Isla Navarro never belonged in the glittering world of the rich, but a job at Hale International Hotels changes everything. Fierce and outspoken, she has no patience for entitled men — especially not Sebastian Hale, the ruthless billionaire CEO who rules New York’s hospitality empire, which has expanded to Asian countries. From the moment they meet, sparks fly. He calls her trouble. She calls him arrogant. But when a dangerous corporate rival puts Isla in danger, Sebastian offers her a deal: “Stay close to me, and I’ll keep you safe.” What starts as protection turns into something neither of them planned — nights tangled in silk sheets, stolen touches in shadowed hallways, and a connection that threatens to shatter his iron control. In a world where power is currency and trust is rare, Isla must decide — is she just another move in his game, or the one woman who can bring the tycoon to his knees?
Lihat lebih banyakIsla' POV
Hindi ko alam kung masuwerte ako o minamalas. Tatlong oras na akong paikot-ikot sa grand ballroom ng Hale International Hotel, naka-high heels na parang ipinako sa paa ko habang hawak ang clipboard na puno ng checklist. VIP Gala for Charity ang event at sa dami ng mayayamang bisita na dapat i-please, ramdam ko nang mababali ang leeg ko sa kakayuko’t kakangiti.
“Navarro! ‘Yong centerpiece sa mesa ng table five, mali! Bakit Lilies ang naroon? You should've checked it bago ilagay doon, ano ba?” sigaw ng floor manager sa earpiece ko.
“Yes po, on it!” mabilis kong sagot, bago ako nagmamadaling tumakbo papunta sa mesa. Halos mapatid pa ako sa mahahabang gown ng mga bisita. Napabuntong-hininga na lang ako habang sinasabi sa sariling, 'Kaya ko ‘to' kahit pa nagmumukha na akong takbo-boy sa sariling event.
Nasa kalagitnaan ako ng pagpapalit ng flowers nang maramdaman kong may sumagi sa gilid ko. Mabilis akong napaatras, pero huli na. Isang tray ng champagne flutes ang dumulas mula sa kamay ng waiter, at ang buong laman nito ay tumama sa dibdib ng isang lalaki.
"Sh*t!"
Ang puting polo niya ay agad nagkaroon ng gintong mantsa ng mamahaling champagne. At hindi lang basta polo — three-piece suit! Mahal. Malinis. At ngayon ay basa.
“Oh, my god! Sir, I am so, so—”
Ngunit bago ko pa matapos ang sasabihin ko ay nag-angat na siya ng tingin. Nakita ko kung paano umigting ang mga panga niya na para bang mapipigilan no'n ang galit niya.
Muntik na akong mapaatras.
Tall. Sharp jawline. Deep set of hazel brown eyes, na parang nakikita ang lahat ng iniisip mo kahit hindi ka magsalita... and that suit tailored to perfection. Higit sa lahat, may aura siyang hindi basta businessman… kundi tipong lalaking sanay utusan ang buong mundo at susunod ang lahat.
'Oh no!'
“I just got in the building,” aniya, mababa at kalmado ang boses. “And you decided to baptize me with champagne?”
Napakagat ako sa labi, sinusubukang huwag kabahan. “It was an accident. And technically, it was the waiter.”
“That you bumped into,” dagdag niya, tumaas ang isang kilay.
“Yes, but—”
He smirked, a faint curve of lips na parang may alam siyang hindi ko alam. “You just made my night interesting.”
Hindi ko alam kung insulto ‘yon o compliment.
“Kung gano’n, you’re welcome?” tugon ko na kunwaring may kumpiyansa, kahit pa ang totoo ay gusto ko nang magtago sa ilalim ng cocktail table.
Bago pa lumalim ang usapan ay dumating na ang floor manager slash boss ko, hingal at halatang balisa. “Sir Hale! My apologies, sir, we—”
Wait. Sir Hale?
As in Hale International? As in Sebastian Hale? The ruthless, billionaire CEO na kilala sa pagiging cold at walang pasensya sa incompetent staff?
Oh, fantastic. Hindi lang basta bisita ang nabuhusan ko. Boss mismo ng boss ko!
Tinapunan ako ng floor manager ng tingin na parang gusto na niya akong itapon sa basement. Pero si Sebastian, hayun, kalmado lang na parang walang nangyari.
“It’s fine,” sabi niya, sabay punas ng suit. “She was… keeping things lively.”
Napasinghap ang floor manager, halatang hindi makapaniwala. “Still, we’ll have housekeeping bring you a fresh—”
“No need. I’ll manage,” sagot ni Sebastian, hindi inaalis ang tingin sa akin. “What’s your name?”
Nag-aatubili akong sumagot. “Isla. Isla Navarro.”
“Hmm,” tila nilalasap niya ang pangalan ko. “I’ll remember that.”
At sa halip na mag-walk out, dumiretso siya sa VIP lounge, iniwan akong nakatayo roon na parang nakapako.
Two hours later, akala ko ay tapos na ang bangungot ko. Akala ko lalabas lang siya saglit para magpakita sa event at aalis na pero mali ako. Nasa dulo ako ng ballroom, inaayos ang isang table setting, nang maramdaman ko na naman ang presensya niya. Hindi ko alam kung bakit, pero para siyang may gravitational pull. Kahit hindi ko siya tinitingnan, alam kong nandoon siya.
“You missed a spot,” sabi niya mula sa likod ko.
Napalingon ako. “Excuse me?”
Tinuro niya ang isang baso na may fingerprint mark. “Attention to detail is important, Miss Navarro.”
Hindi ko alam kung dapat akong mapahiya o mainis. “I’ll take note of that, Mr. Hale.”
“Good,” aniya, may bahagyang ngiti. “Because I might need you for something in the near future.”
“Need me?” kunot-noo kong tanong. “I’m just an event coordinator.”
“Exactly,” sagot niya, parang may ibig sabihin na mas malalim.
Inabala ko na lang ang sarili ko sa trabaho ko noon at pilit na iwinaksi sa isip ko ang imahe ni Sir Hale. Pagkatapos ng mga speeches, photo ops, at endless champagne toasts, halos bumagsak na ang paa ko sa pagod. Mabuti na lang at nang magpaalam ako sa boss ko na magpapahinga saglit ay pinayagan niya naman ako. Nang nasa gilid na ako ng ballroom at umiinom ng tubig ay bigla na lang may mga flash ng camera.
“What the—?” Napalingon ako at nakita si Sebastian na papalapit, hawak ang isang wine glass, diretso sa akin.
At bago ko pa magawang umiwas, may photographer na nakakuha ng shot — si Sebastian, nakatayo sa tabi ko, nakatingin sa akin na parang ako lang ang tao sa kuwarto.
Hindi iyon staged, at lalong hindi iyon scripted. Pero hindi ko maiwasang magtaka kung para saan ang ginawa niyang 'yon. Para ba asarin ako dahil sa aksidenteng pagtabig ko ng tray na may lamang champagne na natapon sa kaniya? Mas lalo pang napakunot ang noo ko nang magsimula siyang maglakad palayo at iniwan akong nakatulala.
"Ano na naman kayang topak ng lalaking 'yon? Hay, naku! Kung puwede lang talaga manapak ng big boss eh."
Akala ko ay matatapos na ang kalbaryo ko nang gabing 'yon. Hindi na kasi kami magkikita ni Sebastian dahil hindi naman ako direktang nagtatrabaho sa kaniya. Ngunit kinabukasan, nabulabog agad ang umaga ko nang tumawag sa akin ang kaibigan ko.
"Girl, you're doomed! Check the headlines! It's better if you see it yourself," nahihintakutang untag sa akin ni Lara.
At dahil nga bagong gising ay pipikit-pikit pa akong nag-scroll sa cellphone ko. Ngunit halos mapatalon ako sa kama nang makita ang picture ko roon... or should I say, picture namin ni Sir Hale. Nasa front page kami ng isang society blog at may caption na, "Who’s the Mystery Woman with Sebastian Hale?
Spotted at last night’s gala, the billionaire CEO seems to have found a new interest.”
Habang nag-uunahan ang pintig ng puso ko sa ingay ng putukan sa labas, ramdam kong mahigpit ang hawak ni Sebastian sa kamay ko. Hindi niya ako binitawan kahit isang segundo, parang sinisiguro niyang hindi ako mawawala sa paningin niya.“Sebastian…” mahina kong bulong habang nakadikit ang noo ko sa balikat niya. “Hindi ako makapaniwala… nandito ka talaga.”Mabilis niya akong nilingon. Nanlilisik pa ang mga mata niya sa tensyon, pero nang makita niya ang mukha ko at magtama ang mga paningin namin ay unti-unti iyong lumambot. “Of course I’m here. Kahit saan ka dalhin ng mundo, Isla, susundan kita.”Sa kabila ng kaguluhan, saglit na tila huminto ang oras. Nakadikit kami sa isa’t isa, ang init ng hininga niya ay dumarampi sa balat ko. Sa mga mata niya, nakita ko ang galit at tapang, pero higit sa lahat, ang takot.“Sebastian…” nanginginig pa ang tinig ko, “natatakot ako, pero mas natatakot ako kung wala ka.”Pinisil niya ang kamay ko. “Then don’t let go. Because I won’t.”Nagbigay siya ng
Bumagsak ang mga yabag ng mga armadong lalaki sa loob ng bakuran ng villa. Ramdam ko ang bigat ng kanilang mga paa sa bawat paglapit, kasabay ng malalakas na putok ng baril na umalingawngaw sa malamig na gabi. Ang dalawang bodyguard ni Sebastian ay agad na pumuwesto. Ang isa ay sa veranda at isa sa may main door, habang ako nama’y halos hinihila papasok sa study room.“Ma’am, dito lang po kayo! Lock the door!” sigaw ng isang bodyguard.Ngunit bago pa man siya makabalik sa labas, isang bala ang tumama sa dingding malapit sa balikat niya. Napaatras siya, nanlilisik ang mata.“Putang... armado talaga sila!” bulong niya, saka sumilip sa bintana at gumanti ng putok.Hawak-hawak ko ang cellphone, nakabukas pa rin ang linya kay Sebastian.“Sebastian!” nanginginig kong tawag. “May mga lalaki dito, naka-maskara, armado...”“I hear it,” mabilis niyang sagot, matalim ang boses. “Isla, listen to me. Stay in the study. Don’t go out. I’m on my way.”“Pero—”“No buts! Lock the door, now!”Kagat-lab
Pagkatapos ng halik na ‘yon, naramdaman ko ang bigat ng katawan ni Sebastian na dahan-dahang bumagsak sa tabi ko sa sofa. Para siyang sundalong galing sa digmaan kung saan hindi dugo ang dumikit sa kaniya kundi ang bigat ng desisyon at galit na matagal niyang tiniis.“Pagod ka na…” bulong ko, habang hinahaplos ang braso niya.“Pagod,” maikli niyang sagot, halos paos na ang boses. “Pero hindi pa tapos. Ang totoo, Isla… habang inaayos ko kanina ang mga ebidensya laban kay Alvarez, may isa pang pangalan na lumitaw.”Napasinghap ako. “Sino?”Tumitig siya sa akin nang matagal, parang nag-aalinlangan kung sasabihin niya ba agad. Saglit kaming binalot ng katahimikan. At ilang sandali pa ang lumipas bago siya muling nagsalita.“Hernandez,” sa wakas ay sambit niya. “Board adviser sa Asia operations. Mas malalim pa ang ugat niya kaysa kay Alvarez.”Parang may malamig na hangin na dumaan sa gitna naming dalawa.“Sebastian… gaano pa kalalim ‘to?”He closed his eyes for a moment, then spoke, mabag
Kinabukasan, maaga pa lang ay naghanda na si Sebastian. Nakasuot siya ng charcoal suit, dark tie, at ang ekspresyon niya ay parang bato. Ang aura niya’y ibang-iba kaysa kagabi.“Board meeting today,” sabi niya habang inaayos ang cufflinks. “This time, Alvarez won’t see it coming.”“Sebastian…” mahina kong tawag, nakaupo ako sa gilid ng kama. “Sigurado ka bang kaya mong harapin ‘to mag-isa? Hindi ba pwedeng—”Pinutol niya ako ng tingin. Hindi 'yong tipong matalim ngunit sapat na para mapatahimik ako. “You’re not going. It’s too dangerous. You’ll stay here with Marcus and my men. No argument.”Napakagat ako ng labi. Gusto kong sumunod, pero alam kong magagalit siya kapag ginawa ko. Naiintindihan ko naman siya lalo pa't sa kalagayan ko ngayon.Pagkatapos naming mag-almusal ay sinamahan ko siyang bumaba hanggang sa entrance ng villa. Hawak niya ang kamay ko, mahigpit na para bang ayaw bumitaw.“Promise me you’ll be safe,” bulong ko.He pressed a kiss on my forehead. “I promise. But I need
Pagkatapos ng halik na iyon ay matagal kaming nanatili sa ganoong posisyon. Yakap-yakap ko si Sebastian habang ang katahimikan ng safehouse ay bumalot sa amin. Tila ba sa sandaling iyon, kahit paano’y nawala ang bigat ng lahat.Ngunit kinabukasan, nagbalik ang katotohanan.Pagmulat ko ng aking mga mata ay naramdaman ko agad ang init ng bisig niyang nakayakap pa rin sa akin. Nakahilig ang mukha niya sa aking balikat habang mahimbing ang kaniyang tulog. Tila ba nakahanap siya ng kapahingahan sa tabi ko.Bahagya akong ngumiti at hinaplos ang buhok niya. Sebastian Hale, the ruthless billionaire… asleep like a boy.Gusto kong manatili nang ganoon, pero hindi ko rin maiwasang maramdaman ang kaba. Dahil alam kong hindi matatapos ang laban sa pagkahuli kay Anderson. Kung may isa nang nahuli, tiyak na may susunod pa.Bumangon ako nang dahan-dahan para hindi siya magising. Lumabas ako ng kuwarto at saka nagtungo sa kusina. Doon ko nadatnan si Marcus, gising na at nakaharap sa laptop niya.“Morn
Madaling araw na ngunit gising pa rin kami nina Sebastian. Nakalatag sa lamesa ng dining area ang laptop ni Marcus, ilang papel, at dalawang cellphone na encrypted daw ang linya.“Naipadala na kagabi ang mga impormasyon,” sabi ni Marcus habang ang tingin ay nasa laptop. “Kahit alin sa board ang may lihim na kaugnayan sa mga kalaban, siguradong hindi tatagal ng bente kuwatro oras bago nila ibenta ang balita.”Tumango si Sebastian, nakatingin sa laptop screen na para bang kaya niyang silipin mismo ang kalaban mula roon. “Si Anderson ang pinakauna kong hinala. Too polished. Too quiet. People like him… usually have the dirtiest hands.”Hindi ko naiwasang magsalita. “Pero paano kung hindi siya? Paano kung ibang tao sa board? Or worse… higit pa sa iisa?”Parehong napatingin sa akin sina Sebastian at Marcus. May tensyon sa pagitan nila, bago tumango si Sebastian. “That’s a possibility. Pero mas mabuti kung makita natin kahit isa. One rat is all it takes to find the nest.”Humigpit ang hawak
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen