Share

#5:

Penulis: YuChenXi
last update Terakhir Diperbarui: 2025-09-23 16:10:47

  "Mr. Hidalgo, this way."

  I remained silent, my gaze fixed intently on Mr. Tuazon.

  They’ve come to know me as a man of few words, one who speaks only when necessary. My demeanor is serious and composed, which has earned me a reputation for being difficult to approach.

  In fact, no one dares to approach me unless I personally instruct my assistant to facilitate the meeting.

     Sa sandaling umapak ang mga paa ko sa loob ng club na ito ay halos hindi ko na nais pang magpatuloy. Ang pinakaayaw ko pa naman ay ang maiingay na lugar, and my frustration grew as they insisted on meeting me here.

  I questioned their intentions; were they attempting to deceive me?

  We proceeded down the hallway, passing by every private box, isa sa malalagpasan namin ang private box na bahagyang nakaawang ang pinto, kaya bahagya akong napasulyap sa loob.

  My attention was immediately drawn to a young girl who was struggling as several men forced alcohol upon her, laughing insensitively at her embarrasing situation.

     Kunot ang noo ko na parang may nagtulak sa akin na pumasok sa loob.

  Before the young girl could collapse, I quickly grasped her hand, pulled her towards me, and wrapped my arm around her waist for support.

Hindi na kayang suportahan ng batang babae ang sarili nitong katawan, her frail form sagging in my arms.

  It's clear she is unfamilliar to drinking, her body's weakness a testament to the damage inflicted upon her.

  My gaze pierces through to the man responsible for forcing alcohol down her throat; I can see the fear flicker in his eyes as he witnesses my anger.

    Awtomatikong napaluhod ito ng makilala ako, at agad na humingi ng awa sa akin.

  Without hesitation, I lift my foot and deliver a swift kick, sending him stumbling to the ground. But he is quick to recover, kneeling again in a show of submission.

  The other men present follow suit, nagsiluhod na din sila sa harapan ko at kanya kanyang ang paraan ng pagmamakaawa nila sa akin.

  I glare at them with a serious expression, my face a mask of unreadable intent.

Sa pananahimik ko, hindi maitatago ang nabuong galit sa puso ko.

Habang nakahawak parin ako sa batang babae, mabilis na lumapit ang aking assistant.

  "Mr. Hidalgo, what should we do next?" he asks, but I remain silent, nanatiling nakatingin ako sa mga lalaking nakaluhod sa harap ko.

  In that moment, words are unnecessary; my assistant understands the unspoken directive: they must be punished without mercy.

  "Mr. Hidalgo, please. Show us mercy."

  Their voices echoed in the dimly lit room, a chorus of desperation.

  "Mr. Hidalgo, have mercy on us. We had no intention of harming the young girl. We were just having fun."

  The tone shifted, pleading grew more profound.

  "Mr. Hidalgo, we are begging. Have mercy."

Ang paulit ulit nilang pagmamakaawa sa akin.

 But I ignored their sorrows; mercy was not something I dispensed lightly. They showed no shame for their actions; it was their choice to risk the wrath of fate.

Napagpasyahan kong maghintay, maghintay na mahimasmasan ang batang babae kung ano ang balak niya sa mga lalaking nangbastos sa kanya.

  At that moment, she stirred.

  "Hmmm," she murmured, a soft, hoarse sound that hinted at confusion.

  Her head lifted slowly, eyes fluttering open, struggling to focus. They revealed a mix of confusion and vulnerability.

  "You are just like a little kitten in the wild, daring to venture into this kind of place. Huh! Where did you find the courage?" I wondered.

  As she was unable to support her own weight and collapsed in my arms once more, I took action.

  I lifted her small frame effortlessly with one arm. Instinctively, she wrapped her arms around my neck, signaling the urgency of her condition.

  With one final, serious glance at the men who were kneeling and still imploring me for mercy, I turned and exited the private box, carrying the young girl in my arms.

  .....

  As I looked at the young girl sprawled across the bed, her figure gradually sinking into a deep drunken sleep, hindi ko mapangalan ang kakaibang emosyong biglang lumukob sa akin.

  I had brought her to a secluded room within the club, isang silid tulugan sa mga nagbabalak gumawa ng mga bagay na pang pribado lamang.

  Reflecting on what I had learned about her, that he was a part-time worker, earning a meager sum from her sales of alcohol.

  At just nineteen years old, she juggled her role as a student while navigating the harsh realities of life, driven by the need to support her family despite the weight of poverty.

  I let out a deep sigh, feeling the burden of my observations pressing against my chest.

  As I continued to watch her, I was struck by a chilling resemblance—she looked so much like someone I once knew.

  My thoughts were abruptly interrupted by a sharp knock at the door, pulling me back from the depths of my contemplation.

  "Mr. Hidalgo, Mr. Rivera is waiting in the private box with Mr. Tuazon," my assistant announced, the words cutting through the haze of my reluctance.

  With a serious tone, I replied, "Tell them that no transaction will take place. They are just wasting my time."

Nagpaalala sa akin kung ano ba talaga ang dahilan kung bakit ako napadpad sa ganitong lugar, sa pagkaalala ko ng bagay na iyon ay mas nagtagis ang aking mga bagang dahil nasayang lang ang oras na binigay ko sa kanila.

  From the very moment I had stepped through the club's entrance, nagpasya na ako na hindi itutuloy ang pakikipagnegosasyon sa kanila.

  "Yes, Mr. Hidaldo."

  I heard my assistant's footsteps receding from the door, leaving behind an unsettling silence that enveloped the room once more.

  "Hmmm."

Napasulyap ako sa batang babae,  noting the soft moan that escaped her lips, a barely audible sound na halos hindi ko naman maririnig.

  Her body was restless, tossing and turning in the bed as if she were caught in a restless dream.

  “Damn you, kiddo."

  I muttered under my breath, frustration welling up inside me as I hastily grasped her hand in a futile attempt to prevent her from undressing.

  The heat radiating from her skin, a consequence of the alcohol coursing through her system.

  Yet, despite my efforts to restrain her, she resolutely pulled away, her determination to undress only intensifying.

  “I-it's hot. W-what?” she murmured, her frown revealing her irritation, although her eyes remained closed as if she were unaware to her surroundings.

  With no means to stop her from undressing, I experienced a rush of urgency.

  In a moment of desperation, I removed my necktie, letting the fabric slip through my fingers as I bound her wrists, uncertain of what may happen next.

  .....

  I was sitting in a dark corner of that part of the room, near the window.

  Outside, the full moon cast a bright glow, filtering through the thick fog that enveloped the night.

  Shadows cloaked me, blending me into the darkness as I waited patiently for the young girl to wake up.

  Five hours had passed since I brought her to this room, and as another moment slipped by, I noticed her stirring.

Unti-unti siyang nagmulat ng mga mata, illuminated by the dim light, hindi maitatago ang kanyang pagkagulat ng tuluyan niyang napagtanto kung nasaan siya.

  With a gasp, she bolted upright, scanning the unfamiliar surroundings until her gaze landed on the dark corner where I sat.

  "W-who are you? W-what did you do to me?" She stammered, her voice trembling with fear.

  I could see her body quivering, napahawak siya sa kumot na nakabalot sa kanyang katawan.

Hindi maitago ang pinakawalan niyang paghinga ng masiguro na wala namang kakaiba sa katawan niya sa ilalim ng kunot.

Sa mundong ating ginagalawan ay wala ng babae o lalaki ang hindi nagagahasa ngayon, iyon ang nakikita ko sa kanyang ekspresyon.

 He focused on me once more, the unease in his eyes prompting him to ask again.

"W-who are you?"

  I made no move to rush her, I simply observed as she attempted to pierce through the darkness to find me.

  She rose from the bed, tentatively walking toward my concealed form.

  But then, the winds rustled the thick leaves outside, causing shadows to dance around me.

  Suddenly, the moonlight broke through, illuminating my figure, and in that instant, her fear intensified as she caught sight of me.

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • The Billionaire's Canary   #91:

    "Avery Warden Hidalgo!"Nanlalaki ang mga mata niyang nakatingin sa akin matapos mahuli si Tyron na inutusan kong muling magmanman sa mga Hernandez.Muntin rin ulit kasing mahuli si Tyron kaya nalaman agad ni Kendrick iyon."Ilang beses ko bang sinabi sayo na huwag ka ng makialam sa pag papaimbistiga ko sa kanila. You are not alone anymore at halos hindi ka na nga makakilos mag isa sa bigat ng dinagala mo." mahabang sermon niya sa akin.Napayuko na lang ako dahil hindi ko naman siya masisisi sa panenermon sa akin. Matigal lang kasi ang ulo ko. At gusto ko agad matapos ang problema namin sa pamilyang Hernandez at kung sino man ang taong nasa likod ng mga ito bago pa man sana ako manganak.Pero sadyang maingat kung sino man tumutulong sa pamilyang Hernandez dahil hindi sila basta nag iiwan ng ebedensya."Sorry na," paghingi ko ng tawad."Damn it, ano ang magiging silbi ng sorry mo na iyan kung may masamang nangyari sayo. Avery naman, pinag aalala mo lang ako ng sobra sa katigasan ng ulo

  • The Billionaire's Canary   #90:

    "Higa na," utos ko sa kanya matapos siyang makapagshower."Kendrick," pinanlakihan niya ako ng mata na pinagkross pa ang mga kamay sa dibdib."Haha," hindi ko mapigilan ang matawa sa reaksyon niya. "Ano ang iniisip mo?" tanong ko na bahagyang pinitik ang nuo niya.Itinaas ko ang hawak kong baby oil. Mabisa daw ito para sa hindi magkaroon g stretch mark ang tiyan kapag nakapanganak na siya."Ay! hehe," napangiti siya na nagtuloy pahiga sa kama."Sana nga noon pa sinimulan ang pagpahid nito habang palaki pa lang ang tiyan mo. Pero siguro naman ay maagapan natin," sabi ko sa kanya."Hmmm, what if magkaroon ako ng stretch mark? Hindi mo na ba ako magugustuhan? Hihiwalayan mo ba ako?" tanong niya sa akin na may lungkot sa kanyang mga mata.Tumitig ako sa kanya. Umangat ang kamay ko, marahang hinaplos siya sa pisngi. "Mapuno man ng stretch mark ang katawan mo, hindi magbabago ang pagmamahal ko sayo," sagot ko sa kanya para mawala ang lungkot sa kanyang mga mata. "At kung magkakaroon ka nga

  • The Billionaire's Canary   #89:

    "Tignan mo kung anong nangyayari doon," utos ni mama matapos ipaalam ng kanyang kanang kamay ang nangyari kay Natalie."Sige mama," sagot ko saka ko binalingan si Avery. "Gusto mo bang sumama?" tanong ko sa kanya dahil may hinala na ako na siya ang may gawa ng nangyari kay Natalie.Ngumiti siya, o masasabi kong tabingi ang naging ngiti niya kaya hindi na kailangang tanungin sa kanya kung siya ba talaga ang may pakana nun dahil nakikita na sa reakyon niya ang sagot."Let's go." aya ko na sa kanila at sumunod sa kanang kamay ni mama na nagtungo nga sa parking area ng mansion.Kunot ang noo ko na hindi din mapigilan magtaas ng isang kilay ng makita ko ang kalagayan ng sasakyan ni Natalie.Punong puno ng ipot ng ibon ang harap ng sasakyan nito. At ang apat na gulong ay wala ng hangin."Kendrick!" tawag nito sa pangalan ko ng makita ako na nasa loob ng sasakyan. Nakababa ang salamin ng pinto nito at dumungaw doon. "Tulungan mo ako," sabi pa nito na puno ng pakiusap sa tono.Nagpakawala ako

  • The Billionaire's Canary   #88:

    "You...""Asawa ko..."Yumakap siya sa akin habang hawak niya ang kanyang pisngi."Asawa ko, sinampal niya ako." sabay turo kay Natalie na hawak din ang pisngi nito."Ang lakas ng loob mong sampalin ang asawa ko sa pamamahay ko," galit na sabi ko kay Natalie."Kendrick, masyado mo yatang pinapaburan ang ang babaeng iyan. Siya itong nanampal sa akin tapos ako ang babaliktarin niyang nanampal sa kanya," sagot naman ni Natalie.Tumingin ako kay Avery, may namumuong luha sa mga mata niya saka mahigpit pang yumakap sa akin."Easy, maiipit ang mga baby natin," mahina kong sabi sa kanya sa pag aalalang maiipit nga ang tiyan niya sa higpit ng yakap niya sa akin."Asawa ko, siya ang nanampal sa akin. Tapos sinabi niya sa akin na kahit na anong bihis ko ay amoy kalye pa rin ako. Kaya sinampal ko rin siya." pagsusumbong pa niya sa akin.Sa sinabi niyang iyon ay alam kong hindi basta gagawa ng kwento si Avery, pero ang pagsampal sa kanya ni Natalie ay alam ko na hindi iyon totoo pero hindi ko na

  • The Billionaire's Canary   #87:

    "Aray ko naman, Avery,"Hindi ko na nasita si Tyron ng hindi niya natawag na tita si Avery.Bigla kasing binatukan ni Avery si Tyron ng makalabas kami sa mansion ng mga Hernandez."Easy, baby." pagpapakalma ko sa kanya ng balak na naman sana niyang ulitin ang pagbatok kay Tyron."Hindi ka na talaga nadadala, walang silbi ang mga itinuturo ko sayo noon," hindi maitago ang inis niya na pagsabihan si Tyron."Tita Avey naman, hindi ko naman akalain na huhuliin nila ako kahit wala pa naman akong ginagawa," sagot ni Tyron sa kanya."Mamaya na kayo mag usap, umalis na muna tayo dito," aya ko sa kanila.Nakaalalay ako kay Avery pasakay. Umalis na sa nasasakupan ng mga Hernandez.Habang bagtas namin ang pauwi ay muling hinarap ni Avery si Tyron."Paano ka nila nahuli? Ano ba talaga ang ginawa mo?""Hindi ko rin alam. Parang nakatunog na sila at nakahanda sa kung ano ang nangyayari sa paligid nila. Dati naman akong nagpupunta doon pero ang isang receptionist ay parang pinagbintangan ako na may

  • The Billionaire's Canary   #86:

    Halata na nagulat pa sila ng makita ako na kasama si Kendrick na pumunta dito sa mansion ng mga Hernandez.Parang ayaw pa akong papasukin at gusto na si Kendrick lang ang gusto nila papasukin kung hindi niya tinignan ang mga ito ng masama.Pinapasok naman nila kami ng matapos ipaalam mula sa loob na dumating nga si Kendrick.Naghintay kami sa sala. Magkatabi kaming nakaupo ni Kendrick habang naghihintay na harapin kami ni Natalie.Ilang sandali pa lumabas na nga ito.Nakangiti itong nakatingin kay Kendrick pero halata na nawawala ang ngiti nito kapag napapatingin sa akin.Taas na lang ang kilay ko na hindi pinansin ang malanding pagngiti nito sa asawa ko. Idagdag pa na ang damit nito ay halos labas na ang kaluluwa nito. Lumalabas ang malaking dibdib nito na halos hindi na matakpan ng mababa nitong neckline. At ang kung yuyuko patalikod sa amin ay siguradong kita na ang panty nito sa iksi ng dress nito. Nagdamit pa ito, nagbikini na lang sana na humarap sa amin."Kendrick, pasensya na

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status