CHAPTER 10

Tahimik na ang buong mansyon noong tuluyang makalabas na ako sa may basement.

Maingat ang bawat hakbang ko at pinakiramdamang muli ang buong paligid. Wala na ang mga Blood Hunters na narito kanina. Ni bakas nila ay hindi ko na ito maramdaman sa paligid. Wala na rin sila Mavi at Aki na siyang nagpakuyom ng mga kamao ko. Tanging ang magulong mga kagamitan na lamang ang nabungaran ng aking mga mata pagkalabas ko kanina sa basement.

"Saan kaya nila dadalhin ang dalawa?" Wala sa sariling tanong ko at humigpit ang pagkakahawak sa baril noong makakita ako nang dugo sa sahig. Napaluhod ako at pinagmasdan itong mabuti.

Napalunok ako at ikinalma ang sarili. Damn it! Inangat ko ang nanginginig na kamay at inilapat ang isang daliri sa dugong nasa sahig. Napapikit ako at kusang umawang ang mga labi noong mapagtanto kung kaninong dugo itong nasa sahig!

"Mavi," I whispered as I removed my finger on the stain of blood.  It’s his blood. I’m a hundred percent sure that it’s his damn blood!

"I... I need to get out of here," mahinang sambit ko at mabilis na tumayo. Nagpalinga-linga ako sa magulong salas at noong mamataan ko ang pinto palabas, agad akong naglakad patungo roon, ang main entrance ng mansyon ni Aki. Ngunit bago ko pa man mahawakan ang door handle ng malaking pinto, agad akong natigilan nang makaramdam ako ng kakaibang enerhiya. Mabilis akong humakbang palayo sa may pinto at itinutok doon ang hawak-hawak na baril.

Footsteps.

Mabibilis at iba’t-ibang mga yapak ang naririnig ko mula sa labas ng mansiyon kaya naman ay kinuha ko pa ang isang baril sa aking likuran at itinutok na rin ito sa may pinto. Damn! I can hear three different footsteps from different people! Sino naman ang mga ito? Mga Blood Hunters ulit? May nalimutan sila dito sa mansiyon ni Aki? Oh, crap! This is not good!

Umatras muli ako palayo sa may pinto noong marinig kong papalapit na ang mga yapak sa kinatatayuan ko. Isang hakbang pa paatras ang ginawa ko at bumukas na ang pinto sa harapan ko. I was about to pull my gun’s trigger when I suddenly froze. Nanlaki ang mga mata ko noong makita ang mga bagong dating.

"Ice!"

"Nay Celeste?"

Napatanga ako. Damn! It was Nay Celeste! Kasama nito ngayon si Tay Manuel at ang kapatid nito, s Dawnson! They're here! Fvck! Buti na lamang ay hindi ko naituloy ang pagpapaputok ko sa kanila kanina. Damn it! Mabilis kong ibinaba ang mga baril at patakbong lumapit sa tatlo.

"Ice? Are you okay?" Nay Celeste asked. Tumango-tango ako dito bilang tugon at mabilis na niyakap ito.

"What happened here? Where's Akiston?" It was Dawnson who asked me this time. Humiwalay ako sa yakap kay Nay Celeste at binalingan si Dawnson.

Akiston? He means Aki, right? The owner of this mansion?

"You know him?" tanong ko dito habang hindi inaalis ang paningin sa kanya. Kita kong tumango lang ito at tiningnan ang magulong paligid.

"I can smell a blood of a Ventrue," ani Tay Manuel na siyang ikinatigil ko. Ventrue. The roylas of the Blood Clan! "They were here." Dagdag nito na siyang marahang ikinatango ko.

"Mavireck," sambit muli ni Dawnson na siyang ikinapilig ng ulo ko pakanan. Mavireck. Iyon ba ang totoong pangalan ni Mavi? Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at nagpapalit-palit ang tingin ko kay Tay Manuel at Dawnson. Pareho silang seryosong nakamasid at pina-pakiramdaman ang buong paligid.

"We better leave this place. Mukhang ‘di pa sila nakakalayo dito," Nay Celeste said then take my hand. "Let's go, Ice.”

Hindi na ako umimik pa at nagpahila na lamang kay Nay Celeste. Dere-deretso ang lakad namin hanggang sa marating namin ang isang itim na sasakyan hindi kalayuan sa mansyon ni Aki. Mabilis akong pinasakay ni Nay Celeste sa may backseat at isinara na ang pinto sa gilid ko. Tahimik lang ako sa kinauupuan ko at pinagmasdan ang nangyayari sa paligid ko. Mayamaya pa'y sumakay na rin ang tatlo sa sasakyan. Dawnson is the one behind the wheel. Nasa tabi ko si Nay Celeste samantalang nasa may passenger seat naman si Tay Manuel. At noong makapuwesto na kaming lahat ay agad na pinaharurot ni Dawnson ang sasakyan palayo sa mansiyon ni Aki.

I sighed.

I think I'm safe now. Kasama ko na ang mga taong pinagkakatiwalaan ko. I need to calm myself now. I'm safe. Wala na sa panganib ang buhay ko.

"Ice, may naaalala ka na ba mula sa nakaraan mo?" Basag ni Nay Celeste sa katahimikan sa loob ng sasakyan. Binalingan ko ito at marahang inilingan.

"Wala pa rin akong maalala pero may mga impormasyon akong nakuha mula kay Aki. He told me about my bloodline, de Falcon clan."

Mabilis na tinapakan ni Dawnson ang preno ng sasakyan na siyang ikinatigil ko. Napabaling ako sa pwesto nito at namataan ang gulat na ekspresyon nito.

"Damn it, Dawnson!" bulalas ni Tay Manuel at masamang tiningnan si Dawnson sa tabi nito.

"You are a de Falcon? Ice?" tanong ni Nay Celeste sa akin na siyang maingat na ikinatango ako dito. What? May mali ba sa mga de Falcon? Kalaban ba nila ang pamilyang pinagmulan ko? Damn!

"Iyon ang sinabi ni Aki sa akin kanina. But… I can't remember anything, Nay Celeste. Wala akong maalala tungkol sa mga de Falcon. Tanging mga salita lamang ni Aki ang mayroon ako ngayon."

"Damn it! Don't tell me your name is Beatrice cause..." hindi na natapos ang dapat sasabihin ni Dawnson sa akin noong kusang nanlaki ang mga mata nito at pinagmasdan ako nang mabuti. "Damn it! She's the Beatrice de Falcon!"

"You know me?"

Napaayos ako nang pagkakaupo at hindi inalis ang tingin kay Dawnson. Muling nagmura si Dawnson sa puwesto nito at nag-iwas nang tingin sa akin.

"Dawnson, please… just tell me. Kilala mo ako?” Mahinang tanong ko dito.

"Let's talk about it later, Ice. Come on, Dawnson. Let's move. Hindi pa ligtas ang lugar na ito," ani Tay Manuel na siyang nagpatigil sa akin. Walang imik na sumunod si Dawnson sa utos sa kanya. Pinaandar niyang muli ang sasakyan at ‘di na muling nagsalita pa.

Napabuntong-hininga na lamang ako at walang emosyon na pinagmasdan ang likod ni Dawnson. He knew me! He knew Beatrice de Falcone! At kagaya ni Aki, tiyak kong may nalalaman din itong si Dawnson tungkol sa pamilya ko. Damn! Masyado na akong malapit na katotohanang nais kong malaman. I can feel it. Kaunti na lang at malalaman ko na ang lahat-lahat tungkol sa nakaraan ko.

Nanatili akong tahimik at seryosong tiningnan na lamang ang daang tinatahak naming. Mayamaya lang ay natigilan ako noong tawagin ako ni Nay Celeste. Bumaling ako dito at tipid na nginitian ito.

“Everything will be fine, Ice. Sa ngayon, magpahinga ka na lang muna. I'm here. Your Tay Manuel is here. We'll protect you with our life, Ice."

"Iyon din ang sinabi sa akin kanina ni Aki, Nay Celeste," ani ko at napabuntong-hininga na lamang. "Pero nasaan siya ngayon? He was captured because of me, Nay Celeste. Silang dalawa ni Mavi. They were captured because they tried to protect me."

"Ice..."

"My name is Beatrice," nanghihinang sambit ko dito. "Sa wakas at may pangalan na ako. Alam ko na rin kung saang pamilya ako nabibilang pero bakit ganito, Nay Celeste? Pakiramdam ko hindi sapat ang mga nalalaman ko ngayon. I badly want to remember everything, Nay Celeste. Para naman wala nang taong magsasakripisyo para sa buhay kong ito."

"We're willing to sacrifice our lives for you, Ice," biglang singit ni Tay Manuel na siyang ikinaawang ng labi ko. Natigilan ako sa paghinga. "You are our child, remember?"

"Tay..."

"Rest for now, Ice. Kapag narating na natin sa destinasyong pupuntahan natin ngayon, we'll figure everything out. Magpahinga ka na lang muna. Clear your mind and rest."

Wala na akong sapat na lakas para kontrahin ang mga sinabi ni Tay Manuel sa akin. Napasandal na lamang ako sa may backrest ng upuan at tumango na kay Tay Manuel. Ipinikit ko ang mga mata ko at pilit ipinahinga ang isipan.

Naalimpungatan ako noong maramdaman ko ang pagbilis ng sasakyang kinaroroonan ngayon. Isang putok ng baril ang mabilis na nagpamulat sa akin at agad na umayos sa pagkakaupo.

"Dawnson, left turn!" sambit ni Tay Manuel at ikinasa ang hawak-hawak na baril. Napakagat ako ng pang-ibabang labi ko at noong napabaling ako sa gawi ni Nay Celeste, natigilan ako nang mamataang ikinasa na rin nito ang hawak-hawak na baril.

"Blood Hunters are here, Ice," seryosong sambit ni Nay Celeste at inabutan ako ng isang baril. "Take this."

Mabilis ko itong kinuha at napatingin sa likuran namin. I enhanced my eyesight and saw our enemies.

"Two cars," ani ko noong mamataang may dalawang sasakyang mabilis na humahabol sa amin ngayon. "At may apat na motor sa gilid nito... Fvck! They're firing us now!" sigaw ko noong makitang nagpaputok ang isang sa sakay ng motor.

"Dawnson! Ikanan mo ang sasakyan!" utos ko dito na siyang sinunod din naman niya.

"Fvck, you can see that? In that distance?" bulalas ni Dawnson at mas pinabilis ang pagpapatakbo nang sasakyan. Muli itong nagmura at napabuntong-hininga na lamang sa puwesto nito. "You're really a de Falcon, Ice."

"I am," seryosong turan ko at binalingang muli ang mga sasakyang humahabol sa amin ngayon. Napakunot ang noo ko noong makitang nakatutok na naman sa amin ang mga baril ng mga kalaban. Agad kong ikinasa ang hawak na baril at mabilis na binuksan ang pinto ng sasakyan sa may gilid ko

.

"Ice!" sabay na sigaw ni Nay Celeste at Tay Manuel sa pangalan ko.

"Delikado iyang ginagawa mo, Ice!" Nag-aalalang sigaw ni Nay Celeste. Hinawakan nito ang braso ko at pilit na ibinabalik ako sa puwesto ko kanina.

"I'll be fine, Nay Celeste," mahinahong sambit ko at nginitian ito. "I'll just distract them."

Hindi ko na pinagsalita pang muli si Nay Celeste. Mabilis kong inalis ang pagkakahawak nito sa kamay ko at kumilos na. Humawak ako nang maigi sa may pinto at humugot ng isang malalim na hininga. Noong makondisyon ko na ang sarili, mabilis kong inangat ang katawan at binalanseng mabuti upang makalabas at makatungtong sa bubong ng sasakyan.

"Dawnson! Slow down a bit! Baka mapano si Ice!" rinig kong sigaw ni Nay Celeste sa loob nang sasakyan.

"No, Dawnson!" sigaw ko at lumuhod na.  “Maintain the speed!” Inangat ko ang isang tuhod at pumuwesto nang maayos sa taas ng sasakyan. Itinutok ko ang baril sa mga humahabol sa amin at kinatitigang mabuti ang mga ito. I can't miss a single bullet here! "Now! Full speed, Dawnson!" sigaw kong muli at sabay na kinalabit ang gatilyo ng mga baril.

Kita ko kung paano nagtama ang mga balang parehong binitawan namin nang isang Hunter na nakasakay sa isang motor. Muli akong nagpaputok at napangisi na lamang noong natamaan ko sa ulo mismo nito ang driver nila. Isinunod ko iyong isa pa nilang driver at noong nagtagumpay akong patamaang muli ito ay gumewang-gewang ang motor na sinasakyan nito. Mayamaya lang ay sumalpok ito sa isa sa dalawang kotseng pilit na humahabol sa amin.

"Sweet," I whispered as I watched the motor bike and the car crashed each other. Humarang sa daraanan ang mga ito dahilan para mapahinto ang isa pang sasakyan, ganoon din ang dalawang natitira pang rider ng motor.

Hindi ko inalis ang paningin sa mga hunter na humahabol sa amin. Nanatili ang paningin ko sa kanila hanggang sa iliko na ni Dawnson ang sasakyan pa kanan kaya naman ay nawala na ang mga ito sa paningin ko. I immediately close my eyes. Pinakinggan ko nang mabuti ang paligid at noong hindi ko na marinig ang makina nang sasakyan at mga motor ng mga Hunters, napamulat na muli ako.

"Looks like they're done for tonight,” sambit ko at ibinaba na ang baril.

"Ice, bumalik ka na dito!" It was Nay Celeste. Hindi na ako umapila pa at mabilis na akong bumalik sa loob ng sasakyan. Pagkapasok ko ay agad akong niyakap ni Nay Celeste na siyang ikinatigil ko sa pagkilos.

"For petesake, Ice! That was dangerous!" bulalas nito.

"I'm fine, Nay Celeste," ani ko at gumanti na rin nang yakap dito.

"That was awesome, Beatrice de Falcon. You still have the skills even without your memories. You'll be a hella monster once your memories are back," ani Dawnson na siyang ikinatigil ko. "And I hope when you remember everything, you'll never make the same mistake. No. Never again, Ice."