Chapter 6: Baggage

FRANK’s Pov

“SAAN ba kasi napulot ni Papa ang babaeng ‘yan?! Mukhang magiging problema ko pa siya pagbalik ni Kassandra.”

“Mukhang wild din po, Senyorito.”

Napatingin ako kay Tino. Ang wild nga ng babaeng iyon. Biruin mo? Pumasok sa banyo nang walang pasabi-sabi tapos pinanood pa akong magbihis? At hindi lang ’yan, wala siyang pakialam sa inuupuan at hinahawakan! 

“Mukhang puputi po lahat ng buhok mo sa batang iyon.”

“Damn!” 

“Ano pong balak niyong gawin ngayon sa kanya?”

Napaisip ako bigla. Ano nga ba?

“Just follow all of her orders. Make sure she doesn’t come near me or enter my room. Clear?” Sabay hilot ko ng aking noo. “Tama na ang nangyari kanina. Ayoko nang maulit iyon.” 

Tumango-tango si Tino sa akin. 

Akmang idi-dismiss ko siya nang maalala ang alis namin bukas. Isang o dalawang linggo kami roon— depende kung kailan mai-release ang marriage license namin, kaya kailangan ng batang iyon ng maisusuot. Hindi naman pwedeng sumama siya sa akin tapos ang suot parang sa— ah, ewan!

“Nga pala. Bukas na ang alis namin. Make sure makabili na siya ngayon ng mga kakailanganin niya.” Tumango na naman si Tino. Sabagay, ’yan lang naman ang alam niya. Bawal akong kontrahin kaya ’yan lang ang giagawa niya. “Alam mo na ang mga dapat na bilhin niya, ‘di ba?”

“Opo, Senyorito.”

“Sige na. Makakalabas ka na. Gusto ko nang magpahinga.”

Wala na ang alalay pero nakatingin pa rin ako sa nilabasan niyang pinto. Dalawa ang pinto ng aking study room. Ang isa, sa aking silid. At ang isa naman ay sa labas. Doon dumadaan si Tino kapag pinapatawag ko. 

Hindi ko mabanggit-banggit kanina ang salitang ‘wild’ dahil baka kung ano ang isipin niya. Pero napaisip ako bigla. Wild naman siya talaga. Basta-basta nga lang pumapasok sa aking silid, e. Tapos kung makatingin pa parang mangangain.

So, marami nang karanasan ang batang iyon?

Damn! Tama pa bang pakasalan ko siya? Bakit kasi siya pa? Ano ba talagang meron kay Papa at sa ina ni Jalene?

Kumalma ako nang maalalang pumayag siya sa deal ko na maghihiwalay din kami. Mabuti. Gusto ko nang matapos iyon. Kaya sa bansang mabilis mag-proseso ng divorce ang pinili ko. Sa ngayon, wala pa ang Pilipinas kaya hindi pwedeng dito. Kaya talagang sa Guam kami dapat na ikasal. 

Walang problema sa requirements ni Jalene dahil naasikaso na ng mga tauhan ko. May mga nabigay na rin akong ibang requirements sa Los Angeles, California para sa Legal Capacity to Marry Certification. 

Sunod-sunod na umilaw ang cellphone ko na sinundan ng vibration kaya kinuha ko iyon. Napangiti ako nang makita ang pangalan ni Kassandra. Agad kong sinagot iyon at sumandal pa sa swivel chair ko.

JALENE’s Pov

ILANG beses akong tumingin sa labas para tingnan kung nasaang parte na kami. Pupunta raw kami ng mall para mamili ng mga damit. Sabi ko nga, ako lang ang bibili, ibigay na lang ang pera pero ayaw pumayag ni Tino. Utos raw iyon ng senyorito Frank niya. Saka baka mamali rin daw ang mabili kong damit.

Akala siguro ni Frank wala akong taste sa damit. Ako pa ba? Fashionista ‘to!

Panay ang tango ni Tino sa akin kapag pinapakita ko ang mga damit na napili ko. Halos approved sign siya sa akin.

Dumaan din kami sa salon. At ang itim kong buhok ay pinakulayan ko. Milk chocolate color ang napili ko na nasa trend hair color ng salon na iyon. Hindi iyon nabilin ni Frank pero pinaalala ko sa kanya kaya sumang-ayon siya. Gamit ang card ni Frank kaya walang problema.

“What do you think?” tanong ko kay Tino na noo’y natigilan. 

“Bagay ho sa inyo, ma’am.”

Napangiti ako sa sagot niya. Sigurado akong magugustuhan din ni Frank since alalay na niya ang nagsabi.

Pauwi na kami noon nang may maalala ako.

“Na-send mo na sa Senyorito mo?” Sabi ko sa kanya, kuhaan ako ng video at i-send sa amo niya. Para alam niyang may taste ako! Ang gaganda ko kaya sa mga napili ko.

“Hindi po, e. Hindi naman po ‘yon mahilig manood ng video.”

“Video naman ‘yon ng mapapangasawa niya, a.”

Alangang ngiti lang ang binigay sa akin ni Tino. Alam ko naman ang ibig sabihin no’n kaya mukhang hindi niya ise-send. Eh ‘di, ’wag! Makikita naman niya iyon sa Guam, e.

Pasado alas nuebe ng gabi kami nakarating. Kumain na kami kaya dumeretso na ako sa hagdan. Hindi pa man ako nakakarating sa pinakataas nang makita roon si Frank. Matagal na napatitig siya sa akin. Hinagod niya ako nang tingin. Wala siyang sinabi pero okay na. Kasi kung hindi niya nagustuhan ang buhok ko, siguradong papagalitan niya ako.

Nilagpasan niya lang ako. Wala pa rin akong narinig mula sa kanya kaya tinawag ko siya. Mabuti at binalingan ako.

“Bagay ba?” Sabay pa-cute sa kanya. Hinawakan ko rin ang magandang buhok ko. 

“No,” mabilis niyang sagot na ikinaingos ko.

“Ikaw lang ang nagsabing hindi. Si Tino at ang mga nakakakita sa akin, bagay raw.” Saglit akong napaisip. “Ah, baka sa edad na ’yan, Uncle Frank. Kapag tumatanda na raw, hindi na nakaka-appreciate ng mga ganitong bagay.”

“What did you say? Ako matanda?”

“Yes! Super majonda na. Malapit na ka ng mag-uugod-ugod! Look—” Tinuro ko pa ang buhok niya. “May uban ka na! Kaloka kayong matatanda!” Sabay talikod sa kanya. 

“How dare you say that Jalene!” dinig kong sigaw ni Frank, pero hindi ko na siya nilingon.

Nakakainis lang. Ano bang meron sa mata niya? Hay. Dapat nang magpatingin siya. Hindi man lang marunong mag-appreciate. Kaya hindi na ako magtataka kung iwan siya ng girlfriend niya.

Dahil tanghali ang flight namin, kailangan ko nang maayos ang mga gamit ko. Dalawang maleta iyon. Pinagkasya ko ang mga damit na pinamili ko. Sana lang hindi mag-excess. Pero mayaman naman siya, e. Siguro naman babayaran niya.

Brown tank top at black pull on pants ang naipili kong suotin para kumportable naman ako. Nasa braso ko rin ang long coat sakaling lamigin ako sa airplane.

Akala ko, katabi ko si Frank sa eroplano. Hindi naman pala. Ako lang sa business class at si Frank ay sa premium cabins. Baka iyon na ang tinatawag nilang first class. Mabuti na lang at may nakakausap ako. Nasa kabila ko lang. Dahil kaedad at pinoy din siya, magkasundo kami. Wala kaming ginawa kung hindi ang tumawa nang tumawa.

Natigilan ako sa pagtawa noon nang may huminto sa gilid ko. Nagkukuwento pa naman si Warren ng mga karanasan niya sa eroplano.

Nag-angat ako nang tingin dahil hindi umalis ang nasa gilid ko. “Uncle Frank! May kailangan ka?” tanong ko sa kanya na nakangiti. Pero sumimangot siya. Sumulyap siya kay Warren na tumigil din.

“Hello po, Uncle. I’m Warren,” pakilala ng bago kong kakilala kay Frank. Pero gusto ko sanang matawa dahil nakiki-Uncle si Warren.

“Don’t call me, Uncle,” masungit na sabi niya. “Ikaw. Pwede bang mag-behave ka naman?”

“Wala naman po akong ginawang—”

“Shut up, Jalene! Mag-pokus ka na lang nga sa mga dapat mong gawin pagdating. Hindi iyong nakikipag kilala ka sa kung sino.” Tiningnan pa niya ng masama si Warren bago tumalikod.

“Ang sungit pala ng Uncle mo. Parang ang Daddy ko lang din.”

“Oo, masungit talaga ’yon. Araw-araw nire-regla nga, e.” Nagkatawanan kami ni Warren na ikinalingon ni Frank. Dahil kitang-kita ko ang pagsalubong ng kilay niya, nginitian ko lang siya nang matamis.

Wala si Tino kaya siya ang pumunta rito sa upuan ko. Mukhang may sasabihin siguro, kaso parang nainis. Hindi na tuloy niya nasabi. Ah, bahala siya. Basta, wala akong ginagawang masama sa kanya.

Hindi ko nga namalayang mabilis lang ang flight. Sabagay, direct flight naman kami kaya madaling narating namin ang Guam. Kung hindi pa sinabi ni Warren na malapit na, hindi pa sana ako mananahimik.

Bago kami maghiwalay ni Warren ay may binigay siyang number. Iyon daw ang number niya kapag nasa Guam. May binigay din siyang social media niya kaya nai-note ko rin. Bumili din kami muna ng bagong cellphone ni Tino nang magpunta kami ng mall para may magamit ako.

“Bye, Warren! Nice to meet you!” paalam ko sa kanya.

“Call or text me, huh?” paalala niya sa akin. 

“Sure!” ani ko at kumaway pa sa kanya. Hindi ko inaasahan ang sasabihin niya mayamaya.

“Bye, Uncle!” aniya sa katabi ko na ikinatawa ko.

Tumingin ako kay Frank na nakasimangot pa rin. 

“May problema ba, Uncle?”

“Stop calling me uncle sabi! Tingnan mo tuloy pati ako tinatawag na nilang Unlce!”

“Pwede bang ’wag kang magalit? Totoo naman, e. Uncle kita dahil kaibigan mo si JV! Saka ayaw mo ba no’n?”

“My God, Jalene! Paulit-ulit ka. Hindi nga kita kaanu-ano!” aniya sa akin na pabulong pero halata ang inis. May mga tao kasi sa paligid.

“Eh, anong gusto mong itawag ko sa ’yo? Dear? My future husband?”

“None of the above!” Sabay hakbang ni Frank palayo sa akin. Papunta na kami noon para kunin ang bagahe namin. 

“None of the above kasi mas gusto mo na lang na Uncle, tama?”

“Oh, fvck! Manahimik ka nga muna, Jalene. Pwede?”

“Sungit mo talaga! Kaya nagmumukha kang matanda, e!”

“Isa pang tawag—” Hindi na niya naituloy nang iwan ko siya para kunin ang bagahe kong nakita ko na. 

Hindi kasama ngayon si Tino dahil may pinapagawa rito si Frank. Pero susunod daw ito bukas o sa susunod na araw yata. Kaya kaming dalawa lang ang nag-aabang ng bagahe namin. 

“Uncle Frank, ’yon na ang maleta mo!” turo ko sa maleta niya. Magre-react pa sana siya pero baka mawala ang bagahe niya, kaya hinayaan na lang ako.