Chapter 1

Sierra's POV

Habang marahang  naglalakad sa gitna ng altar ay  sandaling naipilig ko ang aking ulo at mahinang sinambit ang pangalan ng binatang matiyagang naghihintay sa akin sa harap ng altar.

Lucien Maxwell Alegria..

Bukod sa mayaman ay gwapo rin ito.

Sa kanyang tindig ay hindi mo ito mapagkakamalang bulag.

Inilagay ko ang aking kamay sa kanyang braso nang makarating kami sa kanyang pwesto. 

Marahan ang mga hakbang ay inalalayan ko itong makaakyat sa mismong altar.

“I'm sorry, I know this is not the wedding of your dreams,” balisang  bulong nito.

“Okay lang. Naiintindihan ko naman ang sitwasyon mo,” mabining sagot ko. 

Kung si Sienna siguro ang naririto ay siguro ay taliwas ang sasabihin nito pero siguro ay hindi pa ito handang magpakasal sa lalaki. Gayunpaman, sa tingin ko ay mahal naman ng aking kambal si Lucien dahil sa sa tono ng pagsasalita  nito sa tuwing magkukwento ito sa amin ni Voughn.  

Labis ang  aking kaba habang nasa gitna ng seremonya.

Hindi ko napigilan ang aking sarili na mapatingin sa lalaking aking katabi. Ito ang unang beses ko itong makikita at  hindi ko  inaasahan na siya pala ang lalaking pakakasalan ni Sienna. 

Kaklase ito ni Sienna at nakilala ko ito noong panahong nagpapanggap ako bilang ang aking kambal para lang maipasa ang kanyang thesis. Third year college sa kursong business management, kahit na wala akong alam sa kursong iyon at iba sa aking kursong nursing ay pinilit kong aralin.

Ako ang nag-defend ng kanyang title para sa thesis. Kabilang ito sa mga kaklase ni Sienna na nag-umpisang lumapit sa akin noon, bakas sa mukha ng mga ito ang pagkagulat sa kung paano ko ipinaliwanag ang aking thesis.

“Magaling ka pala Zaldivar, akala ko puro lang pagpapaganda ang  alam mo,eh.” Naalala ko pang puri sa akin ng isa sa mga kaklase nito. Kung sa bagay, hindi naman iyon ang unang beses na pinalitan ko ang kapatid ko sa klase niya dahil madalas ko iyong gawin noon lalo na kapag sinabi ni Dad. Kaya ang nagiging ending ay palaging nakakakuha ng mataas na marka si Sienna at nakakakuha ng pinamataas na karangalan. 

Unang kita ko pa lang noon kay Lucien ay alam ko ng may kaya ito sa buhay bukod pa roon ay napakagaling nitong magsalita lalo na sa harap ng maraming tao. Mas ginanahan at sinipag ako noon magpunta sa ekswelahan ni Sienna, inaabangan ang bawat sandaling makikita ko si Lucien pero hindi ko inaasahan na lalapit  ito sa akin akin pagkatapos ng final defense ng thesis. May saya subalit mas lamang ang lungkot dahil iyon na ang huling beses na makikita ko siya. 

Saglit na katahimikan ang pumuno sa loob ng simbahan.

“Sienna, tinatanong ka ni Father,” bulong sa akin ni Lucien

“Ha? Sorry po,” hingi ko ng paumanhin. Hindi ko alam na ako na pala ang tinatanong ni Father dahil parang naglakbay ang aking diwa pabalik sa aming nakaraan. 

“Noemi Sienna Zaldivar, do you accept Lucien Maxwell Alegria as your husband according to the law required by our Church?” muling tanong ng pari.

“Y-Yes, Father.” Rinig ko ang malakas na pagbuga ng hangin ng aking katabi na para bang nabunutan ito ng tinik sa dibdib dahil sa aking  isinagot. Sa aking lalamunan naman  ay may tila isang malaking piraso ng tinik ang nakabara habang sumasagot sa pari. 

Nakakapanghinayang..

Kung sana ay naging totoo na lang ang lahat.

Hindi ko mapigilang mainggit kay  Sienna habang tinititigan ang lalaking aking katabi. 

Tama nga si  Sienna. 

He’s perfect. Nakakalungkot nga lang dahil nawalan ito ng paningin pero hindi naman iyon nakabawas sa kanyang kakisigan ng araw na ito. 

He’s  still too perfect for me at kung ako talaga ang napangasawa niya ay  hinding-hindi ko siya iiwanan.

Pero hindi ako ang kanyang tunay na mapapangasawa kung hindi ang kakambal kong si Sienna at ang lahat ng ito ay isa lamang pagpapanggap.