MADALING araw na ay hindi pa rin ako makatulog. Hindi ko mawari kung naninibago lang ba ako sa mansiyon o sadyang magulo lang ang aking isipan. Kanina pa akong pabiling-biling sa kama, kaya't naisip kong lumabas na lang ng silid at sa may terrace na lang ako magmumuni-muni.Maingat akong bumaba ng hagdan. Hindi na rin binuksan ang ilaw dahil naaaninag ko naman ang tamang daanan. Ngunit hindi pa man ako nakakarating sa may sala ay may naririnig na akong ungol at paghalinghing ng isang babae."Oh...Ah! Sige pa!'' Malalaki ang hakbang na tinungo ko ang couch na naroon sa sala. Buong akala ko ay nagkakamali lamang ako ng pandinig. Subalit nang tuluyan na akong makalapit ay gayo'n na lamang ang aking pagkamangha saaking nakita. '' Ah...ang sarap no'n Alfred! Please...do it again honey!''Kahit madilim ang paligid ay hinding-hindi ako maaaring magkamali sa aking nakikita. Siguradong-sigurado ako na ang aking ina at ang ama ni Mara na si Alfred ang naroon at nagtatalik. At sa bawat
GABI na nang bumalik ako sa mansiyon. Nagulat pa ako nang maabutan ko ang aking ina na naroon sa sala, nakaupo sa couch at tila hinihintay ang pagdating ko."Where have you been?" kaagad na tanong niya saakin."Hindi mo na kailangan pang malaman mom." Pabalang na sagot ko."Wesley, ayoko na gan'to na lang tayo araw-araw. Gusto kong ibalik 'yong dating samahan natin bilang mag-ina." Puno ng pagsusumamo sa kanyang tinig."Huwag ka ng umasang mangyayari pa 'yon mom! Aakyat na ako, kailangan ko ng magpahinga!" naiiritang sambit ko."Sandali! Ano bang puwede kong gawin para mapatawad mo ako, anak?" muli ay tanong niya."Tanggapin mo si Kiera at hayaan mo siyang manirahan dito sa mansiyon!" seryoso kong tugon."What? Wa-wala bang ibang paraan, huh Wesley?""That's the only way mom! Kapag nangyari 'yan, kakalimutan ko na ang lahat ng kasalanan at panloloko mo saamin'g lahat." Puno ng penalidad sa aking tinig bago ko pa iniwan ang aking ina.Nakasimangot na tinungo ko ang aking silid at basta
KINABUKASAN ay tuluyan na nga'ng na-discharge si Kiera. Nagdalawang-isip pa nga ito kung sasama ba sa'kin sa mansiyon o hindi. Bandang huli'y napilitan din itong sumama."Wesley, natatakot ako sa mommy mo!" Aniya nang tuluyan na kaming makarating sa mansiyon."Relax, okay? Nandito naman ako hindi kita pababayaan. At saka napag-usapan na namin ni mom ang tungkol dito.""Kahit na. Iba pa rin ang-""Oh, nandito na pala kayo iho! Tamang-tama nagpaluto ako kay Bebang ng maraming pagkain." Nakangiting wika ng aking ina. Medyo nagulat rin ako dahil hindi ko inaasahan'g ito ang magbubukas sa amin ng pintuan at napansin kong ang tamis ng pagkakangiti nito kay Kiera."Ma-magandang u-umaga po Mrs. Cordova." Naiilang na bati ni Kiera sa aking ina.Kapagkuwa'y nakipagbeso pa sa kanya si mommy na siyang mas lalong ikinagulat ko pa. "By the way, gaya nga ng sinabi ko sa'yo...dito na nga maninirahan si Kiera." Pag-uulit ko sa napagkasunduan namin ni mommy.."Yeah, sure. No pr
Kiera's POV ISANG linggo na ang nakalipas mula ng manirahan ako sa mansiyon ng mga Cordova. Sa mga naunang araw ay kay gaan pa sa pakiramdam lalo pa't naroon si Wesley sa tabi ko nakaalalay palagi. Subalit ngayon ay talaga'ng nanibago ako dahil bumalik na ulit siya sa pag-aasikaso ng kanilang kompanya.Buong maghapon ay hindi ko na mabilang kung ilang beses akong sumulyap sa aking cellphone. Simula kasi kaninang umaga ay hindi man lang ako naalala ni Wesley. Wala man lng ni kapirasong mensahe mula sa kanya. Ilang beses na rin akong napabuntonghiniga. At hindi nga iyon nakaligtas kay Aling Bebang.""Uy, Kiera ayos ka lang ba? Kanina ka pa diyan bumubuntonghininga. May problema ba?""Uhm, wa-wala naman po 'nay. Hi-hinihintay ko lang po si Wesley na mag-message.""Naku! Kaya naman pala eh. Marahil ay na'busy iyon sa opisina lalo pa't hindi pumuta do'n ang kanyang ina."Hmm...siguro nga po.""Sige na, maiwan muna kita dito huh. Magahhain na ako ng ating hapun
ILANG araw na akong balisa. Maging si Wesley ay napapansin na rin ang biglaan kong pagbabago."Hey, are you okay?'' untag niya sa'kin isang umaga habang nag-aalmusal si Wesley. Nauuna itong mag-almusal kaya't madalas ay si Aling Bebang ang kasabay kong kumain sa umaga.Kung hindi pa nga ito kumaway-kaway sa mismong pagmumukha ko ay hindi ko ito mapapansin."Huh? Ah...oo, okay lang ako.'' pagsisinungaling ko.''Kanina pa kita kinakausap pero hindi mo 'ko sinasagot.'' Dagdag pa ni Wealey na tila ba may pagmamaktol sa tinig. ''Ang aga pa eh ang lalim na ng iniisip mo. May problema ba?'' pangungulit pa niya.''Wa-wala. Na-naisip ko lang sina nanay at tatay.'' Palusot ko na agad naman'g pinaniwalaan ni Wesley.''Tss...huwag mo na silang masyadong isipin. Pinadalhan ko sila ng pera kahapon. Kaya nga ginabi na ako ng uwi dahil nakipagkita ako sa kapatid mo para iabot ko 'yong pera.''''Sa-salamat Wesley.'' Garalgal ang tinig na sambit ko.''Wala 'yon. Payakap nga ako sa baby ko na masy
TANGHALI na nang magising ako kinabukasan. Kaya naman dali-dali akong bumangon nang maalala ko si Wesley. Bigla akong nakaramdam ng lungkot matapos kong maalala na hindi man lang niya ako ginising bago siya umalis. Nakasimangot na lumabas ako ng silid. Subalit nang maamoy ko ang mabango'ng niluluto ni 'Nay Bebang ay nagmadali akong magtungo sa kusina. Kaya lang ay laking gulat ko ng si Wesley ang naabutan ko roon na nagluluto.Napatakip ako saakin'g bibig. Kapagkuwa'y balak ko sana'ng umalis at bumalik na lang aming silid ngunit nakita niya na pala ako. Kaya naman naudlot ang paghakbang ko nang bigla niya akong tawagin."Hey, baby! Wala man lang ba diyan kahit good morning kiss? Para naman mas ganahan akong magluto rito." Nanunudyong sambit ni Wesley."We-Wesley, a-akala ko kasi ay umalis ka na.""Huh? Saan naman ako pupunta? Linggo ngayon di'ba?" Aniya."Sorry, nakalimutan ko ang araw. Akala ko kasi ay nasa office ka na kaya't-"Hindi niya na ako pinatapos sa pag
KINABUKASAN ay magkapanabay kami ni Wesley na lumabas ng silid. Kaya naman kunot noong napatingin sa'min si Mrs. Cordova."Wow! Mukhang may lakad yata kayong dalawa ah!" sita niya sa'min kaya naman si Wesley na mismo ang sumagot sa kanyang ina."Uhm...mom, schedule kasi ngayon ng check up ni Kiera kaya, naisip kong samahan muna siya.""So, hindi ka papasok ngayon sa opisina? Eh, how about your meeting with Mr. Takashi? Bawal ire-schedule 'yon dahil kailangan niyang bumalik agad sa Japan.""Uhm, mom baka naman puwedeng ikaw na lang muna ang makipag-usap kay Mr. Takashi.""Hmm...gan'to na lang Wesley, tutal eh magpapa-check up lang naman si Kiera...mabuti pa siguro ay ako na lang ang sasama sa kanya para naman makapamasyal pa kami at mas makapag-bonding kami. Suhestiyon ng hilaw kong biyenan na agad naman'g sinang-ayunan ni Wesley."Well, that's a good idea mom!" nakangiting gilalas niya. Kapagkuwa'y binalingan niya ako. ''Hmm..what do you think baby?" "Huh? Ah, oo.
GABI na nang makauwi ako sa mansiyon ng mga Cordova. Hinatid ako ni Cindy at siya na rin ang nagsabi kay Wesley kung saan kami pumunta kanina. Ngunit halatang hindi ito kumbinsido dahil nang tuluyan nang makaalis si Cindy ay kaagad niya akong kinompronta."Dapat tinext or tinawagan mo man lang ako para naman hindi ako nag-aalala ng gan'to." Ani Wesley habang magkaharap kami at nakatayo lang sa may pinto."Sorry. Naisip ko kasi na busy ka. At saka-""Yeah, I'm busy pero kasama mo si mom. Sana man lang nagpaalam ka ng maayos sa kanya. Alam mo bang pinuntahan niya pa ako sa opisina para lang ipaalam sa'kin na umalis ka at-"Hindi ko na siya pinatapos ng pagsasalita dahil bigla akong humagalpak ng tawa. "Okay, Wesley. Inaasahan ko naman na gano'n talaga ang gagawin at sasabihin ng mommy mo. Kaya please...huwag mo ng ituloy ang mga sasabihin mo. Wala ako sa mood na pakinggan ang mga'yan. Keep it to yourself. It's up to you kung papaniwalaan mo 'yan at kung magagalit ka sa'kin.