Chapter 16

Sophia

Maghapon ako na sa opisina pero hindi ko man lang nakita ang anino ni Hendrix. Hindi din ito tumawag o nag text man lang sa akin. Nakaramdam naman ako ng lungkot pero mas lamang ang galit.

Porke ba nakuha na niya ang gusto niya ay ganito na lang? Hindi na niya ako kakausapin? Yun lang ba ang habol niya? Kung yun nga, nanalo na siya! At ako ang talunan dahil ako ang tanga na naniwala sa kanya.

Nakagawa lang ako ng ilang disenyo dahil okupado ang isip ko sa pangyayari. Hindi ko maiwasang masaktan na sa ganun lang matatapos ang lahat.

Pinahid ko ang luhang naglandas sa pisngi ko. Hindi ko maiwasang matakot. Paano kung mabuntis ako? Paano ang mga pangarap ko para sa pamilya ko?

Kasi naman, Sophia! Bumigay ka agad agad!

“Sophia?” bigla naman pumasok si Ma’am Andrada kaya naman agad kong pinahiran ang luha ko.

“Ah Ma’am? May kailangan po ba kayo?”tanong ko sa kanya

“Are you crying?” tanong nito pero agad akong umiling

“Hindi po Ma’am. Bakit naman po ako iiyak?” pagsisinungaling ko