Share

That's What They Told Me
That's What They Told Me
Author: frosenn

Prologue

Prologue

  

"Open your legs," he whispered drunkenly.

Without ado, I obliged willingly like a four-year-old kid desperate for her doll toy. But needless to say, what's in front of me was far from a mere toy.

It was hard, huge, and saluting—something erecting. Something restricted to children.

My lips twitched at that thought.

Children...

Even with these fiery sensations I was enduring, I groaned at the back of my head chanting I'm not a fucking child anymore. Not even a little girl. Definitely not.

I confirmed it when a soft moan fled to the thin air, apparently coming from my mouth.

His expert middle finger teased the entrance of my flesh even between the thin cloth of my underwear. Whilst the other hand was kneading my mounds alternately.

Namumungay ang mga mata, pinagmasdan niya ang ginagawa kaya hindi ko maiwasang mapagaya. Ngunit bago ko pa man maiyuko ang sariling ulo, muli akong naliyo nang siilin niya ng uhaw na halik ang aking mga labi.

"Hmmm. So good..." he whispered to my ear before he nibbled it when he felt my hand stroking his delicacy.

"How good?" pilya kong bulong pabalik sa kabila ng pananabik, ginagalingan nang husto ang kontribusyon dahil sa papuri.

He grinned at my words, drifting his eyes on me to answer it properly.

"As good as my cock inside you... But let's see if it's true?"

I whimpered when he finally got rid of my panty—the only fabric I was wearing that night. Now we're both naked. I bit my lip seductively as I examined his virile built before me.

Nanatili akong nakahiga sa kama habang nakaluhod siya sa bandang ibaba ko, siwalat na siwalat ang kanyang kabuuan.

The corner of his lips rose... very, very proud.

"Done giving me a once-over?" he taunted.

I rolled my eyes as I massaged my own breasts to seduce him. Or more like, to test the monster in him.

Tulad ng inaasahan, tila nawala ito sa sarili habang pinapanuod ako sa buong pusong serbisyo. Lalong bumigat ang kanyang mga talukap, bahagyang napapaawang ang mga labi dahil sa munting palabas na hatid ko.

Gusto kong tawanan ang reaksiyon nito. Pero pinili kong huwag.

"Puro ka yabang. Tiklop ka rin agad," I taunted before lifting my body to kneel on the bed, too.

Not wanting to be outshined, he licked his lips as he retrieved his dominant demeanor.

"Let's see about that. I'm not arrogant for nothing you know..." he warned, kneading his fingers against my slit while rubbing his member with the other hand.

"Take it off," he said in the middle of kissing and grinding inside me.

Eyes squeezed shut, I bit my lower lip to suppress my incoming scream when he pounded real hard inside me.

The squeaky sound of the bed due to the force we're making was making me more lightheaded, injecting more corrupted images in my head even without the art of mirrors.

Damn, I could still see us pounding with each other.

"Take it off, Yen..."

"H-Huh?"

I got confused. I don't know if it was because of the influence of our activity or the remark itself. Maybe both. I mean, what's to take off if I have nothing now?

Sa kabila ng pagbayo niya sa akin, buong lakas kong tinanaw ang sariling katawan kaya lalong nalito nang tama naman akong wala na akong saplot.

"I-I'm not... I'm not wearing... a-anything..." I struggled in between his smashes.

Namumuo na ang butil ng pawis sa kanyang mestisong mukha na namumula na ngayon nang tanawin ako, patuloy pa rin sa ginagawa sa aking katawan.

Ngumisi siya at muling binaon ang mukha sa aking leeg. Saglit niya iyong pinatakan ng mararahang halik bago ilipat ang mga labi sa aking tenga dahilan upang madama ang mainit at nangingiliti niyang hininga roon.

"You sure about that?" he whispered mischievously.

Hindi kalaunan, para akong nawala sa huwisyo nang natanto ang isang bagay.

My pupils dilated as I looked at his face. But this time, his eyes closed and his head fell back, biting his lip while grinding me in pleasure.

Samantalang ako, tila nawalan na ng gana nang isang ideya ang sumulpot sa utak.

Aside from my clothes, undergarments, and accessories. He's right. I'm still wearing something.

I'm still wearing something in my eyes.

Wala sa sariling akong natulala sa lalaking katabi ngayong gabi sa kama, mahimbing nang natutulog sa aking tabi pagkatapos ng ilang serye ng kapusukan.

"Who are you..." bulong ko halos sa hangin.

Humugot ako ng malalim na hininga dahil wala nang pag-asa 'tong ginagawa ko, ramdam ang munting panginginig sa lalamunan dahil doon. Matagal bago ako hinila ng antok dahil sa maraming bagay na bumabagabag sa isip

How was he able to... know that?

Pagsapit ng panibagong umaga, saka ko lang naramdaman ang matinding takot sa sitwasyon ko ngayon. Nilingon ko ang hubad na kabuuan at ang lalaking nakatanaw na ngayon sa balkonahe, wala pa ring kasaplot-saplot!

Fuck! He's still here! What if Nana caught me inside my room with this... with this man?!

"Good morning," he greeted languidly when he learned about my consciousness.

Sa totoo lang, ipinagpasalamat ko pa rin na kahit paano ay hindi na niya pinahaba pa ang tungkol sa... sa mga mata ko.

Kung paanong may ideya siya roon ay hindi ko alam. Ni hindi ko pa sigurado kung iyon nga ba ang tinutukay niya. Baka pa may gamit pala akong female condom kahapon at iyon ang sinabi niyang take it off? Was I just being paranoid?

I sneered inwardly. What the hell, Yen? Is that the best thing you could think of? This is freaking unbelievable!

"Bakit nandito ka pa rin? Hindi tayo pwedeng mahuli rito!"

Hindi na ako mapakali. Tiningala ko ang orasan at napasapo sa noo nang naalalang may bisita nga pala kami ngayon!

Mahigpit na bilin ni Nana sa akin na bumaba nang maaga para sabay-sabay naming salubungin ang importanteng panauhin. How could I be this irresponsible?

At isa pa, talagang hindi pa ako nakuntento at sinakto pa kagabi ang tawag ng laman, huh? Ang galing-galing!

"You sound like a rebel kid hiding her forbidden teenage love. You're not a teenager anymore, Yen..."

May gana pa siyang umupo sa kama ko na parang hawak ang oras ng kalawakan.

I rolled my eyes when I noticed his morning wood. The guts this man has, alright!

"May bisita kami," tipid kong sagot at kumaripas na sa banyo.

Mas mabilis pa sa alas kuwatro ang ginawa kong pag-aayos. Sa banyo na rin ako nagbihis dahil baka ma-trigger pa ang higanteng nasa kuwarto ko.

Pagkalabas, muntik pa akong mabilaukan nang nadatnan itong nagsasarili habang nakahilata sa kama.

"Seriously?" I grimaced.

He chuckled as if it's nothing. "Yen, ang tagal mo sa banyo. You can't blame me for imagining things. What did you do? You should've invited me..."

"Oh, spare me with your crazy antics. Sinisi mo pa ako, e, kailangan ko nang magmadali! At ikaw, ano... magbihis ka na at lumayas bago pa man tayo mahuli. T-Teka, paano ba 'to?"

Napakagat ako sa daliri, iniisip kung paano siya makakaalis samantalang rinig na rinig ko pa ang ingay niya nang nilabasan na ata.

Oh, my god!

"Just... Just jump out the window! Ewan ko! Ikaw na bahala tutal galing ka naman riyan kagabi!"

I panicked when the clock struck eight! Hindi ko na hinintay pa ang sasabihin ng kumag na iyon. Basta ay nagmadali na ako patungo sa unang palapag ng mansiyon at nakahinga nang maluwag nang naabutan ko pang maaliwalas ang hitsura ni Nana. Buti na lang.

Kaso, mukhang nagkamali ata ako ng hula. Dahil pagkakita sa akin ay lalong lumukot ang kulubot na mukha ng matanda, handang-handa na akong bugahan ng apoy.

Well, that escalated too quickly.

"Kanina pa kita hinihintay! Ito nga't kakatukin na sana kita! Itong babaeng ito, lumalaki talagang paurong!"

I sighed in relief. Buti na lang nakababa na ako bago pa man iyon mangyari. Kundi, naku!

Patungo na kami sa bulwagan. Sinesermunan pa rin ako ni Nana tungkol sa kung gaano na katigas ang ulo ko pero alam kong may ulo pang mas matigas na nagpakitang-gilas sa akin kagabi.

Napangisi na lang ako sa sariling kamunduhan. Mukhang hindi pa iyon nakalagpas kay Nana.

"Tinatawanan mo ako, Lumi?" pasusungit nito.

Iyon nga lang, agad na napawi ang kurba sa mga labi nang tawagin niya ako sa pangalang iyon, hindi pa alintana na nasa loob na kami ng bulwagan.

I sighed. "Nana, Yen na nga po, hindi ba?"

Kulang na lang ay magdikit na ang dalawang kilay nito. Akmang iimik pa sana si Nana para sa panibagong argumento nang may gumalaw mula sa kabisera ng mahabang mesa.

Napukaw noon ang atensiyon namin pareho. Pagkalingon, para akong nabuhusan ng malamig na tubig pagkakita sa taong marahil ay... ang panauhing tinutukoy ni Nana.

Nagtama ang mga mata namin. Animo'y nilayasan ako ng sariling ulirat sa mga sandaling iyon.

"Batiin mo na ang Senyorito at umupo ka na rin, mahal na prinsesa!" mahina ngunit mariing bulong sa akin ng matanda bago ako kurutin sa tagiliran.

Napalunok ako. Pakiramdam ko'y inugatan na ako sa kinatitirikan ngunit nagawa ko pa ring ihakbang ang mga paa kalaunan.

Habang binabalagtas ang distansiya naming dalawa, nasa ibang direksiyon man ang mga mata ay sigurado akong minamanmanan niya lang ang bawat kilos ko.

I pressed my lips into a grim line as non-permitted questions surged into my mind.

What are the odds that he'd go back to Castel after all these years? I don't know. Even when his older sister passed away, he didn't show up. Or at least I didn't see him since I wasn't really present all the time.

But now... why is he suddenly here? After that day when he just... disappeared like a faint memory—that I thought was only a deep-seated dream of mine.

Pagkarating isa metro mula sa kanya ay wala sa sarili kong niyuko ang ulo tanda ng paggalang.

"Good morning, Senyorito..." It was almost a whisper.

As soon as I rose my head, I saw him arched his brow, giving me a sluggish once-over before he dropped his gaze back on his plate.

"Being late for the food is such a disgrace to the blessing," he snorted coldly before continuing his food.

I almost shivered. But in the end, with a stiff posture, I managed to find a seat for myself to join them in breakfast, positive I was detached from myself that time.

Napuno ako ng tanong. Tulad ng bakit bigla siyang bumalik dito? Hindi ba't dapat abala siya sa sariling kompanya? Bago pa iyon at ilang taon pa lang kaya... iyon dapat ang inaatupag niya. O baka naman may iba siyang pakay rito?

Kung ganoon, siya lang ba mag-isa? Paano ang... girlfriend niya?

A bloody sensation traced the passage of my throat as I thought of that. Heck. Why should I have to care anyway?

It also didn't help that after a while, an uninvited yet familiar face suddenly appeared in the entrance of the dining hall with only a... single towel... loosely hanging around his waist. Naningkit ang mga mata ko.

"What did I miss, people?"

My jaw almost dropped on the floor when I confirmed it. He even had the face to laugh! Can you believe it?!

Horror overtook Nana's face while as per Senyorito, he only glanced darkly at the man currently sashaying his way towards my direction.

Para akong dinagukan nang malupit sa nangyayari. Inusog ko ang silya at napatayo, hindi makapaniwalang nakatingin sa damuhong sinabihan kong tumakas na!

Heck, siya pa mismo ang nagpapahamak para sa aming dalawa!

"What the hell are you doing here?" mariin kong asik.

He only looked at me, amused. "Language please?"

"What..." I trailed off, hopeless and haywire at the same time.

Kung gulantang na ako kanina, hindi ko na alam ngayon nang lagpasan niya lang ako. Hinila niya ang upuang nasa gilid mismo ng kabisera, sa tabi ng Senyorito.

Hiyang-hiya na ako sa mga nangyayari. Nakipagsukatan pa ito ng tingin sa Senyorito at sa hindi inaasahang pagkakataon, tumayo mula sa kanyang upuan ang huli at pinatulan din ang paraan ng pagtitig ng isa.

Nana gave me a disappointed look. However, it was only short-lived when surprisingly, the two men spoke.

"Long time no see," Senyorito said with a hint of hostility.

The other one smiled, but he gnashed his teeth in between. He snickered.

"Welcome back, Zaro! Oh, look at my grown-up boy now..."

In return, Senyorito just smirked without humor at the man wearing only a towel. While as per me, I was bowled over thinking that they apparently knew each other right off the bat.

Natulala na lang ako.

I don't know that. How could I even know anyway? When all I should do as I grow up was to heed their biddings and threats because it's all for my growth... For my welfare and safety.

I smiled weakly to myself as I went back to my seat.

At least, that's what they told me.

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status