KABANATA 2

Naiyukom ni Amelia ang kan’yang palad. Matagal na niyang tanggap na hindi talaga siya nito kayang mahalin ngunit ibang usapan na kapag anak na niya ang damay.

Masasakit na salita kaya niyang tanggapin pero ang kamuhian ang anak niya at ituring na bastarda ito, iyon ang hindi niya matatanggap.

Pinatatag niya ang kan’yang sarili at walang sabi-sabing sumulpot sa harapan ng mga ito. Nagbago naman ang mukha ni Dalton nang makita siya, malamig ang mga matang tumingin ito sa kan’ya.

Nakaupo ito sa isang sofa katabi ang isang maganda at sopistikadang babae. Si Grace, ang dating kasintahan ni Daton. Kay sobrang ganda naman talaga nito. Morena at may balingkinitan na katawan, nakalugay ang mataas at tingkad nitong buhok at may maliit na nunal ito sa may ibabang labi na nagpapadagdag sa alindog nitong taglay.

Nang makita siya nito ay agad na nanlaki ang mga mata nitong napabaling kay Dalton.

“Bakit nandito ang asawa mo, Dalton? Birthday ng anak ko ngayon at pinapunta mo pa talaga itong babaeng ‘to?” Nanlilisik na napatingin ang ama ni Grace kay Dalton. Hindi rin maganda ang tingin na ipinukol nito kay Amelia.

“A-amelia.” Na-uutal na sambit ni Grace sa kan’yang pangalan. “Bakit ka nandito? Dalton, bakit hindi mo sinabi sa akin?” Tanong nito kay Dalton sa mahinang boses.

Napasimangot si Dalton sabay sabi, “If you’ll excuse us, we need to talk for a wh—“ Hindi na natuloy ang sasabihin ni Dalton nang bigla sumabat si Amelia.

“No need, hindi na importante kung malaman man nila o hindi,” kalmadong sabi niya. Alam na rin naman ng lahat na magdi-divorce silang dalawa.

Walang emosyon na tumingin siya kay Dalton. Hindi niya alam ngunit sa mga oras na iyon ay para siyang namanhid. Kay tagal niya ring minahal si Dalton, sobra-sobra kaya nagawang niyang babain ang sarili niya para lang dito, sapagkat ngayon ay parang sinampal siya ng realidad na kailanman ay hinding-hindi ito magiging sa kan’ya.

Isa lang ang nasa isip niya ngayon, na matupad ang kagustuhan ng kan’yang anak.

Nakita ni Amelia na humawak si Grace sa braso ni Dalton. Malamig na napatingin si Dalton kay Amelia. “Hindi magbabago ang isip ko Amelia. My conditions are still the same, kung may gusto kang idagdag sabihin mo nalang para matapos na,” sabi ni Dalton walang himig na kung ano sa mga boses.

Nanatiling kalmado pa rin si Amelia, wari’y walang pakialam sa paligid. “Ang gusto ay maging ama ka kay Monica sa loob ng isang buwan simula ngayong araw, iyon lang.”

Hindi na napigilan ng kapatid ni Grace na si Kevin na mapatayo at sigawan si Amelia. “At ang kapal naman talaga ng mukha mong sabihin iyan. Nang dahil sa’yo kaya hindi magiging masaya ang ate ko, hindi ba’t ikaw ang dahilan kung bakit sila naghiwalay!”

Naluluhang humawak na rin si Grace kay Kevin, inaawat ito, “Kevin, stop it, h’wag mong sabihin iyan.” Pigil niya at may lungkot na makikita sa mukha.

“Hindi ate eh, siya ang dahilan kung bakit na-depress ka. Hanggang ngayon nga ay hindi pa nga gumagaling tas susulpot na naman itong babaeng ‘to rito?” galit na singhal nito.

Dumilim ang mukha ni Dalton sa kan’yang sinabi. Bahagyang napa-isip ito bago tumingin ng walang emosyon kay Amelia. “Hindi pwede.”

“Hindi ko kailangan ng pera, o ni ano sa kayamanan mo. Properties and shares, wala akong pakialam. Iyon lang ang kondisyon ko wala nang iba. I will sign the divorce papers as long as magpaka-ama kay Monica ng isang buwan,” agad na wika niya rito. Nagmamatigas.

Susugurin sana siya ni Kevin ngunit agad na nahawakan ito nang ina. Bagkos hindi ito sumuko at kinuha ang isang glass champagne at inihagis iyon sa may paanan ni Amelia.

Umalingawngaw ang tunog ng pagkabasag ng baso sa oras na iyon ngunit hindi pa rin nagpatinag si Amelia.

“At talagang may gana ka pa mag-request, ang kapal talaga nang mukha mo. Bakit ba hindi mo nalang hayaan sila ate at kuya Dalton na maging masaya!” sigaw nito.

“Dalton kung gusto mong mawala na ako sa buhay mo, ito lang ang kahilingan ko. Kung hindi, you’ll stay stuck with me,” kalmadong sabi niya.

Nakatanggap ng masasamang tingin si Amelia sa tinura niyang iyong ngunit wala na siyang ibang magagawa pa. Gagawin niya ang lahat para sa anak, at saka bakit siya pa ang masama? Siya ang nagdusa ng pitong taon sa lalaking ito, iyon tiniis niya para lang maging buo ang kanilang pamilya ngunit anong ginawa ni Dalton? Ang sisihin siya? Biktima rin naman siya rito, bakit parang kasalanan niya ang lahat?

“Kung hindi ka papayag ay hindi ako pipirma ng divorce,” pagsasalita ulit niya.

Matalim na tinignan siya ni Dalton, kita na rin ang galit sa mga mata nito.

Bumugtong hininga si Grace at humarap kay Dalton. “Sige na pumayag ka na, Dalton.”

“Ate!” Reklamo agad ni Kevin. “Hahayaan mo na naman ba ang babaeng ito na sirain kayo ni kuya? At ano, magkakasakit na naman?”

“Oo nga, why is my daughter ang palaging nagpaparaya. At ikaw babae ka, hindi ka welcome sa bahay ko kaya ang kapal naman talaga nang mukha mo na pumarito para lang sirain ang araw naming,” hindi napigilan na magsalita ng in ani Grace.

“Mom,” saway ni Grace sa ina at kinuha ang kamay ni Dalton.

“Pumayag kana. May tiwala naman ako sayo. Para narin sa ating dalawa ito hindi ba?” Sumilay ang maliit nitong ngiti sa labi at bahagyang sumulyap kay Amelia.

Napatiimbagang nalang si Dalton at walang emosyong tumingin kay Amelia.