Chapter 16
Jealous
It was a Saturday, almost mundane. One that I've been missing a lot since I entered formal education.
Tulad ng nakagawian, tumakas ako nang madaling araw upang hintayin ang bukang-liwayway, saksihan ang pag-indayog ng mga puno kasabay ng pag-ihip ng pang-umagang hangin.
The scenery before me was just so picturesque. The vast body of water covering an enormous proportion of land swayed along the current. And it wouldn't be complete anymore with Azul's images constantly surging in my head like a flashback.
I smiled as I lifted my head and hand, creating windows through my fin
Chapter 17TuhogBumuhos sa aming lahat ang labis na kahihiyan dahil sa nangyari. Pero ilang sandali pagkalagpas sa amin ng grupong iyon, muling umingay dahil sa sisihan at kantyawan."Mga siraulo kasi kayo! Kanina pa kayo pinagsasabihan," anang Eric."Sana kasi sinabi niyong padaan sila Victor! Nakakahiya tuloy!""Rinig na rinig ba pangalan ni Kobe? Nakita mo 'yung hitsura ni Grace?! Priceless!"Napalitan ng tawanan ang tensiyon habang pabalik na kami sa classroom. May mga kaeskuwelang nakakakilala at bumabati sa amin. Tuwing may nagko-cong
Chapter 18CrushZaro looked stunned for a second like he didn't see that coming. Later on, he licked his lower lip and clenched his jaw, back to his rigorous disposition."How did you know Lascano?" satinig niya sa wakas.I was taken aback. Was it the actual problem or was he deflecting the topic?Tumikhim ako at litong umiling, dahan-dahan dahil hindi mawari ang tamang sagot doon."Sikat siya sa school... kaya ko siya nakilala," I admitted uncertainly.His lips set in a hard line and grim
Chapter 19Home"Huwag mo akong pahiyain sa hapagkainan," mahigpit na bilin ni Nana."Opo." Tumango ako tulad ng nakagawian.Pagkatapos naming magtrabaho at magpalit ng mas malinis na damit para sa hapunan, sabay na kaming bumaba ni Nana patungo sa bulwagan.Inimbitahan kaming dalawa ni Senyorita Victoria na sumabay sa pagkain ngayon. Madalas naman talagang kasama si Nana sa hapag pero minsanan lang ang ganitong pagkakataon na isali ako.Bakit kaya? Semestral break na namin. Tapos na ang unang sem namin sa school at nalalapit na ang pasko.
Chapter 20Suspicion"How's your first day?"His soothing and relaxing voice has always been a piece of solace for me.Truth was... I was a tad exhausted. But I didn't want him to worry about it. Simpleng bagay lang naman iyon. Hindi na dapat pang palakihin.Kakatapos ko lang magpalit ng pambahay. Umupo muna ako sa kutson at niyakap ang unan."Ayos lang." I stopped myself from adding more. "Ikaw? Uh. Kamusta sa dati mong school?"I smiled. Let's rather talk about yours, Zaro. His life in Ma
Chapter 21PromisesDahil tuloy roon, wala ako sa sarili pagkarating sa classroom. Sa kabutihang palad, pinagpasalamat kong abala sa pag-uusap ang karamihan sa mga kaklase. Hindi nila masyadong napansin ang pagdating ko.Huminga ako nang malalim, mabigat na nagtungo sa upuan. Tinuon ko ang kanang siko sa desk at sinandal sa palad ang sentido, lalong lumalim ang daloy ng isip nang natulala na sa kawalan.Kobe Lascano... What are you up to? Are you one of those people they warned me about?Pumikit ako at sinubukang humagilap ng kapayapaan sa isip."Nakita ko nga. Legit 'yung starstruck ko!""Alam mo 'yung ganda na nakaka-intimidate? Feeling ko hindi ko siya kayang kausapin! Parang hindi ako worth it ng laway niya ganon! Sarap magpatapak!"Rinig ko ang tawanan nila. Napadilat ako."Pero may ilang nakakita raw na nilapitan siya nila Grace. Parang may seryosong pinag-uusapan."
Chapter 22WarningKinabukasan, nabalitaan ko na lang na umalis na si Zaro pabalik sa Maynila.Bukod kasi sa iniwan niyang mensahe sa akin, usap-usapan din sa mansiyon ang biglang pagbisita nito. Kita kong tuwang-tuwa ang mga kasambahay at mga trabahante na muli siyang masilyan.Kaya naman nang dumating ako sa school, laking gulat ko nang maging ang mga estudyante ay nalakap din iyon.Base sa mga narinig sa paligid ay mistulang may ideya rin ang mga ito sa pagbisita ni Zaro sa Castel.Hindi ko rin sigurado. Ngunit tuwing napapagawi ang mga m
Chapter 23HiyasListless, I left my room appearing as someone with a heavy baggage. Kahit anong gawin ko ay hindi ko magawang isipin kung paano ako papasok nang ganito ang kalagayan.Hindi pa nakatulong ang samu't saring katanungan sa akin. Sino ang lalaking iyon? Nakita niya ba nang malinaw ang aking mga mata? At... ano ang ibig niyang sabihin?He told me I should be careful. Those words felt familiar but it appealed me differently. Ang paraan niya ng pagtitig, paghawak, at pagpapaalala sa akin, lahat ng iyon ay nakakapangilabot pa rin."Lumi," si Nana na nasa landing pala ng ikalawang pala
Chapter 24ProphecyI didn't know what's going on. But the next thing I knew, I saw myself half-running on my way to the parking lot just to escape that dreadful commotion.Pagkatapos ng nangyari, hindi ko na sila maintindihan lahat. Naging magulo ang buong paligid, hindi na nakontrol ng aming prof ang mga kaklase. Naghari din ang kaingayan kaya nabulabog maging ang mga katabing silid."Sabi ko na nga ba. Una pa lang, ang dami nang kakaiba sayo!""Sugo ka ng mga Aurdel, ano?! Anong ginagawa mo rito? Balak niyo na naman kaming salakayin?!""Engkantada! Binighani mo lang ang mga lalaki! Kahit sina Victor at Kobe nabiktima mo!"Umiling ako at miserableng naiwang mag-isa sa kinatatayuan. Nakatanggap ako ng iba't ibang akusasyon at panunuligsa. Ngunit wala talaga akong alam sa lahat ng binabato nila sa akin.Nanginig na ako sa takot. Lalo na nang umabot na sa puntong pinagbababato nila