Chapter 2

Sierra's POV

“May the authority of the Church bear witness as it affirms and blesses this union. In the name of the Father, the Son, and the Holy Spirit. You may now kiss the bride,” anang pari. Hudyat na  tapos na ang misa.

Hindi man ito nakakakita ay nahawakan nito ang aking belo. Puno ng pag-iingat  nitong  hinawakan ang aking pisngi at unti-unting inilapat ang kanyang labi sa akin. That was my first kiss, so I kept my eyes wide open while our lips were pressed together ngunit tila nagpadala ang aking katawan sa kanyang mainit na halik kung kaya’t marahan kong naipikit ang aking mga mata. For the first time, my heart raced. Para akong sumabak sa isang karera dahil sa bilis ng pintig ng aking puso. I'm likely thinking about this as one of my rewards today because I listened to Dad.

Malakas na palakpakan at sipol ang aking narinig na nagpamulat sa aking mga mata kahit pa  kakaunti ang laman ng simbahan. Kita ko ang pagngiti ni Lucien na mas lalong nagpahurumentado ng aking puso. Mas lalo itong gumwapo sa aking paningin at para bang mas lalo akong nahulog dito. Ang lihim kong pagtingin dito na ang akala ko ay matagal ko ng nabaon sa limot sa pag-aakalang isa lamang iyon sa mga tinatawag na puppy love ay parang sumidhi.

 Inilibot ko ang aking tingin at nakita ko si Sienna malapit sa pinto ng simbahan na nakasuot ng black hooded jacket at nakasalamin. I saw her smile, and I smiled back at her bago siya tumalikod at lumabas ng simbahan. Naramdaman ko ang marahang pagpisil ni Lucien sa aking kamay.

“Let’s go,” bulong nito sa akin na hindi na napaalis ang ngiti sa labi nito. 

Magkahawak ang  aming mga kamay habang pababa ng altar. Hindi ko mapigilang mapatingin sa kanya dahil sa kuryenteng dulot ng simpleng paghawak nito sa aking kamay. Sinalubong  kami ng mga bisitang hindi ko kilala kasama ang kanyang mga magulang gayon din si Dad na napakalawak ng ngiti. Tila ba natunaw ang aking puso dahil sa kauna-unahang pagkakataon ay nakita kong nakangiti si Dad dahil sa aking ginawa.

Did I make it?

Kahit peke ang kasal na ito ay napasaya ko si Dad.

“Congratulations, anak,” bati sa akin ng ina ni Lucien.

“Thank you po, Tita.”

“Please, call me mommy. Your a part of our family now at asawa ka na rin ni Lucien,” malambing na sabi ng ginang.

Ang lahat ay nagtungo sa venue ng reception. 

Nakaramdam ako ng lungkot dahil ito na ang huling beses na muli kong makikita si Lucien. 

Sa ngayon ay susulitin ko na ang pagkakataon na makakasama ko siya dahil bukas, Sienna will be the one accompanying him while I continue with my life.

Pero may mga bagay talagang hindi naayon sa plano.

Habang masayang nagkakasayahan sa reception ay nagsalita ang ina ni Lucien na si Gng. Victoria.

“It's better to just have  their honeymoon at the resthouse on the island that we own. Kapag nakahanap na tayo ng donor ay saka na sila mag-proceed sa Europe Tour, right dear?” anito sa kanyang asawang si Miguel Alegria.

Ngumiti na lang ako sa kanilang naging usapan dahil alam ko naman na hindi ko na dapat isipin ang bagay  na iyon. Ang usapan namin ni Dad ay proxy lang ako sa kasal.

“Excuse me, balae. May I borrow my daughter for a while?” sabat  ni Dad 

“Sure, go ahead. Siguro hindi makakatulog ng maayos si Simon dahil hindi niya na kasamang uuwi ang kanyang  most beloved daughter,” tumatawang  sabi naman ng ama ni Lucien. Sumunod ako kay Dad sa isang bakanteng kwarto at mabilis nito iyong sinarado. 

“ You will continue pretending to be Sienna,” mabilis na sabi ni Dad.

Nabigla ako sa sinabi ni Dad. 

Hindi ba dapat ay dito na magtatapos ang lahat?

Ano ang ibig sabihin niya?