Masakit na liwanang na nagmumula sa kung saan ang nagpamulat kay Samantha kinabukasan. Malakas na ang buhos ng liwanag mula sa bintana ng kanyang kuwarto. Ibig sabihin, tanghali na at hindi na siya nakapasok sa opisina pagkatapos ng mga nangyari kagabi.
Kagabi.
Napakagat-labi siya nang maalala ang nagdaang gabi. Ang paghahabol niya sa oras. Ang pagkawala ng kuryente sa SSL building. Ang eksenang natagpuan niya sa loob ng penthouse ni Sir Aaron at ang…
Sir Aaron.
Marahan siyang napapikit at dinama ang kanyang labi. Ramdam pa niya ang init ng h***k ni Sir Aaron doon. Dama pa ng balat niya ang bawat paghaplos ng mga palad nito. At dala pa rin ng puso niya ang ligaya na dulot ng pag-angkin nito sa kanya.
Marahan siyang nagmulat nang maramdaman ang pamumula ng pisngi niya. Mabilis niyang kinuha ang unan sa tabi niya at itinakip iyon sa kanyang mukha. Gusto niyang magsisigaw at maglulundag dahil panay ang alon ng kilig sa d****b niya. Ngayon na maayos na ang huwisyo niya at naaalala niya ang lahat, tila nahihiya siya. Pero kagabi, habang kusang loob niyang ibinibigay kay Sir Aaron ang sarili niya, ni hindi niya naisip ang hiya o kung ano pa mang dapat niya sanang maisip. Ang tanging naiisip lang niya ng mga oras na iyon, ang ‘di maipaliwanag na saya sa puso niya at ang mga h***k at yakap ng boss nila.
Alam niya, para siyang gaga. Ibinigay niya ang sarili niya sa isang lalaking lango sa alak at walang kasiguruhan kung maaalala pa siya. Pero hindi siya nagsisisi. Gusto niya si Sir Aaron. Marahil nga, higit pa sa gusto. At ewan ba niya kung bakit pakiramdam niya na dapat siya talaga ang naroon kagabi at hindi si Ms. Krisitine na siyang palagi nitong binabanggit.
Napabuntong-hininga siya at bumangon sa kanyang kama. Napangiwi siya nang makaramdam siya ng kaunting sakit sa kanyang pagkababae. Patunay talaga iyon na nangyari ang kagabi at hindi siya nag-iilusyon lang.
Wala sa sarili siyang humarap sa salamin. Aside from losing her innocence, wala namang nagbago sa kanya. Siya pa rin si Samantha Bautista. Nag-iisang anak, working student at marami nang responsibildad sa buhay sa edad na bente-tres.
Bumuntong-hininga siya at kinuha ang cellphone niya na nakapatong sa tokador. Kailangan niyang mag-text kay Ms. Lalaine na magha-half day siya ngayon. Hindi siya pala-absent pero dahil sa mga pangyayari kagabi, hindi niya sigurado kung makakakilos din siya nang maayos agad sa opisina. Kailangan niyang ipahinga ang katawan niya kahit ilang oras lang.
Tatlong ulit siyang inangkin ni Sir Aaron kagabi. At nanatili siya sa penthouse nito ng halos dalawang oras. Kung paanong nangyari ang mga nangyari kagabi, hindi niya pa rin alam. Subalit isa lang ang sigurado siya, hindi niya makakalimutan ang nagdaang gabi kahit na kailan.
Mabilis siyang tumipa sa cellphone niya. Nag-text siya kay Ms. Lalaine kung puwede siyang maghalf-day. Minuto lang ang binilang, nag-reply ang boss niya. Pumayag ito sa request niya. Maya-maya pa, tumawag ito. Kinakabahan man, sinagot niya ang tawag.
“H-hello, Ma'am?” bati niya sa boss niya, alanganin.
“Sam, naibigay mo kay Sir Aaron 'yong file kagabi?” diretsong tanong ng boss niya sa kanya.
Napangiwi siya, tumikhim. “M-medyo po, Ma'am.”
“Medyo?”
Sinubukan niyang pigilan ang pagbangon ng kaba sa d****b niya. Kaya lang nagsimula nang pagpawisan ng malamig ang mga kamay niya. Mabanggit lang ang kagabi, parang nakukunsensiya na siya at kinakabahan nang sabay na hindi niya malaman.
“M-ma'am, ano po kasi...” Napalunok siya. “N-nawalan po ng kuryente kagabi kaya hindi ko po naibigay kay S-Sir Aaron nang personal 'yong file. K-kaya po iniwan ko na lang sa desk ni Ms. Viviane. S-sorry po. Hindi ko po kayo na-inform agad.” Napangiwi siya. Hindi siya sanay magsinungaling. Kaya lalo siyang nakukunsensiya sa ginagawa niya ngayon. Pero anong magagawa niya, hindi niya puwedeng sabihin sa iba na nagpunta siya sa bahay ni Sir Aaron kagabi at may nangyari sa kanila.
Nang makatulog si Sir Aaron bandang alas-dies y media ng gabi, saka pa lang siya dahan-dahang lumabas ng penthouse. Hindi pa bumabalik ang kuryente at lalo niyang ipinagpapasalamat iyon dahil hindi gumagana ang mga CCTV. Naging pabor iyon sa kanya upang isakatuparan ang plano niyang burahin ang anumang bakas ng pagkakakilanlan sa kanya kagabi. Ginamit niya ang staircase para pumunta sa executive floor at ilapag sa table ni Ms. Viviane ang report na ibibigay niya sana kay Sir Aaron. Gusto niyang pagmukhain na hindi talaga siya nakarating sa penthouse at malabo na nagkita sila ni Sir Aaron kagabi.
She was just at the wrong place at the wrong time. ‘Yon lang ‘yon.
At kahit na alam niyang imposible, ayaw niyang mahanap siya ni Sir Aaron kung sakali. Isa pa, gusto na niyang kalimutan ang mga nangyari kagabi at ipagpatuloy ang buhay niya na parang walang nangyari. Dahil alam niya, kahit na gaano kaganda para sa kanya ang nangyari kagabi, wala iyong bale kay Sir Aaron. Ni hindi nga siya nito kilala dahil pangalan ng girlfriend nito ang tinatawag nito tuwing inaangkin siya nito. Kaya ano pang panghahawakan niya? Ano pang aasahan niya?
Last night will be just a memory. A very beautiful memory.
“I see. That’s good. Mabuti na rin na hindi kayo nagkita ni Sir Aaron kagabi,” kalmadong pagbabalita ni Ms. Lalaine.
“B-bakit po?” kinakabahang tanong niya.
“May nangyari daw kay Sir Aaron.”
Napatuwid na siya ng tayo. Bumangon ang kaba sa d****b niya.
Anong nangyari kay Sir Aaron? Nasaktan ba ito? Naaksidente? Maayos naman niya itong iniwan kagabi. Siniguro din niyang naka-lock ang pinto at—
“I guess it’s between him and his actress girlfriend. He was upset. Viviane called and said that Madam Liza is calling off all meetings today on his behalf. Which is kind of good. We all need a breather after all the tension from the board for the past 6 months,” ani Ms. Lalaine bago nagbuga ng hininga. “Anyway, you can take the day off Sam. Take the extra hours of today to catch up with your lessons from your night classes.” Mabilis siyang nagpasalamat sa boss niya. Ilang minuti pa, pinutol na nito ang tawag.
Napabuga siya ng hininga. Mukhang alam na niya ngayon kung bakit naglasing si Sir Aaron kagabi. Dahil sa girlfriend nito.
Marahan siyang napailing nang makaramdam siya nang kaunting kurot sa d****b niya. Masakit mang isipin, pero ginamit lang siya talaga ni Sir Aaron para sa kung ano mang frustration nito sa girlfriend nito.
Well, ano ba ang ine-expect niya? Na nagustuhan siya ni Sir Aaron kaya may nangyari sa kanila?
Napahilot na siya sa ulo niya na biglang nanakit. Kailangan na niya sigurong mag-kape para mahimasmasan siya at umayos na ang huwisyo niya.
Mabilis siyang nagtali ng buhok at lumabas ng kuwarto niya.
Dahil na rin sa pagod sakakaiisip at kakaiyak, tuluyang nakatuog si Charlie. Nang magising siya, madaling-araw na. She can’t believe she slept that long and missed dinner!Dinner. Shes' not supposed to miss any meals!She secretly groaned, realizing what she did.That has sent her to the edge of panic and relief all at the same time. Sandali siyang nakiramdam. Gael wasn’t cuddling her like he used to. She turned to her side carefully and she saw her husband sleeping on his side too facing away from her. Napalabi siya. Mukhang nagtampo na talaga sa kanya ang asawa.Hindi bale, today is officially their anniversary. She can tell him her secret now.Mabilis niya itong niyugyog. “Gael, wake up,” she whispered.He groaned, shifted slowly and lied on his back. Singkit ang mga matang tumingin ito sa kanya. “W-What? What is it?”Umusog siya kaunti palayo rito. “You have to get up. I’ll tell you something.”He huffed and clicked his tongue. Subalit bumangon din. Sandali itong bumaling sa orasa
“Again? Pero puno pa ang fridge niyan, love. Nakita ko kagabi nang bumaba ako sa kitchen,” reklamo ni Gael kay Charlie nang muli siyang maglagay ng dragon fruit sa cart. They were out grocery shopping in a local grocery store in Cancun. They have been staying there for a week now in celebration of their second wedding anniversary. It was a trip she didn’t really want to take at first because she easily gets tired lately. But when Gael told her that she will call the shots every time, she was in in no time.She rolled her eyes and faced him. “Can’t you get it? I’m not buying them for me to eat. I’m buying it because they looked cute,” pagrarason niya, muling naglagay ng dalawang piraso pa ng nasabing prutas sa cart.Gael huffed. “Should I buy you a dragon fruit farm?”“Of course not!” sabi niya, muling naglakad sa aisle ng prutas na kinaroroonan nila.“What about a grocery store then? You want me to purchase this grocery store for you?”Namawaywang na siya at hinarap ang asawa. “You
“Are you ready?” tanong ng Mommy ni Charlie sa kanya.She filled her lungs with air and gave her mother a slow nod. “Yes,” she replied smiling.Gumanti ng ngiti ang Mommy niya, nangingilid ang luha. Masuyo pa nitong inabot anag kanyang pisngi. “I wish you all the happiness in the world, sweetheart.”“Thanks, Mom,” sabi niya bago niyakap ang ina.They stayed like that for a while bago sila nakarinig ng katok sa pinto. “Hey, the music’s starting and all the guests are waiting. Don’t tell me may balak ka pang itakbo ‘yang anak mo, Sam,” said her father’s familiar voice outside the door.Natatawa nilang binitiwan ng Mommy niya ang isa’t-isa. Sandaling nitong pinunasan ng panyo ang gilid ng mga mata nito bago siya muling nginitian. “Let’s go. Your Dad cannot wait to give you away… officially,” pabirong sabi ng Mommy niya bago inabot sa kanya ang kanyang bouquet.When her mother opened the door to her room, she was met by her father’s loving gaze. “Finally,” anito, nakangiti. He gave her
“Ate, sa ‘yo na po ito,” anang sampung taong gulang na batang babae sa kanya. The girl was handing her a big white gumamela flower she probably picked near the gate of the orphanage. Napangiti siya, bahagyang yumuko bago tinanggap ang bulaklak na inaabot ng bata. “Talaga, akin na lang ‘to… ano nga ulit ang pangalan mo?” “Chamy po, ate.” “Salamat, Chamy.” The child gave her a soft smile in return. Akma na sana itong tatakbo pabalik sa mga kalaro nito sa ‘di kalayuan nang pigilan niya ito. “Ano nga palang gusto mong maging paglaki mo, Chamy?” The child beamed at her.“Gusto ko pong maging nurse, Ate!” Sandaling nangunot ang noo niya. “Bakit naman nurse, Chamy?” “Gusto ko po kasing alagaan si Lolo Gael d’yan sa kabilang building.” Lalong nagsalubong ang mga kilay niya. “Lolo Gael?” Mabillis na tumango si Chamy. “Gael lang po kasi ang alam niyang banggitin. Kaya Lolo Gael.” Tumuwid siya ng tayo, hinayon ng tingin ang building ng carehome sa mga matatanda na naroon din sa compoun
It was a manic day for Charlie. No. It was chaos spelled in all caps.She’s running late from her appointment “Hey, slow down, beautiful. You’ll hurt yourself,” nakangiting sabi ni Gael sa kanya, sumandal pa sa hamba ng pinto ng walk-in closet niya.“Go away, Gael. You know I cannot be late today,” sabi niya habang naglalagay ng sunscreen sa mukha. Gael chuckled. “Bakit, hindi ka naman late a. You still have at least an hour and a half to spare.”She scoffed and picked up her blush powder. She won’t wear her full make-up today. “An hour and a half spare that I’ll spend for travel. You know how’s Manila traffic in the morning, Gael. It’s one of the worse and I can’t afford to be late today. Nakakahiya sa orphanage at carehome! At lalong nakakahiya kay Ate Sophie.”It’s true, kasama niya sa pagpunta sa bahay-ampunan at carehome ang kapatid ni Jasmine ngayon. Siguro, kung hindi lang kapapanganak ni Jasmine, baka kasama rin niya ito ngayon.Visiting orphanages was a thing she had been d
Gael jumped out as soon as the car pulled over infront of the police station. Doon sila dumiretso nina Gray at Jacob mula sa simbahan. Aside from Lena, wala nang sino pa mang nasaktan sa masamang insidente na plinano ni Alaric. And it was more than a relief for him. Now he can focus on one thing, ang puntahan si Charlie sa mismong police station.Pahapyaw nang sinabi ni Jacob sa kanya kung ano ang nangyari, subalit hindi pa iyon buo. And not only does he need to talk to Charlie for the full details but he also needs to see his wife to calm the lingering worry in his chest. The picture of Lena dying in his arms was still vivid iin his memory. And he cannot stop thinking that, it could've Charlie dying in his arms and...He shook his head, willing the unwanted thoughst away. Charlie is fine, he convinced himself before picking up his pace. He was at the director’s office in no time. Agad naman siyang hinarap ng pinuno ng kapulisan. Sandali niya itong kinausap at sinabi nito mismo sa ka