Kabanata 23.2

“Hindi ko rin alam kung kilala ko na ba talaga ang kapatid ko o kung nakilala ko ba talaga siya ng lubusan dahil sa mga nangyayari ngayon, hindi ko na alam, hindi ko na siya kilala, parang hindi na siya yung kapatid kong nakasama ko noon.” Ibang iba sa masayahin kong Ate Camilla. Ganun talaga siguro ang buhay, kapag lumilipas ang maraming taon, marami ring nagbabago.

“Just focus to your goal at kapag kontento ka na. Let’s go back at Italy at dun na tayo mamuhay ng tahimik malayo sa kanila.” napatango na lang ako, my heart not contented yet pero hindi ko alam kung ano ba talaga itong nararamdaman ko. I want him to taste my wrath pero dahil lang sa sitwasyon niya, sa kalagayan niya, sa panic disorder niya ganito ang nararamdaman ko. Hindi ko maintindihan ang sarili ko.

Ito nanaman lang ang malambot kong puso, maawain ako pero hindi niya deserve ang awa ko.

“Thank you so much, Sab.”

“No problem basta sabihan mo lang ako.” ngiti niyang saad, nagpaalam naman na siya at lumabas na ng office