Chapter 2

‎Tahimik ang gabi sa basement parking, pero mabigat ang hanging umiikot sa pagitan nila.

‎

‎Matigas ang tingin ni Elio. Walang emosyon ang mukha ni Zein.

‎

‎Sa kabilang side ng windshield, kitang-kita niya ang babaeng naka-short hair na nakaupo sa tabi ni Elio. Mas lalo pang lumapit ang babae, ipinulupot ang kanyang braso sa leeg ng lalaki, at may ibinulong sa tenga nito, walang pakialam kung may nakakakita man.

‎

‎What an eyesore. Napaka-sakit sa mata.

‎

‎Walang sinayang na segundo si Zein. Tumalikod siya, pumasok sa sasakyan at pinaandar ito. Hindi na siya nag-abalang muling lumingon. She never look back, knowing herself. She doesn't deserve to be looked down.

‎

‎Pagdating niya sa bahay, tahimik ang buong paligid. Pero hindi pa siya nakakabihis, may narinig na naman siyang tunog ng sasakyan mula sa driveway.

‎

‎Nasa harap siya ng glass cabinet sa walk-in closet, tinatanggal ang suot na necklace, nang maramdaman niya ang bigat ng isang lalaki sa likod niya. It was hot, heavy, the body of the man kept hovering her small body. 

‎Dumikit si Elio, He placed both hands on the mirror and looked at Zein's reflection.

‎

‎"Are you mad?"

‎

‎She didn't answer at first. Tahimik lang si Zein habang inaayos ang kwintas at mahinahong sinabi, “Yes, Very mad. Pakiramdam ko gusto kong pumatay. Kaya siguro, dapat mag-ingat ka.”

‎

‎Nanahimik si Elio ng ilang segundo. “The Reed Family… they’re interested in joining our Astra project. That’s why I’m maintaining a good relationship with them. Andrei Reed is the eldest son. The girl—she’s just his sister.”

‎

‎"Ah ganun? So... kung ayaw ng kuya, kailangan mo munang i-‘entertain’ yung kapatid?"

‎

‎Napikon si Elio. “Fuck Zein, let me explain. Stop throwing nonsense and sarcastic comments.”

‎

‎"Did I asked you to explain?" sagot ni Zein na hinarap na siya ngayon habang malamig ang mga mata. "If you want to replace the lady who keep your work and career balance, who cook your meals, who take care of the house, just say it. Ako na ang mag-give up."

‎

‎Biglang dumilim ang mukha ni Elio. “What are you saying?! Ano bang sinasabi mo?”

‎

‎“Divorce,” malumanay pero matatag niyang sagot. “Maghiwalay na lang tayo.”

‎

‎Tinulak niya si Elio. Pero hindi siya nakalayo. Hinatak siya ng lalaki pabalik, pinisil ang pisngi niya gamit ang isang kamay, at bumulong ng babala, “Don't ever think of that.”

‎

‎Tahimik lang si Zein.

‎

‎Pero ang totoo? Hindi lang niya inisip. Ginawa na niya.

‎

‎Hindi na niya ito gusto.

‎

‎MULING umalis si Elio ng bahay ng gabing ‘yon. Nakita ni Zein kung paano siya tinawagan sa kalagitnaan ng gabi, may boses ng babae sa kabilang linya at umiiyak pa.

‎

‎KINABUKASAN, may natanggap siyang screenshot mula sa lawyer niyang kaibigan.

‎

‎It was a photo posted online. Captioned with, *In the tenderness of the sunrise, we feel each other’s heartbeats.* It was on a mountain, may dalawang kamay na magkayakap, forming a heart shape.‎

Alam na alam niya 'yon. Kamay ni Elio ‘yon.

‎

‎Nanatili lang siyang nakaupo habang hawak ang baso ng tubig.

‎

‎Matagal niyang tinitigan iyon na parang huminto ang oras.

‎

‎Nang mailapag na niya ang baso, may tunog itong nilikha, isang matinis na clink. At parang may napilas na parte ng puso niya.

‎

‎SA mga sumunod na araw, hindi pa rin umuuwi si Elio.

‎

‎They only see each other every board meetings in the company. Laging nasa gitna si Elio, siya naman ay nasa dulo kasama ang ibang executives. Wala silang kahit anong interaction.

‎

‎Hindi na rin siya umakyat sa opisina nito.

‎

‎Instead, she was busy finding a new place for her to call home. Binenta niya lahat ng bagay na bigay sa kanya ni Elio anniversary gifts, birthday gifts, Valentine’s gifts, wedding ring… everything.

‎

‎Everything is useless for her now.

‎

‎ONE night, she invited Anne, a well known lady boss on a bar whom she met years ago. She invited her to relax on a private club. 

‎

‎It was almost eleven, she was exhausted but she came, anyway. Kailangan niya ng koneksyon. Pagkatapos ng divorce, kailangan niyang magsimula ulit.

‎

‎Pagdating niya sa club, sinalubong agad siya ni Anne.

‎

‎“Anne, I can go up by myself,” sabi ni Zein.

‎

‎Ngumiti si Anne. “Eh baka maligaw ka pa. First time mo rito ‘di ba?"

‎

‎Tama siya. Hindi pa siya nakapunta dito kahit minsan.

‎

‎"Besides I really miss hanging out with you, It's been a while na kaya” Dagdag nito bago niyakap sya.

‎

‎Pag-akyat nila sa taas, dinala siya ni Anne sa isang maluwag na private room. May malaking screen sa gitna ng kwarto, naghahati sa dalawang bahagi.

‎

‎Naririnig niya na agad ang tawanan sa kabilang side ng screen, pero hindi siya dinala ni Anne roon. Anne sat her down and she immediately recognize a girl from the other side of the screen, girlfriend yata ng kaibigan ni Elio.

‎

‎Nakangiti ang babae, pero may halong kaba sa mga mata.

‎

‎Nang makaupo na si Zein, lumabas saglit si Anne. May nag-abot ng drink, tinanggap niya at tinikman. Habang lumilipas ang oras, palakas nang palakas ang tawanan sa kabila ng screen.

‎

‎At unti-unting naging malinaw ang mga pinag-uusapan.

‎

‎“Ngayon, hindi na sinasama ni Elio si Zein sa gatherings natin.”

‎

‎"Well, of course, it's always Miss Reed he's bringing along now. She's young, she's cute. He really loves her."

‎

‎“Finally, after so many years, iba na taste ni Elio.”

‎

‎“Kahit gano pa ka-ganda si Zein, siguradong sawa na siya after eight years.”

‎

‎“That girl is so dumb. She and Elio were together for years, but in the end, he just used her for free, even. Kung magpapalit ng wife si Brother Elio, sasaluhin ko si Zein, matagal ko nang pinagnanasaan yung katawan nya e.”

‎

‎Tahimik ang paligid sa side ni Zein.

‎

‎Pero malamig ang mga mata niya.

‎

‎Kilala niya ang boses ng dalawa sa mga lalaking ‘yon, mga kaibigan ni Elio. Sila rin ang madalas tumawag sa kanyang “sister-in-law” tuwing may party.

‎

‎Napalunok ang babaeng katabi niya. Akala niya aalis si Zein sa kahihiyan.

‎

‎Pero tumayo ito.

‎

‎Maayos ang paglakad ni Zein. Bitbit pa rin ang drink. Tumigil siya sa harap ng screen, bahagyang sumandal, at nagsalita sa tono na parang kaswal lang.

‎

‎“Whoa, you guys are too much. Don’t say it like that. When Elio and I got together, he was still a virgin. Technically, I was the first one who got to use him for free, too. So doesn’t that mean I had eight years of free use with him?”

‎

‎The whole room froze.

‎

‎It was deafeningly silent. No one dared to move.

‎‎

‎Lahat ng tao sa sofa, napatingin kay Zein. Tapos sa likuran niya. At dun na sila tuluyang nanahimik sa takot.

‎