KABANATA 18

“Dito mo pa talaga naisipan mag dumi, ha?” pigil hiningang ani Hendrix paglabas ko sa banyo.

Nakangiti akong lumabas sa cr habang hawak pa rin ang kinakabag kong tiyan. Guminhawa naman ang pakiramdam ko matapos kong malabas ang sama ng loob ko.

“Salamat, ah?” nakangiting sabi ko at naglakad palapit sa kaniya.

“Don't go near me, please,” nakapikit niyang sabi habang nakatakip pa rin sa ilong. “Para kang naglabas ng imburnal, anong klaseng dumi ba 'yonh idinumi mo?” nandidiring sabi ni Hendrix.

Padabog akong umupo sa sofa niya at tiningnan siya nang masama. “Kinabag lang ako dahil ininom ko 'yong coffee ni binili ni Duke—”

“Didn't I told you na 'wag ka na ulit uminom ng coffee? Ganiyan ka ba kakulit?” bakas sa tono ni Hendrix ang inis. “Kaya mo tiisin sa harap ni Duke 'yang sumasakit sa'yo, tapos sa 'kin ka tatakbo para humingi ng tulong?”

Nanlaki naman ang mga mata ko sa sinabi niya. “Hoy, hoy, hoy! Hindi ba't ikaw naman 'tong nagsabi na tutulungan mo 'ko? So, bakit ka nagrereklamo ng