โลกมันกลม!

“ทำไม!!! นั้นมัน...” แว่วเสียงของไฮเดรนเยียขาดหายไป เธอไม่เคยนึกถึงลายสักนี้เลย เพราะมันเป็นลายสักแนวดาร์กหนามสีเข้ม วนรอบสะดือของเธอ และอักษรตัวพีแสมรูปหนามอย่างสวยงาม มันคือศิลปะอย่างแท้จริง!

“บอกแล้วไงว่ามันเป็นสิ่งที่ผมชอบ และเมื่อคุณมีลายสักนี้ อยากจะมีเซ็กซ์กับผมอีกเมื่อไหร่ก็มาได้ทุกเมื่อนะ” ปริ๊นซ์กอดปลอบประโลม และบอกเธอว่ามีสิทธิ์ในตัวเขาได้ตามใจชอบ...แต่ว่าหญิงสาวกลับไม่ชอบใจเสียมากกว่า

“นี่นายตีตราฉันหรอ?!!!” น้ำตาหยดใสๆ เริ่มหลั่งไหลออกจากสองเบ้าตา เธอไม่ต้องการให้ชายใดเป็นเจ้าของ แต่เขากลับมาทุบใจเธอด้วยลายสักชื่อเขา แทนที่จะเป็นดอกไม้...นี่ไฮเดรนเยียกำลังจะสติแตก และแปลกไปจากเดิม

“ไม่ๆ ผมหมายถึง...” ปริ๊นซ์พยายามอธิบายว่า เขาชอบใจในตัวเธอมาก และอยากให้รู้ว่า หากวันใดที่เธอเหงาหรือต้องการเขา... เธอมีสิทธิ์ในตัวเขา มิใช่เขาจองตัวเธอ...

“ไม่ต้องมาพูดอะไรอีกแล้ว...พอกันที!!!” ไฮเดรนเยียไม่อยากเห็นหน้าเขาอีกแล้ว แม้ว่าคืนวานนี้ มันช่างเร่าร้อนและซาบซ่านใจ เธอไม่เคยมีเซ็กซ์ดุเดือดเผ็ชร้อน ถึงขั้นร่างกายกระตุกฉ่ำเปียกแฉะกระเฉาะทะลักมากมายขนาดนี้ เขาทำให้เธออิ่ม และพึงพอใจกับรสรักยิ่งกว่าคำพูด...

“เดี๋ยวไฮเดรนเยีย...!!! สิ่งที่ผมทำลงไป มีแค่คุณเท่านั้นที่ได้รับ” ปริ๊นซ์แค่ไม่ต้องการให้เธอหายไปจากชีวิตเขา... เพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไม่มีหญิงสาวคนใดทนความรุนแรงการร่วมรักมีเซ็กซ์จากเขาได้เท่าไฮเดรนเยียอีกแล้ว เพราะหลังจากเขาได้ปลดปล่อยอารมณ์ทั้งปวงออกไป หญิงสาวเหล่านั้นรีบลงลายสักแล้วรีบจากไป...

หญิงสาวภายใต้ลายสักดอกไม้มากมาย รีบหลบหน้าเดินหนี แววตามองหาเสื้อผ้า และสวมใส่เธอต้องกลับบ้านและจัดการกับตัวเอง ไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรก่อนหลัง ในระหว่างที่จิตใจสับสนและโกรธเคืองมากมายเช่นนี้

“ไฮ...!!! กลับมาก่อน ไฮ...เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ!!! ไฮเดรนเยีย!!!” ปริ๊นซ์พยายามฉุดรั้งเธอเอาไว้ แต่ท่าทางช่วงเวลากลางวันเธอจะเหวี่ยงแรงมากกว่าตอนกลางคืนเสียอีก คงเป็นเพราะเธอสร่างเมาแล้ว จึงแสดงอารมณ์รุนแรงเพียงนี้

หญิงสาวพาตัวเองออกจากร้านสักของปริ๊นซ์ และเธอตั้งใจเอาไว้แล้วว่า เธอจะไม่กลับไปหาเขาอีก... ร้านลงลายสักแท็ททู ไม่ได้มีเพียงแค่ร้านเขาร้านเดียวเสียหน่อย เธอจะไม่กลับไปหาเขาอีก... ไม่แม้แต่จะคิดเรื่องเซ็กซ์อันเร้าใจเมื่อคืนนี้ ไม่อีกแล้ว... เธอไม่รู้จะนับแต้มเขายังไงดี ในเมื่อเขากลับสักลายชื่อเขาเอาไว้ที่รอบสะดือ...

******

ไฮเดรนเยียได้กลายร่างเป็น “เหมย” อีกครั้ง เมื่อครีมลบริ้วรอยปกปิด ทำหน้าที่บดบังลายสักทั่วร่างกายเธอเอาไว้... แทนที่เมื่อคืน เธอควรจะนับแต้มเป้ย แล้วสักดอกไม้ที่ร้านปริ๊นซ์ แต่เรื่องราวกลับตาลปัตรจนเธอต้องกลายเป็นคนเสียสติ เพราะแค่ดอกกาหลง...

ไม่คิดว่าปริ๊นซ์จะทำตัวผิดแปลกออกไป เขาเคยลั่นวาจาจะไม่แตะต้องเธอ แต่กลับเปลี่ยนใจนอนอึ๊บกับเธอหลายดอกนับครั้งไม่ถ้วน เหมยไม่เข้าใจอะไรเลยกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้...

เซ็กซ์ที่รุนแรงและอ่อนโยน คำพูดปลอบประโลมที่อ่อนหวาน แถมบางทีแดกดันกระแทกกระทั่นจิตใจ จนถึงความเป็นสาวเสียเปียกฉ่ำ เหมยกำลังสับสนเพราะ การร่วมรักของผู้ชายนับครั้งไม่ถ้วน ช่างต่างกับปริ๊นซ์ และเขาก็ทำให้เธอลืมเรื่องเมื่อคืนไม่ลง...

-ยังเสียวค้าง ยังชาวูบวาบร้อนรุ่มในร่องจิมิตลอดเลย...ขนาดนั่งหนีบขมิบขายังเสียวขนลุกได้อีก เป็นอะไรไปวะ เรา? - เหมยสวมชุดทำงานของร้านขายอาหารทอดไก่ชื่อดัง พยายามยืนหุบขาทำตัวให้เป็นปกติ แต่ทว่า...เรือนขาของเธอกลับสั่นระริก แถมส่งกลิ่นของเหลวที่ผ่านการร่วมรัก กับชายอื่นแผ่วๆ ออกมาตามตัวของไฮเดรนเยีย...

เหมยคิดว่าเธอควรไปห้องน้ำ ทำความสะอาดส่วนในที่ลับอีกสักรอบ เพราะเธอมั่นใจว่าเมื่อคืนนี้ เธอจัดหนักกับปริ๊นซ์ไปหลายดอกนานนับชม.ทีเดียว ราวกับคนอดหิวโซไม่ปาน แม้ว่าคนอย่างปริ๊นซ์จะไม่อดยากผู้หญิง แต่เขากลับทำให้เธอสุดใจ แทบจะหมดตัวหมดแรงที่มี

เพียงแค่เริ่มคิดถึงใบหน้าพั้งค์ เจ้าชายสายดาร์กอย่างปริ๊นซ์ ริมฝีปากที่แทบจะสะกดความต้องการของเหมยให้อยู่ในความควบคุมของเขา และเมื่อยามถูกพันธนาการ อารมณ์ดิบและความต้องการร่วมเพศ แสดงออกมาอย่างรุนแรง

มันทำให้หัวใจของเหมยเต้นระรัวเร็ว หายใจไม่สะดวกแอบเหนื่อยหอบ มือบางยกขึ้นมาทาบอกเพื่อพยายามสงบสติอารมณ์ และดวงตาปิดเปลือกตาเพื่อระงับความรู้สึกที่แอบเผลอมีต่อปริ๊นซ์

-เขาเป็นแค่ช่างสักแท็ททู เขาไม่ได้รักฉันหรอก เขาแค่หลอกอึ๊บฉันเท่านั้นแหละ ชอบร่างกายฉันล่ะสิ !!! หึ! - เหมยพยายามลืมเขา และไม่นึกถึง ไม่คิดแม้แต่จะอุดหนุนการสักลายดอกไม้ที่ชื่นชอบ แม้จะรู้ว่าเขาฝีมือดีแค่ไหน เธอยังไม่กล้าจะไปร้านอื่น เพราะกลัวลายสักจะไม่สวยอย่างที่ใจคิด...

ปริ๊นซ์สักลายได้สวยงามมาก และเธอก็ชื่นชมเขาแค่เรื่องนี้ ไม่นึกเลยว่า เรื่องบนเตียงจะเก่งไม่แพ้กับฝีมือลงลายสัก ระหว่างที่เหมยกำลังคิดถึงปริ๊นซ์อยู่ในใจ และกำลังทำงานไปด้วย... เป้ยเข้ามาทำลายภวังค์ความคิดของเธอ

******

“หายป่วยหรือยังเหมย? เป้ยเป็นห่วงแทบแย่” ชายหนุ่มคุยบทสนทนาได้เห่ยมาก ด้วยสีหน้าร่าเริงและไร้เดียงสา ทำไมเหมยจะไม่รู้ทันเขา

“อาการก็ดีขึ้นแล้วล่ะ วันนี้ยังปวดหัวอยู่หน่อยๆ แต่ดีกว่านอนอยู่บ้าน เมื่อวานไปเที่ยวกับไฮเป็นยังไงบ้างล่ะ?” เหมยแกล้งหยอกย้อนถามกลับไป เธอไม่ได้ปวดแค่หัวอย่างเดียวเท่านั้น เธอปวดไปทั้งตัวและยิ่งกว่านั้น เธอปวดท้องเพราะถูกแรงกระแทกหนักๆ จากปริ๊นซ์ไปหลายดอก ยอมรับว่าอิ่มทั้งจุกทั้งแน่น แถมยังเสียวค้างจนอยากจะฟาดผู้ชายอีก

“ก็ดี...” เป้ยตอบสั้นๆ เพราะไม่อยากเล่าเรื่องเมื่อวานให้เหมยรู้ ทั้งๆ ที่เขากำลังคุยกับไฮเดรนเยียในภาคกลางวันชัดๆ เธอแค่ไม่ยอมรับว่าไปกับเขาเมื่อคืน และมีเซ็กซ์แบบค้างๆ คาๆ เพราะไม่อยากได้ดอกกาหลง...

“อืม...” เหมยตอบจบประเด็น ไม่เห็นจะต้องต่อความยาวสาวความยืด จึงหันไปทำงานละทิ้งเป้ยไปซะเฉยๆ ชายหนุ่มเลยเอื้อมมือไปคว้าแขนของเหมย แล้วดึงร่างบางมาหาเขาใกล้ขึ้นอีกนิด

“เหมย... ช่วยเป้ยหน่อยได้มั๊ย มีเรื่องอยากจะขอร้อง” ชายหนุ่มกระซิบอยู่ข้างหู และมองไปข้างหลังมิให้เพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ เห็นว่าพวกเขากำลังคุยกันในเวลาทำงาน

“ไม่ล่ะ เป้ย” เหมยรีบปฏิเสธ เพราะเธอคิดว่าไม่อยากคบกับเป้ยอีก...

“เถอะนะ...เป้ยต้องการเงินสักก้อนช่วยเหลือพี่ชาย...” เขาคุยกับเธอตามตรง เพราะเรื่องของเหมยซึ่งทำงานอยู่ที่นี่ เขารู้เรื่องเธอมาพอสมควรแล้ว ไม่เช่นนั้นก็คงไม่พยายามตีสนิทขนาดนี้

“มีพี่ชายด้วยหรอ? ทำไมไม่คุยกับพ่อแม่ล่ะ.” เหมยพยายามดันเขาออกห่าง และตั้งกำแพงไว้ เธอไม่อยากเปิดใจให้เขาอีกแล้ว

ตั้งแต่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ทำให้เธอรู้สึกผิดแผนไปเสียหมด... จนกระทั่งพลั้งพลาดเผลอตัวถ่างขาให้ปริ๊นซ์กระแทกจนเธอจำไม่อยากจะลืม แถมได้ลายสักฟรีๆ ในแบบคาดไม่ถึงอีกต่างหาก เพราะเป้ยทีเดียวแท้ๆ เชียว

“เถอะนะ!!! เหมยต้องช่วยเป้ยนะ... “ปูนปั้น” ติดคุกอยู่ และกำลังจะออกมา เป้ยไม่ค่อยมีเงินหรอก เลยอยากยืมเงินสักก้อน... เพราะเป้ยเล่าเรื่องเหมยให้ปูนปั้นรู้ เขาเลยบอกว่า...ให้มาขอเหมยไงล่ะ... ช่วยเป้ยหน่อยนะ...”

เพราะเป้ยถือว่าเขายังไม่ได้ฟาดเหมย เลยอยากจะร้องขอเงินสักก้อน เพื่อช่วยเหลือพี่ชาย เขารู้ดีว่าคุยกับแฟนเก่าพี่ชายอยู่แล้ว และเขาก็อยากจะเริ่มความสัมพันธ์ที่ดีกว่า พี่ชายได้ทำเรื่องระยำกับเธอเอาไว้เมื่อสองปีก่อน...

“ถ้างั้นนายคงรู้สินะ ว่าปูนปั้นทำอะไรกับเหมยไว้...” แววตาของหญิงสาวเปลี่ยนไป... ให้น้องชายมาขอเงินแฟนเก่าพี่ชาย อีกทั้งเป้ยก็น่าจะรู้ว่าเธอนี่แหละ เป็นคนโทรแจ้งตำรวจจับปูนปั้นเข้าคุก...

“รู้สิ... เหมยไม่ต้องมาอำเรื่องไฮเดรนเยียอะไรนั้นหรอก เป้ยชอบนะ ที่ได้มี...อะไรแบบนั้น... ถ้าไม่อยากให้เรื่องนี้รู้ถึงหูผู้จัดการ...เหมยต้องช่วยเป้ย และช่วยปูนปั้น!!!!” ดูเหมือนว่าเรื่องหลอกลวงเมื่อวานของเหมยจะล้มไม่เป็นท่า เป้ยไม่ได้โง่อย่างที่เธอคิด... หญิงสาวยังคงทำดวงตาแข็งกร้าว และกัดฟันแย้งโต้เถียงเขาต่อไป

“ช่วยออกมาคุยตามลำพังข้างนอกได้มั๊ยคะ?” เหมยพยายามสุภาพ เพื่อมิให้ผู้จัดการร้านรู้ว่าเธอกับเป้ยเริ่มจะมีปัญหากัน แค่นึกสนุกไม่เท่าไหร่ ดันเป็นปัญหาได้อีก... เธอไม่ทันคิดเลยว่า ทำไมเป้ยกับปูนปั้นคล้ายกันหลายๆ อย่าง ถึงว่า...พวกเขาสองคนเป็นพี่น้องกันนี่เอง...

“ได้สิ” เป้ยยิ้มแย้มแก้มปริ หลับตาพริ้มดีใจที่เหมยเริ่มยอมจำนนต่อเขาแล้ว เพราะปูนปั้นแท้ๆ รู้จุดอ่อนของเหมยว่าเขาควรจะทำอย่างไรให้เธอยินยอม...

******

เพียงร่างบางพาเป้ยออกมาด้านหลังร้าน เสียงประตูร้านปิดลงสนิท เหมยหันเรือนกายกลับไปข้างหลัง พร้อมๆ กับมือบางฟาดลงใบหน้าของเป้ยหนักๆ เรือนหน้าหนุ่มหันไปอีกด้าน เพราะแรงตบของเธอทั้งหมดที่มี

แม้ว่าแก้มเขาจะแดงฉาน แต่เขายังยืนกรานที่จะเอาเงินเธอ เพื่อไปช่วยปูนปั้นอยู่ดี... เขาคิดว่าควรได้ค่าจ้าง อย่างน้อยก็ตัวแฟนเก่าของพี่ชาย และก็ควรจะเอาไว้ถ่ายคลิปเพื่อขายหาเงินเพิ่มอีกด้วย... เขาต้องการเงินซื้อรถสปอร์ต ด้วยคลิปเซ็กซ์ของเหมย..นั้นคือสิ่งที่เป้ยกับปูนปั้นวางแผนกัน หากลวงเหมยมาได้...

มือหนาคว้ามือของเหมยได้อีก แล้วเริ่มจ้องเรือนหน้าของเธอไว้มั่น มิให้เหมยได้ลงมือหนักๆ กับเขาได้อีก

“ยอมรับเสียโดยดีเถอะ ว่าเหมยกับไฮเดรนเยียคือคนเดียวกัน อย่าหลอกผมเลย... แค่สองปีที่ผ่านมา คุณคงจะร่านไปทั่วกับชายนับร้อย ถ้าให้ดูจากรอยสักเมื่อวาน ผมว่าเหมยคงจะชำนาญจนไม่ต้องสอนอะไรมาก!!!”

“นี่นายกำลังจะแบล็คเมล์ฉันหรอ?!!” เหมยคิดว่าคงยอมนิ่งต่อไปอีกไม่ได้แล้ว บางทีงานนี้เธอจะต้องตกงาน ไม่ก็ต้องย้ายสาขา เพื่อมิให้เป้ยสมหวังกับปูนปั้นได้อีก... คราวที่แล้ว เธอพลาดเพราะรักปูนปั้น แต่ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมเสียท่าให้เป้ยอีก

“ผมรู้นะเหมย... ว่าคุณเองก็ต้องการมีเซ็กซ์แบบขาดไม่ได้... ร่วมมือกับผมเถอะนะ บางทีปูนปั้นอยากจะกลับไปสานสัมพันธ์กับเหมยอีกก็ได้ ยอมรับสิ... ได้น้องแล้วยังได้คืนดีกับพี่ชายผมด้วยนะ...”

เป้ยพยายามพูดหว่านล้อม เอาความรักครั้งเก่าแสนของเหมยมาข่มขู่ หญิงสาวเริ่มกัดฟันและมือสั่นจนอยากจะยกขึ้นมากระแทกหน้าเป้ย ชกให้จมูกหักเลือดออกก็ดีเหมือนกัน แต่เธอไม่มีแรงมากขนาดนั้น จึงทำได้แค่จ้องมองราวกับอยากจะกัดกินเลือดเนื้อ

“ไอ้...!!!” เหมยกลืนคำพูดนี้ไว้... เธอยอมรับว่าเธอทำอะไรเป้ยไม่ได้ เพราะเขาปิดบังตัวตน แถมเธอก็เพิ่งจะมารู้ทีหลังว่าเขาคือน้องชายของปูนปั้น นี่คงจะสั่งเป้ยให้มาจัดการกับเธอ หลังจากเมื่อสองปีก่อน เธอแจ้งตำรงจจับปูนปั้นเข้าคุก และนี่ก็จะออกมาอยู่กับเป้ย...ถ้าปูนปั้นหลุดมาได้ คงจะลากเธอไปอยู่กับพวกนั้นแน่ๆ ...

ตอนนี้เธอก็อยู่ตัวคนเดียวคงจะสู้แรงพวกเขาสองพี่น้องไม่ได้ เหลือเพียงความหวังเดียวในใจเหมย ซึ่งเธอเพิ่งคิดจะถอยออกมาแท้ๆ ตอนนี้ก็เหลือแค่เจ้าชายสายดาร์ก เป็นตัวเลือกสุดท้าย ที่พอจะไว้ใจและขอความช่วยเหลือได้ เธอยังนึกถึงคำพูดเขา... เธอมีสิทธิ์ในตัวเขานิ!

เป้ยยิ้มเยาะและเดินลาจากร่างเธอ เพื่อให้เหมยเอาไปคิด และต้องยอมรับข้อเสนอของเขา ก่อนที่สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอทั้งหมด และรอยสักจะทำให้ชีวิตของเธอพังเพราะเป้ยรู้ความจริงหมดแล้ว...

ถ้าผู้จัดการร้านรู้ว่าเธอมีลายสัก มากมายเพียงนี้จากการสะสมแต้ม และนอนกับผู้ชายที่ไม่ใช่แฟน แถมเธอยังได้เสียกับเป้ยอีก... มีหวัง...ประวัติฉาวโฉ่นี่จะทำให้เธอไม่สามารถหางานได้อีก... บางทีเหมยอาจจะต้องพึ่งเขาผู้นั้นเสียแล้ว... ชายสายดาร์กที่อาจจะยอมช่วยเหลือเธอ...

******

เหมยรู้สึกโดนแทะโลมจากสายตาของเป้ย และเขายังพยายามข่มขู่เธอด้วยสายตาของเขา... หญิงสาวจึงพยายามหาทางเลี่ยง และไม่ยอมตอบรับง่ายๆ แต่ว่า... เป้ยคะยั้นคะยอขอเงินไม่เลิก จึงทำให้เหมยต้องส่งเงินทางออนไลน์บัญชี เพื่อมีสลิปเงินเกิดหลักฐานขึ้นมา...

เธอยอมจ่ายเขาไป และแนบข้อความเอาไว้ว่า สำหรับเป้ยที่อยากได้ให้ปูนปั้นซึ่งเป็นพี่ชาย บังคับให้มาเอาจากเธอ ข้อความเล็กๆ ตรงนี้เป้ยไม่ได้อ่าน จึงทำให้เหมยพอมีเวลารีบออกจากร้านอาหารไก่ทอด เพื่อไปแต่งตัวเป็นไฮเดรนเยียอย่างเก่า...

เคยคิดจะไม่ไปพบเขา... แต่สุดท้ายเขาคงจะเป็นที่พึ่งที่ดีที่สุดของไฮเดรนเยียยามนี้...

-ปริ๊นซ์ !!! ฉันต้องการนาย- เหมยหรือไฮเดรนเยียต้องการความหวังนี้ ที่เขาจะช่วยเหลือเธอ หาไม่แล้ว...เขาจะสูญเสียเธอให้เป้ยและปูนปั้นตลอดกาล... พวกเขาคงจะอึ๊บและถ่ายคลิปมีเซ็กซ์กับเธอ เพื่อขายเอาเงินแน่ๆ แทนที่มันจะเป็นเกมส์ล่าแต้ม ตอนนี้เธอกำลังจะโดนล่าอีกครั้ง....

******