The Billionaire's Other Woman

"Aba, Amber! Pare-pareho lang tayong nangangailangan ng pera rito. Ilang buwan ko na kayong napagbigyan sa mga utang ninyo sa akin, hindi naman pwedeng ganito na lang tayo palagi," galit na sita sa akin ni Aling Mina. Nakayuko lang ako habang nakikinig sa sermon niya. Alam ko namang may kasalanan din ako dahil sa ilang buwan kong hindi pagbabayad sa renta ng bahay namin pero kasi ang hirap hirap humanap ng trabaho ngayon. Ilang trabaho na nga ba ang inapply-an ko pero ni isa sa kanila ay wala pang tumawag sa aking muli. Sabagay, sino ba namang kukuha sa isang kagaya kong hindi naman nakapagtapos ng kolehiyo? Alam ko namang suntok sa buwan ang pangarap kong makapagtrabaho ng disente sa isang malaking kumpanya lalo na at hanggang senior high school lang naman ang pinag-aralan ko pero wala naman siguro masama mangarap na baka pwede diba? Na baka tanggapin din nila ako. Para sa mas magandang buhay sana namin ng kapatid ko. "Aling Mina pasensiya na po talaga pero gipit na gipit din po a

Mabuti na lang ay magkapareho lang kami nang sukat ng katawan ni Stella kaya napahiram niya ako ng damit. Pinaligo ako ni tiya Rosa sa maid's quarter.Napabuntonghininga ako ng maalala ang nangyari kanina. Hindi ko ine-expect na may mga ganong bata pala talaga akala ko sa mga drama lang 'yon nangyayari kahit pala sa totoong buhay p'wede iyong mangyari. Paniguradong magtataka sina France at Kael kapag nakita nilang nag-iba ako ng damit, bahala na lang si batman na mag-isip ng paliwanag ko sa kanila mamaya. Matapos maligo ay lumabas na rin ako para makabalik na akong muli sa trabaho."Mabuti na lang at kasyang-kasya lang pala sayo ang mga damit ni Stella. Ako na ang humihingi ng paumanhin sa ginawa sa'yo ng mga bata," ani tiya Rosa. "Hindi po pumasok sa isip ko na kayang gawin iyon ng mga bata pero h'wag po kayong mag-alala wala pong problema sa akin ang nangyari kanina," sagot ko. "Tatapatin na kita. Walang makatagal na yaya ang mga bat

Magaala-siyete na nang makauwi ako sa amin. Sinalubong ako ni Kael na may namumugtong mga mata. Lumuhod ako sa harapan niya upang magtama ang aming mga paningin, pulang-pula ang kan‘yang mga mata. Hindi ko naman mapigilan ang sarili na hindi pangilidan ng luha, ang pinaka-ayaw ko talaga sa lahat ay ‘yong nakikita siyang gan'yan. Doble ang bigat at sakit na aking nararamdaman tuwing nangyayari 'yan lalong-lalo na kay Kael. Panay ang paghaplos ko sa buhok at likuran ni Kael nang sa gayon ay mahimasmasan siya kahit papaano. Sa gilid ng aking mata ay kita ko si France na tahimik lang na nanunuod sa amin."Ate asaan po ba kasi sina nanay at tatay? Bakit hindi natin sila kasama?" umiiyak na tanong ni Kael. Humigpit pa lalo ang pagyakap niya sa akin, tila wala ng balak kumalas sa aming yakapan. "Sabi nila Jiro, malas daw ako at may balat sa puwet kaya tayo iniwan nina nanay at tatay. Nagalit ako at 'saka sinuntok siya, hindi naman siya lumaban pero pi

After roaming around the mall for almost two hours the Montivano finally decided to leave the mall and prepare for their short notice vacation.Diretso akong inihatid nina Sir Ezekiel sa tenement na tinitirahan ko. They even insisted going inside our place. The four corners of our house looks so small having the four Montivano inside. Habang si Kael ay hindi ko alam kung nasaan. Nagpaalam lang daw ito kay France na aalis lang saglit at hanggang ngayon ay hindi pa nabalik. Siguradong nakikipaglaro lang 'yon sa mga bata riyan sa labas.Katulong ko pa si France sa pag-a-ayos ng bahay kanina. Nagtimpla na rin ako ng juice para sa kanilang apat at 'saka ako lumabas ng bahay para maghanap ng pwede nilang imiryenda kahit na kakain lang naman namin. Syempre, nakakahiya rin. Tumawid pa ako ng kabilang kalsada nang makakita ng nagtitinda ng bananacue, moche, at turon. Bumili ako ng tig-a-apat niyon at 'saka ako bumalik sa bahay. Namil