Chapter 2

POV: Dahlia

Hindi siya mapakali kaya lakad siya ng lakad sa loob ng kanyang kwarto. Nagulat siya sa disisyon ng matanda na ipakasal siya kay Harvy. Matagal na niyang lihim pinapangarap ang lalaki. Kaya ng sabihin sa kanyang ipapakasal siya dito, naghalo ang excitement at pangamba.

May girlfriend na ito, si Audrey Rivera, ang babaeng may dalawang mukha. Paano niya nasabi? Kapag kaharap ang ibang tao, napakabait nito, subalit pag silang dalawa lang, para itong ahas na nagpapalit ng balat. Nag iibang anyo.

May insidente pa na nagkasama sila sa isang dinner. Buffet ito, nagpaalam siyang kukuha ng oagkain pero sinundan siya ng babae, nakangiti itong lumapit sa kanya at habang nagsasalita, kumukuha ito ng pagkain. Hindi aakalian ng ibang nilalait siya nito.

"Alam mo, sana hindi ka na lang sumama dito" nakangiti ito pero mahina ang boses "hindi ka naman nabibilang dito, para ito sa pamilya. Driver lang at alalay ni lolo ang tatay mo, at sekretarya ka lang naman ng daddy ni Harvy."

"They invited me" tamad ang pagkakasagot niya dito. Kahit kailan talaga hindi nabibili ang class "bata pa lang ako, nasa kanila na ako, so pamilya ang turing sa amin, ikaw, kakilala mo ba sila? Si Harvy lang naman ang kakilala mo feeling asawa ka agad."

"Masyado palang matalas ang dila mo Dahlia, baka hindi mo ako kilala?"

"Si Audrey ka di ba? Palamunin ng magulang na negosyante, ganun"

"Excuse me" mahina nitong sabi pero may diin "mayaman kami."

"Baka mayaman sila. Saka tantanan mo na ako sa kaplastikan mo at baka mairita ako sayo, nakikita mo ba tong hikaw ko?"

"And? Anong meron sa hikaw mo?"

"Camera yan. Gusto mo iplay ko ito sa harapan nila para makita nila kung anong klaseng tao ka?"

Namutla ang babae, bigla itong nataranta sa sinabi niya.

"Don't you dare!" Pananakot nito.

"Dare me" sagot niya.

"Hmp!" Nagmartsa ito palayo sa kanya.

"Naniwala agad sira ulo" tatawa tawa siyang nagpatuloy sa pagkuha ng pagkain.

Isa pang insidente ay ng nasa opisina na sila. Nagprisintang magtimpla ng kape si Audrey kaya hinayaan na lang nila. Saka niya ipinagtimpla ng kape si Lolo A kasi gusto nito ang timpla niya.

Pag inom nina Harvy ng kape, halos maibuga nito ang lahat ng ininom nito. Pati tatay at nanay nito hindi maipinta ang mukha.

"Anong nangyari?" Tanong ni Lolo A.

"Medyo mapait ang kape" sabi ng tatay ni Harvy.

"Hmmm sabi ko po kay Dahlia, ako na ang magtitimpla, inagaw niya pa po." Sabi nito.

"Lolo ito na po ang kape natin" sabi niya kay Lolo A.

"Hmmmm ang sarap mo talagang matimpla ng kape, salamat." Sabi ni Lolo A.

"Thank you lolo.. "sagot niya "kape po tayo tita."

"Bakit ang pangit ng lasa ng kape namin?" Tanong ng daddy ni Harvy sa kanya.

"Huh? Hindi ko po alam. Si Audrey po ang nagtimpla niyan." Sagot niya.

Tiningnan siya ng masama ni Audrey. Wala ni isa man ang nagsalita sa mga ito. Kaya ipinagtimpla na lang niya ang mga ito ng panibagong kape, kaya lalong nagngitngit si Audrey sa kanya. Kaya tinatawag siya nitong bida bida.

Naputol ang pagmumuni muni niya ng kumatok ang tatay niya.

"Anak, ipinapatawag daw tayo ni Lolo A sa ospital" sabi nito.

"Bakit daw po?" Bigla siyang nag alala sa sinabi ng ama.

"Hindi ko rin alam anak eh. Pero mukhang nagmamadali si Sir John."

"Sige po papa lalabas na po ako" sagot niya.

Habang nasa sasakyan sila, nag aalala siya. Sari saring tanong at senaryo ang pumapasok sa isipan niya.

.paano kung wala na si Lolo A?

Paano kung paalisin na siya sa trabaho dahil hindi siya bet kasama ni Harvy?

Paano kung ayaw pumayag ng lalaki sa kasunduan?

Paano na sila ng tatay niya kung bigla silang mawalan ng hanap buhay?

Kaya ang dasal niya habang makaabot sila sa ospital ay abot hanggang langit.

Nauna silang makarating doon kesa kay Harvy. Mahina ang boses ng matanda habang nakikipag usap sa kanila.

"John, tanggapin niyo si Dahlia bilang manugang at anak ninyo." Sabi nito sa tatay ni Harvy "Alma, sana wag niyong pababayaan si Dahlia."

"Hindi na iba sa amin si Dahlia daddy" sagot ni John "mabait siyang bata at kilalang kilala na namin siya."

"Tama po daddy, tanggap na tanggap po namin siya. Alam naming magiging mabuti siyang may bahay kay Harvy." Sabi naman ni Alma.

Saka pa lang humahangos na dumating si Harvy. Alalang alala ang hitsura ng lalaki. At nagulat pa siya ng tanggapin nito ang alok ng lolo nito na pakasalan siya.

Para siyang nakalutang sa ulap nong marinig dito na handa itong maging asawa niya. Nawala ang agam agam at lungkot na nadarama niya. Pero mas nasirpresa pa siya ng yayain siyang lumabas ni Harvy para makapag usap sila.

Nakangiti silang nagpaalam sa mga kasama. Akala noya pupunta sila sa restaurant, pero sa kotse nito sila dumiretso. Binuhay nito ang makina pagsakay nila, inilaocked ang pinto saka siya hinarap.

"Alam kong hindi mo kagustuhang magpakasal sakin pero kailangan natin itong gawin para kay lolo" panimula nito "ganoon din naman ang nararamdaman ko, kaya kailangan natin ng plano."

Para siyang binuhusan ng malamig na tubig dahil sa sinabi nito. Napatulala siya at napatingin sa seryosong mukha ng lalaki..

"A..ano ang pa.. plano natin?" Halos ayaw niyang ibuka ang kanyang mga labi.

"Magpapakasal tayo, magsasama. Pero sa papel lang. Sa harapan nila, okay tayo, pero kapag tayo na lang, walang pakialaman."

"Tapos?"

"Magsama tayo kahit tatlong taon lang. Magdivorce tayo sa Amerika. Aakuin ko na lang ang kasalanan. Sabihin nating nangaliwa ako. Tapis maghihiwalay tayo kasi hindi na natin kaya, lalo ka na. Kasuhan mo ako sa VaWC kung kinakailangan."

"Anong magiging parte natin sa isa't isa?"

"Wala. Magsasama lang tayo para sa ikaliligaya nila. Para kay lolo, at para sa future mo. Kapag nakuha ko na ng buo ang kumpanya, gagawin kitang share holder. Mas mabuting maging magkaibigan tayo Dahlia. Papayag ka bang maging asawa ko, di ba hindi?"

"Ah, eh.. o..oo nga.."

"May boyfriend ka ba?"

"Wala"

"Good. Mas okay. Ibig sabihin sa side ko lang tayo may poproblemahin. Kakausapin ko lang si Audrey saka paliliwanagan para matanggap niya ang sitwasyon ko, natin."

Halos mabingi siya sa mga sinasabi nito. Ganon nito kaayaw magpakasal sa kanya kaya kailangan pa nilang magkunwari.

Ang sakit naman... Sabi niya sa sarili.