Ilang araw na ang lumipas simula nung ibalita sa 'kin ni Zwei ang bagay na 'yon.Hindi pa 'ko nagtangkang buklatin sa kanya ang bagay na 'yon dahil humahanap pa ako ng tyempo.Dito na rin siya tumira kasama ko.Nung araw pala na 'yon ay iniwan niya lang sa sasakyan niya lahat ng gamit niya at pasimpleng inilagay sa closet nung tulog ako.Tinanong ko naman sa kanya kung bakit siya rito tumitira pero ang sagot niya lang ay marami silang ginagawa sa school at malapit ito sa skwelahan niya kaya mas mapapadali ang transportasyon nito 'pag pumapasok kung dito siya tutuloy.Tinanggap ko naman ang sinabi niyang 'yon kahit alam ko naman ang totoong dahilan.Pero sa tingin ko ay may lakas na 'ko ng loob ngayon na i-open sa kanya ang bagay na 'yon kaya hinihintay ko na lang siyang umuwi.Sa isang Linggo naming magkasama ay mas nakilala ko pa siya.Wala akong nakitang hindi maganda sa kanya dahil napatunayan ko kung gaano siya kabait.May pagka-ugali lang siya na katamaran pero sa katagalan ay naiim
Kasalukuyan akong umiiyak habang nakatutok sa Tv dahil dalang-dala ako sa eksena nitong pinapanood namin.Para akong tangang humihikbing nanonood habang kumakain ng popcorn.Paglingon ko kay Viguel ay nairita ako bigla dahil tinatawanan niya na naman ako."Ano ba!"suway ko.Marahas ko siyang binato ng popcorn pero hindi man lang siya natinag sa pagtawa."Pang-ilang movie na natin 'yan,hindi na naman matigil 'yang pag-iyak mo,"tawang-tawang aniya."Anong magagawa ko kung mababaw ang luha ko! Nakakaiyak naman talaga e,"nakanguso kong tugon."Horror naman ang susunod,"paghamon niya pero hindi ako nagpasindak at game na game pa rin.Alas-onse pa lang ng gabi at halos kalahating araw na kaming nagm-movie marathon."Tangina!"usal ko matapos magulat dahil may biglang nahagip na multo sa eksena na hindi ko inaasahan.Napakapit ako kay Viguel na 'di sinasadya.Bilib na bilib ako sa kanya dahil hindi man lang siya natakot o nagulat man lang.O sadyang OA lang talaga ako?Sinamahan pa ng intense na
Nakapalumbaba ako at malalim ang iniisip habang nakatingin sa bintana ng sasakyan."Babe,are you okay?"kunot-noong tanong ni Viguel at tinapunan ako ng panandaliang tingin."Okay lang ako.Masaya ako na makikita ko na ulit si Venice,"masaya kong bulalas."Kagabi ka pa niya kinukulit sa 'kin.Miss na miss ka na rin niya."Papunta kami ngayon sa school ni Venice para sunduin siya.Wala naman sigurong makakakita sa 'kin dahil sabi ni Viguel ay bagong katulong daw ang yaya ni Venice ngayon."Sinabi mo ba sa kanya na magkasama tayo?""Oo,ang kulit kasi niya."Napakamot siya ng ulo."Don't worry,hindi naman magsusumbong 'yun kay Kuya."Habang nasa biyahe ay naging okupado pa rin ang isip ko sa mga posibilidad na mangyari kapag nalaman nilang magkapatid ang tungkol sa pagbubuntis ko.Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na nagdadalang tao na 'ko.Kung sakali man na hindi niya ako panindigan o iwan ako ni Viguel,ako na lang mag-isa ang bubuhay sa anak ko."We're here,Babe."Sa sobrang o
"Anong ibig sabihin nito?!"puno ng galit na sambit ni Viguel.Shit.Napabalikwas ako mula sa pagkakahiga at hinampas-hampas si Ramier para magising siya.Umupo ako at takot na takot na tumingin kay Viguel.Hindi ko siya matitigan ng matagal dahil ngayon ko lang siya nakitang ganito kagalit sa 'kin."Viguel...calm down,"mahinahon kong pakiusap."How am I suppose to calm down?! Matapos ko kayong makita na nasa ganitong sitwasyon,sabihin mo sa 'kin kung paano kumalma!"Parang ibang tao ang nasa harapan ko ngayon.Hindi ko inaasahan na magkakaganito si Viguel.Nilamon na siya ng galit dahil sa mga naiisip niyang ginawa namin ng kapatid niya.Kita ko sa mga mata niya ang nag-aalab na galit na parang kahit anong oras ay sasabog siya.Paglingon ko kay Ramier ay seryoso ito habang sinusuot muli ang kanyang polo na nakakalat kanina sa sahig."What the fuck did you do to her?!"Nagulat ako nang biglang lumapit si Viguel sa kapatid niya at kinuwelyuhan ito.Base sa mga titig nito ay parang wala na si
Ysharra's POVWala na 'kong ibang nagawa kung 'di ang sumunod na lang sa kanya kahit na labag naman sa kalooban ko ang bagay na 'to.Ilang beses pa akong nagpumilit na hindi ako sang-ayon sa gusto niyang mangyari kaya iniwan niya muna ako upang makapag-isip-isip at bumalik siya ngayong gabi para kumbinsihin akong muli.Bandang huli ay siya pa rin ang nanaig sa aming dalawa.Kailangan kong makausap si Viguel sa lalong madaling panahon para klaruhin at maisaayos ang lahat.Hindi ko lubos maisip na ang taong binabaliwala lang ako noon at sinusungitan ay nandito ngayon sa harapan ko para iuwi ako sa puder niya.Pakiramdam ko ay kung hindi naman ako nabuntis ay hindi niya naman gagawin sa 'kin 'to.After all,ang nasa sinapupunan ko pa rin ang priority niya kaya niya ginagawa ang lahat ng 'to.Kasalukuyan kaming bumabyahe papunta sa kung saan at namumutawi sa paligid ang nakakabinging ingay dahil walang nagtatangka na magsalita sa aming dalawa.Wala akong iniwan ni-isang gamit sa Condo ni Vig
Dalawang linggo na ang nakalipas simula nung away na namagitan sa 'ming tatlo.Simula nung nakita ako ni Viguel nung araw na 'yon ay hindi na siya umuwi rito.Hindi ko naman siya masisisi dahil sa ayaw at sa gusto niya ay makikita't makikita niya ako rito.Gustuhin ko mang hindi tumira rito ay wala naman akong magawa dahil sa kagustuhan ni Ramier.Maging si Zwei ay wala na rin dito.Sa tingin ko ay magkasama sila ngayon dahil nakita ko siya nung isang araw na umuwi rito para kumuha ng gamit ni Viguel.Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa puntong 'yon.Pero kahit papaano'y may tuwa sa puso ko dahil nand'yan si Zwei para pagaanin ang loob niya at damayan.Ginugulo pa rin ako ng isip ko dahil hindi pa rin kami nagkakaayos ni Viguel.Siguro nga ay tama siya,hindi niya pa 'ko kayang harapin ngayon dahil sa ginawa ko sa kanya at naiintindihan ko 'yon.Darating din 'yung oras na makakaya niya na 'kong harapin para pagusapan ang kung ano mang alitan namin.Ang kailangan ko lang gawin ngayon
Katulad na lang ng palaging nangyayari ay hindi na naman ako nagwagi sa kanya sa puntong ito.Wala akong ibang nagawa kung 'di ang payagan siya na sumama sa 'kin.Idinahilan ko naman na may trabaho pa siya't baka may mahalaga siyang dapat gawin kaya h'wag na siyang sumama pero sinabi niya lang na 'I can do whatever I want.I'm the boss.'Tuluyan nang tumikom ang bibig ko at wala ng nagawa.Sinabi niya na hintayin ko muna siya dahil magbibihis pa ito kaya inayos ko muna ang sarili ko sa harapan ng salamin.Habang naglalagay ng kaunting make-up ay biglang nag-ring ang phone sa gilid ng mesa ko.Rumehistro ang pangalan ni Viguel kaya kumakarera ang puso ko sa sobrang bilis ng pagtibok.Nanunuyo ang labi ko at parang walang ni-isang salita ang masasabi ko sa kanya kung sakali man na sagutin ko 'yon pero sino ba naman ako para tanggihan ang tawag niya.Buong tapang kong sinagot ang tawag.Ilang segundong walang nagsalita sa 'ming dalawa at tila nagbibigayan pa kung sino ang unang kakausap."Ysh
"Ate,gising na!"Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong ginigising ni Samuel pero hanggang ngayon ay ang bigat pa rin ng talukap ng mga mata ko."Kakain na tayo! 'Yung boyfriend mo nasa sala na,hinihintay ka."Matapos sabihin ng kapatid ko 'yon ay napabangon agad ako."Labas ka na do'n! Mag-aayos na 'ko!"Pilit ko siyang tinaboy-taboy pero makahulugan niya akong tinignan."Ayon tayo,e! Narinig lang 'yung magic word napabangon agad,"pangungutya niya.Iniwas ko ang tingin dahil natamaan ako sa tinuran niya.Hindi ko na siya pinansin at dali-daling nagtungo na sa banyo.Naligo ako at inayos ang sarili.Habang ginagawa ko 'yon ay pumasok na naman sa isipan ko ang pinag-usapan namin kagabi.Mukhang hindi magandang ideya na pumunta pa 'ko rito kasama si Ramier dahil siguradong hindi magiging madali ang pagsubok nila sa kanya.Nung nakuntento na 'ko sa itsura ko ay napagdesisyunan ko nang lumabas.Nagtungo ako kaagad ng sala at tumambad siya sa 'kin na prenteng nakaupo habang abala sa phon