Kanina pa inip na naghihintay sina Kiel, Michelle at Melanie sa police station. Nakuhanan na silang lahat ng statement ng mga pulis, nakapagsumite na rin silang lahat ng ebidensya laban kay Ernesto. Ang hinihintay na lang nila ay ang paglabas ni Carlo sa loob ng opisina ng hepe. Nagbilin ito sa kanilang lahat na h'wag munang umalis dahil kakausapin pa sila nito. Ang sabi ng hepe, posibleng madagdagan pa raw ng money laundering at racketeering ang kaso ni Ernesto. Hindi lang ‘yon, the law will probe deeper on the business dealings the old man has with the government projects. Kung mangyayari ‘yon, may madadamay pa na ibang malalaking pangalan sa negosyo at politika. And if more victims will come forward, lalo lang magkakaroon ng dahilan ang korte na i-convict si Ernesto sa mga pagkakasala nito.Hindi inasahan ni Kiel na ganoon karami ang magiging kasalanan sa batas ni Ernesto. Nang magplano sila ni Carlo para sa araw na iyon, ang tanging alam lang niyang gagawin ay ang pansamantalang
Maingay ang paligid at kanina pa puno ng tensiyon ang dibdib ni Kiel habang patuloy na nagpapalinga-linga sa hall kung saan gaganapin ang proclamation rally ni Ernesto Dela Fuente.Honestly, kanina habang nasa daan sila ni Michelle papunta roon, he was excited and anxious. But now, he was excited, anxious and worried.Nang pagplanuhan nila ni Carlo ang tungkol sa araw na iyon, inilagay na sa isip ni Kiel na kung sakaling magkaroon ng aberya, siya lang ang sasalo sa lahat ng kasalanan. But Carlo was insistent that nothing will go wrong. And so he is there, putting his faith on his friend. Gayunpaman, hindi pa rin maalis sa dibidb ng binata ang pag-aalala.Bakit ba hindi? Ernesto Dela Fuente is a man of influence and power. His connections run deep. It wouldn’t take just a single blow to put him down.Maya-maya pa, umakyat na sa makeshift stage ang emcee at sinimulan na ang event. Pagkatapos niyon isa-isa nang tinawag ang mga kandidato. Inuna ang mga matutunog ang pangalan at mga batika
One Hour EarlierTahimik na nakatanaw si Kiel sa labas ng hotel suite na kanyang kinaroronan, hinihintay ang paglubog ng araw. This is the day, he thought. The day when everything he had planned will come to fruition.Nagawa na niya ang lahat ng dapat niyang gawin. Naihanda na niya ang mga dapat ihanda. Ang araw na lang na iyon ang kulang. He is excited and anxious at the same time.Excited because once that day is over, he could have the life he really wanted. And anxious too, because things could go south anytime. That’s something he cannot accept. He just won’t. There were so many things on the line now. His plan must succeed. No matter what.“Kiel,” pukaw ni Michelle sa binata matapos lumabas sa banyo ng honeymoon suite kung saan sila nanatili na dalawa simula pa nang nagdaang gabi.She was wearing a tailored white dress, not too bold and not too plain but just right for the occasion they were going to—the proclamation rally of Ernesto’s political party.“Are you done?” ani Kiel,
“Ninang Pretty, can I stay with you again today?” pukaw ni Cami kay Erin na noon ay nasa veranda ng kanyang silid.Pilit na ngumiti si Erin, tumango. Agad namang pumasok ng silid ang paslit at umupo sa kandungan ng dalaga. Cami has been keeping her company since that morning. At nagpapasalamat siya sa inaanak na naroon ito upang libangin siya, kahit paano, sandali niyang nakakalimutan ang mga agam-agam niya simula kaninang madaling araw.Hapon na subalit wala pa ring balita ang dalaga tungkol kay Kiel.She tried calling his cell a hundred times but her calls just won’t push through. Well, she received a message from him after lunch, right after she feel asleep. Ang sabi lang nito, ‘I’m sorry.’Nang magising siya nang bandang alas tres ng hapon at makita ang message nito, agad niya ulit itong tinawagan, hoping for more answers. Subalit, gaya ng dati, naka-off na naman ang cellphone nito. Hindi niya tuloy mapigilan ang mag-alala at magtampo, hindi lang kay Kiel kundi pati na rin sa mg
“Wow, ang daming mangga!” namimilog ang mga mata na sabi ni Erin nang makita ang isang tiklis na mangga na pasalubong ni Liam sa kanya.“May nadaanan kasi ako kahapon habang pauwi ako. I got it on a good price kaya sabi ko, bibilhin ko na lang at dadalhin dito,” ani Liam, tumayo mula sa pagkakaupo sa garden set na nasa lanai ng bahay ng mag-asawang Jace at Lara.Ngumiti si Erin, kumuha ng isang pirasong mangga mula sa tiklis bago iyon inamoy. The sweet aroma of the fruit seeped through her nose and it made her smile even more. “Thank you, Liam for being this thoughtful. Ikaw pa talaga ang nag-abala gayong ako ang dahilan kung bakit nandito ka pa sa Pilipinas at hindi makauwi sa Australia.”“Don’t think it that way, Erin. This is me helping a friend.”“’Yon nga, ako ang inuuna mo imbes na si Ma’am Cora. Alam kong kailangan na kailangan ka pa naman niya ngayon,” si Erin, bahagyang bumigat ang dibdib.Pilit na ngumiti si Liam. “H’wag mong alalahanin si Mom, Erin. Maayos siya. Magaling
Kanina pa pabiling-biling si Erin sa kanyang higaan. Pasado alas dose na madaling araw subalit ayaw pa rin siyang dalawin ng antok. Marahil dahil sa nami-miss na niya agad si Kiel.Naroon na ang dalaga sa bahay nina Jace at Lara. Kanina, matapos siyang ma-discharge sa ospital, doon na siya hinatid ni Kiel. It took her hours before she can finally let Kiel go home and prepare for his flight too. Sa loob ng limang araw, lagi niyang kasama si Kiel sa opsital. Tila nasanay na siya na lagi lang itong nasa tabi niya, umaalalay sa kanya anumang oras na kailanganin niya ito. And now that they'll be seperated for a while, parang nahihirapan na siya agad. Or maybe because the fear of not seeing him again just like the first time when she let him go kept bugging her? Marahang nagbuga ng hininga si Erin, pilit na pinakalma ang sarili. Napatingin siya sa orasan sa bedside table. Kiel's flight will leave in an hour.Pwede pa niya itong tawagan. Pero baka maabala lang ito. Baka may ginagawa pa ito