Tahimik ang gabi sa basement parking, pero mabigat ang hanging umiikot sa pagitan nila.
Matigas ang tingin ni Elio. Walang emosyon ang mukha ni Zein.
Sa kabilang side ng windshield, kitang-kita niya ang babaeng naka-short hair na nakaupo sa tabi ni Elio. Mas lalo pang lumapit ang babae, ipinulupot ang kanyang braso sa leeg ng lalaki, at may ibinulong sa tenga nito, walang pakialam kung may nakakakita man.
What an eyesore. Napaka-sakit sa mata.
Walang sinayang na segundo si Zein. Tumalikod siya, pumasok sa sasakyan at pinaandar ito. Hindi na siya nag-abalang muling lumingon. She never look back, knowing herself. She doesn't deserve to be looked down.
Pagdating niya sa bahay, tahimik ang buong paligid. Pero hindi pa siya nakakabihis, may narinig na naman siyang tunog ng sasakyan mula sa driveway.
Nasa harap siya ng glass cabinet sa walk-in closet, tinatanggal ang suot na necklace, nang maramdaman niya ang bigat ng isang lalaki sa likod niya. It was hot, heavy, the body of the man kept hovering her small body.
Dumikit si Elio, He placed both hands on the mirror and looked at Zein's reflection.
"Are you mad?"
She didn't answer at first. Tahimik lang si Zein habang inaayos ang kwintas at mahinahong sinabi, “Yes, Very mad. Pakiramdam ko gusto kong pumatay. Kaya siguro, dapat mag-ingat ka.”
Nanahimik si Elio ng ilang segundo. “The Reed Family… they’re interested in joining our Astra project. That’s why I’m maintaining a good relationship with them. Andrei Reed is the eldest son. The girl—she’s just his sister.”
"Ah ganun? So... kung ayaw ng kuya, kailangan mo munang i-‘entertain’ yung kapatid?"
Napikon si Elio. “Fuck Zein, let me explain. Stop throwing nonsense and sarcastic comments.”
"Did I asked for you to explain?" sagot ni Zein na hinarap na siya ngayon habang malamig ang mga mata. "If you want to replace the lady who keep your work and career balance, who cook your meals, who take care of the house, just say it. Ako na ang mag-give up."
Biglang dumilim ang mukha ni Elio. “What are you saying?! Ano bang sinasabi mo?”
“Divorce,” malumanay pero matatag niyang sagot. “Maghiwalay na lang tayo.”
Tinulak niya si Elio. Pero hindi siya nakalayo. Hinatak siya ng lalaki pabalik, pinisil ang pisngi niya gamit ang isang kamay, at bumulong ng babala, “Don't ever think of that.”
Tahimik lang si Zein.
Pero ang totoo? Hindi lang niya inisip. Ginawa na niya.
Hindi na niya ito gusto.
MULING umalis si Elio ng bahay ng gabing ‘yon. Nakita ni Zein kung paano siya tinawagan sa kalagitnaan ng gabi, may boses ng babae sa kabilang linya at umiiyak pa.
KINABUKASAN, may natanggap siyang screenshot mula sa lawyer niyang kaibigan.
It was a photo posted online. Captioned with, *In the tenderness of the sunrise, we feel each other’s heartbeats.* It was on a mountain, may dalawang kamay na magkayakap, forming a heart shape.
Alam na alam niya 'yon. Kamay ni Elio ‘yon.
Nanatili lang siyang nakaupo habang hawak ang baso ng tubig.
Matagal niyang tinitigan iyon na parang huminto ang oras.
Nang mailapag na niya ang baso, may tunog itong nilikha, isang matinis na clink. At parang may napilas na parte ng puso niya.
SA mga sumunod na araw, hindi pa rin umuuwi si Elio.
They only see each other every board meetings in the company. Laging nasa gitna si Elio, siya naman ay nasa dulo kasama ang ibang executives. Wala silang kahit anong interaction.
Hindi na rin siya umakyat sa opisina nito.
Instead, she was busy finding a new place for her to call home. Binenta niya lahat ng bagay na bigay sa kanya ni Elio anniversary gifts, birthday gifts, Valentine’s gifts, wedding ring… everything.
Everything is useless for her now.
ONE night, she invited Anne, a well known lady boss on a bar whom she met years ago. She invited her to relax on a private club.
It was almost eleven, she was exhausted but she came, anyway. Kailangan niya ng koneksyon. Pagkatapos ng divorce, kailangan niyang magsimula ulit.
Pagdating niya sa club, sinalubong agad siya ni Anne.
“Anne, I can go up by myself,” sabi ni Zein.
Ngumiti si Anne. “Eh baka maligaw ka pa. First time mo rito ‘di ba?"
Tama siya. Hindi pa siya nakapunta dito kahit minsan.
"Besides I really miss hanging out with you, It's been a while na kaya” Dagdag nito bago niyakap sya.
Pag-akyat nila sa taas, dinala siya ni Anne sa isang maluwag na private room. May malaking screen sa gitna ng kwarto, naghahati sa dalawang bahagi.
Naririnig niya na agad ang tawanan sa kabilang side ng screen, pero hindi siya dinala ni Anne roon. Anne sat her down and she immediately recognize a girl from the other side of the screen, girlfriend yata ng kaibigan ni Elio.
Nakangiti ang babae, pero may halong kaba sa mga mata.
Nang makaupo na si Zein, lumabas saglit si Anne. May nag-abot ng drink, tinanggap niya at tinikman. Habang lumilipas ang oras, palakas nang palakas ang tawanan sa kabila ng screen.
At unti-unting naging malinaw ang mga pinag-uusapan.
“Ngayon, hindi na sinasama ni Elio si Zein sa gatherings natin.”
"Well, of course—it's always Miss Reed he's bringing along now. She's young, she's cute. He really loves her."
“Finally, after so many years, iba na taste ni Elio.”
“Kahit gano pa ka-ganda si Zein, siguradong sawa na siya after eight years.”
“That girl is so dumb. She and Elio were together for years, but in the end, he just used her—for free, even. Kung magpapalit ng wife si Brother Elio, sasaluhin ko si Zein, matagal ko nang pinagnanasaan yung katawan nya e.”
Tahimik ang paligid sa side ni Zein.
Pero malamig ang mga mata niya.
Kilala niya ang boses ng dalawa sa mga lalaking ‘yon—mga kaibigan ni Elio. Sila rin ang madalas tumawag sa kanyang “sister-in-law” tuwing may party.
Napalunok ang babaeng katabi niya. Akala niya aalis si Zein sa kahihiyan.
Pero tumayo ito.
Maayos ang paglakad ni Zein. Bitbit pa rin ang drink. Tumigil siya sa harap ng screen, bahagyang sumandal, at nagsalita sa tono na parang kaswal lang.
“Whoa, you guys are too much. Don’t say it like that. When Elio and I got together, he was still a virgin. Technically, I was the first one who got to use him—for free, too. So doesn’t that mean I had eight years of free use with him?”
The whole room froze.
It was deafeningly silent. No one dared to move.
Lahat ng tao sa sofa, napatingin kay Zein. Tapos sa likuran niya. At dun na sila tuluyang nanahimik sa takot.
Tahimik na lumingon si Warren kay Zein, ibinaba ang tingin at marahang nagtanong sa mababa, kalmadong tinig, “I heard someone doubting you. I couldn’t help it, so I spoke up. I didn’t even think if you wanted me to say anything. I just hope I didn’t drag you into this.”Pigil ni Zein ang paninikip ng dibdib.Nag-init ang tenga niya.Ang boses nito… parang pinong piano chord na tumama sa puso niya.“…Ako nga po ang nakaabala sa inyo, Mr. Anderson,” sagot niya, halos pabulong.Napatingin ito sa kanya ulit. "Do I need to explain myself to them?"Hindi niya masagot agad.Pucha. Nakakahiya naman kung sabihing hindi. Pero kung oo naman… sobra yata. Pinagkakaguluhan na nga si Mr. Anderson, tapos papakialaman pa niya."Ikaw bahala,” bulong niya sa hangin.Pero sa loob-loob niya, ikaw na nga ang dumating, ayaw mo pang pakinggan ka? Unfair naman kung hindi kita hayaan.At the edge of the banquet hall, all the socialites looked like they’d been struck by lightning.
Nagulat ang lahat maliban kay ZeinIsa na namang kidlat ang bumagsak sa kalangitan ng gabi. At mukhang hindi pa ito ang huli.PENINSULA HOTEL – Aurora RestaurantTahimik na nakaupo si Warren habang pinapanood ang screen ng kanyang telepono, isang kamay nakapatong sa mesa, ang isa'y nakasapo sa panga.He heard a sigh beside him. It was Alexis, his longtime assistant, nodding while watching the scene unfold. “This is more intense than a drama. Zein’s something else, fierce, beautiful, and smart.”Warren curled his lower lip. Bahagyang ngumiti habang sinabi sa malamig pero buo niyang tinig, “She was like an actress in a soap opera. But the difference was, her real life was on the line."Maya-maya pa, ibinulsa na niya ang phone at tumayo.While inside the elevator, Alexis pressed the "B1" button. But before it could go down, he heard Warren speak, "With a scene this intense, don’t you want to watch it live?"Alexis blinked. “...Uh. Of course I would love to.”Sino b
Zein collapsed onto the marble floor, her hand instinctively clutching her wounded wrist as it began to bleed again.But worse than the physical pain were the words that followed. It was cruel and unforgiving.“Brother Elio, she’s filthy now! Eight men slept with her last night, one of them even has AIDS!” sigaw ni Samantha habang nanginginig sa galit at inggit. “She's used! She's ruined! She’s no longer worthy of you!”Ang sigaw na iyon ay parang bomba sa gitna ng hapunan. Lahat napatigil. Huminto ang Music, ang mga kutsara’t tinidor, maging ang mga bulung-bulungan, tahimik ang lahat.Walong lalaki?AIDS?Hindi alam ng mga bisita kung mas matitilihan sila sa rebelasyon o sa kabastusan ng pagkakabigkas.Pero agad silang napaisip… paano nalaman ni Samantha ang lahat ng ito?Ang titig ng lahat ay unti-unting lumipat sa kanya.Parang may sumabog na ilaw sa loob ng utak ni Marian. Nanginginig ang kamay, namutla, at hindi makagalaw.Samantala, tumayo si Zein, pinunasa
“She’s not here to cause trouble!”“Ha! Wow, the nerve trying to make a scene. Acting like the legal wife? She already got thrown out.”“Well, if I were her, I wouldn’t keep being stupid for a man who abandoned me either.”“But she’s not entirely wrong, you know. From the very beginning, she was the one by his side, and then just like that…”Dumadami ang mga bulung-bulungan, bumubilis at lalong nagiging mapanira.Pero kahit pa tumindi ang init ng mga mata sa paligid, hindi natinag si Zein. Sa bawat hakbang niya patungo sa gitna ng ballroom, bitbit niya ang dignidad at galit na hindi na niya kayang itago.Pagkakita ni Samantha sa kaniya, nanlaki ang mata nito, parang nakakita ng multo. Nawala ang confident smile sa labi nito at napakapit sa braso ni Elio.Si Marian, agad na bumaba ng entablado. Napuno siya ng panic, takot, at gulat.Pero ang pinakakinabahan? Si Elio.Kaya lang bago pa siya makagalaw, hinila na siya ni Samantha. “Brother Elio, let’s go! Don’t mind he
Alas singko ng madaling araw pa lang, tahimik na umalis si Zein mula sa bahay ng mga magulang niya.Usually, gising na ang ina niyang si Agatha sa ganitong oras, naglalakad na palabas para sa morning exercise, pero kagabi'y halos alas dos na sila natulog ng kanyang ama, kaya sa kauna-unahang pagkakataon, mahimbing pa rin ang tulog ng buong bahay.Nag-iwan siya ng maliit na sulat sa mesa.She disguised herself well with a cap, shades, face mask, hoodie before hailing a taxi and heading to Anya’s house.Pagbukas ng pinto ni Anya, una niyang napansin ay ang maitim na bilog sa ilalim ng mata nito.Halatang walang tulog.“God, Zein,” bungad niya, hinatak agad papasok ang kaibigan. “Buhay ka! Akala ko—”Tahimik lang si Zein habang hinuhubad ang coat. “May itlog ka ba dyan? Gagawa ako ng almusal.”“Ha?!” napalakas ang boses ni Anya. “Girl, kagabi muntik ka nang maano, at ngayon gusto mong magluto ng almusal?! Ayaw mo bang magpa- blotter muna? Mukhang mas need mo yun k
Bang!The door burst open with a loud bang.The needle, just inches from piercing Zein’s skin, froze in midair.None of the men in the room had time to react, before they could even run, they were taken down one by one by men in black, storming in like a pack of wolves.Parang mga basurang pinagtatapon, hinila palabas ang mga lalaki.Kasunod ng mga guwardiya, pumasok ang dalawang babaeng staff. Ayon sa utos, agad nilang tinakpan ng kumot si Zein at kinalas ang mga tali sa kamay nito.SA labas ng pintuan, dumating si Warren.He wore a white long-sleeved shirt, the sleeves rolled up, a few buttons undone, and his fair skin slightly flushed from running.The once princely presence he carried was now replaced by a cold, fierce aura.Lumapit si Allan, puno ng pag-aalala. “How's Miss Zein?”“Slight lang ang sira sa damit niya, pero safe na po siya,” sagot ng isa sa mga waitress. “Pero muntik na. Nang datnan namin siya, iyak siya nang iyak. Nilagyan po muna siya ni Mr.