายเหตุมันมาจากอะไร“ก็นี่มันเรื่องใหญ่ไง!” เสียงมันเริ่มดังและแหลมจนแสบหู“แล้วมึงจะแหกปากทำเหี้ยไร?!”ผมตวาดปราม ก่อนจะเริ่มอธิบาย“กูก็แค่ ...ช่วยกันไอ้กาย ไม่ให้มันมายุ่งกับน้องแค่นั้นเอง”“ฮะ?! ไอ้ห่านั้นมันไปขี้หลี่กับรันเหรอ ทำไมน้องไม่เคยบอกกู”“น้องคงรู้แหละ ว่าพี่ส้นตีนอย่างมึงคงช่วยอะไรไม่ได้”“เอ้า กูโดนด่าเฉย…” แล้วมันก็สะบัดหน้าเซ็งๆ ขณะที่ไอ้ลมขมวดคิ้วแน่น สายตาเพ่งมองผมราวกับเครื่องจับเท็จเคลื่อนที่“แค่นั้นจริงดิ?”“ก็เออดิ!”คือแม่งจะให้มีเหตุผลอื่นแอบแฝงให้ได้เลย ปวดหัวกับเพื่อนแต่ละตัวจริงๆ“แต่ถ้าข่าวกระจายเร็วแบบนี้ คนที่เสียหายก็… น้องรันไหมอะ” ใบชาเอ่ยอย่างเป็น
สัมผัสของมือเขาอุ่นมาก...จนไม่อยากให้ปล่อยกระทั่งเราหยุดเดิน ห่างออกมาพอประมาณ เขาหันกลับมาพลางเลื่อนมือขึ้นขยับกรอบแว่นเล็กน้อย“ทีนี้รู้รึยังว่ามันเป็นตัวอันตรายขนาดไหน ตามไม่เลิกเลย”เปลือกตาฉันกะพริบถี่ๆ พยายามรวบรวมสติ สุดท้ายก็ยังมีแต่คำพูดเขาวนเวียนอยู่ในหัว…“ทำไมเฮียถึงพูดแบบนั้นคะ ป่านนี้พวกเขาคงคิดว่ารันกับเฮีย…” ริมฝีปากฉันเม้มแน่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจตรงกัน“แล้วจะให้เฮียหักหน้ารันเหรอ รันเป็นคนพูดออกไปก่อนเองนะ”จริงด้วย... แล้วนี่ฉันกำลังคาดหวังคำตอบอะไรจากเขาอยู่นะ?ฉันหลุบตาลงมองปลายเท้าตัวเอง ไม่กล้าสบตาเขาเพราะไม่อยากให้เขาเห็นว่า… ตัวเองกำลังเผลอคิดอะไรไปไกลกว่านั้น“ขอบคุณนะคะ ที่ช่วย…” ฉันบังคับเสียงตัวเองให้เป็นปกติที่สุด แม้ในใจจะเจ็บจี๊ดๆ “แต่ข่าวนี้ต้องแพร่ไปทั่วมอแน่ๆ”“งั้น… ถ้ารันไม่สบายใจ เฮียไปแก้ข่าวให้ก็ได้”“ไม่ค่ะ!” ฉันโพล่งออกไปพร้อมมือที่โบกปัดแบบเร็วๆ ก่อนจะดึ
ฉันชะงักทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น…เฮียไฟ…เขาจะรอข้าวจากฉันไหมนะ? เขาจะทำหน้านิ่ง ๆ แล้วพูดว่า ‘ไม่เป็นไรค่ะ’ แบบนั้นรึเปล่า หรือมีแค่ฉันคนเดียวที่กังวลไปเอง…จะอะไรก็ช่างก่อนเหอะ ตอนนี้สิ่งที่ฉันต้องโฟกัสคือกิจกรรมสำคัญตรงหน้าทว่าความวุ่นวายยามเช้าของนางสาวริรัณย์ยังไม่จบแค่นั้น“อยู่ไหนเนี่ย…” ฉันขมวดคิ้วแน่น ตอนนี้กระเป๋าฉันดูเหมือนหลุมดำที่กลืนทุกอย่างเข้าไปไม่เว้นแม้แต่ดินสอประจำตัว! “นี่ฉันต้องเริ่มวันด้วยความซวยอะไรอีก…ให้ตายเถอะ!”ตายแน่… มันต้องตกอยู่ที่คอนโดเฮียไฟชัวร์ฉันพ่นลมฟู่ใส่หน้าม้าตัวเองอย่างหงุดหงิดปนสติแตก ก่อนจะหันไปหาที่พึ่งสุดท้าย“นิกซ์ ยืมดินสอหน่อย”“มีแต่ของกราฟเกียร์นะ”“อือ ๆ เอามาใช้ก่อน”ปกติฉันไม่ถนัดดินสอแบบกด ถึงยี่ห้อนี้มันจะดีมากก็เถอะ ฉันพยายามลองแล้วแต่มันไม่ค่อยเข้ามือเท่าไหร่ไม่เหมือนดินสอไม้ชุดชาร์โคลเซตที่ฉันใช้อยู่ แต่ทำไงได้ล่ะ……คงต้องแก้ขัดไปก่อนเหมือนวันนี้ฉันก้าวขาออกจากคอนโดผิดข้างเลยแฮะ...นึกว่าจะได้พักหายใจหลังเทสหนักห
Part’s Fi06:30 น.ความจริงช่วงนี้ผมไม่ค่อยมีเรียนเช้า แต่ก็ต้องตื่นเหตุผลมันไม่ได้ซับซ้อน… แค่เพราะผม ‘ชิน’ กับการต้องมารอกินมื้อเช้าของเด็กดื้อคนนั้นไปแล้วถึงจะไม่ได้แสดงออกมาก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าพอมีริรัณย์เข้ามา ทุกวันของผมมันไม่เงียบเหงาเหมือนเก่า อย่างน้อยก็มีหนึ่งคนที่คอยยุ่งวุ่นวายเรื่องอาหารการกินของผมกับคุณจุกหึ! บ่อยครั้งที่ผมเผลอยิ้มให้ความสดใสของเธอโดยไม่รู้ตัวและไม่รู้ว่าวันนี้ที่จะต้องไปตามนัดหมอ ข้อมือจะกลับมาใช้งานได้ปกติรึยัง มันน่าอึดอัดนะ… ทั้งรำคาญ ทั้งรู้สึกไร้ประโยชน์แต่อีกใจดันรู้สึกแปลกๆ มีวูบหนึ่งที่ผมคิดว่าแบบนี้ก็ไม่ได้แย่ คล้ายกับตัวเองเพิ่งค้นพบว่าการมีคนคอยดูแล คอยใส่ใจมันดียังไงเด็กนั่นคงไม่รู้ว่ามีกล้องตรงมุมห้อง ที่ผมตั้งใจติดไว้ดูคุณจุกเวลาไม่อยู่คอนโด เธอถึงได้กล้าพูดอะไรแบบนั้นออกมา ไหนจะภาพสเกตช์พวกนั้นอีก ผมไม่ได้โง่จนดูไม่ออก และมันก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดีอะไรหรอก แต่ผมแค่... ยังไม่ได้รู้สึกกับเธอมากขนาดนั้นผมค่อยๆ เปิดประตูห้องนอนออกม
สุดท้ายก็แค่… เปิดให้ฉันเข้ามา เพราะตัวเองจะไม่อยู่ฉันสูดลมหายใจลึก แล้วเบนความสนใจไปยังผลไม้ของคุณจุกเงียบๆ ทั้งที่ในใจ มันมีคำพูกมากมาย แต่ก็เอาเถอะ! นี่มันก็ดีกว่าหลายวันที่ผ่านมาแล้ว ริรัณย์“หวัดดีคุณจุก”“หวัดดีจันทร์เจ้า”เสียงสูงปรี๊ดตอบกลับมาทันควันอย่างภูมิใจนักหนา เหมือนเจ้าตัวกำลังอวดเต็มที่ว่าจำชื่อได้เป๊ะเป๊ะแต่ก็ผิด! ผิดจนน่าโมโห!ผิดจนฉันต้องแยกเขี้ยวใส่เจ้านกตัวแสบให้ตายสิ ทั้งนกทั้งเจ้านาย น่าจับมัดรวมกันแล้วเอาไม้ฟาดสักทีเป็นไง!“ใช่ที่ไหนเล่า ริรัณย์ พูดสิ ริ…รัณย์”สอนไปกี่ครั้งแล้วก็ไม่เคยจำ สงสัยจะหลงชื่อเจ๊จ้าวเข้ากระดูกดำเหมือนเจ้านายตัวเองสินะ… แล้วถ้าเจ้านกแสบนี่ยังเรียกแต่ จันทร์เจ้า แบบนี้… เฮียไฟจะตัดใจได้ยังไงกันล่ะ“ไอ้จ้าว”“ยังอีก! ไม่ต้องกินซะดีมั้ง” ความหงุดหงิดทำให้วอลลุ่มเสียงปรับเพิ่มขึ้นโดยอัตโนมัติ“กิน กินสิ” เจ้าตัวสีสดใสเริ่มขยับเท้าตามท่อนไม
ยากมาก…เมื่อก่อนก็เคยมีนะ ไอ้ความรู้สึกที่แบบ เพื่อนคนนี้หล่อจังหรือหุ่นรุ่นพี่คนนั้นมันทำให้ใจสั่นสุดๆ แต่ก็ไม่ถึงขนาดเก็บมาเพ้อทุกวัน เหมือนอย่างตอนนี้ถ้าจะบอกว่าไม่คิดอะไร ก็ดูจะเป็นการทรยศความรู้สึกตัวเองเกินไปแต่ถ้าจะให้สารภาพออกไปตรงๆ ก็กลัวเจ็บหนักไม่หรอกมั้ง! คงยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอกแค่… เวลาที่มองตาเขาทีไร มันเหมือนหัวใจโดนฉุดลงไปในอะไรบางอย่าง และฉันไม่ชอบเลยที่ช่วงนี้แววตาคู่นั้นมันเต็มไปด้วยความเศร้าเกินจะเป็นเพียงความเงียบงันธรรมดาอีกอย่างถ้ามันง่ายแบบที่เม็ดทรายพูด ทำไมเฮียไฟถึงยังจมอยู่กับมันล่ะ“ถามว่าง่ายไหม มันก็ไม่ง่ายหรอก” น้ำเสียงโค้ชเลิฟจำเป็นของฉันเริ่มอ่อนลง แต่สีหน้ากลับจริงจังมากขึ้น “แต่ก็มูฟออนได้ดีกว่าตอนอยู่คนเดียวอะ ยิ่งอยู่คนเดียว ก็ยิ่งฟุ้งซ่าน แล้วก็จะออกมาจากตรงนั้นไม่ได้สักที”บรรยากาศจวนจะอึมครึมเต็มที ถ้าไม่ติดว่างเจ้าของน้ำเสียงทะเล้นสอดปากเข้ามาซะก่อน“นี่สินะ… คำแนะนำจากคนมีประสบการณ์ตรง” นิกซ์ลากปลายพู่กันในถาดสีด้วยท่
Comments