KABANATA 6

Damang-dama ang tensyon sa loob ng VIP room ng Z’ Oasis Hotel and Casino. Hindi pa nakakalipas ang kinse minuto mula nang mag-umpisa ang Texas Hold’em poker, ngunit ang mga pusta ay umabot na sa milyon. Ang mga manlalaro ay nagmumula sa iba't ibang antas ng buhay, at ang bawat hakbang ay may kasamang pagtaya ng kanilang kapalaran.

Umalingaw-ngaw ang malakas na tawa ni Madam Claudia habang kinukuha ang mga chips sa gitna. Bagamat unang panalo pa lamang, tila ba alam na niya ang magiging resulta. Hindi rin kataka-taka—sa anim na manlalaro, hindi bababa sa kalahating milyon ang pusta, kasama na si Melinda Caballero.

“Mukhang hindi mo araw uli, Melinda,” biro ni Claudia kay Melinda, na tila ba nauubos na ang chips sa harap nito.

Halos kalahating milyon ang ipinusta ni Melinda, at sa takbo ng laro, mukhang mauubos ito sa loob ng maikling panahon.

Napaismid si Melinda habang nakatingin sa chips niya na nasa tapat na ngayon ni Madam Claudia. Halos kalahating milyon din ang ipinusta niya, at wala pa man kalahating oras mukhang mauubos kaagad iyon, nang ganoon-ganoon lang.

Hindi puwede!

Kailangan niyang manalo ngayon kung hindi ay hindi niya mababayaran ang ilang milyon na inutang niya sa may-ari ng Z’ Oasis Hotel and Casino nung nakaraan niyang laro. Nasa twenty million din ang nahiram niya. Hindi rin naman siya pupuwedeng kumuha na lang sa joint account nilang mag-asawa dahil mahahalata nito ang malaking gastos niya.

Pumikit siya at huminga nang malalim.

Hindi siya puwedeng magpadala sa inis niya, baka tuluyan masira ang mood niya sa paglalaro.

Kapagkuwan dumilat siya at ngumiti na may mapanglaro sa labi.

“Kumabig ka lang nang kaunti, Claudia, masaya ka na kaagad? Well, I’m not surprised at all. Kung hindi ka lang naman nagpakasal sa matandang si Don Miguel, I don’t think makahahawak ka ng isang libo at makakapunta sa ganitong lugar.”

Namula ang mukha ni Claudia sa pagkakarinig ng mga tawanan sa lamesa.

Totoo na pumayag siyang magpakasal kay Don Miguel dahil sa yaman nito. Dati siyang nagtatrabaho bilang server sa isang club sa Manila, at ang pagkakataong ito na handang pakasalan siya ay kahit matanda, papatusin niya basta't may pera.

Huminga siya nang malalim para pigilan ang inis kay Melinda.

Matagal na siyang asar sa babae dahil napakayabang nito. Kung tutuusin ay pareho lang naman sila na pera lang ang habol sa mga lalaki. Ang kaibahan lang niya, mas matanda lang ang nakuha niya kumpara kay Melinda.

"Of course! Maliit man o malaki, ang importante ay panalo pa rin. Hindi naman kailangan banggitin ang pagpapakasal ko kay Miguel para inisin ako, Melinda. Well, kung sa ikakasaya mo ay okay lang! Pero ang tanong ngayon, may pang-pusta ka pa ba?" Her teasing tone relished the impending victory.

Melinda raised her head and smiled proudly.

"Of course, I have a lot! What do you think we're doing here? Coming without money? Remember, you're the only one without a VIP and black cards. Be glad, Claudia, because you could enter the VIP room because of Miguel’s card!"

Pigil na pigil ang inis ni Claudia.

Mayabang pa rin si Melinda kahit natatalo na!

"That's nice, Melinda. At least hindi naman sayang ang ayos ko ngayong gabi para lang matalo."

Nagpakawala si Claudia ng malakas na halakhak habang naghihintay sa tatlong card na siyang magpapasya sa kanilang kapalaran.

Ngumiti lang si Melinda kahit ang totoo ay may kaba sa dibdib niya.

Papaano nga kung matalo siya?

Huminga siya nang malalim habang pinipintahan ang card niya kapagkuwan ay napangiti siya.

Straight Flush spade ang hawak niya.

Ewan na lang niya kung makatatawa pa si Claudia nang malakas sa hawak niyang baraha. Kinuha niya ang mga chips na nagkakahalaga ng isang milyon at inilagay sa gitnang lamesa bilang pusta niya.

Kung mananalo siya, mababawi niya ang kalahating milyon kay Claudia at may panalo pa siya.

“Mukhang maganda ang card mo, Melinda.”

Ngumiti lang si Melinda na hindi nagkomento sa sinabi ni Claudia.

Nang isa-isa ng ibinaba ang baraha, alam ni Melinda na mananalo na siya.

Kumuha rin ng isang milyon si Claudia habang nakangiti sa kaniya.

Ibinaba na niya ang baraha na hawak niya.

“Straight flush spade,” wika ni Melinda habang nakangiti kay Claudia.

Nagkibit-balikat lang ito sa kaniya na binaba rin ang card na hawak nito.

“Royal flush diamond!” Kumindat pa si Claudia sa kaniya na may ngiti na pagkapanalo.

Papaano na natalo ang card niya?

Huminga siya nang malalim at pilit na labanan ni Melinda ang emosyon para lang hindi makita ni Claudia ang panghihinayang niya.

Nakangiti lang siya habang patuloy sa paglalaro ng poker. Sa tuwing pakiramdam niya na mananalo na ang card na hawak niya ay siya naman natatalo ni Claudia.

“Paano ba ‘yan, Melinda, panalo ulit ako,” masayang-masaya si Claudia habang ang mga chips sa harapan nito ay parami nang parami.

Kahit malamig ang buga ng aircon ay para bang pinagpapawisan siya sa sobrang kaba. Limang milyon ang dala niya at ilang beses na siyang natatalo. At kung magpapatuloy iyon, papaano niya ipapaliwanag sa asawa ang pera na nawawala sa account nila?

“Melinda, I guess you change your money at the cage cashier if you still have any,” mapang-uyam ni Claudia habang nakatingin sa limang daang libo na naiwan sa lamesa niya. "Habang nakatitig ako sa chips mo, parang sinabi nila na kunin ko sila mula sa’yo!" Nagpakawala pa nang malakas na halakhak si Claudia.

“Huwag kang magpakasaya, Claudia, hindi pa naman gaano kalaki ang nakabig mo! Wala pa tayo sa exciting part.”

Isang halakhak ang pinakawalan ni Claudia. “Akala ko nga nasa ending part na tayo, Mareng Melinda.”

Napaikot na lang ang mata ni Melinda sa ginawang pagtawag sa kaniya ni Claudia. Gustong-gusto na niyang barahin ito, kung kailan pa sila naging magkumare? Sa pagkakaalam niya ay wala siyang naging inaanak sa mga anak nito.

The Z’ Oasis VIP room was a cauldron of tension. The plush velvet chairs seemed to swallow the players, their eyes darting between the cards and each other. Claudia’s voice, dripping with sarcasm, cut through the air like a blade. The dim lighting cast elongated shadows on the green felt table, emphasizing the high stakes. The other players leaned in, their expressions mixing curiosity and greed.

Melinda’s knuckles tightened around her remaining chips. Her eyes sparkled as she placed five hundred thousand pesos in the center of her last money.

Win or lose, she couldn't bear the thought of becoming the laughingstock among her friends.

Pikit-mata habang hinihiling niya na sana maganda ang makuha niyang card. Last money na niya iyon. At kung matatalo siya, mas lalo siyang pagtatawanan ni Claudia. Ang laro na ito ay hindi na tungkol sa pera at pusta. Kung hindi dignidad at pangalan na ang nakataya sa kaniya.

As the cards turned, fate wavered. But when the final card hit the table, Melinda’s heart sank. She lost in Texas Hold’em poker. Her hard-earned money vanished in an instant. The weight of defeat settled heavily upon her. Papaano niya ipapaliwanag kay Lucio na natalo siya sa sugal?

Unfazed by her victory, Madam Claudia continued chatting with the other players, her nonchalance starkly contrasting Melinda's heavy heart.

Huminga nang malalim si Melinda at lumingon-lingon sa paligid kapagkuwan ay napangiti.

“Excuse me,” wika niya na tumayo sa upuan.

“Oh, Melinda, where are you going to?” tanong ni Claudia na kunwari ba nagulat.

Ngumiti siya. "I'll trade more chips so we can play more.”

Bago pa siya makasagot si Claudia, taas-noo na naglakad siya palapit sa lalaki na nakatayo sa may sulok.

“Hi, Mr. Morales,” bati niya sa manager ng Z’ Oasis Hotel and Casino.

Ngumiti lang ito sa kaniya.

“Hmm… can I talk to you privately?”

Tumango ito at tumalikod kaya sumunod na siya. Humantong sila sa opisina nito at pumasok sa loob.

“Have a seat, Mrs. Caballero.”

Umupo siya sa visitors chair at hindi na nagpaligoy-ligoy pa. “I need money at least fifteen million.”

“A fifteen million?”

“Yes.”

Nakatingin lang siya nang may tinawagan ito na kung sino. Basta narinig niya ay um-okay si Mr. Morales kaya pinigil niya ang ngiti.

“Mr. Mallari gave an instruction.”

“And?”

“He said we will give you more than you want. However, you need to pay in one week.”

“One week?” gulat niyang tanong.

Tumango si Mr. Morales at sumenyas sa isang lalaki na nakatayo sa tabi ng pinto. Pumasok iyon sa isang silid at kapagkuwan ay lumabas din kaagad na may dala ng isang itim na attaché case.

"Open it," utos ni Mr. Morales sa lalaki na kaagad din naman na sumunod. Binuksan nito ang hawak na attaché case na may limpak-limpak na pera.

Parang nanlaki ang mga mata ni Melinda sa nakita.

Kung mananalo naman siya ngayon ay mababayaran niya naman ito, pati na rin ang mga hiniram niya noong nakaraan pa na Linggo. Pero, kung matalo siya mas lalaki ang pagkakautang niya? Kung hindi naman din siya babalik doon, iisipin ni Claudia na wala siyang pera at iyon ang ayaw niyang mangyari?

“Can you tell Mr. Mallari to give me one month to return his money with interest?”

“Hindi ko maipapangako, Mrs. Caballero, kung mapagbibigyan ‘yang hiling mo. However, I will give you a way. Makukuha mo ang higit na fifteen million kung magagawa mo ang sasabihin ko. Wala ka ng magiging utang kay Mr. Mallari at ang pera na ibibigay ko sa’yo ngayon ay magiging sa’yo na.”

Umahon ang interest ni Melinda sa narinig. Ang utang niya na aabot na ata sa fifty million kasama ang hinihiram niya kung sakali.

“A-anong…” Napalunok siya at napahinga nang malalim. Basta pera umaahon ang interest niya. “Anong opsyon ang maaari mong ibigay?”

“Kilala mo ba ang mga Montenegro?”

Kumunot ang noo ni Melinda sa narinig.

Sino ba ang hindi sa bayan nila ang nakakakilala sa mga Montenegro?

Kahit matagal na ang panahon at iilan lang ang nakakaalam ng totoo ay hindi pa rin niya iyon nakakalimutan ang naging kuwentuhan sa bayan nila.

Pero, ano naman ang kinalaman ng mga Montenegro sa opsyon nito?

Nakatingin lang si Mr. Morales sa kaniya na tila bang hinihintay nito ang sagot niya.

Huminga siya nang malalim at pilit na pinapakalma ang sarili. “Hindi ko personal na kilala ang mga Montenegro pero alam ko ang naging usap-usapan sa bayan na ‘to tungkol sa pamilya nila dati.”

Tumango-tango si Mr. Morales at tinitigan siya na tila bang tinitimbang nito kung sasabihin ba sa kaniya ang dapat niyang gawin o hindi?