Chapter 4

Nakangiting hinintay ni Olivia ang mag-asawang Abejero ng hapong iyon dahil walong buwan na ang bata at excited siya kung ano ang pakulo ngayon ng kaniyang Senyora. Halos mag-aapat na buwan na siya rito sa Maynila at sa awa naman ng Diyos, wala pa naman siyang naging problema. Wala pa rin namang pinagbago ang kaniyang dalwang Amo at nanatili silang mabait. Pati na rin ang kaniyang mga kapwa kasambahay ay napakabait at kung minsan ay tinulungan pa siyang mag-alaga sa bata kung walang trabaho ang iba. Madali rin niyang napagaanan ng loob ang batang kaniyang binabantayan dahil napakabibo nito at minsanan lang kung umiyak. 

Hindi nagtagal ay dumating na nga ang mag-asawa, lulan ng kani-kanilang mga kotse. Hindi nga lamang malaman ni Olivia kung bakit hindi sa kompanya ng kanyang Seryorito Vanadium nagtatrabaho ang kanyang Senyora Isabel. Wala naman siyang karapatang magtanong, buhay

naman iyon ng kaniyang mga Amo at wala rin naman siyang kinalaman dito kaya ipinigbalikat na lamang niya ito. 

Nang makababa ang mag-asawa ay halatang wala sa mood ang kaniyang Senyora at nakabusangot pa itong humarap sa kaniya. Napaatras si Olivia sa gulat nang irapan siya ni Isabel. 

‘Anong nangyari?’ wala sa sariling tanong ni olivia sa isip niya. Hindi naman kasi ganoon ang Senyora niya! Kahit na masama ang pakiramdam nito ay nakukuha pa rin siya nitong ngitian, ngunit parang iba ata ngayon? 

Akmang tatanungin niya ang kaniyang Senyora at ibibigay si Clara ngunit nilampasan lamang siya nito. Napakurap-kurap na naman sa gulat si Olivia dahil kada aalis at uuwi galing opisina si Isabel ay hahalik ito sa kaniyang anak at kung minsan ay siya pa ang kakarga sa bata papasok sa kanilang bahay. 

‘Parang may nagbago ata kay Senyora Isabel ngayon? Natanggal ba siya sa trabaho? Nag-away ba sila ni Senyorito?’ wala sa sariling sambit ni Olivia habang nakatingin sa papalayong bulto ng kaniyang Senyora. Hindi pa rin siya makahuma dahil sa inaakto ni Isabel. Nababaguhan talaga siya sa inasal ngayon ng kaniyang Senyora kaya walang namutawing salita mula sa kaniyang bibig. 

"Sorry for that, Olivia. She's just not in the mood." Napalingon si Olivia kay Vanadium at napakurap-kurap, bumilis na naman ang tibok ng kaniyang puso na para bang hindi ito masanay-sanay sa presensya at boses ng kaniyang Amo. 

Ipinirmi niya ang kaniyang sarili at pilit na ngumiti, "a-ah a-ayos," tumikhim si Olivia dahil parang may nakabara sa kaniyang lalamunan at nahihirapan siyang magsalita. "Ayos lang naman ho iyon Senyorito, wala naman ho kayong kasalanan." 

Ngumiti naman ng tipid ang kausap. "Thank you." 

‘Shet na malagkit. Nambibigla ka na naman Senyorito.’ Nahigit na naman nya ang kaniyang paghinga dahil ito ang unang beses na nginitian siya ni Vanadium sa loob ng apat na buwan. 

"I'll go ahead. Bantayan mo muna si Clara." Tanging tango na lamang ang naitugon ni Olivia at wala sa sariling sinundan ng tingin si Vanadium. 

May mali ata ngayon sa mag-asawa? Unang beses mag sungit ng palaging nakangiting si Isabel at unang beses ngumiti ng napakasungit na si Vanadium. May saltik ba ngayon ang kaniyang dalawang amo? Or talagang bad mood lang ang kaniyang Senyorita at tuluyan ng naging magaan ang loob ni Vanadium sa kaniya kaya nakuha na nitong ngumiti ng tipid?

‘Ay ewan, bahala sila sa buhay nila,’ kumibit-balikat na lamang si Olivia at naglakad patungong silid ng bata. Nakatulog na kasi ito sa tagal dumating ng mag-asawa kaya naman napagdesisyunan niyang ilagay na lamang ito sa kaniyang kuna. 

** 

"Hon, bakit kasabay natin silang kumain?" 

Napatigil sa pagsubo ng pagkain ang halos lahat ng nasa hapagkainan kabilang si Olivia ng bigla itong naitanong ni Isabel. Nanlalaki ang mga mata sa gulat ng lahat at napaawang pa ang kani-kanilang mga labi. Unang beses na nagtanong ng ganito si Isabel kaya naman gulat na gulat ang lahat ng kasambahay, pati na rin naman ang tahimik na si Vanadium. 

"A-ah Senyora, 'di ba ho kayo mismo 'yong nagsabi sa amin na sabay-sabay tayong lahat na kumain? Nakagawian na ho natin ito noon pa man." Hindi makahumang paliwanag ni Nanay Rina dahil miski ang kanilang Senyorito ay natulala dahil sa biglaang pagtatanong nito. 

Napatingin si Vanadium sa kaniyang asawa. Anong nangyari sa kaniya at bakit parang may mali ata ngayon sa kinikilos nito? Napakabait nang Isabel na nakilala niya na maski lamok ay parang ayaw nitong patayin. Doon niya unang nalaman na mahal na mahal niya ang babaeng asawa niya na ngayon. Kanina pa man nang dumating siya sa hospital ay parang may nararamdaman na siyang kakaiba sa Asawa niya. 

May bigla kasing tumawag sa Opisina niya at sinabing dinala raw sa ospital si Isabel kaya naman ay walang sali-salita na pinaharurut niya ang kaniyang sasakyan papunta sa pagamutan. Pagdating doon ay nakita niya agad ang kaniyang asawa na naglalakad papalabas ng Ospital. Kung hindi niya pa ito tinawag ay hindi siya nito mapapansin. Wala itong salitang tumingin sa kaniya at dali-daling pumasok sa loob ng sasakyan. Wala naman siyang magawa kung hindi sumunod na lamang sa sasakyan ng Asawa dahil hindi ito lumingon kahit makailang ulit niya na itong tinatawag. 

"Hon, gusto ko nang magpahinga. I'm tired." Napatigil sa pagbabalik tanaw si Vanadium nang ito ang sinambit na kataga ni Isabel imbis na sagutin niya ang katanungan ni Nanay Rina. 

Agad namang tumayo si Isabel at walang lingong-likod na naglalakad patungo sa kanilang silid ni Vanadium. 

Wala pa ring nagsasalita sa mga kasamahan ni Olivia pagkatapos humingi ng paumanhin at nagpaalam sa kanila si Vanadium. Hindi nagtagal ay binasag ni Nanay Rina ang katahimikan at sinabing huwag ng paghintayin ang pagkain.

Parang nawalan ng gana ang lahat dahil sa nangyari kaya ang resulta ay ibinalik na lang sa Ref ang ibang pagkain na hindi nila naubos. 

Pagkatapos niyon ay kaagad ng nagpunta si Olivia sa silid ni Clara. Nang masiguradong himbing na himbing ang tulog ng bata ay kaagad na rin siyang pumanaog at nagtungo sa kanilang silid. May adjacent door naman ang bedroom ng bata patungo sa silid ng mag-asawa kaya hindi naman problema kung umiyak ito. 

Nang makapasok na siya sa silid nilang tatlo ay nakita niya agad na mahimbing na natutulog si Inday at Moly, siguro ay napagod ito kanina sa naging kaganapan sa hapagkainan. Dahan-dahan siyang pumunta sa kaniyang higaan para hindi maistorbo ang dalawa. Nang mahiga siya ay unti-unti na siyang dinalaw ng antok hanggang sa nakatulog na ito ng tuluyan.