-(DEAN ALVAREZ POV)-
-❀-“How is she, Doc?” I asked as soon as the doctor came out of her hospital room.“Seems to me, she was trying to kill herself once again. We found an empty bottle of antidepressants in her pocket, and we can’t think of another reason why she would get overdosed.” Wika nito at saka binigay sa akin ang bote ng nasabing gamot.“So, what you mean to say is, she swallowed a bottle full of antidepressants?” Tanong ko na siyang tinanguan nito.“Luckily, you brought her to the hospital immediately. Otherwise, she would have died.” Sagot nito sa akin at saka lumingon sa hospital door ng kanyang kwarto.“Okay, Doc. Thank you.” Ayun na lamang ang sinabi ko at saka pumasok sa kwarto, seeing her once again with an IV drip in her hand.“Oh, babe.” Bulong ko nang makalapit na ako rito, seeing her sleep peacefully.She was getting thin, her body losing weight by the minute, and I don’t know what to do just so she can overcome this obstacle she’s experiencing.Lord… tulungan Niyo po siya…Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko habang hawak ko ang kanyang kamay, my inner self praying over and over to God for her to pass this trial.“Emy, tulungan mo naman ang sarili mo, oh.” Giit ko rito habang umiiyak.Napayuko na lamang ako dahil sa lungkot at sakit na nararamdaman ko para rito, my heart aching for her state.Emy, please… help yourself…-(GELAL THEODEN FRANCISCO POV)-~•~(Sir, everyone knows who your wife is. Pinagmamalaki mo pa nga siya sa akin at sinasabi mong proud ka sa kanya.)(Pero, kung asawa niyo po yung babae kanina, ibig sabihin divorced na po kayo ni Ms. Emy?)Silas’ words were glued onto my mind as I reminisced about what we talked about. And I can’t sleep because of it.But, if I had a wife back then… anong nangyari? Bakit kami naghiwalay?Anong reason, bakit ako nagpakasal ulit?I am currently in my study, the folder named ‘Emerald’ on my desktop was the only thing I am staring at. My mind wondering who this is.Baka makatulong sakin to para malaman kung sino si Emy Verdanio, baka may connection ang folder na ito sa babaeng yun.Without hesitation, I opened the folder and I was met with tons of videos and pictures, all of them having a date and title.“May 13, 2019.” I whispered as I read the title on one of the videos.Walang alinlangan kong pinindot iyon at sinimulang panoorin, my voice hearing in the backgroud of the vid.‘Love, look at the camera.’ Narinig kong wika ko habang may babae na nakatalikod sa harap ng camera, seeing her wearing a wedding gown.‘Lal, what are you doing?’ She said as she tried to cover the cam.‘Memories, babe. Now smile.’ Kita ko kung paano ngumiti ang babae ruon, at halatang namumula ang kanyang pisngi habang siya’y may hawak ng isang baso ng champagne.Siya ba si Emy? She looks… gorgeous…‘Are you happy?''Of course I do, I married the love of my life.'There was a moment of silence as I waited for myself to answer, yet all I could hear were sniffs.'Aw, why are you crying my love?’ She asked and I watched how she took the camera, showing me wearing a tuxedo as I wiped my tears that were uncontrollably flowing down my face.'I love you.' I heard myself say those three words in the vid, also seeing how I grabbed her hand and pulled her towards me and heard the kiss that I did to her.'I love you too, love.' I heard the woman reply, before seeing the vid change its scenery, where the place was filled with greenery and a lake in front.“Babe?” Dali-dali kong pinatay ang computer at saka nag-angat ng tingin sa kung sino man ang nasa pinto.“What are you doing here?” Tanong ko at saka kinagat ang dulo ng aking hinlalaki. “I was looking for you, akala ko kasi umalis ka.” Sagot nito habang siya’y papalapit sa akin.Sumandal ako sa aking swivel chair at napa-buntong hininga nang makalapit na ito sa akin, placing her hands on my shoulder as she stood beside me.“May gumagambala ba sa isipan mo?” Tanong nito habang hinahaplos ang aking mga balikat.“Wala, sadyang hindi lang ako makatulog.” Sagot ko at saka na tumayo sa aking inuupuan.“Love, where are you going?” Tanong nito na nakapagpintig ng aking tenga.“What did you say?” I asked as I turned to face her.“I just said-” Naputol ang kanyang sasabihin nang hatakin ko ang kanyang braso.“Don’t ever call me ‘love’. Hindi ikaw ang asawa ko.” Giit ko na naging dahilan upang manahimik ito.“Stunned?” I asked nang hindi na ito sumagot sa akin.“Lal I-” She stuttered, unable to finish her reasoning.“Sabihin mo nga sa akin ang totoo, ano ba talaga kita? Anong alam mo na hindi ko nalalaman?” Tanong ko muli sa kanya.I clenched my free hand as I watched her lips tremble, obviously anxious about what she would say.“Ano? Tatayo na lang tayo dito?” Tanong ko muli sa kanya.“I-I’ll explain, Lal. Please, let me go, nasasaktan ako.” Sagot nito na halatang kabado.“Asawa ba talaga kita? O sinasabi mo lang yun para hindi ko malaman ang totoo?” Tanong ko muli.“What do you know about my past life? What do you fvcking know that I don’t know about!?” I snarled, my grip tightening as I waited for an answer.“Lal nasasaktan ako.” Ayun lamang ang sinabi nito na naging dahilan upang agresibo ko itong bitawan.Napasandal ito sa desk, her breathing goes heavy as she trembles.“Sabihin mo nga sa akin, asan ang tunay kong asawa? Nasaan si Emy!? Bakit ikaw ang nandito!?” I snapped.“Ako ang asawa mo, Lal. Wala kang ibang asawa kundi ako lang.” She answered in an anxious manner.“Kung ikaw nga ang asawa ko, nasaan ang wedding photo natin? Bakit wala kang suot na wedding band natin? Saan tayo kinasal at anong pangalan ng simbahan?” I asked solemnly.Ngunit hindi ito sumagot at tumingin lang sa akin, her hands placed on the desk for support, beads of sweat dripping from her forehead.“Answer me, Thylane.” Wika ko muli rito.Ngunit hindi talaga ito sumagot kaya hind na ako nag-alinlangan na umalis, slamming the door shut before heading to our room upang makuha ko ang aking mga gamit.-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-~A week later~As I opened my eyes, the first thing that caught my attention was a white background, wondering if I had passed or was still alive.I… I’m not dead, right?“Emy, thank God you’re awake.” Napatingin ako sa gawing kaliwa, seeing Dean holding a paper bag.“Nasaan ako?” I asked weakly as I watch him stride towards me.Hindi ito sumagot sa tanong ko, bagkus ako’y niyakap nito ng napaka-higpit. Na para bang ako’y umalis at bumalik pagtapos ng mahabang panahon.“Dean, are you alright?” I asked as I hugged him back.“I was so worried about you, akala ko mamamatay ka na.” Sagot nito at saka nito pinantay ang aming tingin.“Nasaan ba ako? Ano ba ang nangyari?” Tanong ko muli.“You tried to kill yourself, kung hindi lang ako pumunta sa bahay mo, siguro pinag-lalamayan ka na.” Giit nito sa akin at saka umupo sa gilid ng kama.“Does my brother know what happened?” Tanong ko ulit.“Hindi.” Sagot nito sa akin.Tumango na lamang ako at nakitang pumasok ang isang doctor, maybe in his 30s.“You must be Emerald Verdanio.” He stated and started to look at his chart.“Yes, I am.” I answered politely.Why does he look familiar?-(GELAL THEODEN FRANCISCO POV)--☾︎-"Hi, can I have a copy of my marriage certificate with Jescel Velastro?" I asked politely towards the clerk.“What’s your name, Sir?” She asked as she looked up to me.“Gelal Francisco.” Sagot ko rito.Tumango ito sa akin at sinabihan na maghintay habang pino-proseso niya ito.Sakto rin na may nag-text sa cellphone ko, causing me to look at it.Kaj: San ka ngayon pre?Ngunit hindi ako sumagot sa mensahe nito at binalewala na lamang iyon.~§~A few hours passed yet hindi pa ako tinatawag ng clerk at nagsisimula na akong mainip dahil sa tagal ng paghihintay na matawag ang pangalan ko.I looked at the time, seeing it was 2:00 in the afternoon. Wondering if it was processed or not.“Mr. Gelal Francisco?” The clerk called out, causing me to stand up.“Yes, ma’am.” Giit ko nang makalapit na ako rito.“I'm sorry, sir. I don't see any marriage certificate of you and Ms. Jescel registered here in our system.” Panimula nito.“What do you mean? It’s not registered?” I asked, obviously confused.“Yes, Sir.” She answered again. “But I found a registered marriage certificate with your name and another woman’s name, would you like me to give you a copy of it?” She asked.“Sure, I’ll wait.” Sagot ko rito at saka bumalik sa aking inuupuan.Our marriage wasn't registered? How is that possible?If our marriage wasn’t registered, that means… hindi totoong kinasal kami ni Jes…-(KAJI YUJIRO ALDANA POV)--᯽-“Kaj, anong balita? Sumagot na ba siya?” Tanong ni Jace sa akin nang ako’y makarating sa main residence.“No, ni-seen lang niya ako.” I answered plainly before sitting at the sofa.Kasalukuyan akong nandito sa bahay dahil kukunin ko ang iba naming gamit ni Axzie, may nakita kasi kaming bahay na pwedeng lipatan at napag-desisyunan namin na duon na lang kami kaysa sa California mag-stay.“Nasaan kaya yun, ilang araw na siyang hindi umuuwi, nagdala pa ng bagahe nung umalis.” Wika ni Jace at saka nagbukas ng dyaryo.“Hindi kaya pinuntahan niya si Emy?” Giit ko rito na siyang nilingunan niya.“Si Emy?” Ulit nito na nakataas ang isang kilay.“Oo, I mean ‘baka’ lang naman diba? Sabi mo may dalang bagahe, so I assumed na pinuntahan niya.” Sagot ko rito ngunit nag iba ang ekspresyon nito.“Emy already fucking thinks Gelal is dead, so why would he go there?” He asked again.Akmang sasagot ako nang marinig namin bumukas ang pinto na naging dahilan upang kami’y lumi
-(JACE RAJIV PHILEMON POV)--ᄒᴥᄒ-As I was packing my stuff in my room, someone opened the door, causing me to look at whoever it was.“What are you doing?” Jescel asked and closed the door immediately.“I’m packing, isn’t it obvious?” I asked ominously before zipping the suitcase."Saan ka naman pupunta?" Tanong nito muli. "Mabibisto na tayo ni Lal, what are we gonna do?” “Ako ang bahala, ang gawin mo na lang ay manahimik ka.” Sagot ko rito at saka lumabas ng kwarto.“Pero anong gagawin ko kung magtanong siya tungkol sa babaeng yun? Ayokong mawala si Gelal sa akin.” Giit nito as she followed me.“Kaya nga ako ang gagawa ng paraan. Manahimik ka dito sa bahay and act like nothing happened.” Sagot ko nang harapin ko ito.She didn't respond and just nodded at me, lowering her head before heading to their bedroom.I sighed, frustration taking over dahil hindi ko alam ang gagawin ko sa puntong ito. I guess I have to do it… for our sake…-(DEAN ALVAREZ POV)--10:30-"Binago mo na nama
-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-Why is he not answering?Kanina pa ako naghihintay ng sagot mula rito, at mukhang wala siyang balak na sumagot sa akin.“Hello, Theo?” Tanong ko nang wala akong matanggap na sagot.“I’m so sorry for leaving you hanging, Cory. I was just thinking of something.” Sagot niya.“It’s okay, magpapaalam na rin sana ako kasi maglilinis pa ako ng bahay.” Sagot ko pabalik as I went to the utility closet upang makuha ang vacuum.“Sure, usap na lang tayo pag tapos ka na.” Giit nito.“Okay, bye bye.” Wika ko rito.“Bye bye.” Sagot niya at saka binaba ang tawag.Nang maibaba niya ang tawag, hindi ko maiwasang mag-overthink dahil sa boses nito.He sounded so much like Bubby, but Bubby has been dead for about a year now…Even so, hindi rin ako nagdalawang isip na pindutin ang number ni Dad upang humingi ng tulong rito.“Hey, Dad. It’s me, Emy.” Panimula ko nang masagot niya ang tawag.“My Emy, how are you? Okay ka na ba?” Tanong niya sa akin.“Oo, okay lang ak
-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)--☾︎-W-What? W-Why?Why is he kissing me!?With all my might, I pushed him away at dali-daling sinampal ang pagmumukha nito. My breathing was heavy as I stared at him, my mind cannot fathom why he did it, or why he even chose to do it.Nanatiling naka-baling sa kabilang direksyon ang mukha nito, his hand placed on his cheek as it obviously stung."What the heck is wrong with you?" I asked before wiping my lips.He slowly turned his head and looked at me, different types of emotion were lingering in his blue orbs, and his stare caused me to feel anxious."You're audacious to slap me…" He proclaimed and quickly pulled my wrist. "But you didn't slap my brother when he kissed you the first time." The fuck is this dude talking about?"What are you talking about? Bitawan mo ko." Sambit ko, removing his grip ngunit mas humigpit pa iyon."You know what I'm talking about Emerald, wag kang mag tanga-tangahan sa harap ko. We both know what I'm talking
-(JACE RAJIV PHILEMON POV)--❀-Finally… she’s going to be mine…Tiningnan ko ang katawan nitong walang malay, still so fucking gorgeous and sexy at the same time.I looked around her place in search for her car keys, quickly noticing them on the key rack.Kinuha ko agad iyon at lumabas, heading towards the car to start its engine.Luminga linga ako sa paligid kung sakaling may tao, mabuti na lamang ay walang dumadaan.Pumasok muli ako sa bahay at binuhat ang katawan nitong walang malay, quickly heading out of her home and putting her in the passenger seat nang makarating ako sa kotse nito.Bumalik ako sa loob at saka kinuha ang aking maleta, opening it as fast as I can and grabbed the rope and duct tape that was inside.Sinama ko na iyon sa paglabas ko ng bahay, leaving the door unlocked bago ko tapalan ng duct tape ang bibig nito at itali ng mahigpit ang kanyang kamay at paa.Now this is where the show starts…Umikot ako sa driver's seat at pinaandar na ang kotse, quickly speeding i
-(DEAN ALVAREZ POV)--4:30-"Emy!?" I called out as soon as I arrived at her house.Ngunit nang makalabas ako ng kotse, ay nagtataka ako kung bakit wala ang kotse ni Emy.Usually she never leaves the house, so why?Walang alinlangan akong nagtungo sa front door, agad kong napansin na hindi iyon nakalock na siyang ikinataka ko muli. Emy never leaves the door like this.Unless…Binuksan ko ang pinto at ang unang sumalubong sa akin ay isang makalat na paligid na naging dahilan upang kabahan ako. "Emy?" I called out anxiously, wishing she was anywhere in the house.Yet, it was full of silence, causing me to worry even more.Dining chairs were obviously thrown, throw pillows scattered across the floor and the coffee table flipped over.Panic was settling within me as I rushed to the bedroom, only to see it was empty."Emy!" I called, heading towards the kitchen and bathroom ngunit wala ito.Grabbing my phone, I dialled her number only to hear something ringing coming from the bedroom.P
-(JACE RAJIV PHILEMON POV)--❀-"Anong balita jan?" I solemnly asked while I stood outside of the abandoned building.Humithit ako sa sigarilyo na hawak ko habang pinapanood ang araw na lumubog mula sa langit."Still can't trace him, I'm starting to assume he's using a burner phone to prevent him from getting traced." Sagot nito sa kabilang linya."Just make sure you find him, wag ka na rin mag paligoy-ligoy pa pag natiyempuhan mo. Don't leave any evidence behind pag nagawa mo na siyang patayin." Paalala ko rito bago humithit muli sa sigarilyo."Eh yung ginapos mo? Ano ang balita sa kanya?" He asked.I smirked. "Malapit ko na siyang makuha. Pag nagawa ko na ang gusto ko, pwede ko na siyang itapon." Saad ko bago lumingon sa loob, nagbabakasakali na hindi niya ako naririnig."Hindi ka ba naaawa sa ginagawa mo sa babaeng yan?" Tanong nito."Bakit naman ako maaawa? All they did was hurt and invalidate my feelings, gumaganti lang ako." Sagot ko. "Sige na, baka magising pa to at masira pa a
-(CHASE YVESMARK ALDANA POV)--ᄒᴥᄒ-(Why're you doing this Chase?)(Yves, why?)(Yves… please don't do this….)"Enough!" I snarled ang banged my fist on the table, my body impulsively standing up.My breathing was heavy as those voices were haunting me once again, and little by little I was getting aggravated.Just so I was about to grab another bottle of beer from the bucket, my phone buzzed again, causing me to sigh due to frustration."Ano?" Tanong ko nang masagot ko ang tawag."Anong 'ano'? Nasaan ka?" Tanong nito sa kabilang linya.Kumunot ang aking noo at saka tiningnan muli ang caller ID, seeing it was Hyasid calling me.I sighed."Kuya, nasa Bulacan ako." Sagot ko."Anong ginagawa mo jan? Anyway, hindi ko ma-contact ang kuya Gelal mo, baka nabanggit niya sayo na nagpalit siya ng number." Wika nito."No, hindi niya nabanggit sa akin. Hindi ko rin siya ma-contact eh, bakit daw?" Tanong ko naman at saka umupo sa dining chair."Hinahanap kasi siya ng mga pamangkin mo, eh ang ka