Kabanata 03: Ang Abogadong Hindi Kayang Umibig

Nabigla si Ayumi sa mga salitang lumalabas sa bibig niya!

Biglang namula ang kanyang mukha, at mahigpit niyang iniangat ang papel na bag sa kamay niya. Ramdam niya ang kaba sa bawat pagpintig ng puso.

"I-I mean… Pumunta ako rito para isauli ang coat mo," mahina niyang sabi, halatang nanginginig ang boses.

Inabot ito ni Hunter sa kanya. Tahimik siyang tumango, at ang simpleng "Salamat" ay lumabas na halos parang pabulong.

Hindi na siya muling lumingon. Direktang naglakad siya patungo sa elevator, pakiramdam niya ay bawat hakbang ay mabigat na kasing bigat ng kanyang dibdib.

Kinakabahan si Ayumi, ngunit pilit niyang pinilit na huminga nang malalim. Sumunod siya kay Hunter nang pindutin niya ang button ng elevator, at sa loob ng maikling sandali ay nagkaroon sila ng katahimikan na punong-puno ng tensyon.

"Atty. Velasquez," mahina niyang tinig, "gusto ko po sana kayong tanungin..."

Tumingin si Hunter sa kanya mula sa gilid ng mata. Tahimik, malamig, pero may bahagyang ngiti na tila alam na niya ang lihim na bumabalot sa pamilya ni Ayumi.

Habang inaayos niya ang damit sa harap ng salamin, malinaw na sinasabi niya sa mahinahong tono, "Hindi ko kukunin ang kaso ng Tatay mo."

Parang nagyelo ang mga kamay at paa ni Ayumi.

Parang alam ni Hunter ang lahat. Parang nakita niya ang pagkasira ng pamilya nila sa isang iglap.

"Sinabihan ka na ba ni Levi?" tanong ni Ayumi, ang tinig ay halos lumulunok sa dami ng emosyon.

Tiningnan siya ni Hunter sa salamin, at bahagyang ngumiti, isang ngiting malamig ngunit may kontrol. "Wala siyang karapatang pagsabihan ako! Miss Ayumi, gusto ko lang panatilihing hiwalay ang personal at pampublikong buhay ko."

Naunawaan ni Ayumi. Hindi niya na pinilit pa si Atty. Velasquez. Kahit kaakit-akit siya sa panlasa ng lalaki, hindi iyon sapat para gumawa ng espesyal na exception. At higit sa lahat, hindi rin ito ang tamang oras para pilitin ang isang taong malinaw na may hangganan sa kanyang sarili.

Nang tumigil ang elevator sa ika-28 na palapag, naghihintay ang sekretarya ni Hunter sa pintuan. Medyo nagulat siya nang makita si Ayumi, ngunit bilang isang propesyonal, nanatili siyang mahinahon.

"Atty. Velasquez, dumating na po si Mr. Santiago," sabi niya ng magalang, hawak ang pinto para kay Hunter.

Iniabot ni Hunter ang bag sa sekretarya. "Dalhin mo ito sa dry cleaners," mahinahong utos.

Maingat na umalis ang sekretarya, at si Ayumi ay nanatiling nakatayo, ramdam ang bigat ng bawat segundo.

Kinuha ni Hunter ang kanyang telepono, nag-scroll sa mga mensahe, at sa tono ng pagkaseryoso ngunit may halong pangungutya, sinabi niya sa Ayumi, "Maghanap ka na lang ng ibang abogado! At babae, sa susunod, higpitan mo ang iyong sinturon!"

Hindi maikakaila ni Ayumi na nakaramdam siya ng pagka-hypocritical at kayabangan mula sa lalaki, ngunit sa kabilang banda, alam niya rin na may punto si Hunter sa kanyang sariling paraan.

Sa bahay, lalo pang naging balisa si Adela. Hindi tumitigil ang reklamo, at ramdam ni Ayumi ang lumalaking pressure sa kanyang dibdib.

Nagdesisyon siyang humingi ng tulong kay Samantha Valdez-Navarro, kanyang college classmate. Na agad namang nagpakasal kay Adan Navarro pagka-graduate ng kolehiyo. Alam niya na si Samantha ay mayaman, maayos ang buhay, at may social circle na maaaring magbukas ng pinto para sa kanya.

Nagkita sila sa isang coffee shop. Habang nagkakape, ikinuwento ni Ayumi ang buong nangyari.

Napamura si Samantha, pinapahayag ang galit sa katauhan ng isang lalaki na tila walang pakialam. Pagkatapos, tinanong niya sa malumanay ngunit determinado, "Talaga bang muntik nang may mangyari sa inyo ni Hunter noong gabing iyon?"

Namula si Ayumi, pinisil ang tasa ng kape. Ang init sa loob ng dibdib niya ay halos lumabas sa kanyang boses.

Bumaba ang boses ni Samantha, halatang seryoso at naniniwala sa kakayahan ni Ayumi. "Ayumi, kaya mo 'yan! Kilala si Hunter sa mataas niyang standards and rarely has any scandals."

Ngumiti si Ayumi, isang mapait na ngiti. Alam niyang malakas si Hunter sa kanilang circle, ngunit kung tutulungan siya ni Samantha, may pagkakataon siyang mapilit ang lalaki sa nais niyang paraan.

Sabado ng hapon, alas-tres, may appointment si Hunter sa golf club.

Sinundan nila ni Samantha ang kanyang asawa, at nagulat nang makita ni Ayumi si Levi doon rin. Para bang tumigil ang mundo ni Ayumi sandali, tinitigan niya si Levi na naglalakad sa malapit na fairway.

Mahigpit na pinisil ni Samantha ang braso ng kanyang asawa. "Paano makakapag-isip ng maayos si Ayumi kung andito si Levi?”

Sincere na humingi ng paumanhin si Adan. "Pasensya na, Ayumi! Hindi ko alam na narito si Levi."

Sasagot na sana si Ayumi, ngunit biglang napatingin siya sa kabilang dako.

Naka-puting casual suit si Hunter. Matangkad, guwapo, at tila star sa gitna ng mga tao. Nagkunwaring hindi kilala ni Hunter si Ayumi at binati lamang si Adan.

Ngunit ramdam ni Ayumi ang bigat ng kanyang tingin.

Katulad noon sa elevator, tila isang imahe na hindi niya kayang lampasan.

Puting maluwag na T-shirt at light gray sports shorts ang suot niya, maputing balat na bahagyang kumikislap sa ilalim ng araw, mahabang kulot na buhok na naka-bun, at isang charm na nakakapukaw ng atensyon kahit walang sinasadyang gawin.

Sulyap ni Hunter sa maputing mga binti ni Ayumi, at sa kalmadong tono, halos bulong, sinabi niya, "I haven't seen this person before..."

Parang panandaliang kirot ang naramdaman ni Ayumi sa bawat salitang iyon, ngunit pinilit niyang huwag mapansin.

Sa tabi nila, nagsimulang mag-usap si Samantha at ang kanyang asawa, ngunit hindi maalis ang tensyon sa pagitan ni Ayumi at Hunter. Para bang bawat kilos at tingin ng lalaki ay naglalagay sa kanya sa ilalim ng spotlight.

Naglakad si Ayumi papalapit sa mini-bar ng golf club para kumuha ng tubig. Sa bawat hakbang, naramdaman niyang sinusundan siya ni Hunter. Hindi niya alam kung ito ba ay simpleng coincidence o may intensyon.

Dumating si Samantha, nagbitiw ng kaunting biro para aliwin siya, ngunit hindi maalis ang bigat sa dibdib ni Ayumi.

"Relax ka lang, Ayu," wika ni Samantha, "Pero dapat, huwag mong kalimutan, kaya mo ‘to. May plan tayo para sa kanya."

Huminga si Ayumi, pilit pinipigilan ang kaba. Alam niya na ang laban na ito ay hindi lamang para sa kanya, kundi para sa katarungan sa sarili niyang pamilya.

Sa kabilang banda, si Hunter ay patuloy na nagmamasid. Ang mga mata niya ay malinaw, malamig, ngunit may lihim na curiosity. Hindi niya alam na bawat simpleng tingin niya ay naglalagay kay Ayumi sa isang kumplikadong emosyonal na espasyo: kaba, tensyon, at kakaibang paghanga.

Ang mga oras ay tila tumigil. Sa kabila ng mga tawanan at pag-uusap ng iba, nakatuon lang ang bawat mata ni Ayumi sa lalaki sa puting suit.

Hindi niya maikakaila na sa sandaling iyon, ramdam niya ang kapangyarihan ni Hunter: hindi sa pagiging mayaman, hindi sa posisyon niya, kundi sa paraan ng kanyang presensya.

At sa bawat sandali, naramdaman ni Ayumi na kailangan niyang maging matapang. Ang kanyang puso ay nagsisimulang magplano, hindi lamang para sa personal niyang pakikipaglaban, kundi para sa lahat ng oras na nasayang na sa pag-aalinlangan at takot.