Chapter Twelve

"Hindi mo ba ako puwedeng patawarin na? Hindi ko naman alam ang tungkol sa mga 'eklabush' na gate o kung ano pa man na mayro'n kayo?" pagpapaliwanag ko sa kaniya habang inaalis niya ang tali ko sa kamay at paa. 

Ang sakit nang katawan ko na nagasgas ata sa kahihila niya sa akin kanina. Dikit iyon sa sahig kaya ang walang saplot na bahagi ay humapdi. Hindi tiles ang building na ito, ang low nang budget. Pero, ang pinaka tanong sa lahat. Nasa'n nga ba ako? 

Ang sakit pa ng ulo ko dahil sa ginawa ng babae na 'yon sa akin.

He tortured my head, tila nakalkal ang pinakaloob-looba ng utak ko.

Nasapo ko pa 'yon dahil kumikirot din.

"Ma'am... I am so sorry sa nangyari sa anak mo. Hindi ko talaga alam ang nangyari." I tried and tried to explain to her na sana'y maintindihan niya naman.

"Shut up! Wala na ang anak ko. Ano pa ang saysay nang lahat? Pero- syempre, hindi ako papayag nakikita kang nabubuhay pa habang ako naglu