LOGIN
“Congratulations, Misis, you’re four weeks pregnant,” bati ng doktor.
Matagal bago maproseso ni Cecelia ang narinig. Hindi s’ya makapaniwala na mabubuntis siya matapos ang tatlong taon na maging asawa ni Maxwell De Silva. Akala n’ya wala na talagang pag-asa pero hindi n’ya inaasahan na makatanggap s’ya ng magandang balita sa araw ng 3rd wedding anniversary nila. Pinaskil n’ya sa mukha ang matamis na ngiti habang hinihimas ang maliit na umbok ng tyan. “Pero maselan ang inyong pagbubuntis. Kailangan niyong mag-ingat, take some vitamins and a lot of bed rest,” dugtong nito. Sa katunayan ay nakahiga s’ya sa kanyang malambot na kama. Nahimatay s’ya kaninang umaga habang tinutulungan magluto ang kasambahay nila. “Opo, doc. Naiintindihan ko. Maraming salamat po,” tugon niya, halos maluluha sa sobrang tuwa. Pagkaalis ng doktor ay kumislot s’ya nang maramdaman ang banayad at mainit na kamay na dumantal sa kanyang tyan. Hindi n’ya ito makita dahil bulag s’ya pero alam niya kung sino ‘yon. “Vale,” anas niya. “I can’t believe this. Finally! God is really helping me.” Narinig niya ang mahinang bumungisngis nito pero para bang nang-uuyam. “I-I’m happy for you. Makikita mo na rin ang lahi mo kay Maxwell… opps, I forgot, bulag ka pala. Pero besh, masaya talaga ako. Congratulations!” “Salamat, Vale saka salamat din dahil hindi mo ako iniiwan. Kung wala ka hindi ako aabot dito.” Nagsimulang umagos ang mga luha niya. “Ay, ano ba? ‘Wag ka nga’ng emosyonada d’yan pati ako dinadamay mo sa paiyak-iyak mo eh. Well, dapat mo na itong sabihin sa asawa mo, ok?” “Yes, yes, of course! Siguradong matutuwa s’ya kapag malaman niya na may anak na kami!” Malapad ang ngiti niyang ginagap ang kamay ng kaibigan. Subalit bigla nitong binawi. Tila may iba s’yang nararamdaman kaya bigla siyang nagdududa kung totoo ba ang pinapakita nito ngayon. Narinig n’yang hinatak nito ang silya at umupo sa tabi ng kama. “Tatlong taon din ang tiniis mo para mangyari ‘yan!” “Salamat sa payo mo. Hindi ko alam na magaling ka pala'ng mang-akit,” natatawa n’yang wika sabay pahid ng mga luha. “That’s my expertise, but no one stayed on me. Maswerte ka nga dahil may asawa kang mapagmahal at loyal. Minsan naiinggit na ako,” biro nito. Tumawa s’ya sabay punas ng mga luha. “Mahahanap mo rin ang the one mo at mas loyal pa ‘yon sa asawa ko.” “Sana nga magdilang anghel ka.” “Vale! Gusto ko ikaw ang magiging ninang ng anak ko. Okay ba ‘yon?” Matagal bago ito sumagot. “Okay na okay! I will be her or him second mother soon,” pagpayag nito. Hindi n’ya maipaliwanag ang abot-langit na katuwaan ngayon. Sana ang anak niya ang magiging paraan para hindi na magiging malamig ang asawa niya sa kanya. Matagal niya itong tiniis, binigay ng buong-buo ang sarili at hindi pumapalya na pagsilbihan ito. Pinakita niyang hindi handlang ang pagiging bulag para hindi s’ya mahalin ng asawa niya. Sandaling nanatili ang kanyang kaibigan at nagkwentuhan sila ng mga masasayang karanasan noong nag-aaral sila sa kolehiyo. Kinahapunan, hindi niya kaagad nasabi dahil nakaidlip s’ya at namalayan niyang wala na ang kaibigan niya sa kanyang tabi. Matapos s’yang kumain ng late niyang tanghalian ay naisipan niyang puntahan ang asawa sa study room nito. Sabado ngayon kaya siguradong nasa bahay nila saka mamaya ay ise-celebrate nila ang wedding anniversary. Marami s’yang hinanda na sorpresa at siguradong magugustuhan nito. Pero mas matindi ang unang sorpresa n’ya. Wala s’yang problema sa pagpunta sa study nito dahil kabisado na niya ang daan. Nasa cloud nine ang isipan n’ya nang pinahinto s’ya ng matinis na ungol. Umalingawngaw iyon sa buong pasilyo. Bumilis ang tibok ng puso niya sanhi para mapahawak s’ya sa pader. “M-Maxwell?” tanong niya. “Maxwell ikaw ba ‘yan?” Walang sumasagot kaya pinatuloy niya ang paglalakad hanggang sa makapkap niya ang pintuan na gawa sa mahogany. Bahagya iyong nakasiwang pero lalong lumalakas ang ungol at halinghing ng babae na nasa loob. Nalaglag ang puso n’ya nang marinig ang pamilyar na boses ng dalawang tao. Galit na nag-uusap habang habol ang mga hininga saka sinundan ng mga salpukan ng katawan at parang mga tunog ng halik. Ginapang ng lamig ang batok niya, parang tatakas sa lakas ng kabog ng puso niya sa rib cage niya at nangatog ang mga tuhod n’ya. “Kailan ba ako magiging legal wife mo? Naiinip na ako, Maxwell… ah! Pinaliligaya naman kita araw-araw ha! Uhmm… make her disappear na!” usal ni Valentina sa ilalim ng hininga. “Just be patient, babe. Malapit ko ng dispatsahin ang bulag na iyan. You’re wait will be over,” tugon ng asawa niya saka nahihirap huminga na tila may tinutulak. “Aahh, babe… fvck me harder! I really miss you!” Pagkasabi nito ay sinundan ng ingay na naghahalikan. “I miss you too, babe. Balang araw ay malaya na tayong magagawa ang gusto natin. Sa darating naming vacation sa Hawaii, isasagawa ko na ang plano. You’ll be my one and only later!” “Ahh! That’s why I like you, babe! You always do everything for me. I’m so lucky.” “Of course, because I love you!” “More than her, right?” malandi nitong tanong. Bumuga ito ng hangin. “I never loved her, you know. I’m just doing this for our business. Ngayon na nakuha ko na ang gusto ko ay buburahin ko na siya sa buhay ko.” Tinutop niya ang bibig. Kahit hindi n’ya nakikita ay alam niya kung ano ang nagaganap. Isang nakakadiri na eksena. Nakakasuka. Subalit hindi niya mapagkakaila na sinasaksak ng milyong-milyong punyal ang kanyang dibdib. Parang gusto niyang maglaho. Hindi s’ya gumawa ng ingay para hindi maistorbo ang dalawa. Dahan-dahan s’yang umatras. Sumisikip ang dibdib habang umiiyak. Nanginginig sa lungkot, sa sakit at sa galit. Sa araw ng wedding anniversary nila ay hindi lang good news ang matatanggap niya kundi bad news din. Hindi lang s’ya bulag kundi tanga rin! Pinagtatakasilan siya ng kanyang asawa at ng kanyang bestfriend! Kailan pa ba ito nagsimula?Erica~ I quit. I quit being manipulated by the man. I'm not sure if I also have feelings for him. Walang kasiguraduhan. Basta ko na lamang binigay ang sarili na inaakala kong liligaya ako sa piling niya. Langit siya at lupa ako. They are like a polished diamond: kumikinang, mamahalin. Samantala ako, isang patay na bato: walang buhay, walang value. Bakit ko naman ipagsisikan ang sarili ko sa mundo nila? Hindi naman ako si Sanchai na ipaglalaban ni Daomingxi sa pamilya niya. Alam kong nadala si Tyrone sa obsession niya at gusto lamang akong paglaruan. Mabilis akong lumayas ng sa bahay niya at lumipat sa probinsiya. Mabuti na lamang ay nagkataon na lilipat kami sa Baler, Aurora. Malayong-malayo ako sa Maynila, tahimik akong nag-aaral at nagpa-part time job sa isang coffee shop. Natutu akong gumawa ng milk shake, frappe at bubble tea. Anim na buwan na rin ang nakalilipas. Kontento, komportable at maginhawa ako ngayon. Winala ko rin ang contact kina Cassie at Francesca kasi baka
Erica~ Hindi ko na mabilang kung ilang beses kong pinagsasampal ang pisngi ko. I still can't believe what happened to me after that cruiseship tour. Tatlong araw na-feel kong nasa impyerno talaga ako, matapos mag-confess ni Tyrone ng feelings niya ay parang linta kung dumikit. Pinagmamayabang niya na kami na raw pero di ko pa siya sinasagot. Jusme! Naiilang akong harapin ang mga kaibigan ko, mga kaibigan niya at ibang mga tao—lalo na ang mga parents niya. Sabi ng Mama niya ay hindi na raw ako magtatrabaho bilang maid kundi magbubuhay prinsesa na. Malaya akong makakauwi sa bahay at pumasok sa eskwela pero of course, nakatali ako sa tabi ni Tyrone. Binigyan niya ako ng bagong smartphone at hindi na di-keypad phone ko. Niregaluhan niya ako ng magagandang damit, pinakain ng masasarap na pagkain at libre sakay palagi sa mercedez benz. Bigla akong nagbuhay mayaman pero hindi ko ito deserve. Nunca akong nagtapat ng totoo kong nararamdaman. Nalilito ako. Naawa sa sarili ko. Hindi ko nai
Tyrone~ Kung gaano ka bilis na-develop ang pagtingin ko kay Erica ay gano'n din ka bilis ang naging kami. Pinagtapat ko ang feelings ko at pumayag siyang maging girlfriend ko. Unti-unti akong nagbabago at sinisikap kong maging mabuting tao sa harap niya at sa iba. Sabi nila nagiging tupa na raw ako, di na lion. Masarap din sa pakiramdaman kasama ang babaeng mahal ko. Kung pwede ko lang siya itali eh, ginawa ko na pero nirerespeto ko ang freedom at privacy niya. Kinikontrol ko ang sarili sa pagiging obsess at di na nagseselos sa kaibigan niyang si Liam. Nabawasan rin ang mga babaeng sumusunod sa akin at nabuwag ang fandom na binuo niya. Ngayon lang ako nakaramdam ng kalayaan sa piling niya. "Salamat sa damit, pero hindi ako kompartable,"reklamo niya. Naasar ako sa pagkakamot niya ng braso. Halatang hindi siya sanay sa sleeveless. "Suotin mo 'yan ngayon. Bibilhan na lang kita ng iba bukas. Saka mali-late na tayo sa potlock party,"sabi ko sabay kabig ng beywang niya. "Ty nahi
Ty~ Noong nalaman ko na tutungo si Erica sa Neuveu Cruiseship ay agad kong binili ito gamit ang tatlong taon kong savings. Salamat na lamang ay medyo mura nasa 50 million, wala 'yon sa kalahati ng ipon ko. Inimbitahan ko sina JK at Min para hindi maging boring. Plano ko rin naman na dalhin dito si Erica, at eksaktong nagkataon. Marahil ito ang hudyat upang ipagtapat ko ang totoong nararamdaman ko sa kanya. Hindi ko matiis na maging one-sided at hayaan siyang palibutan ng ibang lalaki. Ano pa ba ang ipagdududa ko sa nararamdaman ko sa kanya? Matapos ng mahabang pagninilay ay napagdesisyonan kong pag-ibig ang nararamdaman ko sa kanya. Iyong tipong gusto ko siyang makasama habambuhay. "Ty, ano'ng kalokohan naman ba ang binabalak mo?" Agaw-pansin ni Min kaya bumalik ako sa huwesyo. Hindi muna ako sumagot. Sinalpukan ko siya ng kilay habang abala siya sa pag-aayos ng tuxedo niya. Hinawi ko patalikod ang buhok bago siya nilapitan. "Tonight, I will confess to Erica,"sabi ko saka pinato
Maingay at masigla ang mga tao sa paligid nang bumaba ako sa pyer. Nanlaki kaagad ang mga mata ko nang tumunghay sa akin ang dambuhalang cruise ship. Kumikinang ang napakagandang barko sa malambot na liwanang ng araw sa umagang ito. Hindi ko inanda ang maingay na lagaslas ng alon sa pier at tanging dagundong ng puso ko ang naririnig ko. "Wow! Makakaya ko ba'ng sumakay rito?" Usal ko sabay hawak ng mahigpit sa bag. "Tatlong araw lang pero parang nakakatakot." "Wag ka nga'ng patawa d'yan,"ani Cassie. Saka ko namalayan na nasa tabi ko pala siya. Kailan kaya sumulpot sa tabi ko? Mataman ko siyang tiningnan. "Ano ba? Barko lang iyan. Hindi kakainin. Baka nga ayaw mo nang umuwi pagkatapos mo sumakay d'yan,"dugtong niya. Tumikhim si Francesca sa tabi ko. "Anak ng— Cesca? Kailan ka lang sumulpot?" Pinawindang pa ako. "Erica, just think of it as a floating hotel. It'll be fun! Saka nandyan kami kasama mo. Walang dapat ipag-alala,"aniya na tinaas ang suot na sunglasses. "Parang nagsisi a
Erica~Ang una kong ginawa sa umagang ito matapos makawala sa kamay ni Tyron De Silva ay ang hulihin si Liam. Hindi ko kayang mawala ang tanging kaibigan na nagpakita ng totoong ugali at sumasabay sa lahat ng kalokohan ko. Ora-orada akong nagpaalam kina Cassie at Francesca nang makita si Li. Tawag ako nang tawag sa kanya pero di lumingon hanggang sa humantong kami sa labasan ng eskwelhan."Li! Maawa ka naman. Nakikiusap ako, tumigil ka muna." Humihingal kong tawag.Bagamat nakatalikod alam kong galit siya—dalawang rason lang. Una sa boss ko, pangalawa sa di ko pag-inform na may gano'n aking boss. Nasabi ko lamang sa kanya na nagtatrabaho ako kay Ty matapos siya nitong bubugbugin kahapon kaya sumama ang loob niya at ayaw na akong kausapin. Tinukod ko ang dalawang kamay sa mga tuhod, pinahupa ang init at pagod na nararamdaman at pinalitan ng sariwang hangin ang baga."'No kailangan mo?" Paunang salita niya matapos akong lingunin.Medyo kinabahan ako pero dapat kong mag-sorry kasi ako an







