Home / Romance / THE TYCOON'S REBEL / Champagne Collision

Share

THE TYCOON'S REBEL
THE TYCOON'S REBEL
Author: RosenPen

Champagne Collision

Author: RosenPen
last update Last Updated: 2025-08-13 17:07:15

Isla' POV

Hindi ko alam kung masuwerte ako o minamalas. Tatlong oras na akong paikot-ikot sa grand ballroom ng Hale International Hotel, naka-high heels na parang ipinako sa paa ko habang hawak ang clipboard na puno ng checklist. VIP Gala for Charity ang event at sa dami ng mayayamang bisita na dapat i-please, ramdam ko nang mababali ang leeg ko sa kakayuko’t kakangiti.

“Navarro! ‘Yong centerpiece sa mesa ng table five, mali! Bakit Lilies ang naroon? You should've checked it bago ilagay doon, ano ba?” sigaw ng floor manager sa earpiece ko.

“Yes po, on it!” mabilis kong sagot, bago ako nagmamadaling tumakbo papunta sa mesa. Halos mapatid pa ako sa mahahabang gown ng mga bisita. Napabuntong-hininga na lang ako habang sinasabi sa sariling, 'Kaya ko ‘to' kahit pa nagmumukha na akong takbo-boy sa sariling event.

Nasa kalagitnaan ako ng pagpapalit ng flowers nang maramdaman kong may sumagi sa gilid ko. Mabilis akong napaatras, pero huli na. Isang tray ng champagne flutes ang dumulas mula sa kamay ng waiter, at ang buong laman nito ay tumama sa dibdib ng isang lalaki.

"Sh*t!"

Ang puting polo niya ay agad nagkaroon ng gintong mantsa ng mamahaling champagne. At hindi lang basta polo — three-piece suit! Mahal. Malinis. At ngayon ay basa.

“Oh, my god! Sir, I am so, so—”

Ngunit bago ko pa matapos ang sasabihin ko ay nag-angat na siya ng tingin. Nakita ko kung paano umigting ang mga panga niya na para bang mapipigilan no'n ang galit niya.

Muntik na akong mapaatras.

Tall. Sharp jawline. Deep set of hazel brown eyes, na parang nakikita ang lahat ng iniisip mo kahit hindi ka magsalita... and that suit tailored to perfection. Higit sa lahat, may aura siyang hindi basta businessman… kundi tipong lalaking sanay utusan ang buong mundo at susunod ang lahat.

'Oh no!'

“I just got in the building,” aniya, mababa at kalmado ang boses. “And you decided to baptize me with champagne?”

Napakagat ako sa labi, sinusubukang huwag kabahan. “It was an accident. And technically, it was the waiter.”

“That you bumped into,” dagdag niya, tumaas ang isang kilay.

“Yes, but—”

He smirked, a faint curve of lips na parang may alam siyang hindi ko alam. “You just made my night interesting.”

Hindi ko alam kung insulto ‘yon o compliment.

“Kung gano’n, you’re welcome?” tugon ko na kunwaring may kumpiyansa, kahit pa ang totoo ay gusto ko nang magtago sa ilalim ng cocktail table.

Bago pa lumalim ang usapan ay dumating na ang floor manager slash boss ko, hingal at halatang balisa. “Sir Hale! My apologies, sir, we—”

Wait. Sir Hale?

As in Hale International? As in Sebastian Hale? The ruthless, billionaire CEO na kilala sa pagiging cold at walang pasensya sa incompetent staff?

Oh, fantastic. Hindi lang basta bisita ang nabuhusan ko. Boss mismo ng boss ko!

Tinapunan ako ng floor manager ng tingin na parang gusto na niya akong itapon sa basement. Pero si Sebastian, hayun, kalmado lang na parang walang nangyari.

“It’s fine,” sabi niya, sabay punas ng suit. “She was… keeping things lively.”

Napasinghap ang floor manager, halatang hindi makapaniwala. “Still, we’ll have housekeeping bring you a fresh—”

“No need. I’ll manage,” sagot ni Sebastian, hindi inaalis ang tingin sa akin. “What’s your name?”

Nag-aatubili akong sumagot. “Isla. Isla Navarro.”

“Hmm,” tila nilalasap niya ang pangalan ko. “I’ll remember that.”

At sa halip na mag-walk out, dumiretso siya sa VIP lounge, iniwan akong nakatayo roon na parang nakapako.

Two hours later, akala ko ay tapos na ang bangungot ko. Akala ko lalabas lang siya saglit para magpakita sa event at aalis na pero mali ako. Nasa dulo ako ng ballroom, inaayos ang isang table setting, nang maramdaman ko na naman ang presensya niya. Hindi ko alam kung bakit, pero para siyang may gravitational pull. Kahit hindi ko siya tinitingnan, alam kong nandoon siya.

“You missed a spot,” sabi niya mula sa likod ko.

Napalingon ako. “Excuse me?”

Tinuro niya ang isang baso na may fingerprint mark. “Attention to detail is important, Miss Navarro.”

Hindi ko alam kung dapat akong mapahiya o mainis. “I’ll take note of that, Mr. Hale.”

“Good,” aniya, may bahagyang ngiti. “Because I might need you for something in the near future.”

“Need me?” kunot-noo kong tanong. “I’m just an event coordinator.”

“Exactly,” sagot niya, parang may ibig sabihin na mas malalim.

Inabala ko na lang ang sarili ko sa trabaho ko noon at pilit na iwinaksi sa isip ko ang imahe ni Sir Hale. Pagkatapos ng mga speeches, photo ops, at endless champagne toasts, halos bumagsak na ang paa ko sa pagod. Mabuti na lang at nang magpaalam ako sa boss ko na magpapahinga saglit ay pinayagan niya naman ako. Nang nasa gilid na ako ng ballroom at umiinom ng tubig ay bigla na lang may mga flash ng camera.

“What the—?” Napalingon ako at nakita si Sebastian na papalapit, hawak ang isang wine glass, diretso sa akin.

At bago ko pa magawang umiwas, may photographer na nakakuha ng shot — si Sebastian, nakatayo sa tabi ko, nakatingin sa akin na parang ako lang ang tao sa kuwarto.

Hindi iyon staged, at lalong hindi iyon scripted. Pero hindi ko maiwasang magtaka kung para saan ang ginawa niyang 'yon. Para ba asarin ako dahil sa aksidenteng pagtabig ko ng tray na may lamang champagne na natapon sa kaniya? Mas lalo pang napakunot ang noo ko nang magsimula siyang maglakad palayo at iniwan akong nakatulala.

"Ano na naman kayang topak ng lalaking 'yon? Hay, naku! Kung puwede lang talaga manapak ng big boss eh."

Akala ko ay matatapos na ang kalbaryo ko nang gabing 'yon. Hindi na kasi kami magkikita ni Sebastian dahil hindi naman ako direktang nagtatrabaho sa kaniya. Ngunit kinabukasan, nabulabog agad ang umaga ko nang tumawag sa akin ang kaibigan ko.

"Girl, you're doomed! Check the headlines! It's better if you see it yourself," nahihintakutang untag sa akin ni Lara.

At dahil nga bagong gising ay pipikit-pikit pa akong nag-scroll sa cellphone ko. Ngunit halos mapatalon ako sa kama nang makita ang picture ko roon... or should I say, picture namin ni Sir Hale. Nasa front page kami ng isang society blog at may caption na, "Who’s the Mystery Woman with Sebastian Hale?

Spotted at last night’s gala, the billionaire CEO seems to have found a new interest.”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • THE TYCOON'S REBEL   The Awakening Code

    Unti-unting kinakain ng apoy ang buong safehouse habang tumatakbo kami sa madilim na kakahuyan. Ang hangin ay amoy pulbura at sinunog na metal. Ramdam ko ang bawat tibok ng puso ko sa lalamunan habang hinahabol namin ang hininga. Si Marcus ay hawak pa rin ang kaniyang tablet habang si Sebastian ay nakataas ang baril, maingat sa bawat hakbang.“Sebastian, saan tayo pupunta?” hingal kong tanong.“May lumang bunker sa ilalim ng ridge,” mabilis niyang sagot. “Doon tayo makakapag-reconnect sa network nang hindi nila mate-trace.”Habang patuloy kami sa pagtakbo, biglang sumabog ang lupa ilang metro sa unahan namin—isang drone missile ang tumama dahilan para mapasigaw ako.“Go! Go!” sigaw ni Sebastian, hinila ako palayo.Nang makarating kami sa isang lumang gusali na halos gumuho na, mabilis niyang sinipa ang pinto. Amoy kalawang at alikabok ang loob. May mga sirang terminal sa paligid at mga lumang cable na parang ugat ng isang matagal nang patay na makina.“Marcus, activate the jammer,” ut

  • THE TYCOON'S REBEL   The Phantom Signal

    Tahimik ang naging biyahe namin pabalik. Tanging ang makina lang ng sinasakyan naming van ang maririnig, habang sa labas ay unti-unti nang sumisikat ang liwanag ng umaga. Ramdam ko pa rin ang lagkit ng natuyong pawis sa balat ko, at ang bigat ng bawat paghinga.Pasimple akong bumaling kay Sebastian. Tahimik lamang siyang nakasandal habang nakatanaw sa labas nh bintana. Si Marcus naman ay walang tigil ang pagtingin sa screen ng kanyang tablet, binabasa ang laman ng mga flash drive na nailigtas namin.“Any luck?” tanong ko, halos pabulong.Umiling si Marcus. “Encrypted lahat. Pero may isa akong nabuksan—isang video feed, 'yon nga lang, corrupted. Ang title file…” tumigil siya sandali bago tumingin kay Sebastian, “…‘Project: Seraph – Phase Two Initiation.’”Muling napatingin si Sebastian sa bintana. “Phase Two…” bulong niya. “So hindi pa tapos ang proyekto.”Habang tumatakbo ang van sa madamong kalsada, bigla kong napansin ang kakaibang tunog mula sa radyo—isang mahina at paulit-ulit na

  • THE TYCOON'S REBEL   The Seraph Protocol (Part 2)

    Hindi na ako nagdalawang-isip. Kinuha ko ang isa sa mga red levers sa dingding, niyakap nang mahigpit at hinila nang buong lakas. Napakapit na lamang ako sa dingding nang bigla na lamang akong nakaramdam ng pagyanig ng lupa.“Marcus, charges!” utos ni Sebastian. Nag-ikot si Marcus, mabilis na kinabit ang maliit na explosive charges sa panel na kumokontrol sa life support ng tangke.Habang gumagawa kami, may dalawang sundalong naka-bugle ang sumulpot mula sa lilim—mga mercenary na nagbabantay sa proyekto. Nagkatinginan kami sandali. Pagkatapos ay hindi na ako nag-isip at isa-isang pinaputukan ang mga kalaban.“Go!” sigaw ni Marcus, at pinindot ko ang detonator. Isang malakas na dagundong ang sumunod. Nawala ang isang bahagi ng kisame at lumagablab ang apoy.Habang tumitindi ang apoy, may kumilos sa isa sa mga boltahe. Ang Seraph-01 ay nagising nang bahagya. Mabilis ang kilos ng humanoid sa loob ng tangke. May kumutitap na ilaw sa mga mata nito, at para siyang umihip ng malamig na hangi

  • THE TYCOON'S REBEL   The Seraph Protocol

    Tila ba huminto ang gabi. Sa labas ng bunker, malamig ang hangin at ang amoy ng abo ay nananatili sa bawat paghinga ko. Pero sa loob, si Marcus ay abala pa rin. Mabilis ang galaw ng mga daliri niya sa keyboard habang sinusubukang buksan pa ang mga encrypted file.Ako naman, hindi mapakali. Hawak ko pa rin ‘yung papel na iniwan ni Sebastian kaninang umaga. “Stay inside,” sabi niya. Pero paano kung sa labas siya nangangailangan ng tulong ngayon?“Marcus,” mahinang sabi ko. “Anong ibig sabihin ng Seraph Protocol?”Hindi siya agad sumagot. Nakatuon pa rin siya sa screen. Sa bawat segundo, lumalalim ang kunot ng noo niya.Pagkatapos ng ilang minuto, tumigil siya. “It’s worse than I thought.”Lumapit ako, tiningnan ang monitor. May mga dokumentong naka-display—mga laboratory records, DNA charts, surveillance photos. At sa gitna ng mga file, ang isang larawan ni Sebastian na naka-profile shot, may mga wire na nakakabit sa ulo at braso niya.“What the hell is that?” halos hindi ako makahinga.

  • THE TYCOON'S REBEL   Ashes Don't Lie

    Mabigat ang hangin nang magising ako. Masyadong tahimik na tipong anumang oras ay may mangyayari na naman.Paglingon ko sa kabilang gilid ng kama, wala na si Sebastian.“Seb?” mahinang tawag ko, sabay bangon ngunit walang sumagot.May naiwan siyang jacket sa upuan, at sa ibabaw nito ay isang piraso ng papel. Pamilyar ang sulat-kamay kaya sigurado akong sa kaniya galing 'yon.“Went out to check the perimeter. Stay inside. Don’t follow me.”Napakapit ako sa papel. Ilang saglit lang, naramdaman ko na agad ‘yong pamilyar na kaba sa dibdib. Hindi dahil takot ako, kundi dahil alam kong kapag sinabi niyang don’t follow me, may tinatago siyang mas malalim.Lumabas ako ng kuwarto. Si Marcus ay gising na rin, hawak ang tablet niya at mukhang may pinapanood.“Morning,” sabi niya, hindi man lang tumingin.“Nasaan si Sebastian?” tanong ko.“Went out an hour ago. May kailangan daw siyang ayusin sa east wing kung saan nagmula ang apoy.”Tumigil ako. “Marcus… may nakita ka bang kakaiba kagabi bago ta

  • THE TYCOON'S REBEL   After the Chaos

    Mag-a-alas singko na ng umaga nang tuluyang tumigil ang usok sa paligid. Ang hangin, amoy abo at pulbura. Ang lupa, basa ng hamog at dugo. Tahimik ang buong paligid, tanging huni ng mga ibon at hampas ng hangin sa nasirang bintana lang ang maririnig.Nasa veranda kami ni Sebastian, parehong pagod, parehong walang tulog. Si Marcus ay abala sa pag-aayos ng mga baril at mga sirang device. Ako naman, nakasandal sa poste, hawak ang isang tasa ng kape na ibinigay ni Seb.“First time ko yatang uminom ng kape pagkatapos ng barilan,” mahina kong biro, pilit tinatawanan ang tensiyon.Ngumiti siya, bakas ang pagod sa mukha. “First time ko rin yatang makakita ng babae na hindi natakot sa gitna ng pagsabog.”“Hindi naman sa hindi ako natakot,” sagot ko, sabay hinga nang malalim. “Ayoko lang na mawala ka sa focus dahil lang kailangan mo akong alalayan.”Sandali siyang natahimik. Tumingin siya sa paligid, sa mga sinunog na halaman, sa mga bakas ng bala sa dingding. “This was supposed to be our quiet

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status