Inalok ng mama ang mga bisita na maupo. Nag alok na din ang mama ng mamemeryenda sa mga ito. At kailan pa natututo ang mama ng salitang espanyol bakit ngayon ko lang nalamam.Nang wala na ang mama na nagtungo sa kusina ay ako ang naiwan sa sala kasama nila. Pero ganun na lang ang gulat ko ng tumayo ang babae at walang babalang niyakap ako."Te echo mucho de menos mi hija." (We missed you so much my son.) Sabi ng babae sa akin habang yakap ako nito. Naramdaman ko na lang ang pagyugyog ng balikat nito at narinig ang paghikbi sa mga balikat ko."Let me go." Hindi ko alam kung anong emosyon ang dapat kong ipakita sa mga ito. Dahil hindi ko naman sila kilala. Pero nandoon ang biglaang naramdaman kong pagkabog ng dibdib ko na parang kinakabahan ako na hindi ko mawari.Kumawala ako sa yakap ng babae, pero hindi lumayo ito sa akin. Bagkus humaplos pa ang kamay nito sa pisngi ko."Te echo mucho de menos mi hija." Muli nitong banggit. At bakit naman sila mangungulila sa akin. At sino ba sila ta
"Lolo." Napatitig sa akin si Lolo Alejandro. Nakikita ko sa mga mata nito ang pagtutol sa nais kong pag alis nang hindi nagpapaalam kay Nathan. Kay lolo ako sinabi ang pag alis ko dahil alam kong kaya nitong itago kung saan man ako pupunta. "Ellise, apo. Hindi ka na ba mapipigilan? Anong nagawa sayo ng asawa mo at bakit ayaw mo siyang makausap? Bakit hindi niyo pag usapan muna kung ano ang hindi niya pagkakaunawaan." "Hindi na muna sa ngayon lolo. Alam kong nagsimula kami sa hindi maganda at hindi iyon magdudulot sa amin ng magandang wakas." "Pero.." "Lolo." umiling ako para pigilan itong magsalita pa na kumbinsihin akong huwag ituloy ang balak ko. "Kung talagang mahal na ako ni Nathan, kahit lumayo ako. Hindi siya titigil sa paghahanap sa akin. At kung darating ang araw na mahanap niya ako at hindi pa rin nagbago ang nararamdaman niya ngayon sa akin, ako na mismo ang bubuo ng relasyon namin. Kaya nakikiusap ako sayo lolo. Kaya ako nagsasabi sa inyo ngayon dahil alam kong
"What are you doing here, mama?" Walang emosyong tanong ko kay mama na nagpumilit paring pumasok ng opisina ko kahit pinigilan ito ni Nancy at sinabihan na hindi ako tumatanggap na kahit na sinong bisita. Lalo na si Mama dahil hindi pa rin humuhupa ang galit ko sa pangingialam nito sa relasyon namin ng asawa ko. Hindi ako tumingin dito. "Anong klaseng tanong iyan?" Galit rin na tanong ni mama at padabog pang ibinaba sa ibabaw ng lamesa ko ang bag nito. "Ganyan mo ako haharapin matapos kitang tulungang napalayas ang babaeng iyon?" Naging marahas ang pagbaling ko sa sinabi nito. Nagtitimpi ako ngayon na huwag itong masigawan pero kung magpapatuloy ito sa mga masasamang salita patungkol kay Ellise ay baka hindi na ako makapagpigil pa. "Umalis na kayo habang nakakapagpigil pa ako." "Ano? Anong klaseng pakikiharap yan sa akin. Huwag mo akong pakitaan ng ganyang kagaspangan ng ugali, tandaan mo, ako pa rin ang mama mo." Nagpakawala ako ng malalim at mahabang paghinga. Mariing pum
"Hindi ako magaling magpayo, pero sa mga sinabi ko ay sana magising ka na sa katotohanan. At ayusin mo ang sarili mo." "You talked to much." Pabalang na sabi ko sa kanya. Nahihilo man ako ay nagawa ko siyang itulak para umalis sa daraanan ko. Hindi na ako nagpilit na kumuha ng ibang inumin kundi tinungo ko na ang sala at doon na umupo. Halos hindi ko din ma irelax ang katawan ko dahil maraming nakakalat doon. "Tidy up yourself. Dahil kailangan ka ni lolo ngayon." Narinig kong sabi niya ng sundan ako na napapangiwi na naman dahil sa kung anu ano na lang ang naapakan niya na nakakalat sa sahig. "Wala akong ganang lumabas? Saka, bakit niya ako kailangan ngayon, nandyan naman kayo para sa kanya." Wala sa loob kong sagot sa kanya. Kahit papaano ay bahagyang nawala ang lungkot dahil may nakakausap ako. Unang beses na nanghimasok si Lancer sa bahay ko. "Tatlong araw ng nasa hospital si lolo, dahil inatake ng hypertension." Napatayo ako dahil doon pero agad din akong napaupo dahi
Isang linggo na ang lumilipas pero wala paring nakakalap na balita ang mga inutusan ko tungkol sa kanya. At isang linggo na rin akong hindi lumabas ng bahay. Ni hindi ko na alam kung ano ang nangyayari sa mga negosyo ko. But I don't care, wala akong pakialam ni isa man sa mga iyon o sa mga nakapaligid ngayon sa akin dahil mas nakatuon ang isip ko kay Ellise at sa paghahanap sa kanya. "Where are you mi esposa?" Halos pumiyok pa ako sa pagsasalita ko habang nakasubsub ang mukha ko sa counter table sa bahaging iyon ng bahay kung saan ako umiinum ng alak. Wala na akong ginawa maliban sa uminom ng alak habang naghihintay ako ng balita. Wala na din akong ibang sinasagot sa mga taong tumatawag sa akin kung hindi ang taong inutusan ko ang tatawag at iyon lang ang hinihintay ko, wala ng iba. Gustong gusto ko na ding sugurin si mama at ipakita at iparamdam ang galit ko sa kanya dahil sa ginawa niyang pangingialam pero nagpipigil pa rin ako dahil iniisip ko na siya pa rin ang nagsilang sa
"Anong ginagawa mo dito?" Tanong sa akin ni Geline ng hapong iyon dahil siya na ang una kung naisip na nakakaalam kung nasaan si Ellise.Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa mga sandaling ito dahil nababalot ako ng iba't ibang emosyon.Isa na ang galit, dahil hindi ko na siya naabutan sa bahay pagkagaling ko sa bahay ng lolo kaninang umaga. At apat na oras lang akong nawala. Pero wala na siya pagbalik ko. Tanging si Celine na lang ang naiwan at nagsabi sa akin na umalis siya na may dala dalang maleta. Hindi pa nga ako naniwala at tinungo ko ang silid namin pero wala nga siya. Wala na din ang ilang damit niya sa closet.Hindi na ako nagdalawang isip na puntahan siya sa bahay ng mama niya, pero wala na din akong naabutan doon dahil tanging ang kasama na lang din sa bahay ang naiwan at nag iimpake na din ng gamit paalis.Kaya naman, ngayon si Geline ang sumunod na pinuntahan ko at nandito na ako mismo sa bahay nila dahil wala ito sa shop niya na una kong pinuntahan."Ilabas mo si