CHAPTER 7

Mira’s POV 

Ang oa niya naman makasabi na welcome sa first day ng new life ko. Napapa-irap na lamang ako dahil kanina pa siya nakasunod sa akin. 

“Excuse me, okay? Huwag mong sabihin pati sa loob ng cr ay sasamahan mo ako   — “ 

“At bakit naman hindi? You know what I can tell you a secret  – “ 

“Sisigaw talaga ako pag hindi ka lumayo sa akin!” pagbabanta ko sa kaniya, nakalimutan ko tuloy na isa siyang CEO. 

Tumawa lang ito habang nakatingin sa akin. Mabuti at walang tao rito sa 37th floor, konti lang ang mga offices rito mostly para sa mga developers lang at ang main server room. Wala ring mga janitor or cleaners ang nandirito. 

Ngayon nga ang first day ko sa trabaho at in-assign nila ako sa mga developers bilang isang Junior Quality Assurance or QA tester for short, I-check kung okay ang system bago ito gamitin ng mga user. Maghanap ng bugs, mag-report ng issue. Test, test, test.

Gusto ko man ang role na maging isang developer ay wala na akong magagawa, isa sa entry level na role ang dapat kong tanggapin at sorba naman akong natuwa sa offer ni Mr. CEO. Kalahating sahod para sa isang taon din ang nakalagay sa checke ko, mamaya nga pag-uwi ay titingnan ko ito sa bangko kung totoo nga. Sabi niya ay isa iyong offer para hindi na ako umalis ng kumpanya niya sounds creepy or cheesy pero ganon daw talaga siya makipag deal kaya halos nagtatagal lahat ng mga empleyado niya. 

"Are you not going to the comfort room?" tanong niya ulit, nanunukso pa rin.

Hindi ko siya sinagot at nagpatuloy na lang sa paglalakad, simula sa office niya ay hindi na ako makapag-isa dahil kanina ko pa siya kasama, feel ko palusot niya lang na kailangan niya akong i-tour sa company niya eh siya ang CEO at dapat hindi siya ang gumagawa nito. 

“Baka maihi ka na sa underwear mo,” sabi pa niya. “Let’s continue the tour sa 38th floor.”

Ang bastos naman, wala ba siyang ibang masabi at underwear talaga? Hindi naman talaga ako naiihi, gusto ko lang ay makalayo sa kaniya. 

Marami pa siyang sinasabi at ayoko ng makinig at ayokong siyang pansinin. Oo, thankful ako sa binigay niyang offer dahil magagamit ko na agad ang pera na hindi na hinihintay ang magiging sahod ko sa katapusan ng buwan. Pero hindi ko talaga maalis ang inis ko sa kaniya, para siyang hindi CEO kung umasta. 

Tanggap ko rin naman ang consequences sa pagtanggap ko sa offer niya kahit ang totoo ay aalis talaga ako rito kung sakaling babastusin niya ako. 

"Hey," tawag niya sa akin. "Mira, are you listening?"

“Oh yeah—yes, sir.” Pilit kong nginitian siya, kunwari interesado ako. Pero sa loob-loob ko, gusto ko na lang mag-resign kahit hindi pa ako nagsi-start ng maayos.

Sana kayanin ko ang sitwasyon kung ganito dapat ay kunwari sabayan ko siya sa mga amats niya mahirap na rin at baka magbago ang isip niya ta bigla niya akong tanggalan ng trabaho. 

“Come here, let’s go.” Nakatayo siya sa harap ng elevator, nakatingin sa akin. Nag-aalangan akong pumasok ng elevator, gusto ko tuloy takbuhan siya. Siguro ay sobrang tagal ko mag-desisyon ay naramdam ko na lang ang paghatak niya sa akin hawak ang kamay ko. 

“H-huwag niyo akong hawakan sir, okay? Sasama naman ako,” agad na sabi ko ng bigla ng nagsara ang elevator at kami lang ang dalawa sa loob. 

Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko at ramdam ko tuloy ang awkwardness sa pagitan namin dahil hindi na rin siya nagsalita. Na konsensya naman ako ng slight, nasigawan ko ba siya? 

Tumikhim ako at paunting sinisilip ang itsura niya at naka-poker face lang siya. 

“Uhmm..o-okay lang ba kayo sir?” pabulong ko na tanong at sana ay marinig niya. 

“Of course I’m not, why can’t you be comfortable with me? I’m trying to be approachable and kind to you, maybe you don’t know but this is the first time I gave a VIP treatment to someone I hired. You are the only employee that I treat like this —” 

Napakagat ako ng labi. Nagda-drama ba siya? Ayoko man siya pakinggan ulit kasi kahit sa sinasabi niya ay halatang nagkukunwari siya parang nagpapa-awa effect at hindi ‘yon dapat uubra sa akin. 

“A-are you listening? Why are you not saying something?” 

“Oh yes sir, I understand. I am really sorry  —”

“Sorry for what?” 

“S-sorry for what you feel, I don’t know what to do —”

“Yes, you can do something for me, be open, agree with me, be comfortable with me, you can do it, you can do whatever you want from me.” 

“Huh? A-anong ibig niyong sabihin sir?” Wala na talaga akong maintindihan sa mga pinagsasabi niya. 

“M-Mira, I have something to tell you.” Humarap siya sa akin at napatigil din ng bahagya. “The secret I want to tell you is that we can have a secret relationship here at my company…just between us.” 

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig. Hindi ako agad nakapagsalita. Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya, seryoso ang pagkakasabi niya at parang nagmamakaawa. 

“W-what?” bulong ko.

Hinawi niya ang maayos niyang buhok at ginulo rin ito. Gulong-gulo pa rin ako sa inaasta niya. 

“I’m just being honest. You don’t have to say yes now. Pero gusto ko lang malaman mo. I want you to stay. I’ll support you financially, emotionally—anything.”

"Sir, ano po ba talaga ang kailangan niyo? Hindi ko po maintindihan kung bakit ganyan kayo. Isa kang CEO at hindi ako komportable sa kung anong gusto niyong mangyari.” 

“I already gave you money and I can offer more, you just have to agree and follow what I want. Let’s keep things private.” 

“W-What? Hindi ba ang sabi niyo ay offer niyo para hindi ako basta-basta aalis ng kumpanya niyo kaya ko tinanggap,” paliwanag ko na nag-iba naman ang mood niya ngayon ay para siyang nahihiya at pilit na ngumingiti sa akin. May saltik ba ‘to sya? Hindi ko na talaga siya maintindihan. 

“No, it's not just like that. I thought you already knew it kanina kaya tinanggap mo agad.” 

“P-paano ko malalaman eh hindi niyo naman sinabi lahat ng conditions niyo ng maayos. So this time ino-offeran mo ulit ako ng pera because you think again na prostitute ako ganoon?” inis na sabi ko “Wala akong pakialam kung CEO ka, pero hindi ko tinatanggap ang offer mo kung babastusin mo lang naman pala ako.” 

Hinanap ko nag checke sa bag ko at ibabalik ko ito sa kaniya. 

“No, it’s not like that. Listen to me wait, you misunderstood. The conditions I need are simple too, like I want you to accompany me wherever I want to go, like going to the 38th floor..something like that.” 

“Really huh? Or baka next time mo gusto mo samahan kita sa hotel? Or sa bar? Or sa room mo ganon ba? I can read you kita naman sa mukha mo ang pagkabastos kahit pa takpan mo ng pera.” Hinugot ko ang checke mula sa bag ko at inabot ito sa kaniya. “Ang linaw ng gusto mo sir, hindi ko tatanggapin ‘to. Gusto ko ng maayos na trabaho at hindi makipaglaro.” 

“Wait, Hey. Don’t you dare to reject me again this time.”