-(KAJI YUJIRO ALDANA POV)-
-᯽-“Kaj, anong balita? Sumagot na ba siya?” Tanong ni Jace sa akin nang ako’y makarating sa main residence.“No, ni-seen lang niya ako.” I answered plainly before sitting at the sofa.Kasalukuyan akong nandito sa bahay dahil kukunin ko ang iba naming gamit ni Axzie, may nakita kasi kaming bahay na pwedeng lipatan at napag-desisyunan namin na duon na lang kami kaysa sa California mag-stay.“Nasaan kaya yun, ilang araw na siyang hindi umuuwi, nagdala pa ng bagahe nung umalis.” Wika ni Jace at saka nagbukas ng dyaryo.“Hindi kaya pinuntahan niya si Emy?” Giit ko rito na siyang nilingunan niya.“Si Emy?” Ulit nito na nakataas ang isang kilay.“Oo, I mean ‘baka’ lang naman diba? Sabi mo may dalang bagahe, so I assumed na pinuntahan niya.” Sagot ko rito ngunit nag iba ang ekspresyon nito.“Emy already fucking thinks Gelal is dead, so why would he go there?” He asked again.Akmang sasagot ako nang marinig namin bumukas ang pinto na naging dahilan upang kami’y lumingon ruon, seeing him behind the door with a bag on his back. “Lal, saan ka galing?” Tanong ko at saka sinalubong ito.“Pre.” He started, giving me a bro hug.“Musta ka, pre?” Tanong ko as I patted his back.“Ayos lang, may inasikaso lang ako.” Wika nito sa akin.“Where the fvck have you been these past few days?” Jace asked beside me.“Galing ako kay Attorney.” He answered.“Anong ginawa mo run?” Tanong ko naman.May pinakita itong envelope sa amin ni Jace at binigay sa akin, causing me to receive it and reveal the contents inside.“This is..” I started, my eyes widened as I saw the marriage certificate.“My marriage certificate with ‘Emy.’” Sagot nito na ikinagulat namin.“Akin na nga yan.” Giit ni Jace ngunit agad iyon binawi ni Gelal sa akin.“Sabihin niyo nga sa akin, may dapat ba akong malaman?” Tanong nito, bakas sa kanyang tono na hindi ito nakikipag-biruan.Nilingunan ko si Jace at base sa kanyang ekspresyon ay kinakabahan ito.“Saan mo yan nakita?” Tanong ko naman rito.“It doesn’t matter kung saan ko nakita, bakit may marriage certificate kami ng babaeng to pero kami ni Jescel, wala?” Tanong niya. “May tinatago ba kayo na dapat kong malaman?”“Lal, that woman is dead.” Wika ni Jace na ikinagulat ko rito.“Jace-” Naputol ang aking sasabihin nang sumagot si Lal.“Dead?” He asked confusingly with his brows furrowed.“Yes, she died years ago. Pinakasalan mo siya dahil sa perang maiiwan niya.” Sagot nito, which shocked us both.Akmang sasagot muli si Gelal nang may tumawag dito na nagmumula sa hagdan, causing us to look on whoever it was.“Babe, where have you been? I was so worried about you.” Giit ni Jescel habang ito’y pababa ng hagdan.Ngunit hindi ko narinig na sumagot ang kaniyang kasintahan, bagkus siya ay umalis, slamming the door behind him.“Saan yun pupunta?” Tanong ni Jescel sa amin nang makalapit na ito."Hindi ko alam." I answered before heaving a deep sigh.Nilingunan ko si Jace nang kumalma ng kaunti ang sistema ko, nagtataka pa rin ako bakit niya sinabi na patay na si Emy kay Gelal."Ba't mo sinabi kay Gelal na patay na si Emy?" Tanong ko rito at bakas sa tono ko na naguguluhan ang aking isipan dahil ruon."Dahil alam kong hindi titigil si Gelal sa kakahanap kay Emy, at may chance na bumalik ang memorya niya, you don't want to see him locked up in his own room do you?" He asked me, causing me to be even more confused.“Eh hinahanap na nga niya si Emy-” I was cut off when he spoke again.“Tumigil ka na, Kaj. I said that for him to stop doing some nonsense shit again, now, if you’ll excuse me, I have some things to be taken care of.” Giit nito at saka umalis, making his way upstairs.Napailing na lang ako sa inaakto ng mga ito, my thoughts being set aside for a moment dahil may kailangan rin akong gawin.-(GELAL THEODEN FRANCISCO POV)-~°∆°~Kasalukuyan akong nasa condominium, at hindi na umalis ang tingin ko sa hawak kong marriage certificate na nakuha ko a few days back dahil sa pangalan na ito.Emerald Corlyn Bustos VerdanioAnd Jace’s words had me intrigued as well, saying this woman is dead but hadn’t told me the cause.Maybe he was lying just so he can get away with the question I asked him…As my mind was filled with questions, a ring from my phone caught my attention, wondering who it was.Kaya walang alinlangan ko itong tinignan, seeing the name ‘Love’ had me thinking.Ngunit kahit ganun, sinagot ko pa rin ito. Baka si Jescel lamang ito at baka siya’y nag-aalala sa akin.“Hello?” Tanong ko nang masagot ko ang tawag.Ngunit, wala akong narinig na sagot mula sa kabilang linya kundi pag-hikbi lamang.Huh?-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-~§~Wala akong ibang ginawa kundi tingnan ang pangalan ng caller ID, seeing the name ‘Love’ had me weeping silently, and the voice that I longed for to hear was on the other side of the phone, but I can’t take my hopes up, he’s already dead.But, is he really dead?“Hello? May I know who this is?” He asked while the call was on loud speaker.So… it really is him…"Hello?" I asked back as I wiped my continuous tears."Who is this?" Tanong nito muli."Just call me… Cory." Sagot ko rito habang pinipigilan kong umiyak. "Okay, Cory. How did you get my number?" He asked.I always have your number …"Maybe I just pressed the wrong number, I'm so sorry." Giit ko na lamang rito habang pinupunasan ang aking mga luha."It's okay, we all make mistakes." Sagot niya muli.There was a moment of silence between us, and I quickly looked around the room to see if anyone was with me, luckily I was all alone, and no one can hear this but me."I guess I have to go, it was nice meeting you, Cory." Wika nito na ikinataranta ko naman."Wait." Sagot ko naman."What is it? You want to talk to me?" He asked again."I wanna know your name, y-you haven't told me your name yet." Sagot ko rito, my insides were already a mess, and my mind was screaming that it's him that I'm talking to."Just call me Theo." Sagot niya, which caused me to cry outloud.(Just call me… Theo…)Hindi ko na napigilan pang umiyak dahil rito, lahat ng memorya ko na kasama siya ay bumabalik at hindi ko alam kung nananaginip ba akong gising o sadyang kausap ko talaga siya."Cory, are you okay?" Tanong nito mula sa kabilang linya."I-I'm fine, I was just-" Naputol ang aking sasabihin nang sumagot ito."You were crying, is there something wrong?" He asked again."Everything's… everything's fine…" I answered."Do you want to tell me what's wrong? Or-" Naputol ang kanyang sasabihin nang sumagot ako."It's fine, this is nothing. I guess I should be going now, take care, Theo." Giit ko rito, waiting for his response."Okay, stay safe and take care, Cory." Sagot nito at saka na niya binaba ang tawag.Nang maibaba na niya ang tawag, dali-dali kong binitawan ang cellphone ko at saka humiga dahil narinig kong bumukas ang pinto."Hey, babe. I brought some fruits for you." Panimula ni Dean na may hawak ng isang basket ng prutas."Salamat, lagay mo na lang dito." Sagot ko at saka tinuro ang mini table.Sa buong oras na paguusap namin ni Dean ay hindi ko maiwasang isipin ang pag-uusap namin ni Theo, dahil doon ay nag-ooverthink na ako kung dahil ba ito sa side-effects ng mga gamot na ininom ko o talagang nakausap ko siya sa telepono.Am I dreaming? Or the call was actually real?-(JACE RAJIV PHILEMON POV)--ᄒᴥᄒ-As I was packing my stuff in my room, someone opened the door, causing me to look at whoever it was.“What are you doing?” Jescel asked and closed the door immediately.“I’m packing, isn’t it obvious?” I asked ominously before zipping the suitcase."Saan ka naman pupunta?" Tanong nito muli. "Mabibisto na tayo ni Lal, what are we gonna do?” “Ako ang bahala, ang gawin mo na lang ay manahimik ka.” Sagot ko rito at saka lumabas ng kwarto.“Pero anong gagawin ko kung magtanong siya tungkol sa babaeng yun? Ayokong mawala si Gelal sa akin.” Giit nito as she followed me.“Kaya nga ako ang gagawa ng paraan. Manahimik ka dito sa bahay and act like nothing happened.” Sagot ko nang harapin ko ito.She didn't respond and just nodded at me, lowering her head before heading to their bedroom.I sighed, frustration taking over dahil hindi ko alam ang gagawin ko sa puntong ito. I guess I have to do it… for our sake…-(DEAN ALVAREZ POV)--10:30-"Binago mo na nama
-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-Why is he not answering?Kanina pa ako naghihintay ng sagot mula rito, at mukhang wala siyang balak na sumagot sa akin.“Hello, Theo?” Tanong ko nang wala akong matanggap na sagot.“I’m so sorry for leaving you hanging, Cory. I was just thinking of something.” Sagot niya.“It’s okay, magpapaalam na rin sana ako kasi maglilinis pa ako ng bahay.” Sagot ko pabalik as I went to the utility closet upang makuha ang vacuum.“Sure, usap na lang tayo pag tapos ka na.” Giit nito.“Okay, bye bye.” Wika ko rito.“Bye bye.” Sagot niya at saka binaba ang tawag.Nang maibaba niya ang tawag, hindi ko maiwasang mag-overthink dahil sa boses nito.He sounded so much like Bubby, but Bubby has been dead for about a year now…Even so, hindi rin ako nagdalawang isip na pindutin ang number ni Dad upang humingi ng tulong rito.“Hey, Dad. It’s me, Emy.” Panimula ko nang masagot niya ang tawag.“My Emy, how are you? Okay ka na ba?” Tanong niya sa akin.“Oo, okay lang ak
-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)--☾︎-W-What? W-Why?Why is he kissing me!?With all my might, I pushed him away at dali-daling sinampal ang pagmumukha nito. My breathing was heavy as I stared at him, my mind cannot fathom why he did it, or why he even chose to do it.Nanatiling naka-baling sa kabilang direksyon ang mukha nito, his hand placed on his cheek as it obviously stung."What the heck is wrong with you?" I asked before wiping my lips.He slowly turned his head and looked at me, different types of emotion were lingering in his blue orbs, and his stare caused me to feel anxious."You're audacious to slap me…" He proclaimed and quickly pulled my wrist. "But you didn't slap my brother when he kissed you the first time." The fuck is this dude talking about?"What are you talking about? Bitawan mo ko." Sambit ko, removing his grip ngunit mas humigpit pa iyon."You know what I'm talking about Emerald, wag kang mag tanga-tangahan sa harap ko. We both know what I'm talking
-(JACE RAJIV PHILEMON POV)--❀-Finally… she’s going to be mine…Tiningnan ko ang katawan nitong walang malay, still so fucking gorgeous and sexy at the same time.I looked around her place in search for her car keys, quickly noticing them on the key rack.Kinuha ko agad iyon at lumabas, heading towards the car to start its engine.Luminga linga ako sa paligid kung sakaling may tao, mabuti na lamang ay walang dumadaan.Pumasok muli ako sa bahay at binuhat ang katawan nitong walang malay, quickly heading out of her home and putting her in the passenger seat nang makarating ako sa kotse nito.Bumalik ako sa loob at saka kinuha ang aking maleta, opening it as fast as I can and grabbed the rope and duct tape that was inside.Sinama ko na iyon sa paglabas ko ng bahay, leaving the door unlocked bago ko tapalan ng duct tape ang bibig nito at itali ng mahigpit ang kanyang kamay at paa.Now this is where the show starts…Umikot ako sa driver's seat at pinaandar na ang kotse, quickly speeding i
-(DEAN ALVAREZ POV)--4:30-"Emy!?" I called out as soon as I arrived at her house.Ngunit nang makalabas ako ng kotse, ay nagtataka ako kung bakit wala ang kotse ni Emy.Usually she never leaves the house, so why?Walang alinlangan akong nagtungo sa front door, agad kong napansin na hindi iyon nakalock na siyang ikinataka ko muli. Emy never leaves the door like this.Unless…Binuksan ko ang pinto at ang unang sumalubong sa akin ay isang makalat na paligid na naging dahilan upang kabahan ako. "Emy?" I called out anxiously, wishing she was anywhere in the house.Yet, it was full of silence, causing me to worry even more.Dining chairs were obviously thrown, throw pillows scattered across the floor and the coffee table flipped over.Panic was settling within me as I rushed to the bedroom, only to see it was empty."Emy!" I called, heading towards the kitchen and bathroom ngunit wala ito.Grabbing my phone, I dialled her number only to hear something ringing coming from the bedroom.P
-(JACE RAJIV PHILEMON POV)--❀-"Anong balita jan?" I solemnly asked while I stood outside of the abandoned building.Humithit ako sa sigarilyo na hawak ko habang pinapanood ang araw na lumubog mula sa langit."Still can't trace him, I'm starting to assume he's using a burner phone to prevent him from getting traced." Sagot nito sa kabilang linya."Just make sure you find him, wag ka na rin mag paligoy-ligoy pa pag natiyempuhan mo. Don't leave any evidence behind pag nagawa mo na siyang patayin." Paalala ko rito bago humithit muli sa sigarilyo."Eh yung ginapos mo? Ano ang balita sa kanya?" He asked.I smirked. "Malapit ko na siyang makuha. Pag nagawa ko na ang gusto ko, pwede ko na siyang itapon." Saad ko bago lumingon sa loob, nagbabakasakali na hindi niya ako naririnig."Hindi ka ba naaawa sa ginagawa mo sa babaeng yan?" Tanong nito."Bakit naman ako maaawa? All they did was hurt and invalidate my feelings, gumaganti lang ako." Sagot ko. "Sige na, baka magising pa to at masira pa a
-(CHASE YVESMARK ALDANA POV)--ᄒᴥᄒ-(Why're you doing this Chase?)(Yves, why?)(Yves… please don't do this….)"Enough!" I snarled ang banged my fist on the table, my body impulsively standing up.My breathing was heavy as those voices were haunting me once again, and little by little I was getting aggravated.Just so I was about to grab another bottle of beer from the bucket, my phone buzzed again, causing me to sigh due to frustration."Ano?" Tanong ko nang masagot ko ang tawag."Anong 'ano'? Nasaan ka?" Tanong nito sa kabilang linya.Kumunot ang aking noo at saka tiningnan muli ang caller ID, seeing it was Hyasid calling me.I sighed."Kuya, nasa Bulacan ako." Sagot ko."Anong ginagawa mo jan? Anyway, hindi ko ma-contact ang kuya Gelal mo, baka nabanggit niya sayo na nagpalit siya ng number." Wika nito."No, hindi niya nabanggit sa akin. Hindi ko rin siya ma-contact eh, bakit daw?" Tanong ko naman at saka umupo sa dining chair."Hinahanap kasi siya ng mga pamangkin mo, eh ang ka
-(GELAL THEODEN FRANCISCO POV)--᯽-I was busy studying some paperworks in my bedroom nang maramdaman kong parang may kulang…Bakit parang… I've been missing something?It feels like something is definitely missing…I looked at the wall clock, seeing it was 2:30 in the afternoon. It seemed normal. But in my heart, something was missing.Shaking my head, I set my wonders aside at itinabi ang mga papeles sa isang folder bago iyon itago sa drawer. Quickly standing up and heading out of the room.Nagdesisyon ako na magtimpla muna ng kape, ngunit kahit sigur humigop ako hindi mawawala ang bigat na nararamdaman ko sa puso ko.Grabbing my phone from my pocket, I dialled Ameer’s number. Just so my insides will be at ease.“Hello?” Tanong nito nang masagot na niya ang tawag.“Hyasid, it’s me.” Sagot ko at saka umupo sa sofa.“Gelal? Where are you?” Tanong nito. “Kamusta ka na?”“Ayos lang ako, kayo?” Tanong ko rin. “Sina Chase?”“Ayos lang kami, si Chase nasa Bulacan daw nung nakausap ko. Your