Chapter 93
Calista POVMaaga pa lang, gising na ako. Hindi dahil kailangan kong maghanda ng almusal o magbantay ng bata—hindi na ako yaya ngayon. Pero siguro dahil hindi ko pa rin sanay na ako na ang ginagawan ng kape, ako na ang sinusundo, ako na ang inaabutan ng mainit na tinapay habang nakatapis pa ng tuwalya si Levi sa kusina.“O,” bungad niya habang iniaabot ang mug. “Gusto ko ikaw ang unang humigop ng kape ngayon.”Ngumiti ako. “Baka naman may nilagay kang pampatulog d’yan para ‘di na ako makaalis.”“Kung ganun lang kadali, ginawa ko na,” sabay tawa niya. “Pero seryoso, Calista... gusto ko lang na bawat araw mo rito magsimula sa ngiti.”Napailing ako, pero hindi ko maitago ang kilig. Ganito pala ‘yong pakiramdam... na may nag-aalaga rin sa’yo.Pagbaba ni Princess, tumakbo agad sa akin. “Nanny—ay! Mommy Calista! Pwede ba kitang tawaging ganon?” tanong niya, sabay yakap sa baywang ko.Halos mapaiyak ako sa tawagChapter 93Calista POVMaaga pa lang, gising na ako. Hindi dahil kailangan kong maghanda ng almusal o magbantay ng bata—hindi na ako yaya ngayon. Pero siguro dahil hindi ko pa rin sanay na ako na ang ginagawan ng kape, ako na ang sinusundo, ako na ang inaabutan ng mainit na tinapay habang nakatapis pa ng tuwalya si Levi sa kusina.“O,” bungad niya habang iniaabot ang mug. “Gusto ko ikaw ang unang humigop ng kape ngayon.”Ngumiti ako. “Baka naman may nilagay kang pampatulog d’yan para ‘di na ako makaalis.”“Kung ganun lang kadali, ginawa ko na,” sabay tawa niya. “Pero seryoso, Calista... gusto ko lang na bawat araw mo rito magsimula sa ngiti.”Napailing ako, pero hindi ko maitago ang kilig. Ganito pala ‘yong pakiramdam... na may nag-aalaga rin sa’yo.Pagbaba ni Princess, tumakbo agad sa akin. “Nanny—ay! Mommy Calista! Pwede ba kitang tawaging ganon?” tanong niya, sabay yakap sa baywang ko.Halos mapaiyak ako sa tawag
Chapter 92 – Levi POV“Hindi lahat ng tahanan may apat na pader. Minsan, sapat na ang isang taong handang manatili.”Maaga akong nagising kahit hindi naman ako puyat. Siguro dahil ramdam ko pa rin ang init ng gabing iyon—ang gabing kasama ko si Calista sa veranda, tahimik kaming nag-usap, at higit sa lahat, hindi niya inalis ang kamay niya sa akin.Isang simpleng kilos lang ‘yon, pero para sa akin, parang sinagot niya na rin ako.Pumasok ako sa kusina, at laking gulat ko nang makita si Aling Marcia, sina Chrisiah at Criscel, at si Princess na sabay-sabay nagsasalita.“Sir Levi!” sigaw ni Aling Marcia. “Kayo na po ba ni Ma’am Calista?”Napahinto ako sa paglalakad. “Ha?”“Kasi po,” singit ni Princess habang may hawak na bread roll, “sabi ni Nanny kagabi, ‘wag daw muna kaming maingay, kasi may moment kayo ni Daddy!”Natawa si Crisiah at sabay bulong kay Criscel, “Naku, mukhang hindi lang moment ang meron… mukhang may ki
Chapter 91 Calista POVMag-aalas kuwatro na ng hapon, pero ang veranda ng mansion ay puno pa rin ng tawanan. Ang dating tahimik at malinis na paligid, ngayon ay puno ng tsinelas na nakakalat, chips sa mesa, at makukulit na boses ng mga kapatid kong sina Chrisiah at Criscel, pati na rin si Princess na parang may sariling talk show.“Eh kasi po, ang sabi ni Daddy, kapag daw hindi ko pinakain ‘yung pusa, magagalit daw ang moon!” kuwento ni Princess habang todo acting pa.“Totoo? Grabe naman si Kuya Levi,” tawa ni Criscel.“Siyempre para matuto siyang maging responsable,” sagot ni Levi habang nilalagyan ng juice ang baso ni Princess. Hindi siya galit. Hindi siya bossy. Chill lang siya—at nakangiti pa.Napatingin ako sa kanila. Tapos sa mga kapatid kong parang ang tagal nang hindi tumatawa ng ganito. Sa loob ng ilang minuto, nawala ang bigat ng mga pinagdaanan namin. Parang isang masayang pelikula ang bumubuo sa harapan ko—pero ako ‘yung
Chapter 90 – Part 1Calista POVKinabukasan, parang may bago sa simoy ng hangin sa mansion. Hindi ko maipaliwanag, pero habang kasama ko si Levi at Princess sa garden habang nag-aalmusal kami, pakiramdam ko… parang kami na talaga.Hindi ko alam kung anong meron, pero iba ang tingin sa akin ni Levi habang sinasalin ko ang juice ni Princess. Hindi ‘yung dating tingin ng isang amo sa yaya. Kundi ‘yung tingin ng isang lalaking may inaasam, may pinangangalagaan… at marunong maghintay.“Nanny, can you pass the strawberry jam?” sabi ni Princess habang tinutusok ang pancake niya.“Sure, sweetheart,” sagot ko sabay abot ng garapon.Ngumiti siya ng pagkalawak-lawak. “Sweetheart! Just like Daddy calls me!”“Puwede ko rin ba tawaging sweetheart si Nanny?” tanong ni Levi na may halong biro, pero kita sa mata niya ang totoo.Napapikit ako, kunwari ay nahihiya. “Ay, ewan ko sa’yo.”Tumawa si Princess at nagtatalon sa upuan
Chapter 89 Calista POVTahimik kami ni Levi habang hinihintay ang inorder niyang pagkain. Pero hindi ito ‘yung klase ng katahimikan na nakakailang—ito ‘yung tahimik na parang hinog na ang damdamin, pero pareho pa kaming di alam kung paano sisimulan.Pigil ang kabog ng dibdib ko habang pinagmamasdan siya. Ang ganda ng ilaw sa mukha niya. Parang mas kalmado siya ngayon, mas totoo. Walang suot na pader. Walang suot na galit. Wala na rin ‘yung Levi na takot ipakita ang nararamdaman.“Thank you… for coming,” siya ang unang nagsalita. Maingat, marahan.“Thank you rin… sa invitation. At sa dress. At sa card,” sagot ko, pilit na ngumingiti.Napatingin siya sa akin, parang gusto niyang basahin ang lahat ng laman ng isip ko. “Sana lang hindi ka na-pressure.”Umiling ako. “Hindi. Pero natakot ako.”“Bakit?” tanong niya agad.“Dahil kapag sumobra na sa totoo ang lahat… mas masakit kapag nawala.”Tumahimik siya
Chapter 88Calista POVSabado ng umaga. Tahimik ang buong mansion, maliban sa mahihinang yabag ni Princess na papunta sa kwarto ko habang dala-dala ang isang maliit na sobre.Pagkabukas ko ng pinto, ngumiti siya nang matamis. “Good morning, Nanny Calista!”“Good morning, Princess,” sabi ko habang kinukusot ang mga mata ko.“Inabot po ni Daddy ‘to,” sabay abot niya ng envelope. “Secret daw… pero hindi na ngayon kasi hawak mo na.”Napakunot-noo ako habang inaabot ang sobre. Puti ito, simple lang, pero may naka-drawing na maliit na bulaklak sa sulok. May pirma pa sa ilalim — L.K.Bumalik si Princess sa kwarto niya pagkatapos kong halikan sa noo. Nang masiguro kong mag-isa na ako, dahan-dahan kong binuksan ang sobre.Nakalagay sa loob ay isang card. Handmade. Hindi printed. Gamit ang ballpen, drawing, at halatang pinaghirapang sulat."Dear Calista,Wala akong ibang gusto kundi mapangiti ka.Kun