Home / โรแมนติก / TIE LOVE | พันธะสวาท SM+ / พันธะสวาท_4 | ใครสักคน

Share

พันธะสวาท_4 | ใครสักคน

last update Last Updated: 2025-03-28 16:41:16

โชคดีของชีวิตเด็กบ้านๆอย่างฉันที่สามารถเป็นเด็กทุนของมหาวิทยาลัยชื่อดังระดับประเทศ เพราะถ้าพูดให้เห็นภาพเลยก็คือ สถานะการเงินของฉันไม่สามารถที่จะซื้อข้าวกลางวันในราคาห้าร้อยบาทเป็นอย่างต่ำ ย้ำนะคะอย่างต่ำ.. โชคดีที่เด็กทุนไม่ต้องเสียค่าอาหารใดๆแม้แต่น้ำแก้วนึงก็ไม่เสีย เพราะพวกเราต้องแลกมากับการสอบให้ได้เกณฑ์ที่สูงเกินกว่ามาตราฐานของระบบการศึกษา

เอแบค เป็นมหาวิทยาลัย ที่เด็กสอบชิงทุนจะต้องทำเกณฑ์ให้สูงเกินเกณฑ์ระบบศึกษา และแต่ละภาคเรียนจะรับเด็กทุนแค่5คนเท่านั้น เพราะสวัสดิการที่นี่แพงมาก นี่แหละค่ะชีวิต

ไม่มีอะไรที่พวกคนรวยจะให้ฟรีๆโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน การที่จะเข้าเรียนที่นี่ได้ สมองคุณต้องกะทิเลยทีเดียว นี่อาจจะเป็นเรื่องเดียวที่ฉันทำได้ดีก็ได้ เพราะจะให้นิยามมหาวิทยาลัยแห่งนี้ให้อข้าใจได้ง่ายๆสั้นๆ คืิถ้าไม่ใช่คนรวยสมองของคุณก็ต้องเก่งเกินเกณฑ์ เรียกว่ารวมทั้งคนที่มีชาติตระกูลและมากความสามารถไว้ในที่เดียวจริงๆ

"นี่ กินแค่นี้จริงๆเหรอ แกเป็นเด็กทุนนะธิชา เรื่องการกินเนี่ยเด็กทุนไม่เสียอะไรอยู่แล้ว พวกฉันต่างหากที่ต้องเสีย"

"ไม่เอาอะ แค่นี้ก็พอแล้ว"

"พอเพียงดีจริงๆ อยากสมองดีเท่าแกจัง ฉันจะได้ไม่ต้องเสียค่าอาหารเป็นพันต่อมื้อแบบนี้"

"ฉันไม่ค่อยจะชินกับอาหารดีๆนะ ปกติกินแต่ข้าวกระเพราอะไรแบบนั้น"

"กระเพราเหรอ?" (0[]0]

"..ไม่รู้จักเหรอ?" หน้าฉันเหวอมากนะตอนนี้ มีอยู่จริงนะเหรอคนที่ไม่รู้จักข้าวกระเพราไข่ดาวอะไรแบบนี้อะ

"รู้จักแต่ไม่เคยกินนะสิ ฉันอยากกินมานานแล้ว" ..ไปไม่เป็นเลยฉัน.. แต่ก็พอเข้าใจได้ ที่นี่มีแต่คนมีเงิน ฉันนี่สิแปลกประหลาดสำหรับที่นี่ต่างหาก

"..เอางี้ไหม ถ้าไม่อย่างนั้นเลิกเรียนฉันเลี้ยงข้าวกระเพราเอง รู้จักร้านอร่อยๆด้วยนะ"

"เอาสิ! งั้น.. ฉันขอโทรบอกพ่อกับแม่ก่อนนะว่าให้คนรถมารับช้าหน่อย"

"..อืมม" ดูเหมือนว่าจะมีหลายอย่างที่ต้องปรับตัวสำหรับที่นี่เลยจริงๆ บางทีคนรวยในละครที่ฉันดู..ชีวิตจริงก็ไม่ได้ต่างนะ

ธิชานั่งกินอาหารตรงหน้าด้วยความไม่คุ้นชิน อาหารเช้าธรรมดาๆ แต่ช้อนส้อมและมีดทำให้เธอค่อนข้างกังวลในการใช้มัน เธอไม่ถนัดอะไรสักอย่างแต่ยังมีบุ๊คที่คอยบอกว่าเธอควรใช้มันยังไงอยู่ไม่ห่าง รอยยิ้มแหยๆกับจานอาหารตรงหน้า ธิชาอยู่กับมันเกือบครึ่งชั่วโมง

"ทรมานมาก"

"เอาน่าเดี๋ยวก็ชิน" ฉันเห็นบุ๊คทำนั่นนี่ด้วยความคุ้นเคย ผิดกับฉัน.. ก็อดคิดบางเรื่องไม่ได้

"..ไม่รังเกียจคนที่ใช้ส้อมกับมีดแบบฉันไม่เป็นเหรอ"

"นี่ ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันไม่ตัดสินใคร และการใช้ชีวิตแบบที่เธอมีมันเป็นความฝันของฉันเลยนะ กินอะไรง่ายๆ นอนที่ง่ายๆ ไม่ต้องคอยให้มีคนมารับมาส่งคอยจับปิดคอยจับเวลากลับบ้านหรือต้องรายงานทุกอย่างเวลาทำอะไรเสมอ เหมือนนกในกรงแบบเนี่ย.. ยอมบินทั้งๆที่ปีกหักยังจะดีซะกว่า"

"แต่เป็นกรงทองเลยนะ"

"จะกรงไม้กรงทองอะไรก็ช่างไม่สนหรอก"

"....."

"นี่ ฉันอยากเป็นเพื่อนกับแกจริงๆนะธิชา"

"..ขอบคุณนะ" บุ๊คยื่นมือมากุมมือฉันเพียงครู่ก่อนจะเก็บของ และกำลังจะยกจานไปเก็บ ฉันก็เลยรีบเก็บของตัวเองบ้างและลุกตามพร้อมๆกัน แต่จังหวะที่หมุนตัวไม่ทันได้ระวังไง

ผลัก! ฉันทำจานกระแทกกับแก้วน้ำของใครสักคนที่ตัวสูงมากๆ ภาพแรกที่เห็นคือรองเท้าเงาดำเลอะไปด้วยอาหารในจานของฉันและน้ำที่เขาถือไว้

"แย่แล้ว! ขอโทษค่ะ"

"อาหารที่นี่ไม่อร่อยหรือไง"

"..ค๊ะ?" และพอฉันเงยหน้าเท่านั้นแหละ ก็ต้องยืนแข็งทื่อ พวกเขามองในระยะไกลก็ดูน่าเกรงขามแล้วนะ นี่ฉันกำลังยืนประชันหน้ากับผู้ชายสี่คนที่สาวๆในมหาลัยหมายปองพวกเขา... แถมตัวสูงเหมือเสาไฟฟ้าทุกคนเลยด้วย

"อะ.. เอ่อ.."

"ไง?"

"ปละ เปล่าคะ.. ขอโทษนะคะเดี๋ยวหนูไปเอาทิชชู่" ธิชาอึ่กอักแล้วกำลังจะรีบไปหยิบทิชชู่ในจุดบริการ แต่กลับถูกร่างสูงรั้งแขนเอาไว้ ภาพที่เห็นต่อมาคือทุกคนที่ทานข้าวอยู่มองมาที่ฉันเป็นตาเดียว

"ไม่ต้อง"

"แต่ว่าหนูทำ"

"กูขอทิชชู่หน่อย" เขาหันกลับไปพูดกับเพื่อนคนตัวสูง ซึ่งเพื่อนของเขามองมาที่ฉันก่อนจะแค่นเสียงหัวเราะในลำคอเพียงนิด แต่ยอมออกไปตามคำร้องของของ พี่คาร์เตอร์

"เธอยังไม่ตอบฉัน ว่าอาหารที่นี่มันไม่อร่อยหรือไง ถึงกินเป็นแมวดมแบบนี้"

"เปล่าค่ะ หนูแค่ไม่ค่อยหิว"

“เด็กทุนนี่หว่า.. คนนี้ที่มึงเจอในลิฟต์?”

“อืม” พี่คาร์เตอร์ตอบเพื่อนของเขานิ่งๆ ทั้งที่ยังจับแขนฉันและมองฉันไม่ละสายตา ฉันรีบหันหน้ามองบุ๊คซึ่งรายนั้นหน้าแหยไปแล้ว

“งั้น.. หนูขอตัวนะคะ”

“เดี๋ยว”

“….”

“เธอยังไม่ตอบฉันเหมือนกัน ว่าเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า”

“….”

“อย่าคิดว่าฉันจะใช้มุขตื้นๆนี่จีบเธอ เเต่เพราะหน้าเธอมันทำให้ฉันนึกใครสักคน”

“….” คะ ใครสักคนงั้นเหรอ เขาใช้คำว่า ใครสักคน มากกว่าจะใช้ ใครบางคน แสดงว่าเขานึกไม่ออกจริงๆ

“จนฉันเริ่มรำคาน”

“….”

“แต่ถ้าเราไม่เคยเจอกันมาก่อน ก็ต้องขอโทษด้วย”

มือบางกำแน่น ป่านนี้เหงื่อที่มือฉันคงไหลท่วมจนถึงตาตุ่มเท้าแล้ว ไหนๆโอกาสก็มาอยู่ตรงหน้าแล้ว ธิชามองไปรอบๆ การมีคนอยู่ในที่เกิดเหตุก็เครื่องการันตีได้ว่า คาร์เตอร์ เป็นคนเข้าหาเธอก่อนเพราะฉะนั้น.. เธอคงไม่ถูกตราหน้าว่าเป็นฝ่ายไปหาคาร์เตอร์ถึงที่.. ก็ต้องใช้โอกาสนี้แหละ

ธิชาวางจานข้าวกับโต๊ะ คาร์เตอร์ปล่อยแขนของเธอเมื่อธิชามองมือที่เขาไม่ปล่อยเธอสักที ก้มลงและหยิบซองจดหมายสีเก่าๆตามกาลเวลา แล้วยื่นให้คนตัวสูงทันที

“..จดหมายเหรอ?” คาร์เตอร์เอ่ยถาม ซึ่งธิชาพยักหน้า

“..ต่อให้หนูบอกพี่ตอนนี้พี่ก็คงจำหนูไม่ได้หรอก”

“….”

“อ่านมันด้วยนะคะ มันเป็นสิ่งที่พี่ควรจะได้รู้”

“..เธอมาแปลกวะ” ทีนี้เป็นเพื่อนเขาอีกแล้ว ตัวสูงๆผมสีเทาควันบุหรี่ ไม่รู้จักชื่อ แต่หน้าดีมาก

“มันมีคำตอบที่พี่อยากได้อยู่ในนั้น”

“….” คาร์เตอร์หรี่ตาภายใต้กรอบแว่น เขารับซองจดหมายสีขาวจนจะเหลือง ต่างจากจดหมายสารภาพรักที่บรรดาผู้หญิงชอบยื่นให้เขา

“หนูขอตัวนะคะ คนมองกันเยอะแล้ว เดี๋ยวหนูจะใช้ชีวิตที่นี่ลำบาก”

ธิชารีบคว้าจานของตัวเองแล้วก้มหน้าเดินออกไปจากโรงอาหารทันที โดยที่มีบุ๊คที่กำลังกระอั่กกระอั่กแล้วรีบเดินตามธิชาไป

“ไม่ได้คำตอบไม่พอ เดินหนีมึงซะงั้น.. คนแรกเลยมั้งเดินหนีมึงแบบนี้”

“เสียเซลฟ์ตายห่าเลยสิมึง” อัลฟ่าที่กลับมาพร้อมทิชชู่ยืนแซะอยู่ข้างๆ ชิริวกับเรียวก็มองหน้ากัน ก่อนที่จะเป็นชิริวที่เป็นคนสุดท้ายที่เลือกจะเอ่ยวาจา

“กูเห็นด้วย”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   ตอนพิเศษ

    ตอนพิเศษ1ปีผ่านไปหลังจากเหตุการณ์ที่ห้องประชุมในตอนนั้น ก็ผ่านมาแล้ว1ปี คิดถึงวันวานเสียจริง.. รูปวันแต่งงานของฉันกับพี่เตอร์ ฉันยังคอยเปิดมันอยู่เรื่อยๆ ราวกับว่ามันเป็นเสมือนของมีค่าที่สุดในชีวิต มันเหมือนจุดเริ่มต้นในหลายๆเรื่อง ฉันวางรูปคู่ของเราที่ถูกเลือกใส่กรอบ วางเคียงข้างกับจดหมายของพ่อที่ถูกใส่กรอบอย่างดี ชั่วครู่ที่ธิชาเลือกสัมผัสกรอบรูปของจดหมาย ลายมือตวัดแต่ไม่ยุ่งเหยิงทำให้เธอลอบยิ้มเบาๆ“ลงไปกินข้าวหน่อยไหม เสร็จหมดแล้วนะ” “อ๊ะ! อื้ม” คาร์เตอร์เดินเข้าสวมกอดธิชา เขาดูแลเธอเป็นอย่างดีไม่ได้มีแค่คำคุย เดินประคองภรรยาท้องอ่อนด้วยความระมัดระวัง“ไม่เห็นต้องประคองขนาดนี้เลย หนูเดินได้”“เมื่อไหร่จะเลิกแทนตัวเองว่าหนูสักที”“ก็มันติดปากนี่นา” ตอนนี้แล้วฉันก็ยังคงเรียกพี่เตอร์ว่าพี่เช่นเคย ชั้นล่างของบ้านถูกเตรียมอาหารไว้มากมาย ออกจะเกินความจำเป็นด้วยซ้ำ ทั้งที่เราอยู่กันแค่สองคน.. ไม่สิ รวมเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในท้องด้วยนี่ก็สามคน แต่อาหารถูกจัดเตรียมราวกับเลี้ยงต้อนรับคนเป็นสิบ“มันเยอะไปนะ ไม่ต้องมากมายขนาดนี้ก็ได้ สิ้นเปลืองเปล่าๆ”“ฉันมีให้กินก็กินเถอะน่า ของดีๆทั้งนั้น

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_91 | เรื่องที่อยากจะบอก THE END

    พี่เตอร์บอกให้ฉันรออยู่บนรถใช่ไหมละ แล้วทุกคนคิดว่าฉันทำตามหรือเปล่า? ถ้าคิดว่าฉันจะรั้นละก็อยากจะบอกว่าคิดผิด! ฉันยังนั่งอยู่บนรถ แต่ไม่ได้นั่งรอให้เวลาเสียเปล่านะ ฉันให้บุ๊ควิดิโอคอลหาฉันและดูการอภิปรายอะไรสักอย่างที่เป็นคำตอบได้ว่า พี่เตอร์กลับมาด้วยสาเหตุอะไรสาเหตุแรกเลยคือประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับวิทยาลัยที่ได้ทำการเปิดที่อเมริกาเป็นที่เรียบร้อย สร้างความฮือฮาไม่น้อยเลยกับนักศึกษาทุกช่วงชั้นปีที่ได้รับรู้ ก็นะ.. มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่คนที่ไม่มีสัญชาติของบ้านเมืองเขาจะดำเนินการเปิดมหาวิทยาลัยที่นั่น ต่อให้เป็นเอกชนก็ตาม แต่พี่เตอร์และคุณแม่พี่เขาทำได้ นอกจากจะมีเงินแล้ว พรรคพวก หรือเส้นใหญ่ต้องใหญ่เอาเรื่องเลยถึงทำทุกอย่างจนถึงขั้นที่สำเร็จได้ขนาดนี้ธิชามองมือถือ ตั้งใจฟังเสียงที่คาร์เตอร์พูดออกมา การเดินไปมาไม่อยู่กับที่ของพี่เขาทำให้นักศึกษารู้สึกไม่อึดอัดกับสิ่งที่ต้องตั้งใจฟัง.. แต่แล้ว..นี่ฉันไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม! ตอนที่เดินมาทางนี้ พี่เตอร์ก้มมองกล้องด้วย! มองเหมือนสายตาเราได้ประสานกันและหยุดอยู่ตรงหน้ากล้องที่บุ๊คยังคงวิดิโอคอลกับฉัน‘และอีกเรื่องที่สำคัญไม่แพ้กัน.. ฉันไม่

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_90 | เซอร์ไพส์

    “ขอบคุณนะพี่ ป่านนี้ใครต่อใครเม้าท์กันแล้วมั้งว่าพี่เป็นผัวน้อยหนู^^”“คงงั้น”“ไว้เดี๋ยวหนูทำคุ้กกี้แล้วกัน ค่าตอบแทน”“ไม่ต้องอะ ไอ้เตอร์ให้ค่าเสียเวลาฉันคุ้มอยู่ ไม่งั้นฉันไม่เสียเวลามารับส่งเธอหรอก เมียก็ไม่ใช่”“จ้าาา ไปได้แล้ว” ฉันโบกมือบ๊ายบายแทนคำลา พี่ริวเหมือนตัวแทนพี่ชายที่ชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะมี เขาจัดการให้ฉันแทบทุกอย่าง แม้บางครั้งจะเหมือนทำส่งๆไปงั้น แต่ก็ทำให้ ก็ถือว่าดีเหลือแสนแล้วกับคนอย่างพี่ริว เพราะถ้าไม่ได้สนิทกันจริงละก็ ไม่มีทางที่คนอย่างพี่ริวจะเสียเวลาทำอะไรเด็ดขาดพอกลับมาถึงบ้าน ความเงียบมันก็แอบทำให้รู้สึกเหงา อยากจะไปนั่งดื่มชิวๆที่ร้านเหล้าก็กลัวคิดถึงพี่เตอร์จนใจแตก ลากผู้ติดมือกลับมาหนะสิ ช่วงหลังไม่มีอะไรตกถึงท้องมานานแล้วด้วยโดยเฉพาะพี่เตอร์…หิวชะมัด เมื่อไหร่จะกลับมาไม่ว่าเปล่าธิชา ส่งข้อความหาคาร์เตอร์ดั่งความรู้สึกหิวชะมัด เมื่อไหร่จะกลับมา จะซื้อกินอยู่แล้วนะ!ส่งไปแบบไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายกดอ่านมัน อีกไม่นานฉันก็จะจบการศึกษาแล้วด้วย.. ไม่รู้ว่าจะกลับมาหากันได้ไหม เลยไม่อยากคาดหวังฉันกลายเป็นธิชาที่ใครต่อใครรู้จักในฐานะแฟนของพี่เตอร์ ไม่ว่าจะรุ่น

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_89 | รอจนแห้ง

    1ปีผ่านไปมหาวิทยาลัย เอแบค“พี่โกง!”“โกงบ้าอะไร แพ้แล้วอย่าพาลดิวะ!”“ถ้าไม่โกงจะกินรอบวงทุกรอบแบบนี้ไงวะ! ถอดเสื้อออกมาเลยนะ!”“ถอดทำห่าไร!”“ก็พี่ต้องซ่อนไพ่ไว้แน่ๆ! คนกะล่อนอย่างพี่ไม่มีทางชนะใสๆหรอกน่า!! ถอดเสื้อเดี๋ยวนี้เลย!”ณ อาคารตึกคณะของอัลฟ่า ชิริว เรียว อัลฟ่า บุ๊คและธิชานั่งเล่นไพ่กันอย่างเสียงดังโวกเวยโวยวาย คนตัวน้อยโบ้ยว่าชิริวคนหน้าตายสันดานเสียกำลังโกงเธอจนแทบจะหมดตัว“แพ้ก็แค่จ่ายนี่หว่า! ตาละห้าบาทเหมือนกูหลอกเอาบ้านมึงอะ!”“ห้าสิบบาทก็เงิน! หมดตัวแล้วรู้ไหม! รู้ไหมว่าต้องยืนหลังขดหลังแข็งทำงานนานขนาดไหนกว่าจะได้มา! สารภาพมาซะดีๆ! ไม่งั้นหนูประจานแน่!”“เป็นถึงเมียไอ้เมียไอ้เตอร์ ไหงมันปล่อยให้เมียมันมีเงินห้าสิบบาทติดตัววะ!”“ตาละห้าบาทก็ให้พี่เขาไปเถอะน่าา แค่นี่เอง^^*” บุ๊คร้องเตือน“ตาละห้าบาท แต่กินฉันเป็นสิบรอบ! ฉันเสียไปแล้วห้าสิบบาท!”“ถ้าหวงเงินห้าสิบบาทขนาดนั้น ไม่เก็บตังค์ไว้หยอดกระปุกละวะ!! มาชวนชาวบ้านเขาเล่นไพ่ทำไม!” ชิริวสวนกลับ ก่อนจะเริ่มวิ่งหนีธิชาที่ไม่ยอมแพ้“รับจ๊อบพิเศษเว้ย!”“กูละปวดหัวกับพวกมัน” เป็นเรียวที่พูดขึ้นมา เขานั่งเกลี่ยไพ่ในมือแ

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_88 | เธออร่อยเกินไป

    “เฮ้ออ~” ธิชาถอนหายใจหลังจากนั่งแท็กซี่กลับถึงบ้านของคาร์เตอร์ บ้านหลังโตที่เขาอยู่คนเดียว บ้านหลังโตที่เป็นคนละหลังกับบ้านที่คุณแม่ของพี่เขาคอยเทียวไปเทียวมา..ฉันนั่งกินขนมหวานๆหวังเบาเทาอาการหงุดหงิดที่ใจ ไม่รู้จะปากหนักไปเพื่ออะไร แค่บอกว่าไม่ให้ไปมันก็จบใช่ไหมละ ปากหนักไม่รู้เวล่ำเวลาเลยจริง!ฉึ่บ ฉึ่บ ก่อนจะมีเสียงเท้าเดินเบาๆดังขึ้นจากด้านหลัง เมื่อกี้คุณแม่บ้านบอกว่าจะไปรดน้ำต้นไม้นี่นา รดเร็วหรือเปล่านะ ยังไม่ถึงสิบนาทีเลย“คุณแม่บ้านคะ รดน้ำเสร็จแล้วเหรอ มีอะไรให้หนูช่วยไหม หนูกำลังหัวร้อนพี่เตอร์แบบสุดๆไปเลยดะ.. คะ คุณแม่” แต่กลับกลายเป็นคุณแม่พี่เตอร์ซะงั้น ธิชารีบยืนขึ้นแล้วยกมือไหว้ทันทีและอยู่ในท่าสำรวม“..ลูกฉันไปสร้างเรื่องอะไรอีกละ” ท่าทีสง่างามจนน่าเกรงขามนี่บางทีก็อึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก คนเป็นแม่เดินไปที่โต๊ะทานอาหาร วางกระเป๋าแบรนด์ดังอย่างเบามือ“..มะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เรื่องเล็กน้อย”“เรื่องเล็กน้อย? ถึงขั้นต้องพึ่งขนมเท่าภูเขาแบบนั้น?”“….”“เล่ามาเถอะ อย่างน้องฉันก็เป็นผู้หญิงเหมือนเธอ.. ลูกชายฉันสุภาพก็จริงแต่มันซื่อบื้อกับเรื่องแบบนี้ที่สุด”ฉันควรทำยังไงละ เ

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_87 | อยากโดนหึง

    •PICCHYย้อนกลับไป…วันเกิดเหตุ…ชิริวนั่งหักนิ้วตัวเองเงียบๆอยู่ที่มุมห้อง เขาไม่ได้สนใจอะไรนอกจากข้อนิ้วของตัวเอง และค่อยเงยหน้าเมื่อคนเป็นเพื่อน.. ทักถาม“มึงจะเอาไง ไอ้เตอร์ไม่รับสาย” อัลฟ่าเก็บมือถือใส่กระเป๋า เขายืนมองพิชชี่ที่นั่งตัวสั่นราวกับลูกหมาตกน้ำอยู่บนเตียง สายตาของชิริวจ้องมองเธอแน่นิ่งและน่ากลัว“..เอาไง จัดการดิ”“อย่านะ! ฉะ ฉันจะไม่ทำอีก! ฉันจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ”“..ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอพูดแบบนี้”“ครั้งนี้จริงๆ! จริงๆนะ!”“ก่อนหน้านี้เธอทำให้เด็กปีหนึ่งลาออกไป คราวนั้นเธอก็พูดกับฉันแบบนี้”เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับธิชาไม่ใช่ครั้งแรกที่พิชชี่เป็นคนที่อยู่เบื้องหลัง หลายครั้งหลายคราที่เธอมักจะแสดงออกถึงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของคาร์เตอร์ และใช้สิทธิ์ของคนเป็นพ่อที่มีอำนาจข่มเหงรังแกผู้ที่ด้อยกว่าครั้งแล้วครั้งเล่า และครั้งนี้คนที่อยู่ตรงหน้าเธอก็คือชิริว ไม่ต่างจากครั้งก่อน.. พิชชี่ถึงได้ตัวสั่นเป็นลูกหมาตกน้ำแบบนี้เพราะดูเหมือนว่าชิริว.. ไม่มีความเชื่อหลงเหลืออยู่บนหน้าเขาเลยชิริวนั่งบนเตียงที่จับพิชชี่มัดตรึงเอาไว้ แล้วใช้ปลายนิ้วกดดันความรู้สึกอีกฝ่ายด้วยการ.. คีบชายเสื้อ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status