ตัวตนที่แท้จริง ! -จบ-

เมื่อส่วนหัวบากจ่อปะทะกับปากร่องสวาท ที่เปียกฉ่ำพร้อมถูกจู่โจมจากชายผู้อยู่เบื้องหลัง ไฮเดรนเยียกำลังเพลิดเพลินกับรสจูบอันหอมหวาน นอนแนบกายชิดอกหนุ่มซึ่งกำลังเริ่มใช้มือหนา ยกเรือนต้นขาเธอพาดสูง

ท่อนล่างถูกเผลออ้า ปล่อยให้ก้อนเนื้อกลมร้อนท่อนยาว กำลังหลั่งไหลทิ่มแทงเสียบอัดองคชาตเข้าร่างไฮเดรนเยีย รวดเดียวหมดลำ หญิงสาวกัดฟันรับอารมณ์อันใหญ่แน่น เมื่อรู้สึกถึงเครื่องประดับเจาะหัวบากเขากำลังกระทุ้งกับปากมดลูก ได้อารมณ์จนเธอพูดประโยคถัดไปไม่ออก...

สะโพกแคบออกแรงส่ายพลิ้วไหว ตอกย้ำกระแทกระรัวเร็ว สอดใส่เสียบลึก ลากออกมายาวๆ เพื่อร่องสวาทเปียกชุ่มลื่นไหลเพื่อกิจกรรมอันแสนพิเศษในช่วงหัวค่ำนี้

มีเพียงเสียงของกล้ามเนื้อที่ปะทะกันดังตับๆ กับเสียงเตียงดังเอี๊ยดๆ เครื่องนอนสั่นไหว พร้อมๆ กับร่างบางสะท้านสะเทือนในอ้อมกอดของปริ๊นซ์ เมื่อเขาซอยสะโพกกระแทกร่างเธอถี่เร็ว

เสียงหอบหายใจของชายหนุ่มดังแนบหูของไฮเดรนเยีย พร้อมๆ กับเสียงคร่ำครวญกรีดร้องอย่างเสียวซ่านอย่างสุขสันต์ หลั่งไหลน้ำตาออกมาอย่างเป็นสุข อาบเรือนแก้มนวลของเธอ ตอบรับกระชับร่องบีบรัดองคชาตที่สอดใส่อย่างคุ้นเคย

ยามนี้ไฮเดรนเยียไม่อยากสนใจปัญหาอะไรอีกแล้ว เธอรู้ว่าปริ๊นซ์กำลังกอดอยู่ ด้วยความเร่าร้อนและอบอุ่น แนบชิดและเสียบกระแทก เสียหัวบากพร้อมเครื่องประดับติดองคชาตส่วนปลาย กระทุ้งจนปากมดลูกปริเปิด

หญิงสาวรู้สึกแน่นท้อง และเสียวสุดๆ พร้อมๆ กับเจ็บจุกหายใจลำบาก อ้าปากครางเสียงดังอย่างไม่เกรงใจข้างๆ ร้านสักของปริ๊นซ์ เขายิ้มอย่างพอใจเมื่อได้ยินเสียงครางของเธอ เรียกอารมณ์ดิบของเขาให้กระแทกตอกย้ำต่อไปอย่างไม่ลดละ

******

“บอกผมได้รึยัง? ไฮเดรนเยีย...ตัวตนที่แท้จริงของคุณ” เขากระซิบข้างหูหญิงสาว หวังว่าจะได้ยินคำตอบนั้น... แต่ระหว่างที่ถูกกระแทกหนักๆ จนเธอพูดไม่ออก มีเพียงแค่กายบางตอบรับสนองความต้องการให้แก่เขาอย่างต่อเนื่อง

“อ๊า!!!” ไฮเดรนเยียครางกรีดร้อง เพราะเธอเสร็จสุดๆ หลังจากเขาแทงหัวบากมุดทะลุปากมดลูกเธอ อีกทั้งถอนออกมายาวๆ และกระหน่ำหนักๆ แทงย้ำผ่านหลุมเล็กๆ อัดโพรงมดลูกรัวๆ

ริมฝีปากบางแห้งผากสั่นระริกจนพูดต่อไปไม่ออก เธอยอมแพ้แล้ว ต่อปราการหัวใจที่ตั้งเอาไว้สูงชั้น มันถูกทลายออกด้วยอ้อมกอดของปริ๊นซ์ที่ได้บอกความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอ

มิใช่แค่แต้ม หรือ แค่ระบายใคร่ เขาต่างจากผู้ชายทุกๆ คน ต่างออกไปจากปูนปั้นและเป้ย... ไฮเดรนเยียรู้สึกละอายใจจริงๆ หลังจากเธอได้ทำอะไรลงไปเมื่อสองปีที่ผ่านมา นอนกับผู้ชายที่ไม่รู้จัก ไม่ซ้ำหน้า อีกทั้งสักลายดอกไม้มากมาย นับแต้มพวกเขา และการนับเซ็กซ์ของเธอกับผู้ชายเหล่านั้น

“ร้องไห้ทำไม...?” ปริ๊นซ์หยุดกระแทกเธอ เมื่อเห็นหญิงสาวร้องไห้ในอ้อมกอดเขา องคชาตยังคงแทงลึกเสียบคา และสองแขนแกร่งยังคงกอดรัดเธอเอาไว้แน่น

“ฉันเสียใจ... ปริ๊นซ์!!! ....ฉันเสียใจ...” ไฮเดรนเยียร้องไห้ในอ้อมกอดเขา แม้ว่าจะหันหลังอยู่ยามนี้ ชายหนุ่มถอนองคชาตออกมาอย่างช้า พร้อมที่จะอยู่เหนือร่างบางคร่อมเธอ และถ่างขาเธอออกกว้างๆ เพื่อปลอบประโลมให้เธอคลายความเศร้าลงเสีย

“ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณรู้สึกแย่นะ... ไฮ...” เขาอยากจะพยายามใหม่ เพื่อมิให้เธอต้องรู้สึกแย่มากไปกว่านี้... น้ำตาใสๆ หลั่งไหลออกริมขอบหางตา แววตาเธอฉ่ำไปด้วยน้ำตาและเหม่อมองเขาซึ่งอยู่เบื้องบน...

******

เรือนขาของเธอถ่างออกกว้าง พร้อมสอดแทรกหัวบากมุดเข้าสู่งร่องสวาทอีกครั้ง เขาอยากกอดเธอใกล้ๆ และไม่อยากเห็นเธอร้องไห้อีกแล้ว เรือนหน้าเขาแนบแก้มเธอและริมฝีปากหญิงสาวอยู่ข้างหูเขา...

“เหมย... ฉันชื่อ เหมยนะ ปริ๊นซ์!!! ขอบคุณที่ยังกอดฉันเอาไว้นะ” เธอยอมบอกเขาแล้วในที่สุด -ตัวตนที่แท้จริง- ซึ่งกำลังอยู่ใต้ร่างของชายหนุ่มเต็มไปด้วยรอยสัก กับฉายาเจ้าชายสายดาร์ก และกำลังรับของใหญ่ยาว อวบแน่น แทงร่างเธอเพื่อรวมเป็นหนึ่งเดียว

“ชื่อน่ารักจริงๆ เหมย ผมรักคุณนะ... อย่ากลับไปเป็นไฮเดรนเยียอีกเลย...” ปริ๊นซ์เร่งจังหวะหนักๆ กระแทกสอดใส่อัดความเป็นชายเข้าร่างเธอลึกๆ เขาจะไม่ยอมให้เธอต้องไปล่าแต้มชายอื่นอีกแล้ว เขาจะทำให้เธอเลิกและเปลี่ยนใจมาเริ่มต้นใหม่กับเขา...

“ฉันไม่นึกว่า... “คำพูดเธอขาดห้วงไป เมื่อปริ๊นซ์กระแทกรัวๆ จนอัดความเป็นชายมิดด้าม มุดหัวบากทะลุปากมดลูก พลางปล่อยของเหลวร้อน อัดร่างเธอแนบแน่น หญิงสาวกัดฟันแทบหายใจไม่ออก เพราะรู้สึกว่าเขาเสร็จจนแตกในกายเธอ และมันก็ทำให้เหมย รู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน...

“ผมก็ไม่นึกว่า... เหมยจะต้องมาเป็นแบบนี้..อย่าทำแบบนั้นอีกเลยนะ เหมย... มาอยู่กับผมเถอะนะ” ปริ๊นซ์ยังคงลากองคชาตเบาๆ ถอนออกและอัดมันกลับเข้าไปใหม่... แม้ว่าน้ำขุ่นยังแตกใน และเครื่องเขาก็ยังร้อนอยู่

******

“เหมย...ซะ...เสียว... เสียวมากๆ ปริ๊นซ์ ... นายเป็นคนเซ็กซ์จัดรึ?” แววตาหญิงสาวเหม่อมองเขาเกือบจะพร่ำเพ้อเหม่อคราง เพราะเขายังโยกสะโพกรัวๆ ใส่ร่องสวาทเธอไม่เว้นวาง

“ผมเป็นคนอารมณ์รุนแรงมาก... ผู้หญิงที่ชอบนอนกับผม ยังทนผมไม่ได้เลย... เหมยกลัวผมหรือเปล่า?” เขาแค่อยากมั่นใจว่า จะรักเธอและอยากให้เธอมาอยู่กับเขา โดยไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น

“มะ...ไม่... ฉันรู้สึกดี และฉันยังคิดว่านายอาจจะรังเกียจฉัน...” เหมยตอบออกไปตามตรง เธอแค่รู้สึกปลื้มเขาและชอบมาก แต่กลัวเขารังเกียจกับอดีตของเธอที่ทำอะไรไว้ และเขารู้ตลอดเวลา...

“ไม่เลยนะ... มันจะดีมาก หากคุณจะเลิกเพราะอยู่กับผม... อย่ากลับไปเป็น ไฮเดรนเยียอีกเลยนะ” เขายังคงวิงวอนขอร้องให้เธอรับปาก ระหว่างกระแทกองคชาตรัวๆ ใส่ร่องสวาทเธอไม่หยุดหย่อน... ร่างบางสั่นไหวสะท้านไปทั่วกาย อีกทั้งเสียวเสร็จน้ำแตกทะลัก หล่อลื่นความเป็นชายให้เคลื่อนไหวในกายเธออย่างง่ายดาย

“ฉันดีใจเหลือเกิน ปริ๊นซ์... ฉันรู้ว่านายช่วยฉันได้....” เธอยอมเขาแล้ว... ยอมปล่อยให้เขาเข้ามาในใจเธอ ยอมให้รู้ตัวตนของเธอจากปากเธอ และได้กายและใจของเหมยไปครอบครอง...

“ผมกำลังช่วยอยู่นี่ไง...” ปริ๊นซ์ยังคงขะมักขะเม้นร่วมรัก ยิ่งสอดใส่ลื่นไหล อัดกระแทกเสียกายบางสั่นสะท้าน ถูกแรงดันจากเขาเมื่ออยู่เบื้องบน เคลื่อนกายเป็นจังหวะเสียเตียงของเขาสั่นแรง

สองมือบางเกาะกุมแขนแกร่งเอาไว้ ระหว่างที่ช่วงล่างตอกกระแทกหนักๆ ไม่มีท่าทีว่าจะเหนื่อย เรือนขาของเธอถ่างกว้างจนต้องรวบรัดหุบเขา พาดไหล่เขาหนีบองคชาตเขาให้แน่นขึ้น

ปริ๊นซ์เสียวปากสั่นจนไม่อยากจะหยุดเกมส์รักนี้อีกแล้ว เมื่อไฮเดรนเยียได้ถูกเลือนหายไป และหญิงสาวที่น่ารักชื่อเหมย กำลังอยู่ใต้ร่างของเขาอย่างเร่าร้อน เธอครวญครางและกรีดร้องจนเขาอยากจะกระแทกเธอทั้งคืนจวบจนเช้ารุ่งขึ้นอีกวัน...

ปริ๊นซ์กระแทกเธอทั้งเร็วแรง และกระแทกลึกทะลุโพรง เขาน้ำแตกในอีกระรอบสอง... ทำเหมยหมดแรงเหนื่อยอ่อนเพลียหลับไปเกือบครึ่งชม. จากนั้นจึงลืมตาตื่น และสวมเสื้อผ้าเพื่อคุยกับเขาเป็นเรื่องเป็นราว...

ไม่ใช่ในฐานะลูกค้ากวนประสาทอีกต่อไป... แต่ในฐานะแฟนสาวคนใหม่ ซึ่งจะอยู่กับเขาในร้านนี้ตลอดไป...

******

“อย่าไปสนใจพวกขี้กากเลยนะ เหมย...” ปริ๊นซ์คิดว่าไม่ควรไปเสียเวลากับพวกไร้สาระ ที่เอาชีวิตคนอื่นไปขาย และต่อลมหายใจตัวเอง ปูนปั้นกับเป้ยไม่ใช่ลูกผู้ชายที่ปริ๊นซ์ต้องไปเสียเวลาด้วย

“แต่ว่า... งานของฉัน... และอาชีพ...” เหมยพยายามแย้ง... นี่เธอจะหนีให้ห่างจากพวกนั้นยังไง ในเมื่อปริ๊นซ์ไม่คิดจะทำอะไรสักอย่าง

“ผมไม่ได้ขี้ขลาดนะเหมย... ผมมีกิจการ และงานของตัวเอง ผมไม่ไปเสียเวลาทะเลาะกับพวกขี้คุกและกากข่มขู่... ลาออกจากงานและย้ายห้องมาอยู่กับผมที่นี่เถอะ”

ชายหนุ่มร้องขอให้เธอทำตามที่เขาบอก... แต่เบื้องหลังเขามิได้พูดว่า เมื่อรู้เรื่องของเหมยถูกปูนปั้นกับเป้ยคุกคามแล้ว เขาจะทำอะไรต่อไป...

“ถ้ามันเป็นหนทางที่ดี โดยที่ไม่ต้องทำเรื่องอะไรแย่ๆ ตกลงค่ะ เหมยจะย้ายห้องมาอยู่กับคุณ ขอบคุณนะ ปริ๊นซ์!!! ที่ยอมรับฉัน และให้อยู่ที่นี่” เหมยสวมกอดเขาและนอนค้างคืนกับเขา พร้อมๆ กับมีเซ็กซ์กับเขาข้ามคืนจนรุ่งเช้า...

เหมยโทรไปหาผู้จัดการ บอกขอลาออกจากงานทันที... โดยปริ๊นซ์ได้โทรติดต่อหาเพื่อนสนิทๆ ซึ่งเป็นแนวพั้งค์เหมือนกัน มาช่วยเหมยย้ายห้อง และขนของมาที่ร้านเขา... เพราะพวกเขามีรถและสละเวลามาช่วยเพื่อน

ทำให้ปริ๊นซ์และเหมยได้มีเวลาอยู่ด้วยกันในร้านเล็กๆ จนกระทั่งพ่อของปริ๊นซ์มาพบเธออยู่ที่นี่ ทีแรกเขานึกว่าเธออยู่ในฐานะลูกจ้างมาช่วยทำงานร้าน แต่ปริ๊นซ์ได้บอกกับพ่อเขาตรงๆ ว่า เหมยคือเมียของเขา...

มันไม่ได้ทำให้พ่อเขาโกรธเลย...กลับทำให้ชายอายุหกสิบดีใจมาก เมื่อลูกชายคิดจะมีเมียเป็นเรื่องเป็นราวเสียที หลังจากครองตัวโสด ฟันสาวไปเรื่อย โดยไม่คิดจะสร้างฐานครอบครัวจนเขาก็กลัวว่า ถ้าไม่มีทายาทใครจะรับกิจการนี้ต่อ หากปริ๊นซ์ไม่ทำ นอกจากขายทิ้งไปเสีย...

******

เบื้องหลังการใช้ชีวิตใหม่ของเหมย ซึ่งไปอยู่กับปริ๊นซ์... เพื่อนๆ ของปริ๊นซ์แอบไปจัดการกับปูนปั้นมิให้ได้ออกจากคุก และเป้ยก็ต้องออกจากงาน ด้วยฝีมือของเพื่อนปริ๊นซ์

ชายหนุ่มจะไม่ยอมให้อดีตของเหมยตามมาเล่นงานเธอได้อีก ...เพราะเขาจะดูแลดอกไฮเดรนเยียนี้ไว้ให้ดีที่สุด และเมื่อเขาได้ครอบครองเธอ...ลายสักล่าสุดที่จะกลบลายดอกไฮเดรนเยียข้างหลัง เลือนหายไป ด้วยลายสักสายดาร์กหนามแหลมสีเข้ม ลบลายดอกไม้ออกจากกายของเธอจนหมดสิ้น

ปริ๊นซ์เป็นผู้ออกแบบลายสักใหม่ให้แก่เธอ และเหมยก็ยินดีที่จะทอดกายให้เขาลงเข็มลงลายสักบนเรือนร่าง และยอมถ่างขาให้เขา เพื่อให้เขาลงเข็มทื่อใหญ่ยาวอวบร้อน สร้างความสุขให้แก่เธอยามเมื่ออยู่บนเตียงนอนกอดกันอย่างมีความสุข...

เรื่องราวของไฮเดรนเยียได้จบลง ไปกับช่างสักแท็ททู โดยที่ไม่มีการล่าแต้มใดๆ อีก... ลายสักของเหมยจึงไม่เหลือดอกไม้อีกต่อไป นอกจากลายสักสายดาร์กของเขาเข้ามาแทนที่... ถึงจะไม่ใช่เจ้าหญิงลายสักเมทัล อย่างน้อยเธอไม่ต้องจมกับอดีตที่ห่วยแตก และหลอกหลอนอีกต่อไป...

ชีวิตเก่าๆ ของเธอได้ตายจาไปแล้ว และชีวิตใหม่อีกชีวิตของปริ๊นซ์และเหมย... กำลังก่อตัวขึ้นมาอย่างช้าๆ ระหว่างความรักของพวกเขา สวมกอดร่วมรักบ่อยๆ อยู่แทบทุกคืน...

-จบบริบูรณ์-

******