Chapter 2

Dali-daling tumayo si Hatice mula sa kama at isa-isang pinulot ang nagkalat niyang damit sa sahig. Maingat ang bawat galaw niya, parang kapag may kaluskos lang ay guguho ang buong mundo niya sa hiya. Kahit sariling hininga, halos ayaw na niyang marinig.

Ang lakas ng kaba sa dibdib niya. Baka magising si Professor Uno Montereal.

Nang maisuot na niya ang huling piraso ng damit, saglit siyang luminga-linga. Hinanap niya ang bag niya pero wala. Napakurap siya, at doon niya lang naalala. Wala pala siyang dala kagabi. Bigla siyang hinila ni Professor Uno palabas ng bar, saka sinakay sa kotse nito. Wala siyang bag. Wala siyang wallet. Wala siyang cellphone.

“Shit,” bulong niya, sabay sapo sa noo.

Pumikit siya sandali at huminga nang malalim. Pagdilat niya, sinulyapan niya ang natutulog pa ring si Professor Uno. Mahimbing pa rin ito.

Tahimik siyang lumakad papunta sa pinto. Hinawakan niya ang doorknob at dahan-dahan itong pinihit.

Pero bago pa niya mabuksan ang pinto, may narinig siyang boses sa likod.

“Leaving so soon without even saying goodbye?”

Napako siya sa kinatatayuan. Napapikit siya nang mariin.

Parang gusto na lang niyang matunaw. O kaya lamunin ng sahig.

Hindi siya lumingon. Pero narinig niya ang paggalaw ng kama. Langitngit. Tanda ng pagbangon nito.

“Why are you just standing there? Come back here and wait for me. I’ll take you home.”

"Sir, hindi na po," mabilis niyang sabi, sabay harap dito. Umiling siya. Napalunok nang makita niyang boxer shorts lang ang suot nito. Agad siyang umiwas ng tingin at tumingin sa sahig. Ramdam niyang parang sinisilaban ang buong mukha niya sa hiya.

"Why not?" tanong nito, halatang gulat sa pagtanggi niya.

“Dahil ayaw ko pong may masabi ang tao tungkol sa atin. Lalo na... lalo na ang asawa niyo.”

Natahimik ito. Saglit na katahimikan na parang bumalot sa buong kwarto.

"Asawa ko? What the hell are you talking about?"

Napatingin si Hatice sa kanya.

Nakaporma na ito, bagong bihis. Nakatitig sa kanya na parang hindi makapaniwala sa sinabi niya.

At sa pagtama ng mga mata nila, bumalik kay Hatice ang gabing una niya itong nakita.

**

"Ah! Ang pogi talaga ni sir!"

Kumunot ang noo ni Hatice at napatingin sa unahan. Her girl blockmates were giggling while looking in front. Tumingin din siya kung ano ang kanilang tinitignan. And there, she saw a guy dressed in formal attire. Napalunok siya habang sinusuri ang katawan nito. He was tall and had a perfectly sculpted body. Nakatalikod ito habang kinakausap ang kanilang professor.

His hairstyle looked like those men she saw in dramas. It was a bit messy but suited him even just from the back. Napalunok ulit si Hatice. She wondered how handsome he would be if he turned around. He had that mysterious aura around him too.

Napatingin siya kay Nana na hindi niya namalayang nakatingin din pala sa lalaking nasa unahan.

"Nana? Do you know that guy? He looks hot," she said honestly.

Napatingin ito sa kanya at binigyan siya ng nanunuksong tingin habang sinundot-sundot ang tagiliran niya. Napangiwi si Hatice sa ginawa nito at hinuli ang kamay ng kaibigan.

"Stop it, nakakakiliti!" nakangusong sabi niya.

Tumigil ito sa ginagawa at tumingin sa mga mata niya.

"You know? This is the first time you asked me about boys. Did he catch your interest?" nakataas kilay na tanong nito.

Nahihiyang tumango si Hatice. Sumilay ang ngisi sa maliit na labi ni Nana. Napa-iwas na lang ng tingin si Hatice.

Yes, it was really the first time she asked about a man. Hindi talaga siya interesado sa kanila. Maraming lalaking nagkakagusto sa kanya, at minsan may itsura naman, pero ewan. Wala ni isa sa kanila ang nakaagaw ng atensyon niya.

But that guy in the front, he caught her attention.

She wonder why...

"Remember that man who's always top on everything? That's him. He will be a professor here."

Nanlaki ang mata ni Hatice sa sinabi ng kaibigan.

"You mean that guy who became the top one while he was studying in the number one university in the whole world?" she asked, surprised.

She nodded her head with a smile.

Wala sa sariling napatingin si Hatice sa lalaking nasa harap. Nakatagilid na ito ngayon kaya kitang-kita niya ang kalahati ng mukha nito. Kahit malayo, ay halata ang kagwapuhan. Maputi ang balat at mahaba ang ilong nito. Napalunok si Hatice when she felt something stir in her stomach.

To think that he was that man considered a prodigy in this generation. Suwerte ba nila?

"Dang! He's handsome," bulalas ni Nana habang nakatingin pa rin sa lalaking papaalis na sa kanilang block.

Tumango si Hatice at napabulong, "I know right," habang sinusundan din ito ng tingin. Nang makalabas na ito ay nagsigawan ang mga kaklase nila. Nagulat ang prof nila na si Professor Emre at napatawa na lang.

"Too bad he's a professor. It would be good if he's a student like us," sabi ni Nana, may halong panghihinayang.

Tumango si Hatice sa sinabi ng kaibigan at tumingin sa notes niya. Bigla siyang nawalan ng ganang ituloy ito.

"Ang malas mo girl."

Napatingin si Hatice kay Nana sa sinabi nito. Tumaas ang kilay niya.

"Ngayon ka nga lang naging interesado sa lalaki, bawal pa. Okay lang 'yan," natatawang sabi ni Nana sabay tapik sa braso niya.

"Kaya nga, nakakawalang gana," buntong-hininga ni Hatice.

Tumawa ng mahina si Nana. Napailing na lang si Hatice at magsusulat na sana nang biglang nagsalita ang isa sa mga ka-blockmate nila.

"Excuse me, sir, magiging prof po ba namin si sir pogi kanina?" kinikilig na tanong ng isa.

Nagsiingayan ang mga babaeng kaklase nila.

"Hmm, bakit? Gusto niyo?" nakangiting tanong ni Professor Emre.

Mabilis na nagsitanguan ang mga kaklase nila. Napatawa ng mahina si Hatice.

"Sir! Objection. Hindi po. Ang gwapo ni sir kanina. Baka hindi kami makapag-jowa nito," sabi naman ng isa pa, isa pa nilang kaklase. Tawanan ang lahat. Napailing na lang si sir.

"Too bad, magiging prof niyo si Professor Uno Montereal," nakangiting sabi ni Professor Emre.

Nagsigawan ang mga babaeng kaklase nila sa narinig. Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Hatice. She also felt excitement and anticipation.

What the, why was she feeling like this?

"Suwerte ka pala. Araw-araw mong makikita si sir pogi. May chance ka pa. Maghintay ka na lang na makagraduate tayo," biro ni Nana sa kanya.

Pinanliitan ni Hatice ng mata si Nana.

"Hindi ko naman crush 'yon. Napopogian lang ako," mabilis na sagot niya.

Tumaas ang kilay ni Nana.

"Mapupunta 'yan sa crush. Pustahan pa tayo," sigurado nitong sabi.

Napailing na lang si Hatice at tinuloy ang pagsusulat.

After an hour of writing, she finally finished her review. Tumingin siya kay Nana na busy pa rin sa phone. Bumaba ang tingin niya sa harapan nito. Nakaligpit na pala ang gamit. Sinimulan na rin niyang ligpitin ang kanya at nilagay sa bag maliban sa reviewer.

"Nana! Tara na," marahan niyang sabi.

Napatingin si Nana at pinatay ang phone. Tumingin si Hatice sa orasan na nakasabit sa gilid ng chalkboard. It was already 11 in the morning.

"Grabe gutom na ako," reklamo ni Nana habang bumababa sila. Nasa pinakataas kasi ang desk nila. She looked around and noticed na dalawampu lang silang nandoon. Lahat mukhang seryoso sa pag-aaral. Well, she understood.

"Nasa cafeteria na ba sila?" tanong niya, tinutukoy sina Devin at Bella.

Marahang tumango si Nana at hinawakan siya sa braso habang naglalakad.

"Ms. Natividad and Ms. Lopez, wait."

Napatingin sila sa prof nila nang bigla silang tawagin.

"Can you come here for a bit? May iuutos sana ako sa inyo," nakangiti nitong sabi.

Nagkatinginan sila. Makakapaghintay naman siguro sina Devin at Bella. Mabilis silang lumapit kay Professor Emre 

"Pwede pakisuyo ako nito? Kay Professor Montereal. Nasa engineering department siya."

Napalunok si Hatice. Professor Montereal? Eh 'di ba 'yon 'yong bagong professor?

"Sir! Bakit si Hatice ang inutusan mo, sir? Kami na lang po," nakabusangot na sabi ng isa niyang ka-blockmate.

Nagtawanan sila. Wow ha, ang lakas siguro ng tama sa kanila ni Professor Montereal.

"Tapos ka na ba diyan?" nakataas kilay na tanong ni sir.

Umiling ang ka-blockmate niya.

"Tapusin mo muna 'yan. May iuutos ako sa iyo mamaya."

Napabusangot na lang ito. Napailing-iling si Hatice at kinuha ang folder na iniabot ni Professor Emre.

"Sabihin mo 'yan ang student's record ngayong taon."

Magalang siyang tumango at nagsimula na silang maglakad palabas ng room.

"Ang suwerte mo ah!" kinikilig na sabi ni Nana sabay sundot sa tagiliran niya.

Tumingin si Hatice sa reaksyon nito, litong-lito.

"I mean, I wanted to tease you a bit. This is the first time you got interested in boys. It's really new for me. I even think you're lesbian before," sabi nito ng mahaba.

Pinanliitan siya ng mata ni Hatice.

"I'm not. Gusto ko rin ng guwapo, okay? Hindi ko lang talaga sila type," sagot niya, tamad ang tono.

Tumango-tango si Nana. Pumasok na sila sa department kung nasaan si Professor Montereal.

"Ah, so type mo mga kagaya ni sir?" nakataas kilay na tanong nito.

Umiling si Hatice.

"I haven't seen his full face so I can't say for sure, but he really did catch my attention. He just feels so elegant and a bit mysterious," tapat niyang sabi.

Nagtaas-baba ang kilay ni Nana habang nakatingin sa kanya.

"I've seen him before, and he's really handsome. Mas lalo siyang pumogi ngayon. I'm sure you'll fall for him."

"Then, let's see," sagot niya habang natatawa.

Nang makapasok na sila sa loob ay sinalubong sila ng malaking silid ng engineering department. Kumunot ang noo ni Hatice nang walang makita kahit sino.

"Wala atang tao?" mahinang sabi ni Nana habang nililibot ang paningin.

Nilibot ni Hatice ang buong silid, baka may natutulog lang. Hindi naman kasi nila iniiwan ang room ng walang tao. Baka kasi may mawala.

Habang busy siya sa pagtingin-tingin sa paligid, may napansin siyang isang obra. Kumunot ang noo niya sa design nito. It looked like a rubik's cube but she was sure it wasn't. Dahan-dahan siyang lumapit para pagmasdan ito sa lapitan.

Hindi naman siguro masama kung tumingin lang, diba? Wala naman siyang gagawin.

Tinignan niya nang mabuti ang cube. It was pretty and a bit confusing. May mga number ito at words sa bawat linya. Dahan-dahan niya itong hinawakan.

"What are you doing?"

"Oh my gosh!"

Nagulat siya at napaigik nang biglang may malamig na baritonong boses na nagsalita mula sa likuran.