Chapter 22

Natigilan ako at saka humarap ulit sa aking nilalakaran.

"Oo nga pala..." bulong ko bago mabilis na naglakad.

"Uy!" sigaw niya at saka hinabol ako.

Nang magkapantay kami ay agad siyang nagsalita.

"Alam mo, mas kita ang tanawin sa bubong ng tricycle. Kay ganda ng mga ito kaya nag-enjoy rin ako habang nasa byahe tayo," paliwanag niya.

"Talaga ba?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kaniya dahil hindi ko pa naman nasusubukan sumakay sa bubong ng tricycle.

"Oo. Gusto mo ba subukan? Sasamahan pa kita," saad niya.

"Gusto pero bawal. Baka maaksidente pa ako at saka bawal din naman talaga sumakay sa bubong ng tricycle habang umaandar ito," paliwanag ako sa kaniya.

Saglit akong natigilan sa paglalakad nang matigilan din siya. Hinarap ko siya at saka ginawaran ng isang ngiti.

"Sabay nating gagawin 'yang gusto mo 'pag namatay na rin ako," ngiting sabi ko sa kaniya.

Ngumiti rin siya sa akin ngunit kahit anong ngiting gawin niya ay hindi magawang maitago ng kaniyang mga mata ang lungkot na nadarama