CHAPTER 32

“PAPANG, wala ba kayong balak pauwiin sa bahay si Girlie? Nag-aalala na ko sa kanya. Nakita namin sya kahapon sa department store pero iniwasan nya kami. Ano ba talagang ikinagagalit nya sa akin?”

Huminto sa paghigop ng kape ang Papang niya, “Pagpasensyahan mo na si Girlie, anak. Alam mo namang kahit na kailan ay hindi niya matanggap ang nangyari sa buhay natin. Ilang beses ko na rin siyang nakita, pero ni ayaw niya akong lapitan, daig ko pa ang may nakakahawang sakit kung ituring niya,” Naghihinanakit na sabi nito sa kanya, “Wala na akong magawa kundi tanggapin ang katotohanang itinakwil na niya ang pamilya nating ito.”

Nag-init ang mukha niya. Para siyang hirap huminga habang iniisip ang kapatid. “So, hahayaan nalang natin siyang mapariwara ang buhay niya? Masyadong immature si Girlie, Papang. Malakas ang kutob kong may ginagawang milagro ang babaeng iyon. Saan ba iyon kukuha ng pera para masunod ang mga luho nya sa buhay? Ang dami niyang pinamimil