ตอนที่ 8 งานวิวาห์

หลังจากที่ทานอาหารกับแม่และยายเสร็จแล้วเราก็ต้องรีบกลับทันที ถึงแม้ว่ายายฉันจะขอร้องให้อยู่ต่ออีกนิดแต่อีตาบ้านั่นก็ปฏิเสธเสียงแข็งในทันที ในขณะที่ฉันกำลังจะก้าวเท้าขึ้นรถก็มีเสียงตะโกนเรียกมาจากที่ไกลๆ "ริสาเดี๋ยวก่อน! รอพี่ก่อน!" ฉันจึงหันไปมองตามเสียงเรียกนั้น จู่ๆก็มีร่างของผู้ชายคนหนึ่งกระโจนเข้ามากอดฉัน อ้อมกอดที่อบอุ่นและอ่อนโยนแบบนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่หมอก รักแรกและรักเดียวของฉันแต่ฉันก็รู้ว่าเขาคิดกับฉันเป็นแค่พี่น้องกันเท่านั้น เขาจึงอยู่ในฐานะพี่ชายที่แสนดีของฉัน "พี่นึกว่าจะไม่ใช่ริสาแล้วเสียอีก นึกว่าทักคนผิด เพราะริสาของพี่โตขึ้นมากและก็สวยมากด้วย" พอพี่หมากพูดจบประโยคก็มีมือมากระชากแขนฉันจนถอยห่างจากพี่หมอก มือนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากอีตาประธานนั่น "ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครและกล้าดียังมากอดว่าที่ภรรยาของชาวบ้านเขากันน่ะครับ" โอ้พระเจ้า! น้ำเสียงที่เย็นชาและเชือดเฉือนอารมณ์นี่มันอะไรกัน ถ้าหากว่าเราเป็นคนรักกันจริงๆฉันคงคิดว่าเขาคงจะหึงฉันเป็นแน่ แต่เพราะนี่คือการแสดงฉันเลยไม่รู้สึกอะไร "ต้องขอโทษด้วยครับ ผมเป็นพี่ชายของริสานะครับชื่อเมฆา แต่จะเรียกหมอกก็ได้ครับ บ้านเราอยู่ติดกันเลยเหมือนเป็นพี่น้องกันน่ะครับ และผมก็ไม่ทราบจริงๆว่าน้องพาแฟนมาด้วย" พี่หมอกตอบกลับด้วยใบหน้าที่ตกใจเล็กน้อย ก็ต้องตกใจสิเราไม่เจอกันนานพอได้เจอกันก็ดันเจอฉันมากับผู้ชายที่บอกว่าฉันคือว่าที่ภรรยาอีก "อ๋อเหรอครับ งั้นดีเลย คุณพี่ชายข้างบ้าน อาทิตย์หน้าเราสองคนจะแต่งงานกันคุณก็มาให้ได้นะครับ งั้นผมขอตัวก่อนเรามีงานต้องทำกันอีกเยอะน่ะครับ" อีตานั่นพูดจบก็ลากฉันขึ้นรถทันทีโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ร่ำลาพี่หมอกเลย ฉันได้แต่มองพี่หมอกด้วยสายตาละห้อย "แหม! เธอนี่ก็ร้ายไม่เบานะ ยอมให้ผู้ชายกอดโดยที่ไม่ขัดขืนเลยสักนิด ผู้หญิงนี่ทำตัวง่ายเหมือนกันหมดหรือเปล่านะ?" โอ้โห!คุณพระ! ปีศาจปากสุนัขกลับมาแล้ว คำพูดที่ฟังแล้วเจ็บจี๊ดแบบนี้ถ้าเป็นยัยจินละก็หมอนี่ได้โดนฉีกปากเป็นแน่ แต่เพราะว่าเป็นฉันก็เลยรอดไป "ก็ไม่รู้สิคะ! จะยากหรือจะง่ายมันก็ขึ้นอยู่ที่ว่าคนนั้นเป็นใครค่ะ" ฉันพูดแบบเชิดๆเริดๆทำเอาหมอนั่นหน้าบูดเป็นตูดลิงไปเลย แอบสะใจอยู่นิดๆนะเนี่ย เมื่อถึงกรุงเทพฯตอนนั้นก็ดึกมากแล้วเราจึงต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับที่พักของตัวเอง เช้าวันต่อมา (กริ๊งงงงงงงงสายเรียกเข้า) ฉันที่ยังตื่นไม่เต็มตาก็กดรับสายด้วยเสียงที่งัวเงีย "สวัสดีครับคุณมาริสา วันนี้คุณมีนัดลองชุดแต่งงานกับท่านประธานตอน9โมงนะครับ เตรียมตัวให้พร้อมนะครับอีกครึ่งชั่วโมงท่านจะไปรับคุณด้วยตัวเองครับ" เสียงปลายสายทำเอาฉันตาสว่างทันที ฉันเหลือบดูนาฬิกาตอนนี้เวลา 8.00น. ด้วยความตกใจฉันจึงรีบกระโดดออกจากที่นอนทันที ผ่านไปครึ่งชั่วโมงหมอนั่นก็มารับฉันถึงที่บ้าน ระหว่างทางที่ไปสตูดิโอเราไม่พูดจากันสักคำ ในใจฉันได้แต่คิดว่าหรือเขาจะยังโกรธที่ฉันพูดเมื่อวานไม่หายแต่ฉันก็ไม่สนใจหรอกเพราะเขาพูดไม่ดีกับฉันก่อน เมื่อถึงที่สตูดิโอเราก็ใช้เวลาทั้งวันในการเลือกชุดและถ่ายรูป ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นคนละเอียดรอบคอบหรือเขาอยากจะแกล้งปั่นหัวฉันกันแน่ เวลาผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ งานแต่งงานของเราก็มาถึง ในงานเต็มไปด้วยนักธุรกิจชื่อดัง เซเลป ดารา และนักข่าวมากมายที่สนใจในเรื่องนี้ ทั้งที่ในงานมีผู้คนมากมายแต่ฉันกลับรู้สึกเหงา ตื่นเต้น ประหม่า และกลัวในเวลาเดียวกัน ถึงแม้ว่านี่จะเป็นการแต่งงานแบบหลอกๆแต่ฉันก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆ ฉันพยามยามมองหาเพื่อนรักทั้งสองคนของฉันเพราะตั้งแต่วันที่สองคนนั้นรู้ความจริงพวกเขาก็หายเงียบไปเลย ฉันรู้สึกเสียใจมากแต่ฉันก็แอบหวังว่าสองคนนั้นจะมา เมื่อถึงเวลาเริ่มงานฉันจึงรีบลุกขึ้นและกำลังจะก้าวขาออกจากห้องแต่งตัวในตอนที่ประตูห้องแต่งตัวเปิดขึ้นมีคนสองคนยืนอยู่หน้าประตูรอฉันอยู่ สองคนนั้นก็คือจินกับเจ็ทนั่นเอง ฉันดีใจมากจึงโผลเข้าไปกอดสองคนนั้นพร้อมกับร้องไห้โฮ "ฉันนึกว่าพวกแกจะไม่มาหาฉันเสียแล้ว ฉันรอพวกแกตั้งนาน รู้ไหมฉันเสียใจมากแค่ไหน" ฉันพูดพร้อมกับร้องไห้ไปด้วยทำให้ยัยจินต้องร้องไห้ตาม "โถ่เอ๊ย! ถ้าพวกฉันไม่มาใครจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้แกหล่ะยัยโง่ แกมีแค่พวกฉันที่เป็นเพื่อนนี่" ยัยจินพูดพร้อมกับร้องไห้ตามฉัน "นี่พวกเธอหยุดร้องกันเสียที ฉันจะร้องไห้ตามแล้วนะ แล้วก็ริสาวันนี้ฉันจะเป็นคนส่งตัวเจ้าสาวให้เจ้าบ่าวแทนพ่อแกเอง และฉันก็จะบอกกับเขาว่าถึงจะแต่งงานแบบหลอกๆแต่เขาก็ห้ามทำแกเสียใจเด็ดขาด" เราสามคนยืนกอดกันร้องไห้อยู่พักหนึ่งจากนั้นก็รีบเดินเข้าพิธีทันที ในระหว่างทางที่เดินไปนั้นเสียงปรบมือดังสนั่นยิ่งทำเอาฉันตื่นเข้าไปใหญ่แต่ดีที่ได้เจ็ทคอยช่วยให้กำลังใจอยู่ข้างๆฉันจึงผ่อนคลายลง เมื่อถึงหน้าบาทหลวงเพื่อที่จะสาบานตนว่าเป็นสามีภรรยากันเราทั้งสองก็ได้กล่าวคำสาบานตนและเมื่อกล่าวเสร็จก็มีเสียงเชียร์ดังขึ้น "จูบเลย! จูบเลย!" ทันใดนั้นเขาก็เอามือทั้งสองข้างมาจับที่ใบหน้าฉันจากนั้นก็ก้มลงมาเอาริมฝีปากมาประกบริมฝีปากฉัน นี่สินะที่เขาเรียกว่าจูบ คุณพระคุณเจ้าเกิดมาฉันเพิ่งเคยเจอแบบนี้และฉันต้องทำยังไงต่อไปหล่ะเนี่ย!!!!

...โปรดติดตามตอนต่อไป...