Chapter 55

Mabilis na naglakad pabalik sa kinaroroonan ko si Froilan nang marinig niyang binanggit ko ang pangalan ng kaniyang kapatid. Akmang aagawin niya ang phone ko nang bigla akong tumalikod at agad itinaas ang kamay ko para sabihing huminto siya sa kaniyang ginagawa.

“Tristan, nasaan ka?”

Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Nahihirapan akong kumalma dahil si Froilan ay nagmumura na sa harapan ko. Alam kong nag-aalala siya sa kapatid niya and he felt so helpless dahil wala siyang magawa.

“Ate, hindi ko alam. Hindi ko po alam kung nasaan ako. Madilim ang paligid.”

“Yung phone, paano ka nakatawag sa akin. Kaninong phone ito?”

Humikbi pang lalo si Tristan.

“Ate, hindi ko po alam. Pag-aari ng isa sa mga tao na dumukot sa amin, hindi ko kilala. Naiwan niya lang po. Numero mo lang ang saulo ko kaya nagbakasakali akong tawagan ka. Ate, tulungan mo ako please. Ayoko pang mamatay.”

“Sh