Lunch together/ Gwen

I was currently sitting at my table, when suddenly someone called my name. Dahilan iyon para maagaw nito ang aking attention na kanina pa ay nasa labas.

"Ms. Zevianna, are we still gonna have our first class?" Tanong ng isa kong studyante kaya naman inikot ko ang aking tingin sa buong paligid. Lahat sila ay nakatingin sa akin na tila ay kanina pa nag-hihintay na simulan ko ang aking klase. Napabuntong hininga ako bago bahagyang ngumite kay Lara.

"I'm sorry class. I'm just having deep thoughts. So, shall we?" Tanong ko na agad naman nilang tinanguan.

Ilang oras ang lumipas, hanggang sa tuluyang natapos ang mga klase na pinang-hahawakan ko. And now, kasalukuyan akong narito sa loob ng office para sa aming mga teacher. Tanging ako lamang ang narito, dahil ang mga kasamahan ko ay siguradong kumakain na ng lunch sa cafeteria nitong school. And for me?. Wala akong gana para kumain. Maraming bagay ang tumatakbo ngayon sa aking isip. Masyadong napupuno ng mga tanong ang utak ko, ngunit ang lahat ng tanong na ito ay hindi ko masagot-sagot. 

Nakatingin lamang ako sa mga libro na nasa aking table, hanggang sa nakarinig ako ng ilang katok mula sa pintuan ng office.

"Come in" sabi ko. Marahang bumukas ang pintuan ng office at iniluwa nito ang isang studyante na sa palagay ko ay isang grade 10 students.

"Good afternoon Ms. Zevianna" bati nito kaya naman ngumite ako sa kanya.

"Do you need anything?" Tanong ko rito.

Umiling ang babae, bago marahang umalis sa gitna ng pintuan. Kumunot ang aking noo dahil sa kanyang ginawa, ngunit laking gulat ko na lamang ng isang lalaki ang biglang sumulpot sa aking mga paningin. Napatayo ako sa aking swevil chair bago tiningnan ang lalaki. Pumasok ito sa loob bago isinarado ang pintuan. Inilibot rin niya ang kanyang paningin sa buong sulok ng silid, hanggang sa matuon ang kanyang tsokolateng mga mata sa akin.

"Is this the teacher office?"

"W-what are you doing here?" Gulat na tanong ko sa kanya.

"Is that how you answer to the question given to you?. The question cannot be answered by another question, teacher Zevianna Gwen Sanchez"

Muli akong nagulat ng banggitin niya ang aking pangalan. Sa pag-kakatanda ko ay hindi ko naman nabanggit ang aking buong pangalan sa kanyang harap noong una kaming nag-kita, hindi ba?. Even my parents. Tanging Zevianna lang ang kanilang binanggit.

"How did you know my full name, huh?" Muling tanong ko rito. Napailing siya bago naupo sa isang sofa na narito sa loob ng office. Pinag-cross rin niya ang kanyang mga hita habang ang isang braso naman niya ay nakapatong sa kamay ng sofa na kinauupuan niya ngayon. Sa uri ng kanyang pag-upo, tila isa siyang CEO.

"Again. The question cannot be answered with another question, teacher Zevianna Gwen Sanchez" muling sabi nito kaya naman biglang uminit ang aking ulo.

"F*ck your words, Mr. Caspian Alexander Buenaventura!" Galit na turan ko sa kanya, ngunit tanging ngisi lamang ang ibinigay niya sa akin.

"You're so short-tempered, woman. I'm just here to pick you up" sabi nito habang nakatitig sa akin. Muling kumunot naman ang aking noo dahil sa kanyang sinabi.

"W-what?!" Tanong ko sa kanya.

"Haven't they told you about me, coming here, to pick you up?"

"Who?. My parents?. At saan mo naman ako dadalhin?" Tanong ko rito.

"Let's have lunch together" baliwalang sagot nito kaya naman bahagya akong napatawa ng sarkastiko. Pabagsak akong naupo sa upuan ko bago tumingin ng masama sa kanya.

"I'm not coming with you. Kaya pwede ba, lumabas kana dahil marami pa akong gagawin!" Pag-tataboy ko rito. Wala akong pakialam kong bastos man ako sa kanyang harap. Ayaw kong makita ang pag-mumukha niya dahil naaalala ko lamang ang mga nangyre kagabi.

"Is that how you treat your soon-to-be-husband?" Nakangising tanong nito sa akin.

Muli akong tumayo sa kinauupuan ko at mariing tinitigan siya. Hindi naman siya nag-patalo at tinitigan rin ako habang may ngisi sa kanyang labi.

"Pwede ba!. Stop mentioning that!. Hindi ako mag-papakasal sa isang lalaki hindi ko naman kilala!"

"That why I am asking you to have lunch with me. So we can get to know each other" baliwalang sabi nito na siyang mas ikinagalit ko ng husto.

"Cut the crap Mr. Buenaventura!. Kahit na ikaw na lang ang lalaking natitira sa mundong ito, hinding-hindi kita papakasalan!. And for your information, may boyfriend na ako. At malapit na kaming ikasal!" Mariing sabi ko sa kanya.

Nakita ko na bahagya siyang natigilan dahil sa aking sinabi. Ngunit makalipas ang ilang segundo, tumayo siya sa kanyang kinauupuan bago inilagay sa tigkabilang bulsa ang kanyang mga kamay.

"I don't give a damn if you have a boyfriend. The important thing is, I know that I can get you from him ... my Gwen" sabi nito, ngunit hindi ko na iyon narinig dahil masyado itong mahina para makaabot sa aking taynga.

"What?" Tanong ko sa kanya. Ngunit inilingan nya lamang ako.

"Shall we?"

"Hindi ako sasama sayo" mariing sabi ko bago muling naupo sa aking upuan.

I heard him 'hissed'. And now, muling nawalan ng emosyon ang kanyang mukha. Ang kanilang mapaglarong ngisi sa kanyang labi ay tuluyan ng nabura.

"You choose. Will you come out all by yourself, or I'll carry you out of this room?" Pag-babanta nito na siya namang ikinasinghal ko. Paano niyang nagagawang pag-bantaan ang isang tulad ko na hindi naman niya lubos na kilala?. 

"Wala akong pipiliin. Kaya pwede ba, lumabas kana" sabi ko habang nakaturo pa sa pintuan.

Ilang segundo siyang nakatayo at nakatingin sa akin, at ganoon rin naman ang ginawa ko. Ngunit laking pag-tataka ko na lamang ng lumapit siya sa akin. I was about to say something, ngunit laking gulat ko ng bigla na lamang niya akong buhatin.

"Hey!!. Put me down!!" Sigaw ko ngunit wala ata itong naririnig.

Sinubukan kong kumawala sa kanyang pag-kakabuhat sa akin, ngunit hindi ko iyon magawa dahil sa higpit ng kanyang hawak.

"Ano ba?!. What the h*ll are you doing?!" Galit na sabi ko. Ilang beses ko ring pinag-hahampas ang kanyang dibdib, ngunit parang baliwala lamang ito sa kanya.

"Can you see?. I'm carrying you out of this room?" Tanong nito na siyang ikinalaki ng mga mata ko.

"You are crazy!!. Ibaba mo na ako dahil baka may makakita sa atin!" Inis na inis na sabi ko sa kanya. Sinunod naman niya ang sinabi ko. Ibinaba niya ako kaya mabilis ko siyang itinulak papalayo sa akin. Nag-martsa ako palabas ng office habang siya naman ay nakasunod lamang sa akin.

"Where do you want to eat?" Tanong nito mula sa likuran ko. Mabibilis ang hakbang ko para lamang makalayo sa kanya, ngunit laking inis ko ng nakakayanan niyang sabayan ngayon ang mga hakbang ko. Tsk. How to be tall like this annoying man?.

"Bahala ka sa buhay mo kung saan mo gustong kumain!. Let's just make it quick dahil hindi ko kayang tagalan na makasama ka" puno ng inis na sabi ko sa kanya. 

Matapos ang ilang minutong byahe, tuluyan kaming nakarating sa isang restaurant. Ngunit ang restaurant na iyon ang naging dahilan kung bakit muling naungkat sa aking utak ang mga nangyare kagabi lamang.

"Bakit dito?. Puwede bang sa ibang restaurant na lang tayo kumain?" Tanong ko sa lalaking kasama ko.

"You say, it's on me where I want to eat. But why now do you seem to not like the place I've chosen?"nang-uuyam nitong tanong kaya inis ko siyang tinapunan ng tingin bago nag-patiuna sa pag-lalakad.

Nang makapasok sa loob, siya naman ang nasa unahan ko habang ako ay nakasunod lamang sa kanya. Umakyat kami ng second floor bago pumasok sa isang vip room. Isang table at dalawang upuan lamang ang nakita ko sa loob, kaya naman nag-tataka ako.

"Bakit ito pa ang napili mong pwesto?" Tanong ko sa kanya.

"It's just the two of us. So this table is much better for both of us, so we can talk well" he said bago niya hinubad ang kanyang suot na black tuxedo. He looks like a businessman actually. Ano kaya ang trabaho ng lalaking ito para mag-suot ng ganyang kapormal na damit?.

Ipinag-hila niya ako ng bangko, kaya naman wala akong nagawa kundi ang maupo roon. Then after, umupo narin siya sa aking harap. Ang table na ito nakadikit lamang sa glass wall, kaya naman kitang-kita namin ang labas nitong restaurant. We ordered our foods at agad rin naman itong dumating kaya nag-simula na kaming kumain. Ano mang oras ay mag-sisimula na ang unang klase sa hapon. Thankfully, mamayang 2:30 pa ang klase ko kaya marami akong time para kumain at makipag-usap sa lalaking ito. 

Wait?. W-what?!. Really Zevianna?. Makikipag-usap ka sa lalaking iyan?. Oh come one!.  Protesta ng aking utak na siyang ikinakunot ng noo ko. 

"Are you okay?. Does the food taste bad?. Your forehead wrinkled" kunot noong tanong niya kaya natuon sa kanya ang attention ko. Umiling lang ako bago sinimulan ang pag-kain, ganon rin naman ang kanyang ginawa.

"So?. How's your life as a teacher?" Biglang tanong nito kaya naman nahinto ako sa pag-nguya ng pag-kaing nasa bunganga ko. Pero bago man sumagot sa kanyang tanong, nginuya at nilunok ko muna ang pag-kain sa bunganga ko. Masama kasi kung mag-sasalita ako habang may laman ang bunganga. 

"Not that good. But I'm enjoying it"

"You've been teaching for three years, right?"

"Yes. How about you?. Anong trabaho mo?" Tanong ko bago tumingin sa kanya. Bago sumagot sa tanong ko, bahagya muna niyang pinunasan ang gilid ng kanyang labi. Too formal.

"I'm a businessman, actually. I worked under my father's name" 

"Ah. Your father is the CEO of Buenaventura Corp. Right?. Then anong trabaho mo sa loob ng kompanya nyo?"curious na tanong ko sa kanya. Narito narin naman kami sa questions and answers portion bakit hindi ko pa sulitin, hindi ba?. Kahit naman ayaw kong makasama ang lalaking ito, ayaw ko namang mapanis ang laway ko kung hindi ako makikipag-usap sa kanya. Wala rin namang pag-pipilian pa. 

"I'm a the co-CEO" sagot naman nito kaya naman napatango na lamang ako bago nag-patuloy sa pag-kain.

"I will be the next CEO if WE got married" dahil sa kanyang simabi, agad akong natigilan sa pag-subo ng pag-kain. Malalim akong napabuntong hininga bago saglit na ituon ang aking attention sa labas.

"So, kaya ka lang pumayag sa arrange marriage na iyon, is because gusto mong maging  susunod na CEO sa kompanya nyo, ganon ba?" Tanong ko sa kanya.

"Is not like that, Gwen"

Nag-likot ang aking mga mata hanggang sa mapatitig ako sa kanya. Kumunot ang noo ko dahil sa pangalang tinawag niya sa akin. This is the first time na may tumawag sa akin gamit ang second name ko. Kahit si Marco ay hindi ako tinatawag sa pangalan na iyan, dahil iyon rin naman ang gusto ko. Ayaw na ayaw kong may tumatawag sa akin gamit ang second name ko. Pakiramdam ko kasi wala silang karapatan na tawagin akong, Gwen. 

Mas lalong kumunot ang aking noo ng maramdaman ang bilis ng pintig ng aking puso. Bahagya pa akong napahawak sa dibdib ko para siguraduhin kung talaga ngang mabillis ang tibok nito. My heart is beating faster na tila ba ay tumakbo ang ng napakabilis. I looked at him at nakita kong nakatitig siya sa akin. I was about to say something, ngunit bigla akong napadaing ng biglang kumirot ang aking ulo.

"Hey. Are you alright?"rinig kong tanong ni Caspian sa akin. Ngunit hindi ko na nagawang sagutin pa ito ng mariin akong napapikit ng mas lalong sumakit ang aking ulo. Ilang minuto akong nakapikit at nakahawak sa aking ulo... hanggang sa mya mga ilang imahe at boses na nag-lalaro sa aking ulo.

I heard Caspian voice ngunit humihina ito. At ang tanging naririnig ko lamang ay ang dalawang boses na nag-lalaro sa aking utak.

"Hey. My Gwen"

"Xander, you called me with my second name" natutuwang sabi ng batang boses babae sa aking ulo. 

"Yeah. I am the only one who should call your second name, okay?. Don't allow others to call you "Gwen" because I am the only one who allowed to call you that. Do you understand my Gwen?" The boys voice said inside my head then I heard the girl promise.

"I promise"

Nag-patuloy sa pag-lalaro ang mga imahe at ganoon narin ang boses ng dalawang bata sa aking utak. Mariin akong napapikit dahil sa sakit ng ulong nararamdaman ko. Nabitawan ko narin ang kutsara na hawak ko dahil mas diniinan ko ang pag-kakahawak sa aking ulo.

"A-ah!. Stop!. P-please s-stop!!" Nakikiusap na sabi ko. I kept on begging hanggang sa naramdaman ko na lamang na may humawak sa tigkabila kong pisnge bago iangat ang aking mukha.

"Hey. It's alright, Gwen. Everything will be alright" iyan ang huling narinig ko kay Caspian, hanggang sa tuluyan akong nilamon ng kadiliman.