Chapter 22

Bivianne

I shouldn’t have hoped too much. Kung hindi ko ginawa ‘yon ay hindi sana ako ganito kadismayado. Kung hindi ako umasa kanina ay hindi sana ako ganito ka-down ngayon.

Pilit kong kinukumbinsi ang sarili ko na ayos lang ‘to. Remember what Oxem said? This is my dream. Wala ‘tong kinalaman sa pag-aaral ko kaya hindi dapat ako matakot. Pero natatakpan lang ‘yon ng mga salita ni mom sa ‘kin kanina.

She doesn’t want a half-baked result, let alone a failing outcome. Natalo kami ng CSER. There’s no retaking it. I’m still a loser. Parurusahan na naman ako panigurado kapag nalaman niya ‘to. At hindi malabong malaman niya agad.

“Hey.” Agad akong nilapitan nina Yeshua at Oxem nang matapos ang game. Pareho silang nag-aalala. Kahit na pagod na pagod si Yeshua ay nakuha niya pa ring tingnan ang kalagayan ko.

Actually, we’re all exhausted. We gave our all. Halos magkandangudngod pa nga ako kahahabol ng bola kanina. But all that was a waste of effort. Ni hindi man lang namin nagawang makalamang