02 The Deal : ดิลลับฉบับคนแปลกหน้าⅡ (2/2)

นี่ก็เป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้ฉันตัดสินใจออกไปแฮงค์เอาท์เมื่อคืนด้วย มันประดังเข้ามาพร้อมกันจนฉันสับสนไปหมด

ในขณะที่ฉันเซ็งกับเรื่องไม่ได้เดินหน้าต่อ พ่อกับแม่เตรียมจัดงานฉลองรอแล้ว เพราะท่านไม่เคยเห็นด้วยตั้งแต่แรก เนื่องจากฉันเป็นลูกสาวเดียว แน่นอนว่าถูกแต่งตั้งให้เป็นผู้สืบทอดโรงงานผลิตผลไม้อบแห้งที่ใหญ่สุดของภาคภายใต้แบรนด์ ธารธารา ซึ่งเป็นที่รู้จักทั้งในและนอกประเทศ ตั้งแต่ยังแบเบาะ

ดูเป็นอะไรที่น่าสนใจนะ…แต่ฉันไม่อิน ไม่ได้อยากเป็นผู้บริหาร ไม่ได้อยากคุมโรงงาน

นี่จึงเป็นเหตุผลที่ฉันเข้ามาอยู่ในโครงการวิจัย RVS พร้อมกับ มิเชล มิรินดา คู่หูสุดซี้ผู้รวมอุดมการณ์มาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย และฉันมักเรียกมันว่า อีมิ ต้องยอมรับก่อนเลยว่าโชคดีมากๆ ที่ได้มารู้จักมัน อารมณ์แบบเรามีทุกอย่างที่ใกล้เคียงกัน นิสัย ความชอบ หรือแม้กระทั่งความฝัน ตลอดระยะเวลาเจ็ดปีที่ผ่านมา มันคือเพื่อนที่ดีที่สุด…

และตอนนี้มันกำลังจะเขมือบหัวฉันด้วยความเกรี้ยวกราดที่สุดด้วย…

สายตาพิฆาตตวัดมองตั้งแต่ฉันยังเดินไม่ถึงหน้าตึกเลยด้วยซ้ำ เพื่อนรักเก็บมือถือเข้ากระเป๋าพร้อมกับวิ่งลงบันไดมาประชิดตัวแบบไม่รีรอ

“มึงจะไปไหนมาไหน ไม่คิดจะบอกกูบ้างรึไง! มึงรู้ไหมว่าเขาพากันตามหาให้วุ่น…@#$%^&*!!!!” ระหว่างที่ปากมันพ่นคำด่าออกมาสารพัด สายตาก็ยังไล่สำรวจตามร่างกายฉันด้วยความกังวลและเป็นห่วงคละเคล้ากัน

“กูขอโทษ” ฉันเอ่ยขึ้นหลังจากที่ปล่อยให้สาวลูกครึ่งตรงหน้าได้ระบายความอัดอั้นจนพอใจ อีกอย่างฉันก็ผิดจริงนั่นแหละ

“มึงโอเคไหม” น้ำเสียงมันแผ่วลงเยอะมาก แต่ยังบีบไหล่ฉันแน่นไม่ปล่อย

“โอเคสิ กูก็อยู่ครบสามสิบสองนี่ไง”

“หัวใจมึงยังทำงานปกติใช่ไหม” อีมิเลื่อนมือข้างหนึ่งมาจิ้มๆ บริเวณอวัยวะที่ถูกกล่าวถึง ซึ่งยังเต้นอยู่ภายในร่างกาย ฉันหลุบมองตามแวบหนึ่ง ก่อนจะช้อนขึ้นสบตาเพื่อนรักพร้อมกับความสงสัยเต็มไปหมด

สัญชาตญาณบอกว่า…ผู้หญิงตรงหน้ารับรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับฉันแล้ว

“มึงรู้ได้ไง…”

“บอร์ดศิษย์เก่า กูเห็นแอคหลุมลงคลิปเมื่อเช้า แต่ตอนนี้ปลิวไปแล้ว” คำตอบของอีมิแสดงให้เห็นถึงด้านมืดของมนุษย์ได้อย่างชัดเจน เพราะฉันได้รับคลิปมาจากเพื่อนเก่า ซึ่งตอนแรกก็คิดว่ามันหวังดี แต่ความจริงกลับสวนทาง

สิ่งที่น่ากลัวกว่าการถูกหักหลังก็คือการถูกซ้ำเติมนี่แหละ น้อยนักนะ…ที่ใครจะยินดีกับความสำเร็จของเรา ยิ่งไปกว่าพวกเขาอาจรอกระทืบให้จมตีนในวันที่เราล้ม

เพราะงั้นฉันจึงมีเพื่อนสนิทแค่คนเดียว...

และด้วยความที่ไอ้พี่ท็อป…แฟนเก่าฉันน่ะ มันท็อปสมชื่อ ดีกรีนักเรียนนอก แถมพ่อยังเป็นถึงผู้ว่าราชการจังหวัดอีกต่างหาก ก็ไม่แปลกที่จะมีผู้หญิงมากหน้าหลายตาเข้าหา

หล่อ…แต่เหี้ย! ใครอยากได้ก็เอาไปเถอะ!

“กูไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นเพื่อน กูสามารถมูฟออนได้ด้วยเมาเดียว” ฉันไหวไหล่ขึ้นเล็กน้อย พลางกระตุกยิ้มมุมปาก

ฉันต้องไม่ใช่ผู้แพ้…อย่างที่ชายแปลกหน้าคนนั้นพูด

“ถามจริง?” เพื่อนรักหรี่ตามองอย่างไม่เชื่อ

“จริง กูยังไม่ได้หลงรักมันขนาดนั้นหรอก แค่แบบจี๊ดๆ”

“ก็ดี แล้วทำไมมึงไม่คิดจะชวนกู”

“ก็กูเห็นมึงยุ่งๆ ไหนจะเรื่องที่บ้าน เรื่องคุณหมอ แล้วก็เรื่องร่างกายมึงอีก” ความจริงสภาพจิตใจของมันก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉันเท่าไหร่นักหรอก เรื่องที่มันต้องเจอตอนนี้ก็หนักหนาเอาการ เพียงแต่มันมีผู้ชายแสนดี อย่างคุณหมอไวน์ คอยอยู่เคียงข้าง ก็เลยไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่

และฉันก็ไม่อยากเอาเรื่องของตัวเองไปถมเพิ่มให้มันอีก

“กูไม่เคยยุ่งสำหรับมึง” คำพูดของมันมีผลต่อความรู้สึกฉันมากก็จริง แต่นั่นมันยังเท่ากับมือที่ตบลงมาบนไหล่เบาๆ

“เชี่ย…กูว่าจะไม่ร้องแล้วนะ” ฉันว่าพลางเงยหน้าขึ้นเพื่อกลั้นหยาดน้ำตาไว้

“ไหนบอกไม่อ่อนแอไง” เจ้าของเสียงห้วนเคลื่อนท่อนแขนวางบนต้นคอฉัน ก่อนจะออกแรงเหนี่ยวรั้งให้เดินตามทางเข้าด้านในตึก

“แล้วเรื่องไฟลต์บินล่ะ” เพราะรอบที่เราจองไว้วันนี้ ถูกฉันทำล่มไปซะแล้ว

“เฮียไวน์จัดการให้แล้ว เป็นเช้าพรุ่งนี้แทน”

ฉันพยักหน้ารับ ก่อนขยับริมฝีปากถามต่อ “เขาด่ากูมะ”

“มีแต่กูค่ะ ที่ด่ามึงได้”

“มึงไม่โกรธกูเหรอ”

“ถ้าจะโกรธ กูก็คงโกรธเรื่องที่มึงหนีไปแดกเหล้าคนเดียวเนี่ยแหละ”