Chapter 4

SIERRA’S POV

“M-Mama, hindi po ba pwedeng  sa ibang kwarto na muna ako matulog. I mean, hindi pa po kasi ako handa sa pwedeng mangyari,” nahihiya kong sabi. Nagkatinginan ang mag-asawa saka sabay na tumawa nang marinig ang aking sinabi habang tila pinamumulahan naman ng mukha si Lucien.

“You're too naive, Sienna; that's why I think you would be a good match for my son. Kung okay lang sa  asawa mo ay walang problema pero sanayin mo na ang sarili mo na kasama ang asawa mo sa iisang kwarto dahil simula sa araw na ito ay magkasama niyo nang haharapin ang bawat araw at pagsubok sa  buhay,” sabi pa nito. 

“No need to worry; I won't pressure you into doing anything you're uncomfortable with. Kaya kong maghintay, ang mahalaga ay kasal na tayo,” sabi naman ni Lucien nang marinig nito ang pagsarado ng pinto ng kwarto. 

Nakahinga ako ng maluwag dahil sa kanyang sinabi. Ang buong akala ko ay  dito na mawawala ang aking iniingatan. Hindi lang ito gwapo dahil may konsiderasyon din ito at may taglay ding kabaitan. Magkaiba kami ng kwartong tinulugan ng gabing iyon pero kahit ganoon ay inaasikaso ko ito na parang isang tunay na asawa. Sa ikalawang araw ay dumating si Dad sa bahay ng mga Alegria.

“Balae, napadalaw ka?” tanong ni Mama Victoria nang makita si Dad.

“Nakakahiya man sabihin, balae pero miss ko na ang prinsesa ko. Alam mo naman na siya na lang ang kasama ko sa buhay matapos mawala ang asawa ko,” ani Dad. Gusto ko na sanang ngumiti dahil sa sinabi nito ngunit nang maalalang  si Sienna nga pala ako ngayon ay nilukob ng lungkot ang aking  puso.

“Gusto ko sanang hiramin ang anak ko, balae, kahit dalawang araw lang. Nakakahiya man pero makikiusap na ako para sana makasama ang anak ko sa huling pagkakataon,” dagdag pa ni Dad.

“Walang problema, balae. Hindi naman ito ang huling pagkakataon na makakasama mo si Sienna. You can still be with her and visit her,” sagot naman ni Mama Victoria. 

Naririnig namin ni Lucien ang naging pag-uusap ng dalawa kaya ramdam ko ang paghigpit ng kapit nito sa aking kamay na para bang ayaw akong pakawalan. 

“Are you going to leave me?” sabi ni Lucien. Mahina kong pinisil ang kanyang kamay.

“Babalilk din ako kaagad. May kailangan lang  akong asikasuhin.”

“Ipangako mo na babalik ka. Will you get back to me?” puno ng pag-aalala ang kanyang boses.

“Oo naman. Babalik ako, promise,” sabi ko. Kinapa nito ang aking mukha hanggang ang kanyang mga daliri ay dumako sa aking labi at unti-unti niyang inilapat ang kanyang  mga labi. Para akong  nabato-balani at  bumilis ang tibok ng aking puso. May hatid na mahika ang bawat halik at pagdampi ng kanyang balat sa aking katawan na nagiging dahilan nang pagbilis ng tibok ng  aking puso. 

“Maghihintay ako,” mahinang sabi ni Lucien nang maghiwalay ang aming mga labi. 

Siguro ay kailangan ko na rin magpa-comprehensive checkup, pakiramdam ko kasi ay may sakit na ako sa puso dahil sa tuwing lalapit sa akin si Lucien ay para akong kakapusin ng paghinga dahil sa bilis ng tibok ng aking puso. 

Kasama kong umalis ng mansyon ng mga Alegria si Dad.

“Do what is necessary, as we cannot predict how long you will remain by Lucien's side,” makahulugang sabi ni Dad. Inihatid niya ako sa bahay ni Tita  Olivia kung saan ako nakatira.  Habang nasa bahay ay  inayos ko ang aking mga gamit at gumawa ako ng resignation letter sunod naman ay nagtungo ako sa ospital kung saan ako nagtatrabaho upang ibigay ang aking resignation letter. Kinagabihan ay nakatanggap ako ng tawag mula kay Voughn; kaibigan at kababata namin ni Sienna. Nagtatrabaho rin ito sa nasabing ospital bilang isang medtech.

“Nao, nagresign ka na raw? Bakit? Akala ko ba nag-sick leave ka lang?” sunod-sunod na tanong  nito sa akin.

“Saka ko na lang sasabihin, Voughn. Ikaw na bahala sa mga pasyente ko ah, nakukwento ko naman sila palagi sa iyo.”

“Hay, wala akong magagawa kung ayaw mong magsalita basta kung magkaproblema ay sabihan mo ako kaagad,” sabi nito.

Mabigat sa aking loob ang magbitiw sa aking trabaho lalo na napamahal na ako sa ilan sa aking mga inaalagaang pasyente lalo na at sa pedia ward ako nakadestino.  Wala naman akong magagawa dahil hindi ko alam kung hanggang kailan ako magpapanggap bilang aking kakambal na si Noemi Sienna Zaldivar.