Semua Bab The Billionaire's Aggressive Maid: Bab 1 - Bab 10

Note: Pwede mo pong laktawan kung ayaw mong basahin, hindi po ito part ng story, maikling pag welcome lang po ito ni Author at pagbibigay ng kunting background tungkol sa story. Dear Readers, Maraming salamat po, sa pagtangkilik at pagpili upang basahin ang libro ko. Isang malaking karangalan po sa akin na maisulat ang mga panyayaring nakapaloob sa buong imagination ko. Alam niyo po, hindi naman kasi madali ang pagiging writer, kinakailangan po ito ng mahigpit na didikasyon at reasearch sa mga mangyayari sa buong kwento, at sa inyong pagpapatuloy, sa susunod na mga chapters, babalaan ko na po kayo sa mga mangyayari sa simula pa lang. Ito po ang unang libro ko na isusulat sa Goodnovel, kaya umaasa po ako sa mga maayos niyong response sa mga nangyayari sa mismong libro, huwag niyo sana along huhusgahan kung may mga napaloob man na hindi kaaya ayang pagyayari at pagkakamali sa paggamit ng salita, dahil hindi po masamang magkamali lalo na po kung nagsisimula pa lang. Kaya naman umaasa

Nanginginig ang mga kamay ko habang pilit kong hinahabol ang hininga ko. Nasa gilid ako ng tulay sa Ilog Pasig, hawak-hawak ang bakal na rehas na para bang 'yun lang ang natitirang matibay sa buhay ko.Malalim ang gabi, pero gising na gising ang sakit sa dibdib ko. Ang lamig ng hangin—parang nanunusok—pero mas masakit pa rin 'yung pakiramdam ng pagiging walang silbi.“Putang ina naman o!” pasigaw kong bulalas. Tumingin ako sa langit na tila bang umaasa akong may sasagot. “Ano bang kasalanan ko?! Ha?! Bakit parang ako na lang palagi?!”Gusto kong humagulgol pero ayoko. Ayoko dahil baka isipin ng mga tao na mahina ako. Pero totoo niyan, ubos na ako. Ubos na ubos.Saka ko naramdaman ang pagtulo ng luha sa pisngi ko. Hindi ko na namalayan. Tahimik lang. Dumadaloy, kasabay ng hangin at ng ingay ng mga sasakyan sa malayo. Parang tinatawanan pa ako ng mundo.“Nagpakaalipin na ako sa trabaho… lahat ginawa ko… nilunok ko ang pride ko para lang mak

Pagkarating sa mismong gate ng mansion, napamulagat ako.Hindi gate. Pader. Yung tipong kapag nagpasabog ka sa labas, hindi mo pa rin maririnig sa loob. Ganung level ng katahimikan at seguridad. Automatic na bumukas ang gate na parang sinanay para salubungin ang mga taong sanay laging sinasalubong.Sa loob, isang tanawin na parang galing Pinterest board ng mga anak ng diyos. Landscaped na garden, may fountain pa talaga na mukhang hindi lang basta pampapogi kundi may sariling filtering system pa. Nakita ko ang mga ilaw na tumatama sa fountain—hindi nakakasilaw, pero enough para magmukhang fairy tale ang ambiance. Hindi ko alam kung mansyon ba ito o bagong resort sa Tagaytay.“Wag kang lalayo sakin, yaya,” bulong ni Princess habang hawak ang laylayan ng oversized shirt ko. “Baka mawala ka. Malaki kasi dito.”“Mas malaki pa ‘to sa barangay namin,” pabulong kong sagot.Pagbaba namin ng sasakyan, sumalubong agad ang ilang staff. May tatlong naka-black and white uniform. One butler, isang m

Levi Hamilton POVPutangina. ‘Yung “blush” niya, may sarcasm. Naririnig ko na ‘yung imaginary teleserye sound effect sa utak ko. Hindi na ako makahinga ng maayos. Pakiramdam ko, alam niyang may nangyari. Alam niyang may mali. At gusto niyang i-dissect ‘yung mismong pagkakamaling ‘yon sa harap ng hallway. “T-thank you, Marcia. You can go back to your duties now,” utal kong sabi habang naglalakad palayo na parang may hinahabol akong hangin sa loob ng dibdib ko. Pero bago ako tuluyang makalayo, narinig ko pa ang huling linya niya: “Ang ganda po ng bagong Yaya ni Princess sir, sana po ay magtagal siya rito sa mansyon.” Lumingon ako. Ngumiti siya—‘yung mapang-asar pero may halong totoong kilig sa mata. Ako naman, tuluyang naglakad papalayo… mabilis. Shet. Masyado nang intense ‘to.

Calista POVLahat natawa — pati si Jona at 'yung isa pa sa gilid. Si Ma’am Rivera? Napangiti rin pero pilit. “Keep that tone outside of the mansion’s formal events.”“Copy that,” sagot ko, sabay salute. Pero pang-Boy Scout yata ‘yung style ko.“Isa pa,” dagdag niya. “Kailangan mong matutong gumamit ng Ma’am at Sir sa lahat ng pagkakataon. Hindi ‘Ate,’ hindi ‘Kuya,’ hindi ‘Siya.’ Klaro?”Tumango ako. “Yes, Ma’am. Klarong-klaro. Parang tubig ng Maynilad.”Nag-rolling eyes na ‘yung isa sa staff pero hindi na ako pinatulan. Okay lang. Ako rin naman, natatawa na sa sarili ko.Pero sa likod ng pagbibiro ko, alam kong kailangan kong galingan. Kasi si Princess—‘yung batang sinabihan ako ng “you’re my happy ending” — umaasa sa’kin. Ayokong ipahiya siya. Ayokong ipahiya sarili ko.Kaya habang binabasa sa’kin ang household policies, sinulat ko lahat ng sinabi nila. Ilang salita lang ang kaya kong palitan, pero ‘yung respeto, ‘yon h