CHAPTER 2

Nang mai-announce nga ng emcee na nanalo ang batch nila Maricor kahit pa sabihing natalo sila sa larong harina relay ay dali-dali siyang tinawag sa taas ng stage para ibigay ang premyo. Kaagad namang umakyat ang dalaga sa entablado at nakipabiruan pa siya sa emcee. Isa din sa mga naging kaibigan niya noon at naging co-faculty.

"Ma'am Zaavedra, ano naman ang naging source of energy mo at bakit mo nabuhat ng bonggang-bongga si Menchie?"

Ang naloloka at maarteng tanong ng baklang emcee.

Sinagot naman siya ng dalaga ng pahalakhak.

"Simple lang sir Albert, prayers, 3 bottles of flavored beer and you. Charrooot!"

Grabeng halakhakan ang nangyari sa loob ng hall na iyon. Maging ang ibang batches at mga faculties and heads. Naloka ng husto ang baklang kaibigan at sinakyan naman ang joke ng dalaga.

"Ms. Zaavedra, wala bang magagalit ngayon dito sa hall na ito kung hahalikan kita?''

Ang ganting sakay naman ng emcee.

"Ahm hindi ko alam. Pero feeling ko talaga galit siya. Dati pa."

Ang makahulugan niyang sabi at tumitig sa gawi ng tent ng batch nila. Kahit medyo malayo ay nakita niyang umiwas ng tingin sa kanya ang lalaki.

"Ano ba yan. Sa ganda mong yan totoong may magagalit? Naku don't worry girl maraming hunks at papalicious dito sa hall oh."

Kinikilig pa ang emcee na kaibigan habang nagtuturo at panay ang kaway sa mga binata sa bawat tent sa loob ng hall. Nagsigawan naman ang mga binatang nasa tent. Maraming nagsisgaw nang. "Mine."

Napatawa nalang ang dalaga at nang makabawi ay nagsalita ito ulit sa mike.

"Wait bakit ba kung ano-ano na napag-uusapan natin. Nasaan na ang prize namin? Sumakit din ang katawan ko sa pagbuhat kay Menchie." sabay hawak niya sa kanyang beywang at nag inarteng nasaktan. Di pa ito nakuntento at nag-inat ng katawan. Akala mo ay may karerang pupuntahan at nag warm-up pa ang kalog na dalaga. Naghagalpakan nanaman ang buong tao na nasa paligid ng hall.

"Wait lang dzai heto na nga!" ang maarteng senyas ni albert at tinawag na ang mga staff sa hall. Sa malakas at masayang boses ay nagsalita ulit ito.

"Mga kapamilya at kapuso, mga hampas lupa at kutong-lupa narito na. Ipasok ang lechon at ang mga kahon ng beer!" At nagsisigaw ang batchmate ni Maricor ng ipasok nga ang mga napanalunan nila. Ikaw ba naman manalo ng lechon di ka masisiyahan tapos may ilang kahon pang beer?

"Wooooo alright!" At nagtatalon pa sa tuwa ang dalaga at biglang niyugyog niya ang balikat ng kaibigang emcee.

Pero tila yata at napangiwi nalang siya bigla ng pagbaling niya ng tingin sa kabila ay mukhang tinanggal ang puso niya at ibinabad sa alcohol dahil nanaman sa mga nakita…

“YES, ganyan nga Maricor, easy ka lang. Mabubuhay ka ng matatag at maligaya. Hindi mo siya kaylangan sa buhay mo. Remember ikamamatay mo pag ipinilit mo pa. Ikaw din ang talo dahil ikaw naman ang nagkasala pero isipin mo buhay ka naman.”

Ang pagpapakalma niya sa sarili habang malungkot niyang pinakatitigan ang salamin sa pressed powder niya. Umupo siya sa bowl ng cubicle at naghintay pa ng ilang saglit upang payapain ang puso at isip. Nang biglang may narinig ang dalagang kumakalampag sa pinto. Kinalampag na pala nila Menchie ang pinto. As in grabeng pagkakalampag to the point na nagulat ang ibang mga nakapila para magbanyo at ang ilang nagmamake-up sa may lababo na may malaking salamin.

 “Maricor napano ka na diyan, labas ka na. Ok ka lang ba?”

Ang sigaw ng kaibigan nitong si Menchie. Halatang nag-aalala ang tinig ng kaibigan at ready na nga ito para manggiba ulit ng pintuan.

Alam ng mga kaibigan ng dalaga ang totoong kalagayan nito sa kalusugan kaya’t parati silang nag-aalala. Kahit medyo bumuti na ang kalagayan at maari na siyang magpagod ay nariyan pa rin ang extrang pag-iingat. Kahit sa pagsali nila kainana sa mga parlor games ay nakikiramdam pa rin sila. Pero hindi naman nagpakita ng pagdaing ang kaibigan nila kaya minabuti nilang hayaan itong mag-enjoy sa laro.

“Ano ka ba heto na nga oh.”

 At tumayo na ang dalaga at binuksan ang pinto. Tumawa pa ang dalaga ang paglabas ay hindi na maipinta ang mukha ng mga kaibigan. 

“Mabuti naman, akala ko gigibain ko nanaman ulit ang pinto.”

 Ang nagkakamot ng ulo na si Divine na halata ang relieved dahil akala ay kung napaano nanaman ang kaibigan. Naalala niya noon ng sinumpong siya ng sakit sa unang pagkakataon at nasa loob pa siya ng CR sa isang mall. Giniba ng mga kabarkada niya ang pinto ng cr dahil halos 10 minutes yata na naghintay ang mga kaibigan sa labas. Minabuti nilang puwersahang buksan ang pinto ng mapansing hindi ito sumasagot kahit kinakalampag na ang pinto. Nabungaran nila itong nakasalampak sa sahig. Kinapos ng hininga at walang malay. Muntik pang makasuhan ang mga kabarkada niya dahil sa panggigiba ng pinto ngunit naareglo naman dahil emergency ang nagyari.

 “Tara na at naghihintay na ang lechon na napanalunan natin. Binantayan na ni Kristina at baka may pumitik sa balat. Tayo daw dapat ang magtadtad ng una kasi tayo ang nakapanalo.”

ang masayang untag ni menchie sa kanya.

“Marie, best ok ka lang? Nakita ko kanina na dumating si Ariel at kasama ang isa nating kabatchmate na si Kristine. Parang sila na nga.”

Si Lindsey naman ang nagtanong na may pag-aalala.

Napatigil siya sa paglalakad. 

“Best oo aaminin ko medyo masakit. Hindi medyo kundi masakit na masakit talaga. Pero di ko puwedeng ipilit. Ako naman ang nagkasala. Parehas lang kaming masasaktan ni Gabriel. Alam mo naman diba?”

Ang malungkot na sabi ng dalaga sa kaibigan. Inakbayan nalang ito ng kaibigan at nagpatuloy na sa paghakbang pabalik ng tent nila.

Ariel was her crush when they are in high school and napatuly ito sa college. Actually, nasa 4th year college na siya ng magkapansinan at magkakilala. Siya noon ay nasa Education Department at si Ariel naman ay nasa FEATI department.

Sa toto lang, gusto naman nila ang bawat isa. Kaso nahihiya lang ang dalaga sa kanya noon dahil nga sa napakagwapo nito at galing pa sa may kayang angkan. Actually, ang ama nito ang isa sa may malaking shares sa St. Claire. Ang binata naman mula sa pagkakarinig niya, ay isa na palang Piloto sa sikat na international airline company ng bansa. Mas lalo itong gumwapo at mas yumaman. Dinig niya ay maraming establishment ang naipatayo ng pamilya nito sa lugar ng cebu. Sa totoo lang kahit hindi ito magtrabaho ay mabubuhay ito. Kaya nga’t maraming umaaligid ditong mga kadalagahan sa college days nila noon. Aaminin niya na crush niya talaga si Gabriel from head to toe. Yes, ganon siya kaharowt! Pero never siyang sumali sa fans club ng binata. Varsity din ito at naging Mr. Palaro rin ito noon. 

Hindi pa sila nakakarating sa tent nang makita nilang ang batch ng FEATI tinawag sa stage dahil may intermission number daw. Nakita ng dalaga na nagsipag akyatan ang mga kabatch ni Ariel sa taas. Kaunti lang ang batch ng feati dahil nga sa napakamahal ng tuition fee nito at iilan lang ang pamilya sa lalawigan nila na can afford na makapag-paaral sa kursong iyon. Pumailanlang sa buong paligid ang napakalakas na kanta na “Dying Inside” na nerevive ni Darren Espanto habang sinasaliwan ng sayaw ng mga kabarkada ni Ariel.

Nakasuot silang lahat ng kulay puti na T-shirt. Hindi natapos ang sayaw dahil sa last part na choros ay lumabas mula sa itim na tela si Gabriel. Nakasuot ito ng T-shirt na kulay pink. May hawak na mic at siya na ang nagpapatuloy sa kanta. Napaka-ganda ng tinig ni lalaki. Nakakakilig. Tagos hanggang kaluluwa. Pati yata panty ay kung di lang nakakapit ng mahigpit ang garter eh baka nalaglag na. Isa ito sa mga nagustuhan ni Maricor sa kanya. Maganda ang tinig nito pag kumakanta. Hindi kagaya sa tinig ng dalaga na parang palaka daw na nakikipagsabayan sa kapwa niya din palaka para gumawa ng tunog at magkaroon ng mas malakas pang ulan. Wait! Hindi nga pala ulan kundi bagyo.

“Yes! Bagyo ang nais ko ngayon!” ang hiling ng dalaga sa isip dahil nangyari na nga ang matagal na niyang nafoforsee na delubyo!  

Delubyo sa kanyang puso...