LOGIN
Report
“หนะ หนูไม่มี อึ่ก~” ขณะที่เด็กสาวนั่งหมดหวังอยู่ที่พื้นถนน.. และกำลังคิดว่าจะทำด้วยวิธีไหนดีถึงจะสามารถเอายาที่ขโมยมา เอาไปให้พ่อได้ เธอเป็นแค่เด็กสาว เด็กน้อยผมเปียตัวเล็กๆเองนะ เป็นแค่เด็กที่ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อแค่สองคน เป็นแค่เด็กที่หาวิธีจะช่วยพ่อ.. ทำไม ผู้ใหญ่ถึงใจร้ายแบบนี้ “ทั้งหมดเท่าไหร่” แต่จู่ๆก็มีเสียงปริศนา เสียงเด็กชายคนนึง.. เขาถามออกไปก่อนจะยืนขวางและคั่นกลางระหว่างคนใจร้ายกับเด็กสาวผู้น่าสงสาร “..จะจ่ายให้หรือไง?” “ถามว่าเท่าไหร่” __________ “หนูเจอเขาแล้วนะพ่อ” ธิชาหยิบจดหมายในกระเป๋าขึ้นมา จดหมายที่เขียนด้วยลายมือของคนเป็นพ่อ.. ที่ฝากฝังไว้ในนาทีสุดท้ายของชีวิต ว่าถ้าฉันเจอเขาอีกครั้ง จดหมายนี้จะต้องถึงมือเขาให้ได้ในสักวัน ใช่ค่ะ.. ตอนนี้ฉันไม่เหลือใครแล้ว แต่ไม่เป็นไรค่ะ เพราะถุงยาและข้าวกล่องในวันนั้น ยื้อชีวิตพ่อฉันได้ยาวนานเป็นสิบๆปี
View MoreChapter 1
พันธะสวาท 1 | เรื่องเล่าจากอดีต
TIE LOVE | พันธะสวาท SM+
คาร์เตอร์ x ธิชา _อีโรติกโรมานซ์_ ••••• ‘ช่วยพี่.. เดี๋ยวนี้’ ‘เรื่องแบบนี้ใครเขาขอให้ช่วยกันละ’ ‘อย่าให้พี่ต้องใช้กำลังนะ’ ••••• W a r n i n g นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาความรุนแรง เพศ และการใช้ภาษาค่อนข้างรุนแรง เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป หากมีการคัดลอกหรือนำไปดัดแปลง หากพบเจอจะ ดำเนินคดีตามกฎหมาย! ทันที หาก‼️พบเจอการคัดลอกนิยาย สามารถแจ้งได้ที่ 👉🏻FACEBOOK อะพอลโล่ พลูโตไม่มีไดโนเสาร์ 👈🏻 ฝากกด ถูกใจ🤍 คอมเมนต์ 💬 กันเยอะๆนะคะ ทุกหัวใจ ทุกคอมเมนต์ คือกำลังของคนเขียนค่ะ เป็นเเรงขับเคลื่อนให้ไรท์มีแรงสรรสร้างนิยายเรื่องต่อๆไปอย่างเต็มที่เลยค่ะ💗💗💗 ================== From the past เรื่องเล่าจากอดีต “ไอ้เด็กเหลือขอ! บ้านจนไม่พอ ริขโมยของคนอื่นเขาอีก! หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้เด็กเลว!!” เด็กหญิงผมเปียน้ำตาไหลรินเปื้อนใบหน้า แต่ต้องทนกัดปากตัวเองแล้วหอบของที่หยิบติดมือมาไว้ให้แน่น แล้วรีบวิ่งไปให้ไกลที่สุด หากเธอหนีได้สำเร็จพ่อของเธออาจจะรอด แต่ถ้าไม่สำเร็จ.. พ่อของเธออาจจะ.. ขวับ! “อะ โอ้ยย!” รองเท้าแตะลอยตามแรงขว้างกระทบใบหน้าของเด็กสาวเต็มๆ ถึงจะเจ็บขนาดไหนก็หยุดวิ่งไม่ได้เด็ดขาด “ไอ้เด็กเหลือขอ!! ใครก็ได้จับมันที!!” “..อย่านะ” เด็กสาวกัดปากพลางมองซ้ายมองขวา เธอพยายามวิ่งสุดแรงที่มี เพราะความจนทำให้เธอเลือกไม่ได้แบบนี้ แต่ชีวิตของคนเป็นพ่อเดิมพันอยู่ที่ของในถุง ถ้ามีเงินพาพ่อไปโรงพยาบาลได้ หนูก็ไม่ทำแบบนี้หรอก ขวับ! อีกครั้งที่มีสิ่งของบางอย่างกระทบกับลำตัวของเธออย่างจังถึงขั้นล้มลงไปกองกับพื้น ยาในถุงและของที่ขโมยมากระจัดกระจายไปรอบๆตัว “โดนละ!” “อย่านะ.. ฮึ่ก~ “ เด็กสาวพยายามคลานทั้งอย่างนั้น เก็บของที่กระเด็นกระจายไปรอบตัวเท่าที่แรงจะทำไหว และขณะที่ของชิ้นสุดท้ายกำลังจะถูกหยิบ ฝ่าเท้าหนาๆของเจ้าของร้านยาก็เหยียบที่มือของเธอทันที “ตัวเท่าลูกหมา ริจะเป็นขโมยรึ๊? พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรือไง!” “..อึ่ก ถะ ถ้าคุณทำอาชีพเพื่อช่วยชีวิตคนจริงๆ ปละ ปล่อยหนูไปเถอะนะ” “เหอะ! ทำไมฉันต้องช่วยแก แกขโมยของฉัน ยังมีหน้าจะให้ฉันช่วยอีกงั้นหรอ!” “พ่อของหนู” “ไม่ใช่ปัญหาของฉัน ฉันเปิดร้านฉันก็ต้องการเงิน หยุดคิดเองเออเองสักทีว่าคนเป็นหมอเป็นเภสัชต้องช่วยเหลือทุกคนโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน!” “อึ้ก~” “ถ้าไม่มีเงิน.. ฉันจะส่งแกให้ตำรวจ!” “อย่านะคะ! พ่อของหนู พ่อของหนูกำลังแย่!” “ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ปัญหาของฉัน เงินจ๊ะอีหนู เป็นหมอก็ต้องการเงินโน๊ะ!” กึก! ตัดมาที่ด้านร้านอาหารตามสั่งข้างทาง มีเด็กชายคนนึงวัยที่โตกำลังดี อายุก็น่าจะมากกว่าเด็กสาว เขาวางแก้วกับโต๊ะจนเสียงดัง เขาได้ยินทุกอย่างหมดแล้ว และรับไม่ได้กับตรรกะใจร้ายของผู้ใหญ่กับเด็กคนนึงที่พยายามจะยื้อชีวิตพ่อตัวเอง ทั้งที่อีกฝ่ายเป็นหมอแท้ๆ แต่ถึงจะเป็นหมอหรือเภสัชก็เถอะ กลับไร้ซึ่งสามัญและจิตใต้สำนึก เด็กชายลุกขึ้นและพูดอะไรสักอย่างกับป้าร้านขายข้าว.. “หนะ หนูไม่มี อึ่ก~” ขณะที่เด็กสาวนั่งหมดหวังอยู่ที่พื้นถนน.. และกำลังคิดว่าจะทำด้วยวิธีไหนดีถึงจะสามารถเอายาที่ขโมยมา เอาไปให้พ่อได้ เธอเป็นแค่เด็กสาว เด็กน้อยผมเปียตัวเล็กๆเองนะ เป็นแค่เด็กที่ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อแค่สองคน เป็นแค่เด็กที่หาวิธีจะช่วยพ่อ.. ทำไม ผู้ใหญ่ถึงใจร้ายแบบนี้ “ทั้งหมดเท่าไหร่” แต่จู่ๆก็มีเสียงปริศนา เสียงเด็กชายคนนึง.. เขาถามออกไปก่อนจะยืนขวางและคั่นกลางระหว่างคนใจร้ายกับเด็กสาวผู้น่าสงสาร “..จะจ่ายให้หรือไง?” “ถามว่าเท่าไหร่” เสื้อผ้าและการแต่งตัวของเด็กคนนี้ดูมีฐานะมากๆ.. จะเรียกว่าเด็กได้ไหม เขาดูอายุมากกว่าแต่ก็ไม่ถึงขั้นโตขนาดนั้น “..349” “เงินแค่นี้มีค่ากว่าชีวิตคน?” “…..” “แถวนี้มีร้านยาที่ไหนอีกไหม หรือโรงพยาบาลเเถวนี้นะ มีไหม?” เขาหันไปถามเด็กสาวน้ำตาเปื้อนหน้า “มะ ไม่มีค่ะ” “แล้วพ่อเธอเป็นอะไร?” “…พะ พ่อเป็นไข้ค่ะ แต่ไข้สูงมาก เป็นมาหลายวันแล้ว พ่อทำงานหนักแล้วกะ” ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เขายกมือห้ามราวกับว่าไม่ต้องการให้ฉันพูดต่อ เงินที่คลี่ออกมาจากกระเป๋าเหมือนจะเกินจำนวนยาที่เด็กสาวขโมยมา “จัดยาให้เธอ” “..ก็แค่นั้น” เจ้าของร้านยารับเงินไปอย่างไร้ซึ่งคำโต้ตอบ แค่มีเงินสินะ เงินซื้อได้ทุกอย่าง.. เป็นเด็กชายตรงหน้าที่เดินเข้าหาร่างน้อยที่นั่งจุ้มปุ๊กอยู่กับถนน เด็กชายนั่งยองๆก่อนจะวางมือที่หัวเล็กๆของเด็กสาว “….” “ไม่เป็นไรแล้ว” “..ทำไม พี่ถึงยอมช่วยหนูละ หนูเป็นขโมยนะ ฮึ่ก~” “ก็ถึงทำให้เธอไม่ต้องเป็นขโมยนี่ไง” “….” “ไม่ใช่ผู้ใหญ่ทุกคนที่จะใจดีกับเด็กหน้าตาน่ารักอย่างเธอนะ” “….” ไม่นานนักคุณหมอที่ฉันเข้าใจก็เดินกลับมาพร้อมกับถุงยา เขายื่นให้กับเด็กคนนี้ ก่อนจะมีป้าร้านขายข้าวเดินเข้ามาสมทบ “ของหนูจ๊ะ” “ขอบคุณครับ” แล้วเด็กชายก็รับถุงยาและข้าวกล่องไว้ ก่อนจะหันมายื่นให้เด็กสาว “ฉันให้ ข้าวสองกล่องแล้วก็ยา ขอให้พ่อหายไวๆนะ” “..ขะ ขอบคุณนะ” “ฉันคาร์เตอร์” “..ธะ ธิชา” สายตาของฉันมองเห็นเข็มกลัดที่อกข้างขวา.. มันเป็นเข็มกลัดของโรงเรียนคนรวยชื่อดังแห่งหนึ่ง “ไปนะ” ฉันทำได้แค่พยักหน้า แล้วคาร์เตอร์ก็เดินกลับไปที่ร้านข้าวโดยมีผู้ชายคนนึงเดินตามประกบเขาไม่ห่าง “ขะ ขอบคุณมากๆเลยนะ! หนูจะไม่ลืมพี่เลยยยย!!” และนี่คือเรื่องราวของฉัน.. ฉันชื่อ ธิชา เด็กสาวในวันนั้นที่ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้ใช้ชีวิตด้วยความพยายามจนมาถึงวันนี้ วันที่ฉันสามารถสอบชิงทุนเข้าเรียนมหาวิทยาลัยชื่อดังของประเทศได้ มหาวิทยาลัยชื่อเดียวกันกับเข็มกลัดของเด็กผู้ชายคนนั้น มหาวิทยาลัยที่เป็นอีกเครือของโรงเรียนชื่อเดียวกัน เอแบค และตอนนี้ฉัน.. กำลังยืนมองรูปของเขา เติบโตมาอย่างดีเลยนะ เปลี่ยนไปมากขนาดไหนฉันก็จำเขาได้ แววตาที่แสนดีและอบอุ่นแบบนี้ เค้าโครงใบหน้าลางๆ จะเปลี่ยนไปก็แค่สีผม… ผมสีน้ำเงินและแว่นตากรอบบางใส… คาร์เตอร์ ภัทศรกรณ์ อนันต์อัครศาล เจ้าของมหาวิทยาลัย เอแบค แห่งนี้… “หนูเจอเขาแล้วนะพ่อ” ธิชาหยิบจดหมายในกระเป๋าขึ้นมา จดหมายที่เขียนด้วยลายมือของคนเป็นพ่อ.. ที่ฝากฝังไว้ในนาทีสุดท้ายของชีวิต ว่าถ้าฉันเจอเขาอีกครั้ง จดหมายนี้จะต้องถึงมือเขาให้ได้ในสักวัน ใช่ค่ะ.. ตอนนี้ฉันไม่เหลือใครแล้ว แต่ไม่เป็นไรค่ะ เพราะถุงยาและข้าวกล่องในวันนั้น ยื้อชีวิตพ่อฉันได้ยาวนานเป็นสิบๆปี _______________ ถึง.. ผู้มีพระคุณ _______________ ธิชายิ้มบางๆให้กับลายมือของคนเป็นพ่อ เป็นการจ่าหน้าซองที่โบราณคร่ำครึกมากสำหรับเธอ.. •🌷🌷🌷• แตกโป๊ะแล้วนะคะ สำหรับเรื่องของพี่คาร์เตอร์~ พันธะสวาท เป็นเรื่องที่2ใน เซ็ตสวาท นะคะ เซ็ตนี้จะมีทั้งหมด4เรื่อง ฝากด้วยนะคะ☺️ 1.DEBT LOVE | หนี้สวาท [เรียวxเวล] 2.TIE LOVE | พันธะสวาท [คาร์เตอร์xธิชา] 3.??? 4.???Latest chapter
TIE LOVE | พันธะสวาท SM+ ตอนพิเศษ
ตอนพิเศษ1ปีผ่านไปหลังจากเหตุการณ์ที่ห้องประชุมในตอนนั้น ก็ผ่านมาแล้ว1ปี คิดถึงวันวานเสียจริง.. รูปวันแต่งงานของฉันกับพี่เตอร์ ฉันยังคอยเปิดมันอยู่เรื่อยๆ ราวกับว่ามันเป็นเสมือนของมีค่าที่สุดในชีวิต มันเหมือนจุดเริ่มต้นในหลายๆเรื่อง ฉันวางรูปคู่ของเราที่ถูกเลือกใส่กรอบ วางเคียงข้างกับจดหมายของพ่อที่ถูกใส่กรอบอย่างดี ชั่วครู่ที่ธิชาเลือกสัมผัสกรอบรูปของจดหมาย ลายมือตวัดแต่ไม่ยุ่งเหยิงทำให้เธอลอบยิ้มเบาๆ“ลงไปกินข้าวหน่อยไหม เสร็จหมดแล้วนะ” “อ๊ะ! อื้ม” คาร์เตอร์เดินเข้าสวมกอดธิชา เขาดูแลเธอเป็นอย่างดีไม่ได้มีแค่คำคุย เดินประคองภรรยาท้องอ่อนด้วยความระมัดระวัง“ไม่เห็นต้องประคองขนาดนี้เลย หนูเดินได้”“เมื่อไหร่จะเลิกแทนตัวเองว่าหนูสักที”“ก็มันติดปากนี่นา” ตอนนี้แล้วฉันก็ยังคงเรียกพี่เตอร์ว่าพี่เช่นเคย ชั้นล่างของบ้านถูกเตรียมอาหารไว้มากมาย ออกจะเกินความจำเป็นด้วยซ้ำ ทั้งที่เราอยู่กันแค่สองคน.. ไม่สิ รวมเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในท้องด้วยนี่ก็สามคน แต่อาหารถูกจัดเตรียมราวกับเลี้ยงต้อนรับคนเป็นสิบ“มันเยอะไปนะ ไม่ต้องมากมายขนาดนี้ก็ได้ สิ้นเปลืองเปล่าๆ”“ฉันมีให้กินก็กินเถอะน่า ของดีๆทั้งนั้น
Last Updated : 2025-04-11TIE LOVE | พันธะสวาท SM+ พันธะสวาท_91 | เรื่องที่อยากจะบอก THE END
พี่เตอร์บอกให้ฉันรออยู่บนรถใช่ไหมละ แล้วทุกคนคิดว่าฉันทำตามหรือเปล่า? ถ้าคิดว่าฉันจะรั้นละก็อยากจะบอกว่าคิดผิด! ฉันยังนั่งอยู่บนรถ แต่ไม่ได้นั่งรอให้เวลาเสียเปล่านะ ฉันให้บุ๊ควิดิโอคอลหาฉันและดูการอภิปรายอะไรสักอย่างที่เป็นคำตอบได้ว่า พี่เตอร์กลับมาด้วยสาเหตุอะไรสาเหตุแรกเลยคือประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับวิทยาลัยที่ได้ทำการเปิดที่อเมริกาเป็นที่เรียบร้อย สร้างความฮือฮาไม่น้อยเลยกับนักศึกษาทุกช่วงชั้นปีที่ได้รับรู้ ก็นะ.. มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่คนที่ไม่มีสัญชาติของบ้านเมืองเขาจะดำเนินการเปิดมหาวิทยาลัยที่นั่น ต่อให้เป็นเอกชนก็ตาม แต่พี่เตอร์และคุณแม่พี่เขาทำได้ นอกจากจะมีเงินแล้ว พรรคพวก หรือเส้นใหญ่ต้องใหญ่เอาเรื่องเลยถึงทำทุกอย่างจนถึงขั้นที่สำเร็จได้ขนาดนี้ธิชามองมือถือ ตั้งใจฟังเสียงที่คาร์เตอร์พูดออกมา การเดินไปมาไม่อยู่กับที่ของพี่เขาทำให้นักศึกษารู้สึกไม่อึดอัดกับสิ่งที่ต้องตั้งใจฟัง.. แต่แล้ว..นี่ฉันไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม! ตอนที่เดินมาทางนี้ พี่เตอร์ก้มมองกล้องด้วย! มองเหมือนสายตาเราได้ประสานกันและหยุดอยู่ตรงหน้ากล้องที่บุ๊คยังคงวิดิโอคอลกับฉัน‘และอีกเรื่องที่สำคัญไม่แพ้กัน.. ฉันไม่
Last Updated : 2025-04-04TIE LOVE | พันธะสวาท SM+ พันธะสวาท_90 | เซอร์ไพส์
“ขอบคุณนะพี่ ป่านนี้ใครต่อใครเม้าท์กันแล้วมั้งว่าพี่เป็นผัวน้อยหนู^^”“คงงั้น”“ไว้เดี๋ยวหนูทำคุ้กกี้แล้วกัน ค่าตอบแทน”“ไม่ต้องอะ ไอ้เตอร์ให้ค่าเสียเวลาฉันคุ้มอยู่ ไม่งั้นฉันไม่เสียเวลามารับส่งเธอหรอก เมียก็ไม่ใช่”“จ้าาา ไปได้แล้ว” ฉันโบกมือบ๊ายบายแทนคำลา พี่ริวเหมือนตัวแทนพี่ชายที่ชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะมี เขาจัดการให้ฉันแทบทุกอย่าง แม้บางครั้งจะเหมือนทำส่งๆไปงั้น แต่ก็ทำให้ ก็ถือว่าดีเหลือแสนแล้วกับคนอย่างพี่ริว เพราะถ้าไม่ได้สนิทกันจริงละก็ ไม่มีทางที่คนอย่างพี่ริวจะเสียเวลาทำอะไรเด็ดขาดพอกลับมาถึงบ้าน ความเงียบมันก็แอบทำให้รู้สึกเหงา อยากจะไปนั่งดื่มชิวๆที่ร้านเหล้าก็กลัวคิดถึงพี่เตอร์จนใจแตก ลากผู้ติดมือกลับมาหนะสิ ช่วงหลังไม่มีอะไรตกถึงท้องมานานแล้วด้วยโดยเฉพาะพี่เตอร์…หิวชะมัด เมื่อไหร่จะกลับมาไม่ว่าเปล่าธิชา ส่งข้อความหาคาร์เตอร์ดั่งความรู้สึกหิวชะมัด เมื่อไหร่จะกลับมา จะซื้อกินอยู่แล้วนะ!ส่งไปแบบไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายกดอ่านมัน อีกไม่นานฉันก็จะจบการศึกษาแล้วด้วย.. ไม่รู้ว่าจะกลับมาหากันได้ไหม เลยไม่อยากคาดหวังฉันกลายเป็นธิชาที่ใครต่อใครรู้จักในฐานะแฟนของพี่เตอร์ ไม่ว่าจะรุ่น
Last Updated : 2025-04-04TIE LOVE | พันธะสวาท SM+ พันธะสวาท_89 | รอจนแห้ง
1ปีผ่านไปมหาวิทยาลัย เอแบค“พี่โกง!”“โกงบ้าอะไร แพ้แล้วอย่าพาลดิวะ!”“ถ้าไม่โกงจะกินรอบวงทุกรอบแบบนี้ไงวะ! ถอดเสื้อออกมาเลยนะ!”“ถอดทำห่าไร!”“ก็พี่ต้องซ่อนไพ่ไว้แน่ๆ! คนกะล่อนอย่างพี่ไม่มีทางชนะใสๆหรอกน่า!! ถอดเสื้อเดี๋ยวนี้เลย!”ณ อาคารตึกคณะของอัลฟ่า ชิริว เรียว อัลฟ่า บุ๊คและธิชานั่งเล่นไพ่กันอย่างเสียงดังโวกเวยโวยวาย คนตัวน้อยโบ้ยว่าชิริวคนหน้าตายสันดานเสียกำลังโกงเธอจนแทบจะหมดตัว“แพ้ก็แค่จ่ายนี่หว่า! ตาละห้าบาทเหมือนกูหลอกเอาบ้านมึงอะ!”“ห้าสิบบาทก็เงิน! หมดตัวแล้วรู้ไหม! รู้ไหมว่าต้องยืนหลังขดหลังแข็งทำงานนานขนาดไหนกว่าจะได้มา! สารภาพมาซะดีๆ! ไม่งั้นหนูประจานแน่!”“เป็นถึงเมียไอ้เมียไอ้เตอร์ ไหงมันปล่อยให้เมียมันมีเงินห้าสิบบาทติดตัววะ!”“ตาละห้าบาทก็ให้พี่เขาไปเถอะน่าา แค่นี่เอง^^*” บุ๊คร้องเตือน“ตาละห้าบาท แต่กินฉันเป็นสิบรอบ! ฉันเสียไปแล้วห้าสิบบาท!”“ถ้าหวงเงินห้าสิบบาทขนาดนั้น ไม่เก็บตังค์ไว้หยอดกระปุกละวะ!! มาชวนชาวบ้านเขาเล่นไพ่ทำไม!” ชิริวสวนกลับ ก่อนจะเริ่มวิ่งหนีธิชาที่ไม่ยอมแพ้“รับจ๊อบพิเศษเว้ย!”“กูละปวดหัวกับพวกมัน” เป็นเรียวที่พูดขึ้นมา เขานั่งเกลี่ยไพ่ในมือแ
Last Updated : 2025-04-04TIE LOVE | พันธะสวาท SM+ พันธะสวาท_88 | เธออร่อยเกินไป
“เฮ้ออ~” ธิชาถอนหายใจหลังจากนั่งแท็กซี่กลับถึงบ้านของคาร์เตอร์ บ้านหลังโตที่เขาอยู่คนเดียว บ้านหลังโตที่เป็นคนละหลังกับบ้านที่คุณแม่ของพี่เขาคอยเทียวไปเทียวมา..ฉันนั่งกินขนมหวานๆหวังเบาเทาอาการหงุดหงิดที่ใจ ไม่รู้จะปากหนักไปเพื่ออะไร แค่บอกว่าไม่ให้ไปมันก็จบใช่ไหมละ ปากหนักไม่รู้เวล่ำเวลาเลยจริง!ฉึ่บ ฉึ่บ ก่อนจะมีเสียงเท้าเดินเบาๆดังขึ้นจากด้านหลัง เมื่อกี้คุณแม่บ้านบอกว่าจะไปรดน้ำต้นไม้นี่นา รดเร็วหรือเปล่านะ ยังไม่ถึงสิบนาทีเลย“คุณแม่บ้านคะ รดน้ำเสร็จแล้วเหรอ มีอะไรให้หนูช่วยไหม หนูกำลังหัวร้อนพี่เตอร์แบบสุดๆไปเลยดะ.. คะ คุณแม่” แต่กลับกลายเป็นคุณแม่พี่เตอร์ซะงั้น ธิชารีบยืนขึ้นแล้วยกมือไหว้ทันทีและอยู่ในท่าสำรวม“..ลูกฉันไปสร้างเรื่องอะไรอีกละ” ท่าทีสง่างามจนน่าเกรงขามนี่บางทีก็อึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก คนเป็นแม่เดินไปที่โต๊ะทานอาหาร วางกระเป๋าแบรนด์ดังอย่างเบามือ“..มะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เรื่องเล็กน้อย”“เรื่องเล็กน้อย? ถึงขั้นต้องพึ่งขนมเท่าภูเขาแบบนั้น?”“….”“เล่ามาเถอะ อย่างน้องฉันก็เป็นผู้หญิงเหมือนเธอ.. ลูกชายฉันสุภาพก็จริงแต่มันซื่อบื้อกับเรื่องแบบนี้ที่สุด”ฉันควรทำยังไงละ เ
Last Updated : 2025-04-04TIE LOVE | พันธะสวาท SM+ พันธะสวาท_87 | อยากโดนหึง
•PICCHYย้อนกลับไป…วันเกิดเหตุ…ชิริวนั่งหักนิ้วตัวเองเงียบๆอยู่ที่มุมห้อง เขาไม่ได้สนใจอะไรนอกจากข้อนิ้วของตัวเอง และค่อยเงยหน้าเมื่อคนเป็นเพื่อน.. ทักถาม“มึงจะเอาไง ไอ้เตอร์ไม่รับสาย” อัลฟ่าเก็บมือถือใส่กระเป๋า เขายืนมองพิชชี่ที่นั่งตัวสั่นราวกับลูกหมาตกน้ำอยู่บนเตียง สายตาของชิริวจ้องมองเธอแน่นิ่งและน่ากลัว“..เอาไง จัดการดิ”“อย่านะ! ฉะ ฉันจะไม่ทำอีก! ฉันจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ”“..ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอพูดแบบนี้”“ครั้งนี้จริงๆ! จริงๆนะ!”“ก่อนหน้านี้เธอทำให้เด็กปีหนึ่งลาออกไป คราวนั้นเธอก็พูดกับฉันแบบนี้”เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับธิชาไม่ใช่ครั้งแรกที่พิชชี่เป็นคนที่อยู่เบื้องหลัง หลายครั้งหลายคราที่เธอมักจะแสดงออกถึงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของคาร์เตอร์ และใช้สิทธิ์ของคนเป็นพ่อที่มีอำนาจข่มเหงรังแกผู้ที่ด้อยกว่าครั้งแล้วครั้งเล่า และครั้งนี้คนที่อยู่ตรงหน้าเธอก็คือชิริว ไม่ต่างจากครั้งก่อน.. พิชชี่ถึงได้ตัวสั่นเป็นลูกหมาตกน้ำแบบนี้เพราะดูเหมือนว่าชิริว.. ไม่มีความเชื่อหลงเหลืออยู่บนหน้าเขาเลยชิริวนั่งบนเตียงที่จับพิชชี่มัดตรึงเอาไว้ แล้วใช้ปลายนิ้วกดดันความรู้สึกอีกฝ่ายด้วยการ.. คีบชายเสื้อ
Last Updated : 2025-04-04TIE LOVE | พันธะสวาท SM+ พันธะสวาท_86 | ไม่อยากให้ความหวังใคร
คอหอยของเธอคนนั้นยังอยู่ดีหรือเปล่านะ?… อยากจะเปลี่ยนชื่อเรื่องหนังให้ซะเดี๋ยวนี้ หลังจากหนังจบ ธิชาก็เดินก้มหน้าก้มตาออกจากโรงด้วยความอาย ผิดกับคาร์เตอร์ที่เดินล้วงกระเป๋าของเสื้อคลุมเท่านั้น เดท เดทแรกอย่างเป็นทางการอิชั้นชวนผู้มาดูหนังโป๊!!! ฉันสรุปกับตัวเองสั้นๆแบบนี้เลย แม้หนังที่ดูมันจะไม่ใช่เชิงหนังโป๊ มันเป็นหนังเรทR ที่แค่มีฉากอย่างว่าเด็ดดวงแทบจะเห็นทุกซอกทุกมุม! ยอมใจนักแสดงมาก ฉันคงไม่โลกสวยจินตนาการว่านางเอกในเรื่องกำลังกินกล้วยที่ถูกตัดต่อเป็น.. ไอ้นั่น นึกออกไหม ==^หมับ! แต่แล้วธิชาก็ถูกรั้งแขนเอาไว้ ไม่ใช่ฝีมือใครนอกจากคาร์เตอร์“ไม่ต้องเขินแล้ว”“..ไม่อะ! มันเขิน”“แล้วต้องทำยังไงถึงจะหาย?” คาร์เตอร์พยายามตะล่อมเธอให้ใจเย็นลง ธิชายืนนิ่งอยู่นานก็จะส่ายหัวอย่างไม่มีแบบแผนพร้อมกับใบหน้ายู่ยี่“ไปนั่งเล่นที่มอ?”“…ได้ด้วยเหรอ?”“ทำไมจะไม่ได้ อยู่กับเพื่อนน่าจะดีขึ้น”“อื้ม เอาแบบนั้นเลย” ให้ตายสิ ถึงฉันจะไม่กลัวอะไรในโลกนี้ก็ตามแต่ฉันก็ไม่ใช่หญิงใจกล้ากับเรื่องแบบนี้นี่หว่า ให้เวลาฉันหน่อย ขนาดกับพี่เตอร์เองทุกวันนี้ยังไม่ค่อยจะชินเลย หลังจากดูหนังจบ ก็ยังอยู่ในเวลา
Last Updated : 2025-04-04TIE LOVE | พันธะสวาท SM+ พันธะสวาท_85 | เดทแรกที่โรงหนัง
ฉันพาพี่เตอร์มาที่วัด เพราะอัฐิของพ่อฉันแบ่งไว้ทั้งหมดสองส่วน จะพูดว่าสองส่วนก็คงจะไม่ถูก ฉันเก็บกระดูกของพ่อไว้ที่บ้านส่วนนึงแต่มันไม่เยอะเลย เป็นเศษที่เหลือให้ได้จับต้องมากที่สุดเพียงไม่กี่ชิ้น ส่วนที่เหลือฉันก็เอาไว้ที่วัด แค่ตอนนั้นมีความเชื่อว่าถ้าให้พ่ออยู่ที่นี่ พ่อคงจะได้ฟังเสียงพระสวดมนต์ แต่ที่ฉันเก็บส่วนนึงไว้ที่บ้าน เพราะตอนนั้นฉันยังรู้สึกว่า แม้เป็นเพียงเถ้าฝุ่น แต่ฉันยังรู้สึกสบายใจ ยังรู้สึกว่าพ่อยังคงอยู่ใกล้ๆกับฉัน ฉันไม่รู้หรอกนะว่าฉันคิดผิดหรือถูก แต่ยอมรับเลยว่าในนาทีที่รู้ว่าเสียคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตไป เราแค่ต้องการที่พักพิงทางใจ เพราะเรารู้สึกว่าเราไม่สามารถใช้ชีวิตได้โดยไม่มีเขาโกฐของพ่อธิชายังคงใหม่และสะอาดอยู่เสมอ คาร์เตอร์มองเห็นตรงนี้แต่ตนก็ไม่ได้พูดอะไร ธิชาคงจะหาเวลามาทำความสะอาดสถานที่ของพ่อบ้างไม่มากก็น้อยดอกไม้ถูกวางในแจกันหน้ารูป มีหลายจังหวะที่ร่างสูงเหลือบมองธิชา เธอมีรอยยิ้มและแววตาที่สดใสเวลามองผ่านรูปของคนเป็นพ่อ คาร์เตอร์ยิ้มบางๆ เขาวางดอกไม้ใส่เเจกันอีกข้าง และมองรูปภาพตรงหน้า จดจำใบหน้าของคนที่เขาได้ยื้อชีวิตได้เป็นสิบปีจากการช่วยเหลือเพี
Last Updated : 2025-04-04TIE LOVE | พันธะสวาท SM+ พันธะสวาท_84 | เด็กมันสด
รู้สึกตัวอีกที.. ก็เหมือนจะเช้าแล้วสินะ ธิชาดันตัวเองลุกขึ้นนั่งกับเตียง ร่างกายเปลือยเปล่ามีเพียงผ้านวมพื้นใหญ่ที่หอบกายสร้างความอบอุ่น ข้างกายไร้คาร์เตอร์เฉกเช่นเมื่อคืน เสื้อผ้าที่กระจัดกระจายถูกพับอย่างเป็นระเบียบ และเสื้อยืดตัวโคร่งก็วางเตรียมไว้ให้ที่ปลายเตียงฉันสวมเสื้อที่ว่าแล้วลองเปิดผ้าม่านดู ไม่มีใครเลย ไม่มีคนงานสักคน.. ก่อนจะมีกลิ่นอาหารหอมๆลอยเตะจมูก เลยตัดสินใจลงเดินลงมาที่ชั้นสอง.. แม้จะสวมเสื้อตัวใหญ่ และโนบราก็ตาม ก่อนจะสบายใจเพราะแม้แต่ในตัวบ้านก็ไม่มีใครอยู่เลยนอกจากคนตัวสูงหัวยุ่งเหยิงในครัว“รับบทพ่อบ้านเหรอ?”“ได้หรือเปล่าละ?” หน้าสด ผมยุ่ง.. คือมันดีมากกก~ ธิชานั่งเท้าคางกับเค้าน์เตอร์ สายตาจ้องมองที่คาร์เตอร์ราวกับจะจับฉีกเป็นชิ้นๆ ก่อนจะหยิบผักสดที่ถูกเตรียมไว้เหมือนเป็นเครื่องเขียงของอาหารเช้า ธิชายัดมะเขือเทศราชินี มะเขือเทศลูกเล็กเข้าปาก ขบเคียวด้วยท่าทียั่วเย้าแม้แต่คาร์เตอร์กับจับสังเกตได้“ถ้าจะลงมาตามเพื่อไปต่ออีกละก็ รอแป๊บ ยังทำอาหารไม่เสร็จ”“แล้วถ้าไม่ต้องรอจนทำอาหารเสร็จละ?”กึก.. มือที่จับตะหลิวไม้ชะงัก ร่างสูงวางมือจากการผัดข้าวผัดอเมริกัน แล้
Last Updated : 2025-04-04
You may also like
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก442.5K viewsสัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง
ธารดารา328.2K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก309.0K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน302.5K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย288.6K viewsรอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด277.8K views
Comments