01 The Deal : ดิลลับฉบับคนแปลกหน้าⅠ (2/2)

“อยากนอนกับฉันไม๊…คะ!?”

“หือ...?” เสียงครางหลุดออกมาด้วยความข้องใจ เพราะสภาพของคนถามคือแบบ...นั่งยังไม่ตรงเลย ถึงองค์ประกอบโดยรวมจะพอใช้ได้อยู่ แต่...ไม่น่าจะไหวนะ อีกอย่างผมถือคติไม่ขึ้นเตียงกับคนเมา ไม่อยากให้มันเข้าพล็อตเรื่องเดิมๆ ที่ตื่นมาแล้วโวยวาย ร้องไห้ฟูมฟายจะเป็นจะตาย มันน่ารำคาญ เพราะงั้นผมเลยปฏิเสธสาวน้อยตรงหน้าด้วยการกระตุกแขนออกจากการเหนี่ยวรั้งและตั้งใจจะแยกย้าย แต่ดูเหมือนแรงที่ผมใช้จะทำให้คนกึ่งไร้สติเสียการทรงตัวไม่น้อย

อ๊ะ!

จังหวะนั้นปลายเท้าผมเบี่ยงทิศทางโดยอัตโนมัติ ก้าวไปยืนข้างๆ ในระยะประชิด พร้อมยกแขนขึ้นเป็นการ์ดกันร่างบอบบางเอาไว้ตามสัญชาตญาณ

ฟุ่บ!

เพียงเสี้ยววินาทีคนตัวเล็กทิ้งน้ำหนักตัวเกือบทั้งหมดมาบนแผงอกกว้างของผมโดยสมบูรณ์ นั่นแปลว่าถ้าผมช้ากว่านี้อีกสักชั่วอึดใจเดียว ได้เห็นก้อนแป้งนุ่มนิ่มร่วงลงไปกองอยู่กับพื้นแน่

ต่อมาผมเลื่อนมือจับไหล่เล็กทั้งสองข้างก่อนจะดันร่างอ่อนปวกเปียกให้ทรงตัวได้เหมือนเดิม ซึ่งมันแทบจะเป็นวินาทีเดียวกับคนในอ้อมแขนเงยหน้าขึ้นพอดี วูบหนึ่งเราสบตากัน และเป็นผมเองนี่แหละที่เคลื่อนมองส่วนอื่นก่อน ไม่ใช่เพราะหวั่นไหวหรืออะไรหรอกนะ แต่พอระยะห่างมันแคบลงก็มีอะไรให้น่ามองมากขึ้น 

ว่าไม่ได้เรื่องของความคมเข้ม ต้องยอมรับก่อนเลยว่าก็สวย ผิวดี ถึงจะไม่ได้ขาวโอโม่ แต่ก็เนียนละเอียดน่าสัมผัส...สัมผัสเหรอ?

บ้าเอ๊ย! ผมรีบปล่อยมือออกจากต้นแขนเปลือยเปล่าทั้งสองข้างทันทีที่ดึงสติกลับมา เพราะเสื้อที่เธอสวมใส่เป็นเกาะอก บริเวณที่ผมแตะต้องเลยเป็นผิวเนื้อโดยตรง ต้องบอกก่อนเลยว่าปกติผมไม่ใช่คนชอบฉวยโอกาสกับผู้หญิงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยิ่งไม่มีสติ...ยิ่งไม่อยากยุ่ง

ซึ่งความจริงตอนนี้ผมก็ควรจะไปได้แล้ว แต่...

“เมาแล้วอยาก…งี้เหรอ” ผมถามออกไปโต้งๆ ขณะยื่นมือทั้งสองข้างไปยันไว้กับขอบเคาน์เตอร์บาร์ แล้วลดความสูงลงเล็กน้อย ให้เท่าเทียมกับสาวปริศนาที่อยู่ระหว่างกลาง

“ไม่ได้เมาซะหน่อย แล้วก็ไม่ได้อยากด้วยค่ะ” เปลือกตาสีอ่อนกะพริบขึ้นลงอย่างเชื่องช้าพลางขมวดคิ้วเข้าหากันจนยุ่งเหยิง ก่อนจะเอนหลังไปจนแนบชิดกับเคาน์เตอร์บาร์ คล้ายกับอยากรักษาระยะห่าง และจากการกระทำเหล่านี้ทำให้ผมรู้ว่าเธอยังเหลือสติเกินหกสิบเปอร์เซ็นต์แน่นอน

“…?” 

“แค่อยากลองวันไนท์ อยากรู้ว่าจะรู้สึกยังไง” เธอว่า ตอนนี้มีความสงสัยเกิดขึ้นในหัวผมอย่างหนึ่ง ว่าไอ้การสื่อสารอย่างตรงไปตรงมาแบบนี้มันเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรืออยู่ในจิตใต้สำนึกกันแน่

“แล้วทำไมถึงเป็นฉัน” น่าแปลกนะ...ที่ผมขาดหวังคำตอบบางอย่างจากคนที่ไม่รู้จัก 

“ก็…”

“หล่อ?” ผมแทรกขึ้นในช่วงจังหวะที่เธอเว้นช่วงหายใจพลางโน้มตัวลงมาในระดับเดียวกัน พร้อมกระตุกยิ้มมุมปากอย่างมีชั้นเชิง เรื่องความเพอร์เฟคผมไม่เคยเป็นรองใคร แต่พออีกฝ่ายสั่นหน้าปฏิเสธรัวๆ แบบไม่แม้จะฉุกคิด เท่านั้นแหละ...ความมั่นใจผมหายวับไปกว่าครึ่ง

“ก็คุณเดินมาใกล้ ฉันเอื้อมถึงพอดี”

“...” ทุกอย่างภายในร่างกายตึงขึ้นทันควัน ถ้าจะพูดขนาดนี้เอาตีนมาเหยียบหน้าเลยก็ได้นะ! นี่มันยิ่งกว่าการบอกว่าผมไม่หล่อซะอีก...

อารมณ์แบบ ใครก็ได้ แต่มึงเดินพาพอดี ก็เลยเลือกมึง ถามจริง...มันได้เหรอวะ!?

“แต่ถ้าคุณไม่โสด ไม่เป็นไรนะ…ฉันไม่อยากยุ่งกับคนมีเจ้าของ”

“ทำไม โดนหักอกมาไง๊?” ตอนนี้เหมือนผมกลายเป็นผู้ร้ายที่จ้องหาหนทางเอาคืน

“เขาไม่ได้เรียกว่าหักอก...แต่มันเป็นการหักหลัง” 

“ต่างกันตรงไหน สุดท้ายเธอก็มานั่งเสียใจจนน้ำตาตกในเหมือนเดิม” ผมแสยะยิ้มอย่างผู้ชนะ...เพราะสุดท้ายแล้วผู้หญิงก็ยังอ่อนไหวกับเรื่องไร้สาระพวกนี้อยู่วันยังค่ำ

“เหอะ! ก็ไม่ได้เสียใจขนาดนั้นนะ แค่เจ็บใจ! มากกว่า”

“คำแก้ตัวของคนอ่อนแอ แพ้แล้ว...แต่ไม่ยอมรับความจริง” คำถากถางของผมจบลงพร้อมกับร่างกายเซถอยไปหลายก้าว จากการที่คนฟังใช้มือผลักดันบริเวณช่วงใต้ไหปลาร้าทั้งสองข้างอย่างแรง

“แล้วคุณเป็นอะไรมากปะ...จะมาซ้ำเติมฉันเพื่อ!?” เจ้าของประโยคถลึงตาใส่อย่างเอาเรื่อง ก่อนจะหมุนเก้าอี้เข้าหาเคาน์เตอร์บาร์ จากนั้นก็คว้าแก้วซ็อตที่ตั้งเรียงรายตรงหน้าขึ้นกรอกปากต่อเนื่อง

เธอคือผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมเกิดความลังเล ปลายนิ้วชี้ถูกเลื่อนขึ้นเกาข้างขมับหลายครั้ง ขณะกำลังตัดสินใจว่าจะเอายังไงดี แต่ดูเหมือนคำพูดแทงใจดำของผมจะทำให้คนสภาพจิตใจอ่อนแอเร่งอัดของมึนเมาเข้าสู่ร่างกายไม่พักเลย และถ้ายังเป็นแบบนี้อีกสักไม่เกินชั่วโมง ร่วงแน่!

“พอแล้วมั่ง” ผมก้าวเข้าไปเอื้อมจับเรียวแขนเล็กข้างขวาไว้ก่อนแก้วที่สิบกว่าจะยกขึ้นถึงริมฝีปากบาง

“ไม่ต้องมายุ่ง!” ดวงตาคู่สวยตวัดมองแรงบวกน้ำเสียงแข็งกร้าว ทำเอาผมถึงกับผงะเล็กน้อย และมันทำให้ผมมีความคิดอยากจะปราบพยศแม่เสือน้อยนี่ผุดขึ้นมา

“ไม่อยากลองแล้วรึไง?”

“ไม่!”

“กลัว?” ผมจงใจโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ และดูเหมือนผมจะเจอคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ

“มีอะไรให้ต้องกลัวเหรอ” ไม่ถอยหนี แถมยังเคลื่อนเข้าหา

“หึ! ตอนอยู่บนเตียง เก่งให้ได้แบบนี้นะ”