Chapter 3

‎Elio got up and stood behind Zein, tahimik, malamig, at punong-puno ng tension ang paligid.

‎

‎All eyes were darted towards Zein. Paglingon niya, nakita niya si Elio. So he was here all along.

‎

‎Pero imbis na mapahiya o umatras, humarap siya sa babaeng naka-short hair na kanina’y confident na confident sa pagkakaupo sa tabi, her legs were crossed while playing her short straight hair. 

‎

‎Ngayon, ibang-iba na ang itsura ng mukha niya. As if any second, she’d snap and scratch someone’s eyes out. 

Whore.

‎

‎Mukhang may pa-party ang dalawa kasama ng mga kaibigan. And judging by the tone of those people behind the screen, hindi ito ang first time. Matagal na palang umaabot ang “pakikipagkaibigan” nila sa labas ng bahay.

‎

‎Lumapit si Elio.

‎

‎Agad-agad, na natauhan ang mga lalaki sa loob at nagsipag-salita. 

‎

‎“Sister-in-law, sorry! We were just joking around, wala kaming ibig sabihin!”

‎

‎“Sister-in-law, wala pong meaning ‘yon kay Miss Reed. Promise!”

‎

‎“Sister-in-law, please don’t take it seriously. Lasing lang kami!”

‎

‎Lahat nagsasalita pero halatang takot-takot.

‎

‎Pero si Zein? Kalmado lang. Wala man lang bakas ng gulat o galit sa mukha niya. As if she was already expecting everything.

‎

‎Then, bigla siyang pumihit paharap kay Elio at walang alinlangan na binuhusan ng drink ang mukha nito.

‎

‎Tumahimik ang buong kuwarto. 

‎It was a scalp-tingling silence.

‎

‎Nakangiti si Zein habang malumanay ang tono, “Go ahead, keep playing with your little darling. I won’t disturb your fun anymore.”

‎

‎Habang sinasabi ‘yon, dahan-dahan niyang inalis ang pagkakahawak ni Elio sa kanya.

‎

‎Pero hindi siya pinakawalan. Instead, binuhat siya ng lalaki as if she weighed nothing bago isinakay sa balikat niya, paalis ng kwarto.

‎

‎“…”

‎

‎Lahat sila sa private room ay napa-holy shit na lang lalo na ang mga kaibigan ni Elio.

‎

‎Sa hallway, habang buhat pa rin siya, Zein kept struggling.

‎

‎“Let me down, you psycho!”

‎

‎Sakto namang bumukas ang elevator. Pagpasok nila, napansin ni Zein ang presensya ng isa pang tao sa loob.

‎

‎Black leather shoes, clean crisp black slacks, matangkad and you can clearly see his cold pale hands.

‎

‎Tahimik at ang awkward. Grabe ang tension.

‎

‎Pagharap niya, napatitig siya sa lalaking ito—sharp jaw, serious face,at mga matang hindi mabasa.

‎

‎"Great. Now I look like an idiot being carried like a sack of rice in front of some stranger." wika ni Zein sa utak niya habang patuloy na minumura si Elio.

‎

‎Napakapit siya sa mukha niya, trying to hide her embarrassment habang nakababa ang ulo.

‎

‎Paglabas ng elevator, tinapon siya ni Zein sa backseat ng kotse. Napaupo siya nang maayos dahil sa hilo at lutang.

‎

‎Grabe, parang magkaka-concussion siya.

‎

‎Habang kinukuha ni Elio ang wet wipes sa glove compartment at nagpunas ng mukha, napansin ni Zein ang maliit na box na nakasilip mula sa likod ng tissue box.

‎

‎Mukhang condom.

‎

‎“Wow,” sabi niya habang nakangisi nang malamig. “So you keep those in here now? Just in case you need to entertain someone between meetings?”

‎

‎Binuksan niya ang pinto para lumabas. “This car’s disgusting. I’m not staying.”

‎

‎"Zein!" sigaw ni Elio habang hinila siya pabalik. "Where are you going? Stop being unreasonable!"

‎

‎Halos mabasag ang kamay niya sa pagkakahawak nito. Pero hindi siya nagpatalo.

‎

‎“I want to go home, without getting into that sick, disgusting, filthy car of yours!” she said through gritted teeth, her fingers trembling slightly.

‎

‎Walang nagawa si Elio kundi tawagan si Lee para ipagdrive sya gamit ang ibang sasakyan pauwi.

‎

‎The whole ride, tahimik silang dalawa. Si Zein ay nakatingin lamang sa bintana, maputla ang kanyang mukha, at parang anytime magsusuka.

‎

‎Pagdating sa bahay, agad siyang bumaba at dumiretso sa kitchen. Isang basong malamig na tubig ang nilaklak niya para lang bumalik sa katinuan.

‎

‎Nang lumabas siya, nakita niyang nakaupo si Elio sa living room. She also sat across him. Raising her eyebrows while crossing her legs.

‎

‎Tahimik.

‎

‎Hanggang sa siya ang unang nagsalita.

‎

‎“Alam mo ba kung gaano ka nakakahiya kanina?” sabi ni Elio. “You stormed into the club like some kind of crazy woman. Do you even know how embarrassing that was for me? You looked like a jealous, bitter wife.”

‎

‎“Okay,” sabi ni Zein. “Anything else?”

‎

‎"If you still want this marriage to work, you need to stop with your jealousy and paranoia. I don’t have the energy to keep babysitting your emotions."

‎

‎“Got it. Anything else?”

‎

‎Nakasimangot siya. “Zein, do you know how annoying you are right now?”

‎

‎Tumayo si Zein, isang malambing na ngiti sa labi.

‎

‎Soon, hindi ka na mabubuwisit. Promise.

‎

‎Umakyat siya sa kwarto. Naiwan si Elio sa sala, mas lalong nainis sa ngiting iniwan nito.

‎

‎Pagakyat niya sa bedroom, nakita niyang natutulog na si Zein.

‎

‎He joined her later that night, pagkatapos magshower. Pero kahit anong pilit niyang yakapin si Zein, nanatili itong nakatalikod, wala man lang pakialam.

‎

‎Hinila niya ito ng buong lakas papunta sa kanyang dibdib, just like a property he can't let go.

‎

‎It was quiet and the warmth that had been there was gone.

‎

‎Kinabukasan, nag-prepare ng breakfast si Zein pero para sa sarili lang niya.

‎

‎Pagbaba ni Elio, nakita niya itong tahimik na kumakain ng tinapay at umiinom ng kape.

‎

‎Lumapit siya at bumulong sa tenga nito, “Let’s go out to sea this weekend, just the two of us.”

‎

‎Zein took a sip of coffee and nodded, expressionless.

‎

HINDI na siya nagtaka nang kinansel ulit ni Elio ang planong iyon the night before. May biglaang business trip daw papuntang Hong Kong.

‎

‎THAT weekend, while she was busy settling into the new unit, she brought along some of her books—the important ones she couldn’t bear to leave behind. One by one, she wiped them clean, flipped through their pages, and placed them on the new home’s bookshelf.

‎

‎For the first time in her life, wala siyang naramdamang guilt.

‎

‎Baka nga si Elio pa ang makaramdam e, hindi na niya maalala kung kailan sila huling sabay kumain, or kung kailan huling nagtabi ng puso’t isip. Binabawal niya ang divorce, pero siya mismo ang nagtutulak kay Zein palayo. Sa totoo lang, baka nga hindi niya mapansin kung mawala na lang ito bigla.

‎

‎Habang inaayos niya ang mga libro, nag-ring ang phone niya it was an unknown number.

‎

‎She answered.

‎

‎“Hello, Mrs. Ashford,” sabi ni Zein, kalmado ang boses.

‎

‎Mula sa kabilang linya, matinis at mayabang ang tinig ng biyenan.

‎

‎"Come home. Let’s settle the agreement we discussed. Gusto ko ng official na kasulatan."

‎

‎“Is it necessary?”

‎

‎“If I say it is, then yes.”

‎

‎“Alright. I’ll drop by this afternoon.”

‎

‎“Make it noon.”

‎

‎“Okay.”

‎

‎Pagkababa niya ng tawag, napatitig siya sa screen.

‎

ON the other side of town, sa second floor ng bahay nila, nakatanaw si Marian mula sa bintana.

‎

‎Sa garden, naglalakad si Elio—kasama si Samantha Reed.

‎

‎Ngumingiti si Marian habang iniisip. "Perfect timing. Let’s show her what real love looks like."