Chapter 21

Angela’s POV

Kasabay ng pagbagsak ng hawak ‘kong bote ng tubig sa lupa ay ang paglambot ng binti ko. Napahawak ako sa katawan ng puno. Napapikit ako, hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko. Hindi ko naman siya kaano-ano pero bakit malaki ang epekto ng masamang balitang yun sa akin. Naging maagap silang daluhan ako na makatayo.

“Are you okay?” Nag-aalalang tanong nila. Tango lang ang naging sagot ko.

“Kailangan na nating umalis.” Seryosong saad ni Bernard ngayon ko lang sila nakitang sumeryoso ang mukha. Kahit hindi nila sabihin alam ‘kong apektado din sila sa pagkawala ni Lalaine dahil na rin siguro kay Rafael. Nagpaalam agad kaming umalis at babalik na lamang sa ibang araw. Tahimik kaming nakasakay sa helicopter. Narinig kong kausap ni Bernard si Xandro tungkol sa nangyari. Hindi na rin ako nagtanong pa dahil wala akong lakas ng loob. Nang makalapag na kami sa mansyon ay nagpaalam na agad sila sa akin. Nagmamadali silang umalis pagkatapos nilang magbilin na magpahinga ako